Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 874/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 listopada 2023 r. sygn. akt II K 582/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. J. w trakcie popełnienia zarzucanych czynów nie miał z przyczyny choroby psychicznej, ani innego zakłócenia czynności psychicznej zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem.. Jest uzależniony od substancji psychoaktywnych, od marihuany, w przeszłości zażywał kokainę w sposób spełniający kryteria szkodliwego zażywania tej substancji. Od dnia 13 września 2023 r. kontynuuje terapię odwykową oraz wyraża wolę podjęcia terapii odwykowej zgodnie z orzeczeniem sądu.

Opinia sądowo – psychiatryczna

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 179 – 181;

k. 187 – 191

k. 170 v

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Opinia sądowo – psychiatryczna

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień

Wyjaśnienia oskarżonego

Opinia sądowo – psychiatryczna i kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień zostały sporządzone przez uprawnione podmioty. Brak podstaw do kwestionowania ich wiarygodności i rzetelności.

Wyjaśnienia oskarżonego są konsekwentne, potwierdzone dokumentem wystawionym przez specjalistę terapii uzależnień. Brak podstaw do uznania ich za nieprawdziwe.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Na podstawie art. 425 § 1 i § 2 k.p.k. i art. 444 § 1 k.p.k. oskarżyciel publiczny zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego M. J..

Powołując się na treść art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt la k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1). mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów prawa materialnego innego niż w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, poprzez naruszenie przepisu art. 12 § 1 k.k., w związku z jego niezastosowaniem przy wymierzeniu kary opisanej w punkcie II części dyspozytywnej wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, z dnia 7 listopada 2023 roku, tj. czyn z art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 2 k.k. i w związku z art. 12 § 1 k.k., niezgodnie z dyspozycją art. 57b k.k., która wskazuje, iż sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia,

2). mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów prawa materialnego innego niż w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, tj. art. 86 § 1 k.k., poprzez niewłaściwe wymierzenie oskarżonemu M. J. przez Sąd I instancji jednostkowych kar: za 1 czyn z art. 62 ust. 2 i art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 2 k.k.- na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii- jednego roku pozbawienia wolności, za II czyn z art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 2 k.k. i w związku z art. 12 § 1 k.k.- na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 3 k.k.- jednego roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzenie oskarżonemu M. J. kary łącznej jednego roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. J. kary łącznej warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 5 lat, czym dopuścił się naruszenia prawa materialnego przy wymierzeniu kary łącznej, nie dochowując warunków opisanych w art. 86 § 1 k.k., orzekając karę łączną poniżej dolnej granicy ustawowego wymiaru kary łącznej, w sytuacji gdy zgodnie z treścią wskazanego przepisu sąd winien wymierzyć karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Mając na uwadze kierunek i granice zaskarżenia Sąd Okręgowy na wstępie stwierdza, że dokonane przez Sąd Rejonowy i niekwestionowane przez skarżącego ustalenia faktyczne co do sprawstwa i winy oskarżonego M. J. odnośnie przypisanych mu przestępstw, zostały poczynione prawidłowo, zgodnie ze zgromadzonym i ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym, a ocena dowodów co do zasady jest trafna i nie naruszająca art. 7 k.p.k. Sąd I instancji wskazał dowody, na których oparł w tym zakresie ustalenia faktyczne będące podstawą rozstrzygnięcia oraz wystarczająco umotywował ocenę tych dowodów. Sąd Okręgowy, działający jako Sąd odwoławczy, jest zwolniony od obowiązku przeprowadzania szczegółowej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie i może poprzestać na odwołaniu się do rozważań zawartych w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji. Jest to możliwe albowiem uzasadnienie wyroku pierwszoinstancyjnego co do zasady realizuje wymogi określone w art. 424 § 1 k.p.k., a sam skarżący w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, ustaleń i ocen tych nie kwestionuje (por. wyrok SN z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie V KK 177/07, LEX nr 354289).

Natomiast arzuty apelacji prokuratora co do istoty okazały się zasadne. Pamiętać należy, że to treść wyroku, a nie jego uzasadnienie bądź np. materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, wskazuje na to jaki czyn został oskarżonemu przypisany, a więc za winnego popełnienia jakiego czynu oskarżony został uznany. Podkreślić przy tym trzeba, iż uznanie oskarżonego w wyroku za winnego opisanego tam czynu oznacza, że wszystko to, ale też i tylko to, co zostało ujęte w opisie czynu zostało oskarżonemu przez sąd przypisane. (por. wyrok SN z dnia 3 czerwca 2003 r., sygn. akt IV KK 116/03, OSNwSK 2003/1/1220; wyrok SA w Krakowie z dnia 3 lutego 1999 r., sygn. akt II AKa 1/99, KZS 1999/3/24; wyrok SN z dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt III KK 281/05; wyrok SA w Katowicach z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt II AKa 49/09). W pkt. II części dyspozytywnej Sąd Rejonowy uznał oskarżonego M. J. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. 2 części wstępnej wyroku, a więc tego że zarzucanego mu czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i z art. art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk dopuścił się w warunkach czynu ciągłego, a więc z art. 12 § 1 kk. Wskazany przepis nie znalazł się ani w podstawie prawnej skazania oskarżonego, ani nie znalazł odzwierciedlenia w podstawie wymiaru kary, a kara jednostkowa za tak przypisany czyn została orzeczona przez Sąd Rejonowy poniżej dolnej granicy, wyznaczonej treścią przepisu art. 57 b kk. Podobnie jak i kara łączna pozbawienia wolności została orzeczona z oczywistą obrazą art. 86 § 1 kk, co słusznie zarzucił prokurator. Oczywistym jest przy tym, że zastosowanie w sposób prawidłowy ww przepisów kodeksu karnego, wykluczało możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary przez Sąd I instancji.

Wniosek

Na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, iż oskarżony M. J. jest winny zarzucanego mu I czynu z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie oskarżonemu M. J. na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii- kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, a także przyjęcie że oskarżony M. J. jest winny zarzucanego mu II czynu z art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 2 k.k. i w związku z art. 12 § 1 k.k. i wymierzenie oskarżonemu M. J. na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 11 § 3 k.k. i art. 12 § 1 k.k.. kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzone oskarżonemu M. J. jednostkowe kary połączyć i wymierzyć mu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) zarządzając ich zniszczenie, na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczenie wobec oskarżonego M. J. przepadku korzyści majątkowej w łącznej kwocie 960 złotych, na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii za skazanie za I czyn orzeczenie wobec oskarżonego M. J. nawiązki w kwocie 10 000 złotych na cele zapobiegania i zwalczenia narkomanii na rzecz Stowarzyszenia (...) w J., na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii za skazanie za II czyn orzeczenie wobec oskarżonego M. J. nawiązki w kwocie 5000 złotych na cele zapobiegania i zwalczenia narkomanii na rzecz Stowarzyszenia (...)w J., na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii za skazanie za I czyn orzeczenie wobec oskarżonego M. J. świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii za skazanie za II czyn orzeczenie wobec oskarżonego M. J. świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczenie na poczet kary łącznej faktyczny okres jego zatrzymania oraz zwolnienie z kosztów postępowania w tym opłaty.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosków apelacji i orzeczenia wobec oskarżonego kary surowszej i to powyżej dolnych granic jej wymiaru zakreślonych przepisami art. 57 b kk i art. 86 § 1 kk. Natomiast miał na uwadze, że sam skarżący dostrzegł, że orzeczenie w pkt. X części dyspozytywnej razi swą surowością, domagając się obniżenia zasądzonej nawiązki o połowę.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Art. 434 § 2 kpk w zw. z art. 440 kpk

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Pamiętać jednak należy, że stosownie do art. 434 § 2 kpk środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego, może spowodować orzeczenie także na jego korzyść, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 440 kpk.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że M. J. jest sprawcą młodocianym w rozumieniu art. 115 § 10 kk. Przepis art. 60 § 1 k.k. przewiduje zatem możliwość zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy określone w art. 54 § 1 k.k. oczywistym jest przy tym, że jest to jedynie możliwość, a w konsekwencji "młodocianość" i "względy wychowawcze" nie mają samodzielnego bytu jako podstawa nadzwyczajnego złagodzenia kary, a stanowią jedynie punkt wyjściowy i muszą być zestawione z pozostałymi okolicznościami podmiotowymi i przedmiotowymi, mającymi znaczenie dla wymiaru kary (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 7 października 2015 r., II AKa 307/15, LEX nr 2017745). W ocenie Sądu Okręgowego takie okoliczności zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe w realiach niniejszej sprawy zachodzą.

Sąd odwoławczy dostrzega, że oskarżony posiadał nie tylko w znacznej ilości marihuanę, ale także 4.65 grama kokainy. Jednakże znajomym wyłącznie sprzedawał, bądź udzielał marihuanę, sam będąc przy tym osobą uzależnioną. Postawa oskarżonego w toku postępowania, a więc przyznanie się do zarzucanych mu czynów, zrelacjonowanie w jakich okolicznościach nabył narkotyki, szczegółowe wskazanie osób, którym je sprzedawał, bądź udzielał, w połączeniu z jego dotychczasową niekaralnością i podjęciem w trakcie postępowania terapii odwykowej, świadczą o tym, że M. J. nie jest sprawcą zdemoralizowanym, a przestępstwa, których się dopuścił mają w jego życiu charakter incydentalny. Oskarżony dostrzegł przy tym naganność swojego postępowania i podjął próbę jego zmiany rozpoczynając terapię leczenia uzależnienia oraz wyrażając jednocześnie wolę jej kontynuowania. Nie bez znaczenia jest przy tym, że oskarżony w toku postępowania zdał maturę, a obecnie pracuje. Oznacza to, że wobec oskarżonego w części już zostały osiągnięte cele wychowawcze i daje możliwość zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kar za przypisane mu przestępstwa, co pozwala na orzeczenie kar jednostkowych poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, przy zastosowaniu art. 60 § 6 pkt. 3 kk.

Mając zatem powyższe na uwadze Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu oraz stopnia jego winy będzie kara 8 miesięcy pozbawienia wolności za I z przypisanych mu przestępstw oraz kara 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo przypisane mu w pkt. II części dyspozytywnej wyroku. Pamiętać przy tym należy, że oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach czynu ciągłego, a swoim zachowaniem wypełnił znamiona dwóch przestępstw tj. z ustawy z art. 59 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Mając na uwadze, że przypisane oskarżonemu przestępstwa pozostają w związku i zostały popełnione w jednym okresie Sąd wymierzając karę łączną zastosował zasadę asperacji, zbliżoną do zasady absorpcji. Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że postawa oskarżonego w toku postępowania i po popełnieniu wskazanych przestępstw, pozwala na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia kary. Jednakże z uwagi na charakter popełnionych czynów i powiązanie ich z uzależnieniem od środków psychoaktywnych zasadnym jest orzeczenie maksymalnego, pięcioletniego okresu próby oraz stosownie do art. 73 § 2 kk oddanie oskarżonego pod dozór kuratora w okresie próby. Mając na uwadze, że zostały spełnione warunki o jakich mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii zobowiązano oskarżonego do poddania się leczeniu odwykowemu w placówce ambulatoryjnej, tym bardziej że sam oskarżony wyraził na to zgodę. Nadto na podstawie art. 72 § 1 pkt. 4 kk nałożono na niego obowiązek wykonywania pracy lub kontynowania nauki. Sąd odwoławczy nadto obniżył wysokość nawiązki orzeczonej w pkt. X części dyspozytywnej wyroku do kwoty 3.000 zł. Co prawda nie zachodziły przeszkody do jej orzeczenia w świetle treści art. 70 § 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, jednakże orzeczenie jej w wysokości 20.000 zł przez Sąd Rejonowy było rażąco, niewspółmiernie surowe. Tym bardziej, jeśli się weźmie pod uwagę pozostałe rozstrzygnięcia Sądu I instancji o charakterze majątkowym, które utrzymano w mocy. Reasumując, zdaniem Sądu Odwoławczego tak ukształtowane rozstrzygnięcie o karze, w połączeniu z nałożonymi na M. J. obowiązkami i rozstrzygnięciami o charakterze majątkowym jest sprawiedliwe i winno osiągnąć cele kary, a przede wszystkim cel o jakim mowa w art. 54 § 1 kk oraz zapobiec jego powrotowi do przestępstwa.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W zakresie sprawstwa i winy oskarżonego oraz w zakresie pkt. VIII, IX, XI – XV części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Patrz wyżej

W tym więc stanie rzeczy, mając na względzie całokształt dotychczasowych rozważań, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł jak w pkt. II wyroku. Przy rozpoznawaniu wniesionej apelacji Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się nadto podstaw do stosowania dyrektywy z art. 439 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Patrz wyżej

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. III

Na podstawie art. 624 par. 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolniono oskarżonego z kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze z uwagi na zasady słuszności.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Rejonowy w Jeleniej Górze

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 listopada 2023 r. sygn. akt II K 582/23 w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana