Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 588/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 października 2020 r., sygn. akt II K 338/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

---------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------------------

---------------------------------------------------------------

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Skazany w wywiedzionym środku odwoławczym w sposób ogólny kwestionował prawidłowość zawartego w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcia o umorzeniu w stosunku do jego osoby postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego dotyczącego jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami wymienionymi w pkt 1, 2 i 3 części wstępnej wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 października 2020 r., sygn. akt II K 338/20. Obrońca skazanego już po wysłaniu akt sprawy z apelacją skazanego do Sądu Okręgowego złożył pismo pod nazwą „Uzupełnienie apelacji skazanego” w którym wskazał na obrazę prawa materialnego tj. art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym na podstawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks Karny i niektórych innych ustaw z dnia 20.02.2015r., która weszła w życie 1.07.2015r. i obowiązywała do dnia 19.06.2020r. oraz art. 4 § 1 kk poprzez ich niezastosowanie i nie wydanie wyroku łącznego w niniejszej sprawie. Z treści pisma obrońcy wynika, że poparł ona stanowisko skazanego o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenia kary łącznej na zasadzie pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie zaznaczyć należy, iż przepis art. 85 k.k. w sposób jasny określa przesłanki do wydania w stosunku do skazanego wyroku łącznego. Każdorazowo w postępowaniu w tym przedmiocie Sąd bada, czy konfiguracja dat popełnienia poszczególnych przestępstw przypisanych skazanemu oraz daty wydania w stosunku do niego wyroków skazujących pozwalają na wydanie wyroku łącznego oraz czy orzeczone wobec skazanego kary podlegają łączeniu. Podkreślenia wymaga, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż w stosunku do skazanego K. N., skazanego wyrokami wskazanymi w pkt 1, 2 i 3 części wstępnej zaskarżonego wyroku, takie przesłanki nie występują na podstawie art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją na mocy ustawy z 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Przepis ten w obowiązującym wówczas brzmieniu stanowił, iż jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. W tej sytuacji, po przeanalizowaniu wyroków które zapadły w stosunku do skazanego K. N., Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż wymierzone mu poszczególnymi wyrokami kary nie mogą być połączone, co wyklucza możliwość orzeczenia kary łącznej i wydania wyroku łącznego, którego domagał się skazany.

Okoliczności tej nie kwestionował także obrońca skazanego w piśmie stanowiącym uzupełnienie apelacji, w którym zarzucał on jednak obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym na podstawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny i niektórych innych ustaw z dnia 20.02.2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396), która weszła w życie 1.07.2015 r. i obowiązywała do dnia 19.06.2020r. oraz art. 4 § 1 k.k. poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie, iż w sprawie mają zastosowanie przepisy art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji ustawą z dnia 20.02.2015 r. - zmiana ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw znajdującym zastosowanie na mocy art. 81 ust. 1 ustawy z 19.06.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzaniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19 i w zw. z art. 19 ust. 2 ustawy z 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw, co miało wpływ na umorzenie postępowania na podstawie art. 572 k.p.k., podczas gdy złożenie przez skazanego wniosku o wydanie wyroku łącznego w dniu 7.05.2020 r. nastąpiło w czasie obowiązywania ustawy z dnia 20.02.2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396), która weszła w życie 1.07.2015 r., a więc przed wejściem w życie nowelizacji z dnia 19.06.2020 r., co zdaniem obrońcy skazanego dawało podstawy do zastosowania zgodnie z art. 4 § 1 k.k. ustawy względniejszej i wydania w stosunku do K. N. wyroku łącznego i połączenia karą łączną kar orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 18.05.2010 r. w sprawie II K 856/10 oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12.06.2013 r. w sprawie II K 453/13 przy zastosowaniu pełnej absorpcji. Stanowisko obrońcy skazanego sprowadza się do twierdzenia, iż reguła intertemporalna określona w art. 4 § 1 k.k. ma zastosowanie w każdym przypadku i zawsze należy stosować przepisy ustawy karnej w brzmieniu względniejszym dla sprawcy.

Odnosząc się do podniesionych przez obrońcę skazanego zarzutów stwierdzić należy, iż powołany przepis art. 81 ust. 1 ustawy z 19.06.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przesiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzaniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19 wprost stanowi, iż przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W tym przypadku, wobec jednocznacznej i jasnej dospozycji Ustawodawcy dotyczącej ram czasowych dla zasosowania przepisów dotyczących kary łącznej w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej powołanej ustawą, nie będzie miała zastosowania norma zawarta w art. 4 § 1 k.k. Reprezentowane w tym zakresie stanowisko Sądu Odwoławczego znajduje potwierdzenie także w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 29.09.2020 r. o sygn. akt V KK 209/20, w którym to Sąd Najwyższy odniósł się do kwestii zastosowania reguł intertemporalnych przy orzekaniu o karze łącznej stwierdzając, iż obowiązek uwzględnienia reguły intertemporalnej z art. 4 § 1 k.k. będzie miał miejsce jedynie w sytuacji, gdy co najmniej jeden z wyroków objętych postępowaniem o wydanie wyroku łącznego uprawomocnił się po dniu 30 czerwca 2015 r. W sytuacji zaś, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone do dnia 30 czerwca 2015 r. - unormowanie zawarte w art. 19 ustawy z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396), wyłącza stosowanie art. 4 § 1 k.k. (LEX nr 3081302). Podobne stanowisko wyrażone zostało także w postanowieniu Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 31 maja 2016 r. w sprawie II Akz 124/16, w którym Sąd ten stwierdził, iż zgodnie z art. 19 ust. 1 in fine ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. poz. 396) przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu wprowadzonym tą ustawą mogą mieć zastosowanie do kar prawomocnie orzeczonych przed 1 lipca 2015 r. tylko wtedy, gdy "zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po tym dniu". Ocena czy zachodzi taka potrzeba, powinna zostać dokonana według znowelizowanych przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego. Jeżeli zgodnie z tymi przepisami należałoby połączyć karę orzeczoną prawomocnie po 30 czerwca 2015 r. z karą (karami) orzeczonymi prawomocnie przed tą datą, to należy na podstawie art. 4 § 1 k.k. rozstrzygnąć czy stosować dalej przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w nowym brzmieniu, czy też w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. (OSAW 2016/3/345).

Zaznaczyć należy, iż wszystkie orzeczenia wydane w stosunku do K. N. wskazane w pkt 1, 2 i 3 części wstępnej zaskarżonego wyroku, tj. wyrok łączny Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 8 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 2281/10, którym połączono kary orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawach II K 1/06 z 3 lipca 2006 r., VII K 75/06 z 30 listopada 2006 r. oraz VII K 1445/06 z 22 stycznia 2007 r. i wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 18 maja 2010 r. w sprawie II K 856/10 skazujący za czyn z art. 226 § 1 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony 1 stycznia 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za dwa czyny z art. 190 § 1 k.k., stanowiące ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k., popełnione 1 stycznia 2010 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wymierzono karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 9 grudnia 2013 r w sprawie Ko 4023/13 a także wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 12 czerwca 2013 r. w sprawie II K 453/13 skazujący za czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony 20 lutego 2013 r. na karę 8 lat pozbawienia wolności - uprawomocniły się przed 30 czerwca 2015r.

Podkreślić należy, iż umorzenie w stosunku do K. N. postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego nie wynikało z niedopatrzenia czy błędu Sądu Orzekającego, nawet jeśli skazany był przekonany, iż wydanie wyroku łącznego w stosunku do jego osoby jest możliwe. Wynikało to bowiem wprost z jasnej regulacji powołanego przepisu art. 81 ust. 1 ustawy z 19.06.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzaniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19, który został prawidłowo zastosowany przez Sąd Rejonowy. Zaznaczyć przy tym należy, iż wbrew stanowisku obrońcy skazanego, data złożenia przez K. N. wniosku o wydanie wyroku łącznego nie miała żadnego wpływu na rozstrzygnięcie w tej sprawie. Dlatego też wywiedziona apelacja nie mogła zostać uwzględniona, a zaskarżony wyrok, jako trafny i prawidłowy, podlegał utrzymaniu w mocy.

Wniosek

Skazany K. N. w wywiedzionym środku odwoławczym domagał się – jak należy rozumieć – zmiany zaskarżonego wyroku i wydanie wyroku łącznego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, Sąd I instancji dokonał prawidłowej interpretacji przepisów dotyczących wyroku łącznego mających zastosowanie w niniejszej sprawie i słusznie umorzył postępowanie w tym przedmiocie. Z tego też względu wniosek skazanego o zmianę zaskarżonego wyroku nie mógł zostać uwzględniony.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wydany przez Sąd I instancji w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie podzielił stanowiska skazanego wyrażonego w wywiedzionej apelacji i w uzupełniającym ją piśmie obrońcy skazanego. Zaskarżony wyrok nie wymagał także ingerencji Sądu II instancji z urzędu, dlatego też, jako trafny i prawidłowy, podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Sąd Odwoławczy na podstawie art. art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na adw. K. B. kwotę 147,60 złotych, w tym 27,60 złotych tytułem podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Wysokość zasądzonej kwoty Sąd ustalił na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Zgodnie z powołanym przepisem opłata za obronę w sprawie o wydanie wyroku łącznego wynosi 120 złotych, którą to kwotę uzupełniono o 27,60 złotych tytułem podatku od towarów i usług.

Ponadto na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy, mając na względzie sytuację materialną skazanego, zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Umorzenie postępowania

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana