Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia Andrzej Tekieli

Protokolant Sandra Michalec

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2025r.

sprawy Ł. K. ur. (...) w L.

s. A. i W. z d. S.

obwinionego z art. 76 ust. 1 pkt 20a Ustawy o środkach ochrony roślin

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

z dnia 27 marca 2025 r. sygn. akt II W 460/23

I.  uchyla zaskarżony wyrok wobec obwinionego Ł. K. i na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45§1 k.w. postępowanie w sprawie umarza;

II.  na podstawie art. 632a §1 k.p.k. w zw. z art. 121§1 k.p.w. orzeka, że koszty postępowania w sprawie ponosi w całości obwiniony Ł. K., w tym zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki za czynności wyjaśniające, postępowanie przed Sądem I Instancji i postępowanie odwoławcze w łącznej kwocie 170 złotych.

Sygn. akt VI Ka 423/25

UZASADNIENIE

Ł. K. obwiniony został o to że:

Od nieustalonego dnia 2022 roku do 5 kwietnia 2023 roku w miejscowości P. w powiecie (...) stosował w niewłaściwy sposób środki ochrony roślin w postaci oprysków na polach o numerach działek (...) powodując ich zniesienie na sąsiednie pole nr (...) w wyniku czego przyczynił się do zatrucia 50 rodzin pszczół w pasiece czym działał na szkodę F. P.

tj. o czyn z art. 76 ust. 20 ustawy o środkach ochrony roślin

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 27 marca 2025 r. w sprawie II W 460/23:

1.uznał obwinionego Ł. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy przyjęciu że w dniu 21.11.2022 r. w niewłaściwy sposób stosował środek ochrony roślin w postaci preparatu R. (...) powodując jego zniesienie na sąsiednie pole niebędące celem zabiegu w wyniku czego spowodował wymarcie 50 rodzin pszczół tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 76 ust. 1 pkt 20a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin i za to na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 20a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin wymierzył mu karę grzywny w kwocie 1000 złotych;

2.na podstawie art. 118 § 1 k.p.s.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania ( …) w sprawach o wykroczenia oraz art. 3 ust.1 w zw. z art. 21 pkt 2 Ustawy a dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 70 zł. i wymierzył mu opłatę w kwocie 100 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca obwinionego zarzucając:

1.naruszenie przepisów postępowania tj. art. 5 § 2 pkt 4 k.p.w. polegające na wydaniu wyroku skazującego obwinionego Ł. K. mimo istnienia negatywnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia orzekania co stanowi przyczynę odwoławczą przewidzianą w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.;

2. naruszenie przepisów postępowania tj. art. 413 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.w., art. 82 § 2 pkt 1 k.p.w. polegające na skonstruowaniu opisu czynu o znamiona które nie znajdują odzwierciedlenia w art. 76 ust. 1 pkt 20a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, tj. „w wyniku czego spowodował wymarcie 50 rodzin pszczół” i znacząco wykraczają poza zakres w/w przepisu, jak również opisu czynu jaki zakreślił oskarżyciel;

3. naruszenie przepisów postępowania tj. art. 39 § 1 zdanie pierwsze k.p.w. poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z opinii biegłego z zakresu pszczelarstwa na okoliczność wykazania czy obwiniony wykonując w dniu 21 listopada 2022 r. oprysk preparatem R. (...) spowodował wymarcie 50 rodzin pszczelich;

4. obraza przepisów postępowania która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. i art. 410 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 poprzez nierozważenie wszystkich okoliczności ujawnionych w sprawie, jednostronnej analizie i ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, ukształtowanie przekonania sądu na podstawie wybranych, nie wszystkich dowodów, ocenionych dowolnie, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a skutkującej:

a. przyznaniem waloru całkowitej wiarygodności zeznaniom świadka F. P. i oparcie wyroku i jego uzasadnienia wyłącznie o te wyjaśnienia;

b. przyznaniem waloru wiarygodności zeznaniom świadka T. M. który uczestniczył podczas wcześniejszej rozprawy w charakterze publiczności, podczas której wyjaśnienia składał obwiniony a zeznania świadkowie, jak również był bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy;

c. odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom Ł. K. i świadka D. J., w sytuacji kiedy wyjaśnienia i zeznania były logiczne, spójne, oraz korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym;

d. wybiórczej ocenie zeznań świadka J. T., w tym pominięcie zeznań świadka w zakresie prawidłowości wykonywania zabiegu przez obwinionego, braku śladów znoszenia środka i wypaleń na nieruchomości F. P.;

e. błędnej ocenie materiału dowodowego w sposób całościowy, w szczególności zdjęć, protokołu w sprawie zatrucia pszczół, wyniku badań gleby i pszczół, sprawozdania z badań, z których jednoznacznie wynika, że wykonany zabieg nie został zniesiony na sąsiednie pole, oraz nie spowodował wymarcia 50 rodzin pszczelich z uwagi na brak jakichkolwiek pozostałości substancji glifoasat w próbkach przebadanych pszczół;

5. powyższe skutkujące błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającym na wskazaniu, że obwiniony w niewłaściwy sposób stosował środek ochrony roślin w postaci preparatu R. (...) powodując jego zniesienie na sąsiednie pole niebędące celem zabiegu w wyniku czego spowodował wymarcie 50 rodzin pszczół podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie można wyprowadzić w/w ustaleń, w szczególności brak jest dowodów wskazujących na zniesienie preparatu na sąsiednie pole oraz spowodowanie wymarcia 50 rodzin pszczół.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i umorzenie postępowania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego orzeczenia w całości i uniewinnienie obwinionego lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zasadny okazał się pierwszy zarzut dotyczący przedawnienia karalności, co skutkowało uwzględnieniem wniosku o umorzenie postępowania w sprawie.

W pierwszej kolejności jednakowoż wskazać należy, że niezasadne były pozostałe zarzuty zawarte w apelacji, które były podstawą wniosku o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania że ocena materiału dowodowego zgromadzonego przez Sąd I instancji była dowolna i że brak było dowodów do przyjęcia sprawstwa obwinionego. Jednocześnie zasadność zarzutu przedawnienia karalności czyniła bezprzedmiotowym uzupełnianie materiału dowodowego w postępowaniu odwoławczym, jako że nie miałoby to znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zgodnie z art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje gdy od czasu jego popełnienia upłynął rok, jeżeli jednak w ciągu tego roku wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia rocznego okresu, w praktyce z upływem 3 lat od popełnienia wykroczenia. We wniosku o ukaranie wskazano, że obwiniony miał popełnić zarzucane mu wykroczenie od nieustalonego dnia 2022 r. do 5 kwietnia 2023 r., Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku przyjął jednak że przypisane obwinionemu wykroczenie zostało przez niego popełnione w dniu 21.11.2022 r. To ustalenie nie jest kwestionowane w apelacji, jedyna apelacja w sprawie złożona została na korzyść obwinionego. Postępowanie w niniejszej sprawie wszczęte zostało zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Karnego z dnia 12.01.2024 r. ( k. 31 ), a więc po upływie roku od popełnienia wykroczenia. Nie ulega w tej sytuacji wątpliwości, że karalność przypisanego obwinionemu wykroczenia ustała w dniu 22.11.2023 r. czego nie dostrzegł Sąd I instancji. W tym stanie rzeczy zasadny jest zawarty w apelacji wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w.

Zgodnie z art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w. zasadą jest, że w przypadku umorzenia postępowania w sprawie o wykroczenie w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny koszty postępowania ponosi Skarb Państwa lub odpowiednia jednostka samorządu terytorialnego. W postępowaniu o wykroczenia w oparciu o art. 121 § 1 k.p.w. stosuje się jednak odpowiednio art. 632a § 1 k.p.k. zgodnie z którym w wyjątkowych wypadkach w razie umorzenia postępowania Sąd może orzec że koszty procesu ( postępowania ) ponosi w całości lub w części oskarżony ( obwiniony ). W ocenie Sądu Okręgowego taka wyjątkowa sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie. Obwinionemu zasadnie zarzucono czyn stanowiący wprawdzie tylko wykroczenie, niemniej charakteryzujące się dużą społeczną szkodliwością ze względu zastosowanie w nadmiarze niebezpiecznego środka chemicznego , czego skutkiem było wymarcie znacznej ilości pszczół nie stanowiących własności obwinionego. Uzasadnione jest w związku z tym obciążenie obwinionego kosztami postępowania w całości, w tym kosztami ustanowienia obrońcy z wyboru i zasądzenie kosztów sądowych w oparciu o § 2, § 3 pkt 1 i § 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia ( Dz.U. poz. 2467 ), tj. zryczałtowanych wydatków: za czynności wyjaśniające w kwocie 20 zł., za postępowanie przed Sądem I instancji w kwocie 100 zł. i za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 zł. co daje w sumie kwotę 170 zł.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy na podstawie wyżej wymienionych przepisów orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.