Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 398/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 2 kwietnia 2025 r. w sprawie o sygn. akt II K 26/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

W osobiście sporządzonej apelacji oskarżony co prawda podniósł nieskonkretyzowany zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, jednak uwzględniając uzasadniony brak fachowości po jego stronie, jak również treść uzasadniania wniesionego środka odwoławczego zauważyć należy, że kwestionuje on przede wszystkim dokonaną ocenę dowodów prowadzącą do dalszych ustaleń w zakresie jego winy
i sprawstwa w zakresie przypisanego mu w zaskarżonym wyroku czynu, jak również kwestionuje zasadność orzeczenia o karze ze wskazaniem na jej rażąco surowy wymiar.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo przeanalizował materiał dowodowy zgromadzony w sprawie,
w szczególności trafnie uznał, że przeprowadzone w sprawie dowody wskazują,
iż oskarżony wyczerpał ustawowe znamiona zarówno strony przedmiotowej jak i strony podmiotowej zarzucanego mu czynu. Działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów, dysponując na rozprawie głównej walorem bezpośredniości Sąd I instancji władny był dać wiarę dowodom w postaci zeznań świadków, jak również treści zgromadzonych w toku postępowania dokumentów odrzucając jednocześnie wiarygodność wyjaśnień oskarżonego. Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku nie uszło uwadze Sądu Rejonowego, że forsowana przez oskarżonego wersja zdarzeń pozostawała niespójna z wymową pozostałych dowodów jak również zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Swoje stanowisko Sąd ten obszernie
przedstawił w pisemnym uzasadnieniu wyroku, logicznie i przekonująco wskazując jakie dowody i jakie stwierdzone okoliczności prowadziły do przypisania oskarżonemu winy i sprawstwa.

Zauważyć należy, że wiedza świadków w niniejszym postępowaniu była mocno ograniczona, na co wpływ miał upływ czasu jak i brak szczegółowych restrykcji
w zakresie przydziału kart paliwowych pracownikom prowadzonej przez W. D. działalności gospodarczej pod firmą (...). Mimo tego wymowa dowodów z osobowych źródeł w zestawieniu z pozostałym zakresem materiału dowodowego jak i ujawnionymi okolicznościami sprawy pozwalała czynić ustalenia wskazujące na nieuprawnione tankowanie przez oskarżonego. Zauważyć należy, że świadek G. K. w składanych zeznaniach szczegółowo opisał zasady funkcjonowania wskazanego podmiotu gospodarczego oraz częstą wymianę kart paliwowych pomiędzy pracownikami. Jednocześnie świadek ten stanowczo wykluczył, aby pracownicy mogli używać kart do celów prywatnych, okoliczności takie były szczegółowo ustalane z kierownictwem firmy w indywidualnych przypadkach. Świadek W. D.w składanych zeznaniach spójnie i logicznie przedstawił fakty wskazujące na ujawnienie sprzecznych z interesem firmy transakcji, które znalazły potwierdzenie we włączonych na poczet materiału dowodowego wydrukach. Jednocześnie jako właściciel pokrzywdzonego podmiotu czynił we własnym zakresie ustalenia odnośnie nieuprawnionego wykorzystania przedmiotowej karty na konkretnej stacji benzynowej, ustalając że jednej z transakcji dokonał zatrzymany przez Policję W. O., przeciwko któremu prowadzone było odrębne postępowanie zakończone prawomocnym wyrokiem skazującym. Świadek ten wskazał również na liczne przewinienia po stronie oskarżonego w okresie, gdy pozostawał pracownikiem pokrzywdzonego podmiotu. Również pracownik wskazanej firmy świadek P. O. potwierdził, że w okresie zatrudnienia oskarżony nie wywiązywał się właściwie
z obowiązków służbowych. Powyższe doprowadziło do zakończenia zatrudnienia poprzez zwolnienie dyscyplinarne, którego kopia również znajduje się w aktach sprawy.

Co do zasady okolicznościom tym nie zaprzeczył również sam oskarżony. Pomimo iż w składanych wyjaśnieniach dążył do zaprzeczenia swojej winy potwierdził, że pozostawał dysponentem przedmiotowej karty paliwowej. Za niewiarygodne uznać należało przy tym jego twierdzenia, że nieuprawnionych transakcji dokonywał jedynie wspomniany świadek D. O.. Zauważyć należy, że oskarżony wszedł
w posiadanie karty paliwowej w okresie zatrudnienia w firmie (...), której nie zwrócił pracodawcy pomimo zakończenia stosunku pracy. Oskarżony wykorzystał brak ewidencji przydzielania kart oraz fakt, że pracodawca przeoczył pozostawienia aktywnego instrumentu płatniczego w rękach byłego pracownika. Zupełnie nieuzasadnione z perspektywy interesów W. D. byłoby pozostawienie zwolnionemu dyscyplinarnie pracownikowi aktywnej karty paliwowej, która jak zgodnie potwierdzili świadkowie związani z jego firmą służyła tylko do celów zawodowych, nie zaś prywatnych. Ponadto świadek D. O. w niniejszym postępowaniu jednoznacznie wskazał, że karta została mu użyczona odpłatnie, przekonująco wskazując przy tym zasady rozliczania z oskarżonym jak i uzgodnioną między nimi stawkę za litr paliwa, ustaloną poniżej średniej ceny rynkowa obowiązującej w inkryminowanym czasie. Ponadto wskazany świadek w zeznaniach odniósł się również do szczegółowych instrukcji otrzymanych od oskarżonego kiedy
i w jaki sposób powinien tankować, w sposób prowadzący do utrudnienia wykrycia wykorzystywania karty paliwowej w sposób niezgodny z jej przeznaczeniem i interesem pokrzywdzonego podmiotu.

Dodatkowo postawa oskarżonego w toku procesu również podważa wiarygodność jego twierdzeń o braku winy w zakresie ujawnionych kradzieży z włamaniem, bowiem przecząc sprawstwu dokonał on niemal całkowitego naprawienia szkody wpłacając na dzień wydania wyroku znaczną część należności za dokonane tankowania. Ponadto znaczną część apelacji oskarżony poświęcił zagadnieniu zaległości płacowych po stronie byłego pracodawcy, które mają marginalne znacznie w rozpoznawanej sprawie.
Nawet w sytuacji sporu wynikającego z zakończonego stosunku pracy nie był uprawniony do używania karty paliwowej w sposób niezgodny z jej przeznaczeniem. Niewiarygodne pozostają również twierdzenia oskarżonego, że pozostawał uprawniony do tankowania w celach prywatnych, co nie leżało w interesie byłego pracodawcy i jest zupełnie sprzeczne z relacją wszystkich osób związanych z pokrzywdzonym podmiotem. Wersja forsowana przez oskarżonego nie znajduje zatem potwierdzenia w jakichkolwiek dowodach jak i zasadach wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Słusznie zatem Sąd Rejonowy odrzucił ich wiarygodność we wskazanym zakresie.

Na marginesie zaznaczyć również należy, że pomimo wskazywania na brak winy i sprawstwa oskarżony w apelacji jak i na rozprawie odwoławczej wnosił o wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju, co w zestawieniu z dokonanym przez niego naprawieniem szkody dodatkowo potwierdza, że działał on na szkodę byłego pracodawcy używając karty paliwowej wbrew woli pokrzywdzonego podmiotu. Twierdzenia oskarżonego, że miał zezwolenie do tankowania paliwa na koszt byłego pracodawcy na cele prywatne stanowi jedynie przyjętą linię obrony.

Trafne pozostawały ustalenia Sądu Rejonowego w zakresie kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu zabronionego, które również zostały szeroko opisane w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Słusznie Sąd I instancji przyjął, że karta paliwowa stanowi narzędzie umożliwiające płatności, które w niniejszej sprawie jak wynika ze spójnych relacji świadków wyposażone było w kod PIN chroniący przez nieuprawnionym użyciem. Do bytu przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. ustawodawca przewiduje dwie czynności: zabór cudzej rzeczy ruchomej oraz przełamanie zabezpieczenia utrudniającego dostęp do tej rzeczy. W rozpoznawanym przypadku słusznie Sąd Rejonowy wskazaną kartę uznał za instrument płatniczy pośredniczący pomiędzy płatnością z konkretnego rachunku bankowego, a wybraną stacją paliwową. Kod nadany karcie płatniczej był indywidualnym systemem zabezpieczeń, który został wielokrotnie przełamany przez oskarżonego przy wykorzystaniu znajomości kodu zdobytej podczas uprzedniego stosunku pracy. Zaaprobować należy zatem, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał komplet znamion powołanego przepisu, działając przy tym w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru na szkodę tożsamego pokrzywdzonego podmiotu. Słusznie zatem w pkt I części dyspozytywnej przyjęto, że czyn przypisany oskarżonemu wypełnił znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. eliminując zbędny art. 11 § 1 k.k. wskazany w akcie oskarżenia i nie mający zastosowania w sytuacji gdy czyn oskarżonego wyczerpywał znamiona określone w jednym przepisie ustawy karnej.

Mając na względzie kierunek i zakres apelacji jak i wniosek oskarżonego złożony na rozprawie odwoławczej w zakresie zmiany wyroku poprzez wymierzenie kary wolnościowej stosownym jest również po krótce odnieść się do orzeczenia o karze wymierzonej przez Sąd Rejonowy. Zdaniem Sądu Okręgowego wymierzoną oskarżonemu w zaskarżonym wyroku karę pozbawienia wolności w żadnym wypadku nie można określić jako rażąco surową. Sąd I instancji precyzyjnie wskazał okoliczności które miały wpływ na wymiar kary i rozważania te należy zaaprobować. Słuszne również pozostaje uznanie stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu jako wysoki, oskarżony wielokrotnie w zaplanowany sposób godził w istotne dobro prawnie chronione jakim jest cudze mienie, wykorzystując zaufanie byłego pracodawcy i brak ewidencji powierzanych pracownikom kart paliwowych. Po stronie oskarżonego istniał szereg okoliczności obciążających trafnie wypunktowanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w postaci uprzedniej karalności w tym również za przestępstwa podobne jak również działanie w zaplanowany sposób w ramach czynu ciągłego. Jednocześnie nie stracił z pola widzenia Sąd Rejonowy, że oskarżony w znacznym stopniu naprawił szkodę, co przemawiało za łagodniejszym doborem wymiaru kary. Wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności nieznacznie odbiega przy tym od ustawowego minimum, rozwiązanie takie nie może zatem zostać uznane za rażąco surowe. Ponadto zauważyć należy, że słuszne Sąd I instancji wyliczył należność zasądzoną tytułem środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody. Zestawiając ujawnione wydruki transakcji oskarżonego z wykorzystaniem karty paliwowej z dokumentami potwierdzającymi przelewy na rzecz pokrzywdzonego podmiotu jak i zeznaniami świadka W. D. trafnie Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że pokrzywdzonemu podmiotowi należne pozostaje jeszcze 969,63 złotych, bowiem pozostała część szkody w wysokości 15.000 złotych została już przez oskarżonego dobrowolnie spłacona.

Wobec powyższego apelacja oskarżonego pozostawała w całości chybiona.

Wniosek

Oskarżony w osobiście sporządzonej wniósł jedynie ogólnie
o korzystną zmianę wyroku. Z treści apelacji jak i wniosków składanych na rozprawie apelacyjnej wynika, że jego intencją pozostawała zarówno zmiana wyroku poprzez uniewinnienie
jak i ewentualnie poprzez wymierzenie łagodniejszej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie argumentację przedstawioną w poprzedniej części uzasadnienia wskazująca na niezasadność apelacji przyjąć należało, że wyrażone we wniesionym środku zaskarżenia wnioski nie są zasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości wobec oskarżonego T. M..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest wolny od uchybień opisanych w apelacji i nie zawiera on również uchybień, o jakich mowa w art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k., toteż należało go w całości utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Podstawę rozstrzygnięcia o wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym stanowi przepis art. 624 § 1 k.p.k. Oskarżony nie posiada majątku, ani dochodów, orzeczona została wobec niego kara pozbawienia wolności, a co za tym idzie uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby nadmiernie uciążliwe. Z tego powodu Sąd odstąpił od obciążania go tymi należnościami.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu, rażąco surowy wymiar kary.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana