Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W wyniku przeprowadzonego przewodu Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. P. został skazany prawomocnymi wyrokami:

9.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 29.06.2009 r. w sprawie II K 1037/09 za czyn z art. 178a § 2 k.k., popełniony w dniu 15.04.2009 r. na karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł., zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

10.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 04.11.2009 r. w sprawie II K 1499/09 za czyn z art. 244 k.k., popełniony w dniu 27.08.2009 r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata, karę grzywny w ilości 40 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. przy czym wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem z dnia 30.12.2010 r.

11.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 05.07.2010 r. w sprawie II K 535/10 za czyn z art. 244 k.k., popełniony w dniu 15.04.2010 r. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych ustalający wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł, przy czym wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem z dnia 08.03.2012 r.

12.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 16.07.2010 r. w sprawie II 437/10 za czyny:

-

z art. 178a § 2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 25.03.2010 r., na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności i zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat,

-

z art. 244 k.k. popełniony w dniu 15.04.2010 r. na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

przy czym w/w kary jednostkowe połączono i wymierzono karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący
4 (cztery) lata, karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych ustalający wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł., orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł. przy czym wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem z dnia 08.03.2012 r.

13.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 07.05.2012 r. w sprawie II K 198/12 za czyn z art. 178a § 2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 20.12.2011 r. na karę
4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym i rowerów na okres 2 (dwóch);

14.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 08.05.2012 r. w sprawie II K 232/12 za ciąg przestępstw z art. 178a § 2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnione w dniu 07.02.2012 r. i 24.02.2012 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia rowerów w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

15.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 23.05.2012 r. w sprawie II K 906/11 za czyn z art. 178a § 2 k.k.i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełniony w dniu 27.07.2011 r. na karę
1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności, zakaz prowadzenia rowerów ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł.;

16.  Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 04.09.2012 r. w sprawie II K 479/12 za ciąg przestępstw z art. 244 k.k. i art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnionych w dniu
20 kwietnia 2012 r., o godz. 15:55 oraz o godz. 17:20, w dniu 10 maja 2012 r., 11 maja 2012 r., 26 maja 2012 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat,

dowód: wyroki Sądu Rejonowego w Bolesławcu w sprawie II K 1037/09 k.11, II K 1499/09 k.12, II K 437/10 k.13, II K 535/10 k.14, II K 906/11 k. 15, II K 198/12 k. 16, II K 232/12 k.17, II K 479/12 k. 18, , postanowienia Sądu Rejonowego w Bolesławcu II Ko 804/10 k. 12a, (...).13a, II Ko 85/12 k. 14a, karta karna k. 7-9;

Z opinii wydanej dnia 18 grudnia 2012 r. przez Dyrektora Zakładu Karnego
w W. wynika, że R. P. przed osadzeniem zamieszkiwał wspólnie z matką
i jej konkubentem. Utrzymywał się z prac dorywczych, głównie w branży rolnej, partycypował w kosztach utrzymania lokalu. Jest kawalerem, dzieci nie posiada. Skazany
w środowisku lokalnym posiada pozytywną opinię, „nie unikał” jednak spożywania alkoholu. Poproszony przez sąsiadów o pomoc zawsze był uczynny. W trakcie osadzenia skazanego jego zachowanie ocenione jest na pozytywne. Był 1 raz nagradzany regulaminowo za utrzymanie czystości w celi, nie był karany dyscyplinarnie. Nie uczestniczy w podkulturze przestępczej. W stosunku do przełożonych jest grzeczny i taktowny, zgodny we współżyciu ze współosadzonymi. R. P. w 2000 roku uległ wypadkowi samochodowemu,
w trakcie którego doznał rozległych obrażeń głowy oraz niedowład obu kończyn dolnych
i prawej ręki. Z uwagi na powikłania po wypadku jest on często ofiarą szykan ze strony innych osadzonych. Czas wolny spędza na oglądaniu programów TV oraz czytaniu prasy. Kontakt zewnętrzny utrzymuje w postaci rozmów telefonicznych i korespondencji
z najbliższymi. Nie był do tej pory odwiedzany w ZK w W.. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania. Do popełnionego przestępstwa odnosi się krytycznie. Z opinii sądowo – psychiatrycznej wynika, że jest uzależniony od alkoholu, rozpoznano także u niego organiczne zaburzenia osobowości. Uczęszcza na mitingi AA.

dowód: opinia o skazanym z dnia 18.12.2012 rok z Zakładu Karnego w W.;

Rozpoznając wniosek skazanego Ł. M. o wydanie wyroku łącznego Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. art. 569 k.p.k. jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej
w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji.

Stosownie do przepisu art. 85 k.k., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek
z nich i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne, podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Wykładni zawartego w tym przepisie znaczenia zwrotu „zanim zapadł pierwszy wyrok” dokonał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lutego 2005 roku podkreślając, że zwrot ten odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw (I KZP 36/04, OSNKW 2005, z. 2, poz. 13). Po ustaleniu
w sprawie o wydanie wyroku łącznego grupy przestępstw pozostających w zbiegu realnym
i wymierzeniu kary łącznej badać należy możliwość utworzenia kolejnej takiej grupy, biorąc pod uwagę jedynie przestępstwa i odpowiadające im wyroki, które nie weszły do grupy wcześniej wyodrębnionej. Spośród nich ustalić należy wyrok pierwszy chronologicznie
i po stwierdzeniu zbiegu realnego badać dalsze przesłanki orzeczenia kary łącznej (wyrok
z dnia 2 czerwca 2011 r. II KK 370/10, OSNKW 2011, z. 8, poz. 76).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania uznać należy, że w rozpoznawanej sprawie przestępstwa osądzone wyrokami Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 05.07.2010 r.
w sprawie II K 535/10 i z dnia 16.07.2010 r. w sprawie II 437/10 pozostają w pierwszym zbiegu realnym, a wyroki Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 07.05.2012 r. w sprawie
mII K 198/12 z dnia 08.05.2012 r. w sprawie II K 232/12 i z dnia 23.05.2012 r. w sprawie
II K 906/11 – tworzą drugi zbieg realny.

W ocenie Sądu na kanwie przedmiotowego postępowania na podstawie art. 85 k.k.
i 86 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności
z osobna wymierzone R. P. w wyrokach Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 16.07.2010 r. w sprawie II 437/10 i z dnia 05.07.2010 r. w sprawie II K 535/10 orzeczona została mu kara łączna 10 miesięcy pozbawienia wolności.

W drugim zbiegu na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 90 § 2 k.k. w zw.
z art. 569 § 1 k.p.k. biorąc za podstawę kary jednostkowe z osobna wymierzone skazanemu
w wyrokach Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 07.05.2012 r. w sprawie II K 198/12
z dnia 08.05.2012 r. w sprawie II K 232/12 i z dnia 23.05.2012 r. w sprawie II K 906/11 orzeczona została mu kara łączna 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat.

Na podstawie art. 63 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej i łącznego zakazu zaliczone zostały skazanemu okresy dotychczas odbytych przez niego kar pozbawienia wolności i okresy rzeczywistego stosowania środka karnego. Pozostałe orzeczenia zawarte w wymienionych wyżej wyrokach pozostały do odrębnego wykonania.

Wyrok łączny wydaje się w oparciu o zasady określone w przepisach art. 85-92 k.k. Podstawowym celem wymiaru kary łącznej jest stworzenie podstaw do racjonalnego
i humanitarnego stosowania kar i środków karnych (art. 3 k.k.) w przypadku realnego zbiegu przestępstw.

Wymierzając karę łączną stosuje się zwykłe dyrektywy karania, a zwłaszcza słuszności i celowości wyrażone przez związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. W ocenie Sądu w tej sprawie związek ten jest bliski. Istnieje bowiem podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw. W pierwszym zbiegu przestępstwa wyczerpały znamiona art. 244 k.k. , z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k. w zw.
z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 244 k.k. W drugim zbiegu skazany popełnił 3 razy te same przestępstwa tj. z art. 178a § 2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W każdym z tych zbiegów występuje podobna motywacja sprawcy. W pierwszym przypadku kary łącznej 2 przestępstwa zostały dokonane w tym samym dniu tj. 15.04.2010 roku a trzecie w odstępie niecałego miesiąca czasu tj. w dniu 25.03.2010 r. i w różnych miejscowościach tego samego powiatu, ale oddalonych nieznacznie od siebie. W drugim przypadku kary łącznej przestępstwa zostały dokonane – w odstępie siedmiu miesięcy tj.
w dniu 27.07.2011 r. , w dniu 20.12. 2011 r., w dniu 07.02.2012 r. oraz w dniu 24.02.2012 r. a więc w dużej rozpiętości czasowej, nie występuje między nimi aż tak bliska więź czasowa, zachowania te nie stanowią jednego zespołu zachowań, nie były objęte jednym planem. Przy tego typu sytuacjach uwypukla się indywidualny charakter poszczególnych przestępstw. R. P. jest osobą uzależnioną od alkoholu i wszystkie przestępstwa przez niego popełniane pozostają w związku z jego nadużywaniem.

Sąd orzekając w obu przypadkach kary łącznej pozbawienia wolności miał przede wszystkim na uwadze fakt, iż R. P. był wielokrotnie karany za przestępstwa należące do tej samej rodzajowo grupy. Na przestrzeni 3 lat zapadło w stosunku do niego
8 wyroków skazujących. Zastosowanie wobec skazanego zasady absorpcji, de facto promowałaby jego negatywne zachowania. Wymierzenie kary łącznej w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej z kar podlegających łączeniu prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Przy pierwszej karze łącznej ustawodawca zakreślił jej granice - dolną na 5 miesięcy pozbawienia wolności natomiast górną na
14 miesięcy pozbawienia wolności. Przy drugiej karze łącznej ustawodawca zakreślił jej granice - dolną na 6 miesięcy pozbawienia wolności natomiast górną na 11 miesięcy pozbawienia wolności, a w przypadku środka karnego – zakazu prowadzenia rowerów dolną na 2 lata i górną na 5 lat zakazu. Instytucja kary łącznej nie jest i nie może być formą automatycznego łagodzenia odpowiedzialności karnej, gdyż trudno przyjąć, aby zasadnym było premiowanie skazanego ulgą za to, że dopuścił się szeregu przestępstw. Zatem kierując się przede wszystkim zasadą racjonalizmu zasadnym było zastosować przy pierwszej i drugiej karze łącznej i łącznym zakazie zasadę asperacji.

Niewątpliwie dowód z opinii z zakładu karnego miał istotne, znaczenie, aby mieć orientację, jak przebiega proces resocjalizacji skazanego. Pozytywna opinia nie była obojętna przy określaniu wymiaru kary łącznej. Zwrócić należy jednak uwagę, że pozytywne zachowanie skazanego nie może być uznane za coś wyjątkowego, gdyż jest ono normą przyjętą w społeczeństwie.

Powyższe orzeczenie kar łącznych spełni w ocenie Sądu swoje cele zarówno szczególnoprewencyjne – zapobiegawcze i wychowawcze wobec skazanego tj. odstraszenie sprawcy od ponownego popełnienia przestępstwa, wyrobienie krytycznego stosunku do popełnionego czynu, wykształcenie pożądanej postawy na przyszłość, jak i w zakresie prewencji ogólnej tj. kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa o nieuchronności kary i nieopłacalności popełniania przestępstw.

Przechodząc natomiast do dalszych rozstrzygnięć zawartych w wyroku łącznym, punktem wyjścia do ich analizy jest stanowiący podstawę materialnoprawną wydania wyroku łącznego art. 85 k.k., który wymaga aby sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich. Jak wynika
z akt sprawy po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu sygn. akt
II K 906/11 R. P. w dniu 4 września 2012 r. został skazany za ciąg przestępstw popełnionych w okresie od 20.02.2012 roku do 26.05.2012 roku, a więc ostatniego z nich po wydaniu wyroku w sprawie II K 906/11, który zapadł w dniu 23.05.2012 roku. Brak było zatem formalnych podstaw aby wyrokiem łącznym objąć także ostatni wyrok. Brak takich przesłanek dotyczy także wyroku w sprawie sygn. akt II K 1037/09 i II K 1499/09.

Zatem biorąc za podstawę powyższe ustalenia na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. umorzone zostało postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w stosunku do wyżej wymienionych pozostałych wyroków z uwagi na brak formalnych przesłanek.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (Dz.U. Nr 25 poz.187 z 1982 z późn. zm) oraz na podstawie § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. Ś. tytułem nieopłaconej obrony z urzędu kwotę 120 złotych oraz dalsze 27,60 złotych tytułem podatku od towarów i usług.

Z kolei na mocy art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił R. P. od ponoszenia kosztów związanych z wydaniem wyroku łącznego, albowiem w sytuacji gdy nie posiada on majątku oraz żadnych źródeł dochodu uiszczenie tych kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe.