Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 429/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 30 marca 2023r. w sprawie II K 445/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art. 410 kpk poprzez nieuwzględnienie wszystkich okoliczności dotyczących skazanego a wynikających z opinii o skazanym z Zakładu Karnego, podczas gdy prawidłowa ocena dotychczasowego zachowania skazanego przemawia za orzeczeniem wobec skazanego kary łagodniejszej;

2.rażąca niewspółmierność kary łącznej kary polegającej na wymierzeniu oskarżonemu kary bez dostatecznego uwzględnienia celów wychowawczych i zapobiegawczych kary, a także niedocenienie okoliczności łagodzących podczas gdy prawidłowe uwzględnienie celów wychowawczych i zapobiegawczych przemawia za wymierzeniem oskarżonemu kary łagodniejszej.

3.zastosowanie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu i przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej skazanemu z urzędu w kwocie 147,60 zł podczas gdy Trybunał Konstytucyjny uznał niekonstytucyjność różnicowania wynagrodzenia obrońcy ze względu na przymiot jego ustanowienia, z urzędu albo z wyboru i wobec tego Sąd winien był w zakresie ustalenia wysokości opłaty należnej obrońcy- odmówić zastosowania odpowiednich przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i wysokości opłaty ustalić w oparciu o § 11 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Opisany w punkcie 1 apelacji obrońcy zarzut jest chybiony. W istocie odnosi się on do rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w zakresie wymiaru kary a zatem do kwestii, zawartych w art. 438 pkt 4 kpk, co wprost wynika zarówno z samej treści tego zarzutu, jak i uzasadnienia apelacji. Niezrozumiałe jest przy tym powoływanie się w nim na treść art. 410 kpk w sytuacji, w jakiej Sąd I instancji nie tylko przeprowadził dowód z opinii o skazanym, wystawionej przez dyrektora jednostki penitencjarnej, ale również dowód ten poddał ocenie w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Apelujący, zarzucając naruszenie art. 410 kpk popada w wewnętrzna sprzeczność sporządzonej apelacji, bo w jej uzasadnieniu podnosi przecież, że opinia, o jakiej mowa została przez Sąd Rejonowy oceniona a dowód ten został przeprowadzony, co jednoznacznie wyłącza możliwość stwierdzenia opisanego w tymże zarzucie uchybienia. Nie ma również racji obrońca, negując wymiar orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Przy jej wymiarze należy bowiem brać pod rozwagę okoliczności, opisane w art. 53 kk co oznacza, że z uwzględnieniem aktualnego zachowania się skazanego należy w tej materii ustalić, jaka kara zostałaby wymierzona, gdyby wszystkie popełnione przez skazanego przestępstwa były przedmiotem osądu we wspólnym postepowaniu. Skoro za 35 kradzieży z włamaniami, popełnionych w różnych formach stadialnych i w warunkach ciągu przestępstw orzeczona została kara 2 lat pozbawienia wolności, za dwa tego samego rodzaju przestępstwa wymierzono P. C. karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności a za kolejny czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, to w ocenie Sądu Odwoławczego kara łączna 3 lat pozbawienia wolności nie jawi się jako surowa w stopniu rażącym. Wszak bardzo duża ilość popełnionych przez P. C. przestępstw wyraźnie wskazuje na jego upór i determinację a przez to na duże natężenie złej woli skazanego, co wprost przekłada się na znaczny stopień limitującej wymiar kary winy. Skazany swoim postepowaniem dowiódł, że jest osobnikiem zdemoralizowanym a przez to niezbędne jest zastosowanie wobec niego takich prawnokarnych konsekwencji, jakie przyniosą pożądany efekt resocjalizacyjny. Oceny powyższej nie zmienia pozytywna opinia z zakładu karnego, w sposób prawidłowy oceniona przez Sąd Rejonowy. Wszak to ta właśnie opinia sprawiła, że nie została wobec P. C. zastosowana zasada kumulacji kar, bo gdyby wszystkie jego zachowania zostały osądzone we wspólnym postepowaniu, to wymiar kary kształtowałby się na poziomie 3 lat pozbawienia wolności. Skoro tak, to brak jest jakichkolwiek podstaw do ingerowania w treść zaskarżonego wyroku we wskazanym wyżej przedmiocie. Częściowo rację ma natomiast obrońca negując wysokość przyznanych mu kosztów z tytułu sprawowania funkcji obrońcy z urzędu. W wyroku z dnia 20 kwietnia 2023r. w sprawie SK 53/22 TK orzekł, że § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 68, ze zm.) w zakresie, w jakim przewiduje wysokość opłaty stanowiącej koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszonej przez Skarb Państwa udzielonej przez radcę prawnego z urzędu w wysokości niższej niż stawka minimalna opłat za czynności radców prawnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265, ze zm.), wydanym na podstawie art. 225 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1166), dotyczącym stawek minimalnych w sprawach prowadzonych z wyboru, jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 zdanie drugie i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wprawdzie zaskarżony wyrok wydany został przed wydaniem cytowanego rozstrzygnięcia TK, jednakże w realiach przedmiotowej sprawy obliguje on do przyznania obrońcy z urzędu wynagrodzenia według stawek, określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Istotą orzeczenia TK jest jednak zrównanie stawek za obronę z urzędu ze stawkami za obronę z wyboru. Gdyby zatem, do czego zmierza apelujący, wobec obrońcy z urzędu stosować stawki przewidziane dla obrońcy z wyboru powiększone o podatek VAT, do zaistniałaby sytuacja nieuzasadnionej dysproporcji wynagrodzeń obrońców z wyboru w stosunku do obrońców z urzędu na korzyść tej ostatniej grupy. Skoro tak, to w ocenie Sądu podwyższanie wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu o kwotę podatku od towarów i usług nie znajduje uzasadnienia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu kary łącznej w wysokości 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, oraz przyznaje kosztów obrony udzielonej z urzędu dodatkowo o kwotę 147,60 zł w postepowaniu przed Sądem I Instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Motywacja w tej materii przedstawiona jest wyżej.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości, z wyłączeniem kwestii wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu. .

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest wolny od uchybień, opisanych w zarzutach 1 i 2 apelacji i nie zawiera on w tym zakresie również uchybień, o jakich mowa w art. 439 kpk i art. 440 kpk..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok został zmieniony co do wysokości wynagrodzenia obrońcy.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody tej zmiany przedstawione są wyżej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach nieopłaconej obrony oskarżonej z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, z uwzględnieniem rozstrzygnięcia TK z dnia 20 kwietnia 2023r. w sprawie SK 53/22.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Podstawę rozstrzygnięcia o wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym stanowi przepis art. 624 § 1 k.p.k. Skazany nie posiada majątku, ani dochodów, orzeczona została wobec niego kara pozbawienia wolności a co za tym idzie uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby nadmiernie uciążliwe. Z tego powodu Sąd odstąpił od obciążania go tymi należnościami.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana