Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Piliszewska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019r. i 18 lipca 2019r.

sprawy M. L. (1) ur. (...) w Ż.

s. A. i K. z. d. (...)

obwinionego z art. 51 § 1 kw i art. 141 kw i inne

z powodu apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

z dnia 18 września 2018 r. sygn. akt II W 544/17

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego M. L. (1) w ten sposób, że:

- z podstawy prawnej skazania eliminuje art. 13 pkt. 2 ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu, a z opisu czynu ustalenie, że obwiniony palił papierosy w miejscu objętym zakazem,

- wymierzoną obwinionemu karę grzywny obniża do 400 (czterystu) złotych;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 154/19

UZASADNIENIE

M. L. (1) obwiniony został o to że:

I.w dniu 31 października 2016 r. w pociągu (...) relacji R. – Z. w powiecie (...) wbrew zakazowi wspólnie z R. G. (1) spożywał alkohol oraz palił papierosy w miejscu objętym zakazem

tj. o czyn z art. 14 ust 2a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i art. 13 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu

II. w tym samym miejscu i czasie co w pkt I będąc w stanie nietrzeźwości poprzez głośne krzyki, awanturowanie się oraz używanie słów wulgarnych w obecności pasażerów oraz kierownika pociągu zakłócił porządek publiczny

tj. o czyn z art. 51 § 2 k.w. i art.141 k.w.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 18 września 2018 r. w sprawie I W 544/17:

I.uznał obwinionego za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 51 § 2 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu karę 500 złotych grzywny;

II. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. zwolnił obwinionego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania i nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony M. L. (1). Z treści apelacji wynika, że zarzucił naruszenie przepisów postępowania poprzez brak pouczenia „w kwestii ustanowienia adwokata lub radcy prawnego do złożenia apelacji” oraz błędną ocenę dowodów poprzez danie wiary zeznaniom świadka S. F. na podstawie której Sąd I instancji ustalił sprawstwo i winę obwinionego, w sytuacji gdy świadek ta w ocenie obwinionego była niewiarygodna. Skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji względnie o umorzenie postępowania „ze względu na przedawnienie się wykroczenia”.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jedynie w niewielkiej części zasługiwała na uwzględnienie, w znacznej części była niezasadna.

Obwiniony M. L. (1) pouczony został o swoich prawach i obowiązkach, w tym o prawie do korzystania z pomocy jednego obrońcy zgodnie z art. 4 § 2 k.p.o.w. ( k.10 akt II W 137/17, z których wyłączona została sprawa M. L. (1) po uprawomocnieniu się wyroku nakazowego wobec współobwinionego R. G. (1) ). Z prawa tego skarżący nie skorzystał, nie złożył wniosku o ustanowienie mu obrońcy z urzędu, w tym także na etapie postępowania międzyinstancyjnego. Jedynie na marginesie przypomnieć należy, że uwzględnienie wniosku o ustanowienie obrońcy z urzędu nie jest dla Sądu obligatoryjne w sprawach o wykroczenia, jedną z przesłanek jest ocena czy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości ( art. 22 k.p.o.w. ) oraz że w sprawach tych nie ma tzw. przymusu adwokackiego, obwiniony może samodzielnie sporządzić środek odwoławczy, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy w toku postępowania odwoławczego zwrócił się o akta II W 1015/17 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze m.in. celem ustalenia czy przypisane obwinionemu M. L. (1) wykroczenia w tamtym postępowaniu nie pokrywają się z zarzutami stawianymi mu w niniejszej sprawie. Z treści prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24.05.2017 r. wydanego w wyżej wymienionej sprawie wynika, że przypisane obwinionemu czyny dotyczą zdarzeń z tego samego dnia 31 października 2016 r., które jednakże miały miejsce w J. na terenie dworca PKP i w busie komunikacji zastępczej na trasie J. – R. ( k.74 -75 ). Są to więc inne czyny niż zarzucone obwinionemu w niniejszej sprawie.

Sąd I instancji wbrew zarzutowi skarżącego prawidłowo ocenił materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, w tym zeznania świadka – kierownika pociągu S. F. i zeznania świadków - policjantów K. M. (1) i D. T. (1). Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka S. F. z których jednoznacznie wynika, że także w pociągu ( szynobusie ) na trasie R. M. L. wraz z R. G. (1) spożywali wódkę z butelki którą mieli w torbie mimo zwracanych uwag przez świadka z przypomnieniem o zakazie spożywania alkoholu w tym pojeździe. Ponadto obwiniony ( tak jak R. G. (1) ) zachowywał się agresywnie, głośno, przeklinał nie zwracając uwagi na innych pasażerów ( k.40 akt II W 137/19, k. 26 - 27 ). Faktem jest że jeden ze świadków – policjantów wezwanych na stację kolejową w Z. K. M. zeznał, że w momencie interwencji M. L. (2) i R. G. (1) zachowywali się spokojnie, co nie zmienia faktu, że wcześniej w pociągu mogli być oni agresywni, co potwierdził zresztą drugi z policjantów D. T. wskazując, że było to powodem wezwania ich na interwencję ( k. 36 odwrót ). Fakt spożywania alkoholu przez obwinionego w pociągu potwierdził zresztą świadek R. G., wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem nakazowym w sprawie II W 137/19. Wątpliwości Sądu Okręgowego wzbudziło natomiast przyjęcie przez Sąd I instancji, że obwiniony M. L. palił także papierosy w szynobusie. Sam obwiniony temu zaprzeczał twierdząc że nie jest palaczem papierosów, świadek S. F. mówiła ogólnie że obydwaj mężczyźni wchodzili do toalety i palili papierosy, przy czym co do M. L. (2) wnioskowała o tym na podstawie dymu w toalecie, bo z papierosem go nie widziała ( k.40 akt II W 137/19 ). Nie można więc wykluczyć że papierosy palił jedynie R. G., który zresztą w zeznaniach twierdził, że tylko do niego kierownik pociągu miała o to pretensje ( k. 36 ). Rozstrzygając tą wątpliwość na korzyść obwinionego M. L. (1) Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok eliminując z podstawy prawnej skazania art.13 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu a z opisu czynu ustalenie że obwiniony palił papierosy w miejscu objętym zakazem i jednocześnie obniżył wymierzoną karę grzywny do 400 zł. uznając, że przemawia za tym zmiana wyroku w zakresie podstawy prawnej jednego z czynów.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. mając na uwadze sytuację materialną obwinionego Sąd okręgowy zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu państwa kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.