Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 72/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 sierpnia 2023r. sygn. akt II K 636/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Apelacja obrońcy oskarżonego

1.  Obraza prawa materialnego, a to art. 62ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie błędnej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, gdy czyn zarzucany oskarżonemu powinien być zakwalifikowany z art. 62a niniejszej ustawy i wobec treści wyjaśnień oskarżonego ( gdzie oskarżony przyznaje się, że od czasu do czasu zażywa narkotyków, gdyż w życiu mu się nie układa, że posiada je wyłącznie na własny użytek ) postępowanie powinno być umorzone w tym zakresie, bowiem orzeczenie wobec sprawcy kary jest niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a stopień społecznej szkodliwości nie jest znaczny.

2.  Rażąca niewspółmierność kary – orzeczoną w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności za czyn przypisany w pkt I części wstępnej wyroku oraz 3 miesięcy za czyn określony w pkt IV części wstępnej wyroku i kary łącznej 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności określonej w pkt VII części wstępnej wyroku – tj. wymierzenie kary zbyt surowej, w sytuacji gdy sąd meriti niewystarczająco wziął pod uwagę motywację oskarżonego, który kierował się przede wszystkim chęcią pomocy potrzebującej koleżance, a do kontroli się zatrzymał – nie na środku drogi, tylko zjechał na podwórko – co uzasadnia niższy wymiar kary ( niezależnie od jego późniejszego przyznania się ).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Lp.

Zarzut

2

Apelacja oskarżonego:

1.Błąd w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, że zażyty przez niego środek oddziaływał na ośrodkowy układ nerwowy tak jak działanie alkoholu powyżej 0,6 promila.

2.Nadmierna surowość orzeczonego wobec niego środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

3.Nadmierna surowość orzeczonych wobec niego świadczeń pieniężnych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz orzeczonej wobec niego kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów zawartych w apelacji obrończyni oskarżonego stwierdzić należy, że zarzut ten nie jest zasadny.

Do zastosowania art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii konieczne jest spełnienie łącznie przesłanek w nim wskazanych. Tj. aby środki psychotropowe lub substancje odurzające były w ilościach nieznacznych, przeznaczone na własny użytek a orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia tego czynu a także stopień społecznej szkodliwości. Żadne z tych kryteriów nie zostały spełnione w niniejszej sprawie.

Sposób rozumienia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych jako przesłanki instytucji uregulowanej w art. 62a musi jednak uwzględniać nie tylko kryterium ilościowe odwołujące się do wagi tych substancji, ale również kryterium jakościowe. Przy interpretacji wyrażenia „nieznacznej ilości” jako przesłanki instytucji określonej w art. 62a nie należy ograniczać się tylko do wagi środków odurzających i substancji psychotropowych, gdyż należy również uwzględnić stężenie zabezpieczonej substancji pozwalające ocenić, ile można z niej zrobić jednorazowych dawek tej substancji. W celu ustalenia znaczenia pojęcia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych należy uwzględnić również – oprócz wymienionych kryteriów ilościowego i jakościowego – kryterium proporcji ilości zabezpieczonych substancji do potrzeb sprawcy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. II AKa 247/16, LEX nr 2402505).

Ilość substancji psychotropowej znalezionej podczas przeszukania oskarżonego pozwalała na wyodrębnienie co najmniej kilkudziesięciu porcji. Z uwagi na wcześniejszą karalność oskarżonego, fakt, iż zatrzymany został w związku z popełnieniem innego przestępstwa nie sposób jest uznać, że orzeczenie wobec niego kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności tego czynu i stopień społecznej szkodliwości.

W efekcie stwierdzić należy, że do obrazy prawa materialnego ( zarzut nr 1 apelacji obrończyni oskarżonego ) nie doszło.

Nie dopuścił się sąd I instancji błędu w ustaleniach faktycznych przyjmując, że odkryta w organizmie oskarżonego substancja – metamfetamina o stężeniu 60 ng/ml działała jak alkohol etylowy o stężeniu powyżej 0,5 promila. Opinia Laboratorium Badań Sądowych z dnia 21 kwietnia 2023r. ( k. 43 – 45 ) w sposób nie pozostawiający wątpliwości wskazuje, że stężenie ujawnionego w organizmie oskarżonego środka odurzającego działo jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila. Opinia ta jest opinią jasną, spójną nie jest wewnętrznie sprzeczna. Brak jest jakichkolwiek podstaw aby kwestionować zawarte w niej wnioski. Z całą pewnością sam fakt, iż oskarżony z treścią tej opinii się nie zgadza nie jest wystarczający aby podważać ustalenia sądu poczynione w oparciu o przedmiotową opinię.

Odnosząc się zaś do wspólnego w obu apelacjach zarzutu rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary i orzeczonych środków karnych.

Rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej. Innymi słowy, tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość.

Oczywistym jest, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej.

Rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2009r. sygn. akt WA 19/09, OSNwSK 2009/1/1255 ).

W innym swoim wyroku Sąd Najwyższy stwierdza, że rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą ( zasłużoną ). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2007r. sygn. akt SNO 75/07, LEX nr 569073 )

Wcześniejsza wielokrotna karalność oskarżonego ( co znalazło zresztą wyraz w kwalifikacji prawnej ), w tym za przestępstwa podobne, w żaden sposób nieusprawiedliwione powody jego działania ( jazdy pod wpływem środków psychotropowych ) powodują, iż wymierzenie oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa kar w dolnych granicach ustawowego zagrożenia – 1 rok za czyn z art. 178a§4 k.k. i in. oraz 3 miesięcy za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii a także kara łączna wymierzona w najniższym możliwym wymiarze z całą pewnością nie są karami rażąco, niewspółmiernie surowymi.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42§3 k.k. orzeczony został środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej zostało orzeczone w najniższym wymiarze przewidzianym dla sprawców przestępstw z art. 178a§4 k.k. – art. 43a§3 k.k. nie można w zatem twierdzić, że wymierzenie środka karnego i orzeczenie świadczenia pieniężnego jest nadmierną, niewspółmierną dolegliwością.

Podobnie nie sposób za taką uznać orzeczenie świadczenia w kwocie 1000zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniosek

Apelacji obrończyni oskarżonego:

1.  Zakwalifikowanie czynu z pkt II części wstępnej z art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i umorzenie postępowania w tej części

2.  Wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju, względnie w niższym wymiarze.

Apelacji oskarżonego:

Brak wniosku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powyżej już wskazano powody nieuwzględnienia przez sąd odwoławczy zarzutów zawartych w obydwóch apelacjach. W tej sytuacji nie znalazł również akceptacji sądu okręgowego zawarty w apelacji obrończyni wniosek.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wcześniej już przedstawiono argumentację, dla której sąd odwoławczy nie uwzględnił zarzutów zawartych w złożonych apelacjach. Nie dostrzegł też sąd okręgowy jakichkolwiek okoliczność, które wskazywałyby na istnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, czy też na niesprawiedliwość wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

W związku z tym, że przed sądem okręgowym w postępowaniu odwoławczym na rozprawie w dniu 25 marca 2024r. oskarżony był reprezentowany przez dwóch obrońców. W tym przez adw. K. K. obrońcę z urzędu, która poza tym wywiodła w sprawie apelację sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na jej rzecz kwotę 840zł. w tym podatek od towarów i usług albowiem koszty tej obrony nie zostały opłacone ( art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze ).

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, jego zobowiązania finansowe wynikające z tego wyroku, jak również to, że obecnie przebywa on w warunkach pozbawienia wolności sąd okręgowy zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa ( art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. ).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu z art. 62 ust. 1 o przeciwdziałaniu narkomanii i surowa kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Surowość kary i środka karnego oraz ustalenie faktyczne

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana