Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 452/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt
II K 86/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

W apelacji oskarżyciela publicznego:

obrazy prawa materialnego art. 86 § 1 kk poprzez wymierzenie wobec R. S. kary łącznej równej najwyższej z kar podlegających łączeniu, wymierzonych za poszczególne przestępstwa tj. kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy łączeniu podlegały kary jednostkowe 2 lat i 6 miesięcy, kara 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz kara 3 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy wymierzona kara łączna powinna być wyższa od najwyższej z kar czyli od kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

obrazy prawa materialnego art. 86 § 1 k.k. poprzez wymierzenie wobec T. S. kary łącznej równej najwyższej z kar podlegających łączeniu, wymierzonych za poszczególne przestępstwa tj. kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy łączeniu podlegały kary jednostkowe 2 lat i 6 miesięcy, kara 6 miesięcy pozbawienia wolności w sytuacji gdy wymierzona kara łączna powinna być wyższa od najwyższej z kar czyli od kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

rażącej niewspółmierności wymierzonej R. S. kary jednostkowej w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przypisane mu czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. za czyny opisane w pkt 1-3 oraz 5-8 części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, iż stanowiły one ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k.k., a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a przez to nie uwzględniającej w sposób należyty okoliczności popełnienia przestępstw, ich ilości, stopnia społecznej szkodliwości, a przede wszystkim wobec faktu popełnienia przestępstwa w ramach recydywy specjalnej wielokrotnej oraz uznania, iż oskarżony z popełnienia przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu, przy braku jakichkolwiek okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego poza początkowym przyznaniem się do winy, nie stanowi dla oskarżonego adekwatnej dolegliwości, nie realizując tym samym względem niego celów tak wychowawczych jak też zapobiegawczych, a następnie w konsekwencji jej wymierzenia orzeczenia w pkt IV części dyspozytywnej kary łącznej w wymiarze zaledwie 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za wszystkie przypisane oskarżonemu czyny, co sprawia, że wymierzone kary zarówno jednostkowa oraz łączna są niewspółmierne do stopnia zawinienia oskarżonego, nie spełniają swych zadań w zakresie prewencji szczególnej, a nade wszystko nie spełniają swej roli w zakresie kształtowania świadomości prawej społeczeństwa, pozostając niesłusznymi i społecznie nieakceptowalnymi;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

rażącej niewspółmierności wymierzonej T. S. kary jednostkowej w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przypisane mu czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. za przestępstwa opisane w pkt 10 - 18 części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, iż stanowiły one ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k.k., a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a przez to nie uwzględniającej w sposób należyty okoliczności popełnienia przestępstw, ich ilości, stopnia szkodliwości społecznej, a przede wszystkim wobec faktu popełnienia przestępstwa w ramach recydywy specjalnej wielokrotnej i uczynienia sobie z popełnienia przestępstw stałego źródła dochodu, a następnie w konsekwencji jej wymierzenia orzeczenia kary łącznej w wymiarze zaledwie 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za wszystkie przypisane oskarżonemu czyny, co sprawia, że wymierzone kary zarówno jednostkowa oraz łączna są niewspółmierne do stopnia zawinienia oskarżonego, nie spełniają swych zadań w zakresie prewencji szczególnej, a nade wszystko nie spełniają swej roli w zakresie kształtowania świadomości prawej społeczeństwa, pozostając niesłusznymi i społecznie nieakceptowalnymi.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

W apelacji obrońcy oskarżonego T. S.:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że T. S. dopuścił się kradzieży
z włamaniem i kradzieży opisanych w pkt 14, 15, 16, 18, 19, 20 części wstępnej wyroku, podczas gdy zżerany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na poczynienie takich ustaleń

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

naruszenie przepisów postępowania tj. art. 4, art. 7 KPK polegające na jednostronnej, wybiórczej i dowolnej ocenie dowodów, przyjęciu i interpretacji okoliczności przypisywanych w zakresie zdarzeń, do których oskarżony się nie przyznawał, wyłącznie na niekorzyść oskarżonego i pominięciu okoliczności świadczących na jego korzyść

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

rażąca niewspółmierność (surowość) kar jednostkowych wymierzonych oskarżonemu T. S., a także kary łącznej poprzez orzeczenie kar pozbawienia wolności w nadmiernej wysokości

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

W apelacji obrońcy oskarżonego R. S.:

naruszenia art. 7 k.p.k. poprzez błędną ocenę zebranego w toku sprawy materiału dowodowego w szczególności wyjaśnień oskarżonego R. S. i bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony R. S. dopuścił się czynów opisanych w pkt 1, 6, 7 części wstępnej wyroku w sytuacji, gdy poza wyjaśnieniami R. S. złożonymi w toku postępowania przygotowawczego, gdzie początkowo przyznał się do ich popełnienia następnie zmienionymi w toku przewodu sądowego, sad nie dysponował żadnym innymi dowodami, które potwierdzałby sprawstwo oskarżonego w zakresie tych czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać należy, że Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 7 lutego
2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 86/21 uznał winę i sprawstwo oskarżonych A. L., T. S. i R. S.. Apelację od tego orzeczenia wnieśli obrońcy wszystkich oskarżonych jak również oskarżyciel publiczny. Niniejsza sprawa była uprzednio przedmiotem rozpoznania przez Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, który to wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2024 r. w sprawie o sygn. akt VI Ka 387/24 zmienił zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karach łącznych orzeczonych wobec oskarżonych T. S. oraz R. S. jak również w zakresie orzeczonych wobec tych oskarżonych środków kompensacyjnych, utrzymując w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok w mocy. Następnie w wyniku kasacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego T. S. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 29 maja 2025 r. w sprawie o sygn. akt I KK 477/24 uchylił powoływany wyrok Sądu Okręgowego wobec oskarżonego T. S. oraz w oparciu o art. 536 k.p.k. w zw. z art. 435 k.p.k. również wobec oskarżonego R. S. w części orzekającej wobec tych skazanych kary łączne przekazując sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania tutejszemu Sądowi w postępowaniu odwoławczym, jednocześnie oddalając w pozostałym zakresie kasację jako oczywiście bezzasadną. Przyczyną wskazanego uchylenia pozostawało wadliwe zastosowanie norm prawa materialnego w zakresie orzekania o karze łącznej poprzez orzeczenie ich wymiaru w uprzednio prowadzonym postępowaniu odwoławczym ponad ustawowe maksimum.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że niniejsze postępowanie ograniczało się jedynie do orzekania o karach łącznych wobec oskarżonych T. S. oraz R. S., bowiem ustalenia odnośnie winy i sprawstwa obu tych oskarżonych jak i pozostałe rozstrzygnięcia pozostają aktualne. Z tego też względu wniesione środki odwoławcze w zakresie w jakim zamierzały do zakwestionowania innych rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku zostały pominięte w niniejszym postępowaniu.

Aktualne i jednocześnie trafne pozostawały zarzuty wywiedzione w apelacji oskarżyciela publicznego w zakresie obrazy prawa materialnego innego niż w zakresie kwalifikacji prawnych czynów przypisanych oskarżonemu tj. art. 86 § 1 k.k. poprzez wymierzenie wobec oskarżonych R. S. oraz T. S. kar łącznych na zasadach pełnej absorbcji. Sąd I instancji orzekając o karze łącznej stracił z pola widzenia, że wobec oskarżonych T. S. oraz R. S. orzeczone zostały jednostkowe kary pozbawienia wolności wynoszące 2 lata i 6 miesięcy. Stosownie do powoływanego przepisu wymierzając karę łączną orzekający sąd zobligowany jest do wymierzenia kary łącznej w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Ustawodawca wyłączył zatem w obecnym stanie prawnym możliwość zastosowania pełnej absorpcji, zatem słusznie skarżący dostrzegł, że orzeczenie Sądu Rejonowego we wskazanym zakresie naruszało normy prawa materialnego.

Ponadto oskarżyciel publiczny częściowo trafnie podniósł również zarzut rażącej niewspółmierności kar, choć zakres tego zarzutu jest obecnie ograniczony jedynie do orzeczenia o karach łącznych wymierzonych wobec oskarżonych R. S. oraz T. S.. Jednocześnie orzeczenie o karze również w wywiedzionej w przeciwnym kierunku apelacji kwestionował obrońca oskarżonego T. S., jednak zarzut ten stał się nieaktualny. Orzeczenie w zakresie kar jednostkowych pozostaje przesądzone, a jedynie zamiana kar jednostkowych pozwalałaby orzeczenie kary łącznej w łagodniejszym wymiarze, niż uczynił to Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku w dodatku określając ich wymiar poniżej ustawowego minimum, o czym mowa w poprzednim akapicie niniejszego uzasadnienia.

Odnosząc się natomiast do orzeczenia o karze łącznej Sąd Okręgowy dostrzegł stosowność podwyższenia ich wymiaru mając przede wszystkim na względzie wadliwe zastosowanie przez Sąd Rejonowy art. 86 § 1 k.k. Konieczna pozostawała zmiana na niekorzyść obu oskarżonych, jednak nie w tak znaczna jak oczekiwał tego oskarżyciel publiczny we wniesionej apelacji. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że rażąca niewspółmierność kary występuje w sytuacji, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary. Pojęcie rażącej niewspółmierności oznacza więc znaczną i oczywistą, niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą. Nie miał racji oskarżyciel publiczny wykazując konieczność znacznego zaostrzania tych kar, jednak jego argumenty sprowadzały się w głównej mierze do wykazania konieczności podważenia wymiaru kar jednostkowych co w niniejszym postępowaniu nie było możliwe. W ocenie Sądu Okręgowego w rozpoznawanej sprawie wobec obu oskarżonych stosownym pozostawało orzeczenie kary łącznej z zastosowaniem zasady aspiracji jednak zbliżonej w znacznej mierze do zasady absorpcji. Przy orzeczeniu o karze łącznej na korzyść obu oskarżonych przemawiała bliskość czasowa popełnianych czynów jak co do zasady również tożsamość naruszonych przez nich dóbr prawnie chronionych. Ponadto odnośnie obu oskarżonych wymierzono m.in. jednostkowe kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które stanowią stanowczy środek represji karnej i w zestawieniu z nimi pozostałe kary jednostkowe orzeczone w zaskarżonym wyroku miały charakter wręcz symboliczny. Sąd Okręgowy mając na uwadze związek rodzajowy i czasowy zachodzący pomiędzy przypisanymi oskarżonym czynami zabronionymi wymierzył R. S. karę łączną pozbawienia wolności w minimalnym wymiarze 2 lat i 7 miesięcy oraz T. S. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy. Zastosowana dysproporcja pomiędzy karami uwzględnia, że drugiemu
z oskarżonych przypisano więcej czynów zabronionych, zatem takie rozwiązanie zapewnia wewnętrzną sprawiedliwość wyroku. Sąd Okręgowy przy doborze wymiaru kar łącznych miał również na względzie relatywnie długi okres od ujawnionych czynów zabronionych. W ocenie Sądu wskazany wymiar kar łącznych właściwie zrealizuje cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze wobec obu oskarżonych.

Wniosek

W apelacji oskarżyciela publicznego:

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I części dyspozytywnej poprzez orzeczenie wobec oskarżonego R. S. w zakresie czynów z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. kary 5 lat pozbawienia wolności;

2.  o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt IV części dyspozytywnej poprzez orzeczenie wobec oskarżonego R. S. kary łącznej w wymiarze 5 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt X części dyspozytywnej poprzez orzeczenie wobec oskarżonego T. S. w zakresie czynów z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. kary 5 lat pozbawienia wolności;

4.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt XII części dyspozytywnej poprzez orzeczenie wobec oskarżonego T. S. kary łącznej w wymiarze 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  w pozostałym zakresie o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

W apelacji obrońcy oskarżonego T. S.:

1.  O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. S. od zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 14, 15, 16, 18, 19 i 20

2.  O zmianę rozstrzygnięcia w zakresie kar przez orzeczenie kar jednostkowych
w najniższej możliwej wysokości i ew. kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorbcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

W apelacji obrońcy oskarżonego R. S.:

1.  o uniewinnienie oskarżonego R. S. od czynów opisanych w pkt 1, 6 i 7 części wstępnej wyroku

2.  o zmianę rozstrzygnięcia w zakresie kary orzeczonej w pkt I oraz kary łącznej (pkt IV) poprzez wyeliminowanie z jej składowych kar rzeczonych za czyny opisane w pkt 1, 6 i 7 części wstępnej wyrku

3.  o zmianę pkt VII poprzez wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody w stosunku do Z. J., Z. W. i A. W.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn opisanych w poprzedniej części uzasadnienia aktualne pozostawały jedynie wnioski nr 2, 4 i 5 oskarżyciela publicznego oraz wniosek nr 2 obrońcy oskarżonego T. S.. Słusznie oskarżyciel publiczny domagał się podwyższenia wymiaru orzeczonych kar łącznych, jednak oczekiwania te opierały się w głównej mierze o skierowanie apelacji przeciwko karze jednostkowej, co nie było przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu odwoławczym. Wskazać należy, że koniecznym było podwyższenie wobec oskarżonych R. S. i T. S. wymiaru kar łącznych co czyni wnioski skarżącego częściowo zasadnymi. Jednocześnie ewentualny wniosek apelacyjny obrońcy oskarżonego T. S. był oczywiście niezasadny, ze względu na niemożność orzekania w obecnym stanie prawnym kary łącznej na zasadach pełnej absorbcji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Pozostały zakres zaskarżonego wyroku niewymieniony w pkt 5.2

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji w omawianym zakresie jest wolny od jakichkolwiek uchybień
toteż należało go w tej części utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku w pkt IV części dyspozytywnej poprzez wymierzenie wobec oskarżonego R. S. kary łącznej 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz w pkt XII części dyspozytywnej poprzez wymierzenie wobec oskarżonego T. S. kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na względzie słuszność zarzutów oskarżyciela publicznego zwłaszcza w zakresie naruszenia przez Sąd Rejonowy prawa materialnego jak i argumentację wyrażoną
w poprzedniej części uzasadnienia koniecznym było zmienić zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze łącznej z niekorzyścią dla obu oskarżonych. Powody zmiany zostały opisane w poprzedniej części uzasadnienia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na podstawie art. 29 ustawy – Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców oskarżonych z urzędu adw. W. W. i adw. M. N. kwoty po 840 złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu postępowaniu odwoławczym powiększone o kwoty 193,20 złotych należnego podatku od towarów i usług.

V.

Podstawę rozstrzygnięcia o wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym stanowił art. 624 § 1 k.p.k. Kierując się względami słuszności Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze prowadzone w wyniku częściowego uchylenia wyroku w postępowaniu kasacyjnym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wadliwe zastosowanie prawa materialnego w zakresie orzeczenia o karze łącznej oraz rażąco łagodny wymiar kar wymierzonych oskarżonym T. S. i A. S.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego R. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie czynów zabronionych opisanych w pkt 1, 6 i 7 części wstępnej zaskarżonego wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego T. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie czynów zabronionych opisanych w pkt 14, 15, 16, 18, 19, 20 części wstępnej zaskarżonego wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana