Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 06.10.2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jaromir Antoszewski

Protokolant: Mariola Olechno

po rozpoznaniu w dniu 06.10.2014 r. w Jeleniej Górze sprawy

z powództwa M. F.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

- o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 510/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24.03.2014 r. powód M. F. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) Sp. z o.o. w W. o zapłatę kwoty 349,99 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 06.03.2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu podał, że w dniu (...) zakupił buty, w dniu 05.02.2014 r. zgłosił reklamację, w dniu 14.02.2014 r. otrzymał pismo – informację od sprzedawcy. W dniu 13.02.2014r. sporządzono opis oględzin towaru. W dniu 18.02.2014r. miało miejsce pismo do Inspekcji Handlowej , która odpowiedziała w dniu 05.03.2014r. Wskazał , że w związku z wyczerpaniem ugodowych i polubownych sposobów rozwiązania problemu prosi o zasądzenie na swoją rzecz ceny obuwia.

Swoje stanowisko procesowe podtrzymał na obu terminach rozprawy w dniach 28.08.2014r. i 06.10.2014r.

Pozwany (...) Sp. z o.o. w W. , reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika , w odpowiedzi na pozew z dnia 11.07.2014r. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania , w tym zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu nie negując zakupu przez powoda obuwia w sklepie pozwanej spółki w J. , złożenia przez niego reklamacji i jej odmownego rozpatrzenia, zaprzeczył zasadności roszczenia. Wskazał , iż powód w dniu 05.02.2014 r. po rocznej eksploatacji złożył reklamację żądając wymiany obuwia na nowe bądź zwrotu gotówki. Po przyjęciu reklamacji do rozpatrzenia pozwany wysłał obuwie do producenta celem oględzin materiałowo-jakościowych , a pismem z dnia 14.02.2014r. poinformował powoda o wynikach postępowania reklamacyjnego uzasadniając swoją decyzję i przedstawiając opinię rzeczoznawcy . Podkreślił , że obuwie nie posiadało wad materiałowych , zostało wykonane w sposób prawidłowy, zaś wszelkie uszkodzenia obuwia powstały na skutek niewłaściwego użytkowania . Zgodnie z opinią rzeczoznawcy , rozklejenie obuwia nastąpiło wskutek wielokrotnego przemoczenia oraz złej konserwacji. Przypomniał , iż w sprawie nie znajduje zastosowania art. 4 ust.1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i zdefiniował niezgodność towaru z umową jako nieprzydatność towaru do celu w jakim zwyczajowo się go używa czy też brak typowych dla danego towaru właściwości , gdzie sprzedawca nie odpowiada jednak za niewłaściwe użytkowanie towaru i powstałe wskutek tego wady mechaniczne . Ciężar dowodu wadliwości zakupionego obuwia spoczywa natomiast na powodzie. Z ostrożności procesowej wnioskował dowód z zeznań świadka i opinii biegłego z zakresu obuwnictwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) M. F. kupił w należącym do firmy (...) Sp. z o.o. w W. sklepie w J., buty marki M. model C. za kwotę 349,99 zł.

W dniu 05.02.2014r. nabywca złożył reklamację w sklepie sprzedawcy z uwagi na rozklejenie się obuwia. Zażądał wymiany butów na nowe lub zwrotu gotówki.

Dowód: paragon k. 5,

zgłoszenie reklamacyjne k.6.

W wyniku wystąpienia przez sprzedawcę do producenta obuwia firmy (...) Sp. z o.o. Sp. komandytowa w W. o przeprowadzenie oględzin materiałowo-jakościowych, firma ta po zbadaniu obuwia stwierdziła bezpodstawność reklamacji wobec powstania rozklejenia się obuwia w czasie użytkowania w sposób mechaniczny. Nie było to wadą produkcyjną lecz uszkodzeniem i zmianą użytkową wskutek domniemanego wielokrotnego przemakania oraz złej konserwacji, za które to uszkodzenia sprzedawca ani producent nie ponosi odpowiedzialności.

Reklamacja M. F. wobec powyższej opinii , w dniu 14.02.2014r. uznana została za bezzasadną.

Dowód: opinia rzeczoznawcy z dnia 13.02.2014r. k. 8,

pismo pozwanego k.7,

zeznania świadka k. M. B. k.34,

przesłuchanie powoda k. 34v.,

Wnioskiem z dnia 18.02.2014 r. M. F. zwrócił się do Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej we W. Delegatury w J. z prośbą o wszczęcie procedury mediacji w sprawie oraz o pomoc w odzyskaniu pieniędzy lub wymianie butów na nowe.

(...) Sp. z o.o. w W. pomimo nie uwzględnienia reklamacji w ramach gestu dobrej woli zaproponowała nabywcy nieodpłatną naprawę obuwia.

Inspektor Inspekcji Handlowej we Wrocławiu Delegatury w J. pismem z dnia 05.03.2014 r. powiadomił M. F. o odpowiedzi udzielonej przez firmę prowadzącą sklep i przesłał wnioskodawcy kopię odpowiedzi z propozycją sprzedawcy. Ten jednak wystąpił z pozwem do sądu.

Dowód: pismo powoda k. 9,

pismo Inspekcji Handlowej we W. Delegatury w (...)

(...) k. 10,

zeznania świadka k. M. B. k.34,

przesłuchanie powoda k. 34v.

Sąd zważył ,co następuje:

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest zakup obuwia marki M. model C. przez powoda w sklepie pozwanego w J. za kwotę 349,99 zł, data tego zakupu , fakt i data złożenia reklamacji oraz sposób jej rozpoznania. Okoliczności powyższe wynikają nadto z dowodów z dokumentów w postaci paragonu , zgłoszenia reklamacyjnego , pism stron i inspekcji handlowej , którym to dokumentom sąd dał wiarę albowiem są one ze sobą co do zasady zgodne i wzajemnie się uzupełniają oraz niekwestionowanych tu zeznań świadka. Sporną jest kwestia wadliwości zakupionego obuwia, a co za tym idzie zasadności reklamacji i żądania zwrotu gotówki. Sąd na gruncie przedstawionych dowodów z dokumentów , nie podważonych zeznań świadka M. B. – pracownika pozwanego jak też ciężaru dowodu , który w niniejszej sprawie spoczywał na powodzie , oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu obuwnictwa , uznając stanowisko pozwanego za wystarczająco wykazane.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego sprzedawca odpowiada wobec kupującego , jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową ; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się , że istniała ona w chwili wydania .

Art. 8 ww. ustawy stanowi : 1. Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

2. Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

3. Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust. 1, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.

4. Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Zgodnie z art. 6 kc. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie , która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Pozwany w terminie wynikającym z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego ustosunkował się do żądania powoda , odmawiając uznania zasadności reklamacji.

Jako, że kwestią sporną była przyczyna wystąpienia wady, to na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania , że rozklejenie się obuwia nastąpiło w wyniku wadliwości towaru – jego niezgodności z umową. Pozwany w ocenie sądu , skutecznie podważył twierdzenia powoda o niezależnych od niego przyczynach uszkodzenia obuwia. Wskazał on , przedstawiając na tę okoliczność stosowne pismo sporządzone przez rzeczoznawcę producenta obuwia po zbadaniu towaru, iż rozklejenie się butów nie posiadających wad materiałowych ani produkcyjnych , powstało mechanicznie na skutek sposobu użytkowania , z domniemaniem wielokrotnego przemoczenia oraz złego konserwowania. Tym samym to strona powodowa w myśl art. 6 kc. winna była wykazać, że wada zakupionego obuwia istniała już w chwili zakupu i to jej rezultatem było rozklejenie się butów. Jedynie w przypadku wystąpienia wskazanej wady w okresie 6 miesięcy od zakupu , obowiązek udowodnienia iż towar wbrew twierdzeniom powoda nie był niezgodny z umową ( wadliwy) spoczywałby na pozwanym w świetle domniemania prawnego z art. 4 ust.1 cyt. ustawy. Okoliczność taka w niniejszej sprawie nie miała tymczasem miejsca skoro powód z reklamacją wystąpił niemal po roku od kupna towaru konsumpcyjnego. Powód zarazem nie wykazał wadliwości towaru w chwili jego wydania. Niewystarczające były tu bowiem gołosłowne twierdzenie M. F., że nie zgadza się ze stanowiskiem sprzedawcy i producenta, a buty eksploatował zgodnie z przeznaczeniem tj. do chodzenia po górach, nigdy ich nie przemoczył i konserwował je środkami zakupionymi w sklepie.

Art. 8 ust. 1 i 4 cytowanej ustawy jak wskazano wyżej , reguluje zasady składania reklamacji , jej żądania , zaś ust.3 kwestię nie ustosunkowania się przez sprzedawcę w terminie 14 dni do określonego w ust. 1 żądania kupującego, którego konsekwencją jest przyjęcie uznania owego żądania przez sprzedawcę za uzasadnione. Jak już podniesiono , pozwany w terminie wynikającym z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego ustosunkował się do żądania powoda , odmawiając uznania zasadności reklamacji . Stanowiska tego nie zmienia dobrowolna propozycja nieodpłatnej naprawy obuwia w ramach postępowania mediacyjnego za pośrednictwem Inspekcji Handlowej , na którą to propozycję zresztą nie zgodził się powód.

Z uwagi na powyższe powództwo jako nieuzasadnione, podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 98 §1 i §3 kpc. wg. zasady odpowiedzialności strony przegrywającej za wynik procesu, w tym również w zakresie kosztów zawodowego pełnomocnika strony przeciwnej. Zasądzona kwota 60 zł kosztów zastępstwa procesowego powoda wynika z §6 pkt 1). rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i obejmuje wszystkie poniesione przez stronę pozwaną koszty postępowania.