Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 799/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 października 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 1900/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to:

1.  art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób dowolny, z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, wbrew zasadzie obiektywizmu, przy nieuwzględnieniu zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, brak wszechstronnego zbadania wszelkich okoliczności sprawy, nieuwzględnienie okoliczności korzystnych dla oskarżonego i rozstrzygnięcie wątpliwości, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym na niekorzyść oskarżonego, w szczególności poprzez:

a)  przyznanie waloru wiarygodności dowodowi z wyjaśnień współoskarżonego K. M. w całości, podczas gdy dowód ten w sposób oczywisty stanowi tzw. „dowód z pomówienia”, przy tym żaden inny dowód uzyskany w sprawie nie świadczy o udziale P. S. w zdarzeniu noszącym znamiona czynu przestępnego a stanowiącym podstawę zarzucanego mu czynu, dokonanie analizy pomówień K. M. w oderwaniu od przyjętych dla tego typu dowodów kryteriów oceny sformułowanych w orzecznictwie, co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia, iż P. S. jest winien zarzucanego mu czynu,

a)  pominięcie faktu, iż współoskarżony K. M. jest skonfliktowany z P. S., co sam potwierdza, a co za tym idzie nie może posiadać statusu osoby obiektywnej
i bezinteresownej w sprawie,

b)  pominięcie, iż złożone przez współoskarżonego K. M. wyjaśnienia stanowią wyłącznie linię obrony, wytworzoną na potrzeby przedmiotowego postępowania, które mają w swej istocie na celu upozorowanie współpracy z organami ścigania co prowadzić ma do uzyskania przez niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, co znajduje odzwierciedlenie w treści zapadłego wyroku,

1.  art. 410 k.p.k. w zw. art. 424 k.p.k. poprzez niewystarczające wskazanie na podstawie jakich okoliczności Sąd meriti odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom złożonym przez P. S., sprowadzając powyższe do jednej podstawy tj. przyznaniu wiarygodności wyjaśnieniom K. M.,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

I.  dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na treść orzeczenia, wynikający z arbitralnej, selektywnej i wyrywkowej oceny materiału dowodowego, przy pominięci sprzeczności zeń wynikających, poprzez dokonanie ustalenia, iż P. S. dopuścił się zarzucanego mu czynu we współsprawstwie z oskarżonym K. M., podczas gdy ustalenia oparto wyłącznie na wyjaśnieniach współoskarżonego K. M. i nie znajdują one oparcia w żadnym innym dowodzie przeprowadzonym w sprawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. I – II

Zarzuty sformułowane w apelacji w istocie dotyczą tej samej kwestii tj. sprawstwa i winy oskarżonego P. S. których przyjęcie skarżący kwestionuje, zostaną więc rozważone łącznie.

W niniejszej sprawie w Sądzie Rejonowym wyrok skazujący zapadł wobec oskarżonych K. M. oraz P. S.. Apelację od zapadłego orzeczenia wniósł jedynie obrońca drugiego z oskarżonych. W stawianych zarzutach apelujący podnosił zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia przede wszystkim w zakresie oceny dowodów, jak również błędy w ustaleniach faktycznych.

Na wstępie podkreślić należy że unormowanie zawarte w art. 410 k.p.k. określa podstawę wyroku, którą stanowić może jedynie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Obraza tego przepisu zachodzi jednak wyłącznie w sytuacji, gdy wyrok oparty został na dowodach, których nie przeprowadzono w toku przewodu sądowego w trybie przepisów regulujących postępowanie dowodowe przed sądem, albo gdy podstawa faktyczna wyroku pomija w ogóle część tak ujawnionych dowodów. Sytuacja taka w rozpoznawanej sprawie nie miała miejsca. Nie uchybiając treści art. 410 k.p.k., sąd orzekający w danej sprawie pozostaje władny oprzeć się na jednych dowodach, a przy ustaleniu stanu faktycznego pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna i w konsekwencji nadanie priorytetu jedynie niektórym dowodom, nie sprzeciwia się treści omawianego przepisu. Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie sprostał tym wymogom. Ponadto Sąd Rejonowy oceniając poszczególne dowody uczynił zadość wymogom jakie winno spełniać uzasadnienie wyroku, przedstawiając powody przyznania waloru wiarygodności konkretnym dowodom przez pryzmat ich wzajemnego powiązania, wobec czego argumenty apelującego nie mogły zostać uznane za trafne przez Sąd Okręgowy, zwłaszcza iż pomimo przywołania art. 424 k.p.k.
w treści zarzutu, skarżący w rzeczywistości w środku odwoławczym kwestionował
w głównej mierze dokonaną ocenę dowodów.

Przypomnienia wymaga również, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną treści przepisu art. 7 k.p.k. wówczas, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu (vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1975 roku, II KR 355/74, OSNKW 1975/9/84; z dnia 22 stycznia 1975 roku, I KR 197/14, OSNKW 1975/5/58; z dnia 9 listopada 1990 roku, WRN 149/90, OSNKW 7-9/1991 poz. 41; z dnia 22 lutego 1996 roku, II KRN 199/15, PiPr. 1996/10/10 ). Wszystkie te wymogi spełnia ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji i zaprezentowana w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Sąd ma powinność ujawnienia wszystkich dowodów oraz dokonanie ich oceny pod kątem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego. Tak też w niniejszej sprawie uczynił.

W sprawie istniały sprzeczne ze sobą wersje zdarzenia, więc logiczną konsekwencją przydania wiary jednym dowodom była odmowa wiarygodności dowodom przeciwnym. Wybór wiarygodnych źródeł dowodowych jest prerogatywą Sądu mającego bezpośrednią styczność z dowodami, natomiast swobodna ocena dowodów ograniczona jest jedynie powinnością przedstawienia logicznego rozumowania, które doprowadziło do tego wyboru, co w niniejszej sprawie zostało uczynione we właściwy sposób. Oskarżony K. M. w swoich wyjaśnieniach wskazywał na winę i sprawstwo obu oskarżonych, natomiast oskarżony P. S. konsekwentnie zaprzeczał swojemu udziałowi w kradzieży z włamaniem. Apelujący czyni rozważania bardzo jednostronne, pomijając dowody przeciwne wyjaśnieniom oskarżonego P. S. oraz szeroką argumentację Sądu Rejonowego wyrażoną w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Sąd Rejonowy słusznie dopatrzył się obiektywnych podstaw, dla których ustalenia faktyczne czynił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego K. M., miały one bowiem potwierdzenie w innych dowodach jak również zasadach wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Nie uszło uwadze Sądu Rejonowego, że oskarżony K. M. pomimo relatywnie długiego okresu od ujawnionego zdarzenia przedstawiał spójnie przebieg zdarzenia na różnych etapach postępowania. Na wiarygodność jego wyjaśnień wskazuje również precyzja z jaką opisywał swoje działania i oskarżonego P. S., role jakie odegrali w zdarzeniu jak również takie szczegóły jak choćby ich ubiór. Zauważyć należy, ze jego relacja znajduje częściowe potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w toku postępowania. Przedstawiony sposób działania oskarżonych został potwierdzony zeznaniami świadka D. J., który ujawnił tożsame skutki dokonanego włamania z tymi, na które powoływał się K. M.. Ponadto opisywany przez niego sposób działania znalazł potwierdzenie w dokonanych przez policję oględzinach miejsca zdarzenia, jak i przeprowadzonym eksperymencie procesowym. Dodatkowo zauważyć należy, że oskarżony K. M. nie deprecjonuje w przedstawianej relacji swojego udziału w przedmiotowym zdarzeniu, wskazując również, że to on odegrał większą rolę w dokonanej kradzieży z włamaniem, bowiem oskarżony P. S. jedynie pozostawał na czatach.

Apelujący podważa dokonaną ocenę dowodów wskazując, że wyjaśnienia K. M. mają pomawiający charakter. Ta okoliczność sama w sobie nie świadczy jednak że jest to dowód niewiarygodny. W rozpoznawanej sprawie nie ujawniono bowiem obiektywnych okoliczności pozwalających podważyć dokonaną ocenę dowodów i oparcie ustaleń faktycznych o obciążające wyjaśnienia oskarżonego K. M.. Zaznaczyć należy, że jego relacja obciążała obu oskarżonych jednak w nierównym stopniu. Słusznie Sąd Rejonowy dostrzegł, że gdyby oskarżony K. M. chciał pomawiając współoskarżonego umniejszać swoje sprawstwo miałby możliwość wskazania większej roli współoskarżonego, podczas gdy konsekwentnie podawał że kradzież z włamaniem stanowił wspólny pomysł i to on dostał się do wnętrza budynku, odgrywając kluczową rolę w zdarzeniu. Nie można tracić z pola widzenia, że obecnie oskarżeni pozostają skonfliktowani. Okoliczność tą również wyjaśnił Sąd Rejonowy w postępowaniu dowodowym na rozprawie głównej. Faktem jest, że wobec obydwu oskarżonych prowadzone były odrębne postępowania karne o liczne kradzieże z włamaniem. Oskarżony K. M. w niniejszym postępowaniu jednoznacznie wskazał, że w chwili zdarzenia obaj oskarżeni byli w dobrych relacjach, natomiast konflikt powstał dopiero w toku postępowań karnych i ma on podłoże w jego konsekwentnym przyznawaniu się do wszystkich zarzucanych czynów, w odróżnieniu od oskarżonego P. S.. Relacja oskarżonego K. M. pozostaje również wiarygodna w świetle okoliczności, że obaj mężczyźni się znali i zarzuca się im popełnianie wspólnie innych przestępstw przeciwko mieniu. Skutecznie podważa to prawdziwość twierdzeń oskarżonego P. S. w zakresie w jakim powoływał się on na okoliczność przyznawania się oskarżonego K. M. do wszystkich czynów w celu osiągnięcia korzystnego orzeczenia. Jest to również sprzeczne z przytoczonym wcześniej faktem, iż oskarżony K. M. odnośnie zdarzenia rozpoznawanego w przedmiotowej sprawie wskazywał na swoją większą rolę w dokonanej kradzieży
z włamaniem. Ponadto zauważyć należy, że K. M. nie miałby żadnych istotnych korzyści pomawiając współoskarżonego, bowiem fakt działania wspólnie i w porozumieniu co do zasady nie wpłynął korzystnie na jego sytuację procesową. Zupełnie dowolne pozostaje przyjęcie przez apelującego stanowiska, że oskarżony K. M. składał obciążające obu oskarżonych wyjaśnienia w celu uzyskania przez niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary. Jego wyjaśnienia były spójne na każdym etapie postępowania, przyznanie się do winy pozostaje okolicznością łagodzącą, natomiast brak jest realnych korzyści z pomawiania współoskarżonego.

Reasumując Sąd Okręgowy stwierdza, że w niniejszej sprawie istnieją wiarygodne dowody, które wskazują na udział wspólnie i w porozumieniu obydwu oskarżonych w popełnieniu przestępstwa kradzieży z włamaniem. W apelacji nie wykazano żadnych przekonywujących podstaw do podważenia prawidłowości dokonanej oceny dowodów. Wobec powyższego słuszne są ustaleniach Sądu Rejonowego oparte w głównej mierze na wyjaśnieniach oskarżonego K. M. i jako w pełni wiarygodne stanowią one wystarczającą podstawę do uznania winy i sprawstwa oskarżonego P. S..

Zaznaczyć również należy, iż wynikająca z art. 5 § 2 k.p.k. zasada in dubio pro reo stanowi dyrektywę dla sądu orzekającego, który
w przypadku powzięcia niedających się usunąć wątpliwości powinien je rozstrzygnąć
na korzyść oskarżonego. Zasada ta nie odnosi się jednak do wątpliwości, które to strony uważają za nierozstrzygnięte czy niedające się usunąć. W toku procesu wina oskarżonego P. S. została udowodniona w sposób odpowiadający prawu, co skutkowało wydaniem prawidłowego wyroku skazującego. Z pisemnych motywów wyroku Sądu I instancji nie wynika, aby Sąd ten w toku postępowania powziął jakiekolwiek wątpliwości, których nie dało się usunąć na podstawie uzyskanego materiału dowodowego, a zatem przesłanka stosowania reguły z art. 5 § 2 k.p.k. w badanym postępowaniu nie zaistniała.

W związku z powyższym wszystkie zarzuty uznać należało za niezasadne, co w konsekwencji pozwala stwierdzić, że apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego P. S. pozostawała nietrafna.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie argumenty przytoczone w poprzedniej części uzasadnienia brak było podstaw do uwzględnienia wniosku o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego P. S. od popełniania zarzucanego mu czynu jak również o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy P. S. Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. S..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W sytuacji, gdy zarzuty apelacji były niezasadne gdyż zarówno ocenia dowodów jak i ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwały zastrzeżeń co do ich prawidłowości, gdy wątpliwości nie budziła prawidłowość przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej przypisanego czynu, a orzeczona kara jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynów i stopnia winy oskarżonego, zaskarżony wyrok jako prawidłowy należało zgodnie z art. 437 § 1 k.p.k. utrzymać w mocy. Ponadto w niniejszej sprawie brak było okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu na podstawie art. 439 § 1 k.p.k., art. 440 k.p.k. i art. 455 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Bezwzględna przyczyna odwoławcza

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

Zasada ne peius

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Odwoławczy zasądził oskarżonego P. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 zł. ( 180 zł opłaty za II instancję oraz ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20 złotych ) zgodnie z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.

6.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana