Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 30/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 października 2020 r., sygn. akt II K 1001/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

D. G.

Aktualne dane o karalności oskarżonego

Karna karna z dnia 9.03.2021r.

k. 101

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Karta karna z dnia 9.03.2021 r.

Sąd Odwoławczy z urzędu dopuścił dowód z karty karnej na okoliczność aktualnych danych o karalności dotyczących osoby oskarżonego.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

​  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez ustalenie, że oskarżyciel prywatny doznał obrażeń w zakresie urazu twarzoczaszki i wstrząśnienia siatkówki lewego oka na skutek dwukrotnego uderzenia przez oskarżonego – pomimo że przeprowadzone przez Sąd II instancji dowody w zakresie zeznań oskarżyciela prywatnego oraz opinii lekarskiej wydanej przez lek. med. K. T. z dnia 29.10.2019 r. wskazuje na inny przebieg zdarzenia oraz szerszy zakres doznanych przez oskarżyciela prywatnego urazów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Naruszenie prawa materialnego, tj. art. 46 § 1 k.k. poprzez zasądzenie na rzecz oskarżyciela prywatnego nieadekwatnego do doznanej krzywdy zadośćuczynienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej i odpowiadającej wymogom zawartym w art. 7 k.p.k. oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stanowiącego podstawę do poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Podjęta w wywiedzionym przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego polemika z tymi ustaleniami stanowi wyraz subiektywnych przekonań skarżącego, które jednak nie znajdują oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i nie stanowią podstawy do skutecznego podważenia prawidłowości wydanego orzeczenia.

Mimo, iż oskarżyciel prywatny oraz zeznający w charakterze świadka jego ojciec – R. K. w sposób drastyczny opisywali zajście między stronami twierdząc, iż oskarżyciel prywatny został „skatowany” i doznał rozleglejszych obrażeń ciała, aniżeli wynikałoby to z treści zaskarżonego wyroku, twierdzenia te nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym. Jak wynika z przedłożonej dokumentacji medycznej, przy przyjęciu do szpitala w dniu 21.10.2018 r. u O. K. stwierdzono stan po urazie tępym twarzoczaszki i wstrząśnienie siatkówki oka lewego. Rozpoznanie to znajduje potwierdzenie także w opinii biegłego w zakresie chirurgii ogólnej Z. K. z dnia 5.12.2018 r. (k. 63). Na żadne poważniejsze obrażenia nie wskazuje ani karta informacyjna leczenia szpitalnego (k. 61), ani wspomniana opinia sądowo-lekarska. W szczególności nie potwierdzają one „przebicia dolnej wargi na wylot”, która z pewnością nie uszłaby uwadze personelu medycznego udzielającego O. K. pierwszej pomocy. Poważniejszych obrażeń u oskarżyciela prywatnego nie zauważyła także K. K., która widziała go bezpośrednio po zdarzeniu. Jak wynika ze złożonych przez nią zeznań, „O. nie wyglądał na pobitego, tylko jakby się pokłócili. Był zdenerwowany (…), nie miał śladów krwi ani opuchlizny na ciele.” (k. 72). Oczywistym jest przy tym, iż wezwany na miejsce zespół pogotowia ratunkowego nie mógł zbagatelizować zgłaszanych przez oskarżyciela posiłkowego dolegliwości bólowych głowy i pogorszenia widzenia, zatem przewiezienie go do szpitala w celu przeprowadzenia kontrolnych badań diagnostycznych było jak najbardziej uzasadnione.

Ad. 2

Na wstępie przypomnieć należy, iż szkoda niemajątkowa czyli tzw. „krzywda” jest antytezą szkody majątkowej, ponieważ stanowi uszczerbek w dobrach i interesach o wartości niemajątkowej, niedający się wyrazić w pieniądzu. Należy zgodzić się z twierdzeniem, że za pomocą środków pieniężnych można jedynie próbować "zrekompensować" wyrządzoną szkodę niemajątkową (zob. J. Matys, Model..., s. 260.). Na wysokość zadośćuczynienia ma przede wszystkim wpływ rozmiar doznanej przez poszkodowanego krzywdy. Uwzględnia się tym samym jego indywidualną sytuację i odczucia. Oceniając zasadność roszczeń w konkretnym przypadku, należy stosować kryteria obiektywne, co powinno prowadzić do odmowy przyznania zadośćuczynienia, gdy odczucia, reakcje poszkodowanego nie są typowe. Nie można też odmówić przyznania zadośćuczynienia osobom, które ze względu na stan zdrowia, zaburzenia psychiczne czy innego rodzaju ułomności nie mogą odczuwać krzywdy. W takich przypadkach sąd powinien się kierować kryteriami obiektywnymi, odwołać się do osoby o "normalnym" emocjonalnym życiu wewnętrznym" (J. Matys, Model..., s. 287). W przypadku zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową wynikającą z naruszenia zdrowia (art. 445 § 1 i 2 w zw. z art. 444 § 1 k.c.) wskazuje się na konieczność uwzględniania czasu trwania cierpień, ich intensywności, rodzaju odniesionych obrażeń, wpływu na dalsze życie poszkodowanego, nieodwracalności skutków, poczucia bezradności, braku możliwości korzystania z określonych rozrywek, wykonywania określonej pracy, konsekwencji w życiu osobistym i społecznym ( zob. m.in. wyroki SN: z dnia 29 września 2004 r., II CK 531/03, LEX nr 137577, i z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10, LEX nr 672675 za: tezy 25-28. do art. 46 k.k. w: Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V , opubl. WK 2016)

Mając powyższe na uwadze, Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, który w niniejszej sprawie określił wysokość zadośćuczynienia na kwotę 1000zł, uwzględniając rozległość i czas trwania negatywnych następstw będących skutkiem popełnionego przestępstwa, związanego z nim bólu i cierpienia oraz obawy o stan zdrowia, długość pobytu w szpitalu, a następnie na zwolnieniu lekarskim oraz czasowego ograniczenia w życiu oskarżyciela prywatnego związanego z koniecznością unikania zwiększonego wysiłku fizycznego. Pamiętać również należy, iż oskarżony zapłacił na rzecz O. K. kwotę 1.100 złotych tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez niego w związku z wizytami u lekarzy specjalistów.

Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował przy tym art. 67 § 3 k.k. będący podstawą orzeczenia m.in. zadośćuczynienia przy orzeczeniu warunkowego umorzenia postępowania. W takim przypadku nie ma zastosowania art. 46 § 1 k.k., na który powołał się pełnomocnik oskarżyciela prywatnego w wywiedzionym środku odwoławczym ( vide: teza 10. do art. 67 k.k. w: Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V , opubl. WK 2016).

Jak wynika z pisma (...) Państwowej Szkoły Wyższej z dnia 12.03.2020 r. (k. 52), O. K. z końcem stycznia 2019 r. zrezygnował ze studiów na kierunku fizjoterapii, zaś od 1.10.2019 r. rozpoczął studia na kierunku wychowania fizycznego. Nie ulega wątpliwości, iż kierunek ten wymaga aktywności fizycznej i wysiłku. Wbrew twierdzeniom oskarżyciela prywatnego, w realiach przedmiotowej sprawy brak jest dostatecznych podstaw do przyjęcia, iż przerwanie studiów przez O. K. spowodowane było doznanym urazem. Ponadto, jak wynika z zeznań oskarżyciela prywatnego, obecnie nie odczuwa on żadnych dolegliwości w związku z tym, iż został uderzony przez D. G. (k. 71v).

W związku z powyższym Sąd Odwoławczy nie doszukał się przesłanek uzasadniających podwyższenie kwoty zasądzonego na rzecz oskarżyciela prywatnego zadośćuczynienia.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego dodatkowej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 3.000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy w pełni zaaprobował poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia dotyczące zarówno zakresu obrażeń ciała spowodowanych u O. K. przez oskarżonego, jak i określonej kwoty zadośćuczynienia. Poza podjęciem polemiki ze stanowiskiem Sądu I instancji skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem zawartym w apelacji. Podstawy do takiej zmiany nie stanowi bowiem subiektywne przekonanie oskarżyciela prywatnego co do wysokości adekwatnej – jego zdaniem – kwoty zadośćuczynienia.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

1  5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. G..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji wywiedzionej przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego, w pełni aprobując stanowisko Sądu I instancji wyrażone w zaskarżonym orzeczeniu. Nie było również konieczności ingerowania w jego treść z urzędu, dlatego zaskarżony wyrok, jako trafny i prawidłowy, należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. oraz § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od oskarżyciela prywatnego O. K. na rzecz oskarżonego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Ponadto na postawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy wymierzył oskarżycielowi prywatnemu opłatę w kwocie 60 złotych za drugą instancję, której to wysokość określono na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłatach w sprawach karnych.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kwota zadośćuczynienia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana