Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział III Karny w składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Marek Klebanowicz

Protokolant Ewa Król

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2013r., 1 marca 2013r., 28 marca 2013r.

sprawy karnej

B. W. urodzonego (...)

w O. syna S. i H. z domu R.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 23 lipca 2010r. do 09 sierpnia 2010r. w O., woj. (...), działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, na podstawie złożonych drogą elektroniczną zamówień, poprzez wprowadzenie w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. z siedzibą w O. 116 co do możliwości wywiązania się z zobowiązania, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wymienioną spółkę, powodując straty w łącznej kwocie 208 146,48 zł w ten sposób, że:

- w dniu 23 lipca 2010r. na podstawie potwierdzenia zamówienia nr 23/AZ zakupił 1653 tony kruszywa G 0-31,5, w związku z czym wystawiona została przez sprzedającego faktura VAT nr (...) na kwotę 84 578.72 zł,

- w dniu 09 sierpnia 2010r. na podstawie potwierdzenia zamówienia nr 39/AZ zakupił 1385 ton kruszywa G 0-31,5, w związku z czym wystawiona została przez sprzedającego faktura VAT nr (...) na kwotę 123567,76 zł,

przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 15.07.2003r. w sprawie sygn. akt II K 328/00 na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 02.04.2008r. do 22.07.2009r., kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§1 kk

I.  uznaje oskarżonego B. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 w zw. z art. 12 kk i 64§1 kk oraz art. 33§2 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w wymiarze 150 stawek dziennych po 20 złotych każda,

II.  na podstawie art. 343§2 pkt 2 kpk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 6 (sześciu) lat,

III.  na podstawie art. 72§2 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w całości poprzez wpłacenie na rzecz Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. kwoty 208.146,48 zł, w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku,

IV.  na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 Ustawy o opłatach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów oraz opłaty sądowej i obciąża nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. W. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą firma Usługowo – Handlowa (...) z siedzibą w G.. Kondycja firmy była zła. Od wielu lat firma oskarżonego nie wykazywała żadnych dochodów. B. W. nie posiadał żadnego majątku, w szczególności nieruchomości ani zarejestrowanych pojazdów, nadto posiadał zadłużenie względem Urzędu Skarbowego – za 2010 r. w kwocie ponad 400 000 zł oraz zadłużenie względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za 2010r. w kwocie 73 260, 05 zł. Od 2006r. miał zajęte wynagrodzenie za pracę.

Dowód: pismo naczelnika US w G.k. 56, pisma z ZUS Oddziału w P.Inspektoratu w G.k. 57, k.73, wyjaśnienia B. W.k. 109-111, zawiadomienie o zajęciu wynagrodzenia k. 64-66.

W lipcu 2010 r. B. W. spotkał się z J. B. prezesem Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. w siedzibie spółki w O.. W trakcie tego spotkania poczynione zostały wstępne ustalenia dotyczące ilości mającego zostać zakupionego przez oskarżonego kruszywa. Uzgodniono również, iż płatność za zakupiony towar nastąpi w okresie 30 dni od dnia sprzedaży. B. W. w toku rozmów z przedstawicielem Przedsiębiorstwa (...) wskazywał na szerokie kontakty w branży kolejowej i możliwości sprzedaży kruszyw, podawał konkretne informacje dotyczące realizacji kontraktów oraz podmioty gospodarcze, z którymi współpracowała jego firma. W rzeczywistości oskarżony nie miał środków pieniężnych, które by pozwoliły mu na uiszczenie należności za zakupiony od pokrzywdzonego towar.

Dowód: zeznania J. B. k. 37-39, zeznania A. Z. k. 31-32, pismo naczelnika US w G. k. 56, pisma z ZUS w P. k. 57-73, wyjaśnienia B. W. k. 109-111.

W dniu 23 lipca 2010r. B. W. złożył do Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. drogą mailową zamówienie na pierwszą partię kruszywa w ilości ok. 1600 ton. Do zamówienia B. W. załączył komplet wymaganych dokumentów w postaci Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), zaświadczenie o nadaniu numeru REGON oraz wpis do KRS- u. W tym samym dniu Przedsiębiorstwo (...) spółka z o.o. wysłała do B. W. potwierdzenie nr 23/AZ dokonanego przez niego zamówienia, na podstawie którego kilka dni potem wysłano oskarżonemu transportem kolejowym 1653 tony kruszywa G 0-31,5 za kwotę 84 578, 72 zł. Zapłata za zamówiony towar miała nastąpić, zgodnie z dokonanymi wcześniej ustnie ustaleniami, w formie przelewu do dnia 2 września 2010 r.

Dowód: zeznania J. B. k. 37-39, zeznania A. Z. k. 31-32, zamówienie z dnia 23.07. 2010r. k. 10, potwierdzenie zamówienia nr 23/AZ z dnia 23.07. 2010r. k. 11, faktura VAT nr (...) k. 46, listy przewozowe k. 14-20, wyjaśnienia B. W. k. 109-111.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. B. W., zgodnie z poczynionymi wcześniej ustnymi ustaleniami, złożył do Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. drogą mailową zamówienie na drugą partię kruszywa. Jeszcze tego samego dnia Przedsiębiorstwo (...) spółka z o.o. wysłała do B. W. potwierdzenie nr 39/AZ dokonanego przez niego zamówienia, na podstawie którego transportem kolejowym wysłano oskarżonemu 1385 ton kruszywa G 0-31,5 za kwotę 123 567,76 zł. Zapłata za zamówiony towar miała nastąpić, zgodnie z ustalonymi wcześniej ustnie ustaleniami, w formie przelewu do dnia 11 września 2010 r.

Dowód: zeznania J. B.k. 37-39, zeznania A. Z.k. 31-32, potwierdzenie zamówienia nr 23/AZ z dnia 23.07. 2010r. k. 12, faktura VAT nr FV\10\faktura VAT nr (...)k. 45, listy przewozowe k. 14-20, wyjaśnienia B. W.k. 109-111.

B. W. po otrzymaniu zarówno pierwszej, jak i drugiej partii zamówionego kruszywa sprzedał je bliżej nieustalonym podmiotom, zaś pieniądze uzyskane z tych transakcji przeznaczył na spłatę swoich wcześniejszych zobowiązań.

Dowód: wyjaśnienia B. W. k. 109-111.

Pomimo upływu terminów do zapłaty za dostarczony towar, jak również kierowanych do B. W. przez Przedsiębiorstwo (...) spółkę z o.o. wezwań do zapłaty, oskarżony nie uregulował należności za pobrane kruszywo. Wszczęte przeciwko B. W. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone, z uwagi na nieposiadanie przez niego mienia, z którego mogła być prowadzona egzekucja.

Dowód: zeznania J. B. k. 37-39, zeznania K. R. k. 40 v., wezwania do zapłaty 42-44, nakazy zapłaty k. 21-24, pismo komornika sadowego k. 25-27.

Oskarżony B. W. ma obecnie 61 lat. W przeszłości był karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 15. 07. 2003r. w sprawie II K 328/00 za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k., za które wymierzono mu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz ciąg przestępstw z art. 270 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, które zostały objęte karą łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności. Orzeczoną w/w wyrokiem karę odbył on w okresie od dnia 02. 04. 2008r. do dnia 22.07. 2009r., kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary.

Dowód: informacja o osobie oskarżonego z KRK k. 76- 77, wyroki zapadłe przeciwko B. W.k. 78-99.

Oskarżony B. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż zamówione od Kopalni (...) kruszywo sprzedał z zyskiem do innych podmiotów gospodarczych. Pieniądze zaś uzyskane z tych transakcji przeznaczył na spłatę swoich wcześniejszych zobowiązań. Przyznał również, iż w czasie kiedy zawierał umowę kupna kruszywa z Kopalnią (...) kondycja jego firmy była zła, jednak pokrzywdzona nie żądała żadnych zabezpieczeń finansowych, jej przedstawiciele wyrazili zgodę na dokonanie zapłaty przez oskarżonego z odroczonym terminem płatności. Finalnie dodał również, iż nie zapłacił za zakupiony towar, ponieważ uwarunkowania rynku się zmieniły, a on w tym czasie nie uzyskiwał żadnych dochodów (k.109 – 111).

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala poczynić stanowcze ustalenia w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego B. W. co do zarzuconego mu czynu. W świetle konsekwentnych i logicznych zeznań świadków J. B., K. R. i A. Z., korespondujących ze sobą, oraz z uzyskanymi dokumentami obrazującymi współpracę oskarżonego z Przedsiębiorstwem (...) spółka z o.o, a w szczególności zawartymi umowami sprzedaży kruszywa, jako wiarygodne należy uznać przyznanie się B. W. do zarzuconego czynu. Z kolei krytycznie ocenił Sąd wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie, w jakim wskazywał na okoliczności, które uniemożliwiły mu dokonanie zapłaty pokrzywdzonemu za zakupiony towar. Pozostają one w sprzeczności z podnoszonymi przez niego w toku tego samego przesłuchania okolicznościami, w których podawał, iż dostarczone mu przez pokrzywdzoną kruszywa sprzedał z zyskiem bliżej nieustalonym kontrahentom, zaś pieniądze uzyskane z tych transakcji przeznaczył na spłatę swoich zobowiązań. (k. 110) Zatem nie sposób uznać, iż oskarżony nie wywiązał się z zobowiązań wobec pokrzywdzonej z uwagi na zmienne uwarunkowania rynku, czy też brak dochodów osiąganych przez jego firmę. Zdaniem Sądu oskarżony od początku współpracy z pokrzywdzonym działał z zamiarem uzyskania nienależnej korzyści majątkowej.

Zeznania przedstawicieli pokrzywdzonej spółki w osobach J. B., K. R. i A. Z. były logiczne i spójne. Świadkowie ci w zgodnie wskazywali na to, iż oskarżony przy dokonywaniu zamówień na kruszec nie informował ich o złej kondycji finansowej swojej firmy, wskazywał na szerokie kontakty w branży kolejowej, które miały go uwiarygodnić wobec pokrzywdzonej, zapewniał, iż będzie w stanie uregulować w ustalonym terminie wszelkie należności. Dopiero w czasie, kiedy w umówionym terminie nie regulował należności, nie reagował na wysyłane do niego wezwania do zapłaty i zaprzestał kontaktowania się z przedstawicielami pokrzywdzonego, zorientowali się, iż nie dokona zapłaty za dostarczone mu kruszywo. Zeznania tej treści w pełni korespondowały ze zgromadzona w sprawie dokumentacją w postaci dokonywanych przez oskarżonego zamówień, potwierdzeń zamówień, wystawionych faktur, czy tez wezwań zapłaty.

Sąd przydał walor wiarygodności wszystkim zgromadzonym w sprawie dokumentom, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron w toku procesu. Zostały one sporządzone w przepisanej formie prawnej przez uprawnione organy, są rzetelne, korespondują między sobą oraz z dowodami osobowymi.

Pozostały materiał dowodowy nie miał istotnego znaczenia dla ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości to, iż B. W. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą firma Usługowo – Handlowa (...) z siedzibą w G. doprowadził pokrzywdzoną Przedsiębiorstwo (...) spółkę z o.o. z siedzibą w O. do rozporządzenia własnym mieniem o wartości 208 146, 48 zł. za pomocą podstępnych zabiegów, które wywołały u przedstawicieli pokrzywdzonej błędne przeświadczenie co do możliwości wywiązania się przez niego z zaciągniętych zobowiązań, w ten sposób, iż w dniach 23 lipca 2010r. oraz w dniu 9 sierpnia 2010r. zawarł z przedstawicielami pokrzywdzonej dwie umowy sprzedaży, na podstawie których zostały mu dostarczone odpowiednio 1653 tony kruszywa G 0-31,5 o wartości 84 578,72 zł oraz 1385 tony kruszywa G 0-31, 5 o wartości 123567, 72 zł., za które oskarżony nie zapłacił.

Oskarżony podjął w stosunku do mienia pokrzywdzonej dwa zachowania, działał z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej. Realizował swoje zachowania w odstępie zaledwie dwutygodniowym, a zatem działał w krótkich odstępach czasu. Te wszystkie okoliczności pozwoliły na uznanie, iż B. W. dopuścił się przypisanego mu przestępstwa działając czynem ciągłym.

Oskarżony nie informował wcześniej przedstawicieli pokrzywdzonej o tym, iż jego firma znajduje się w złej kondycji finansowej i nie zamierza wywiązać się z zaciągniętych przez siebie zobowiązań finansowych. Wprost przeciwnie - wskazywał na szerokie kontakty w branży kolejowej i możliwości sprzedaży kruszyw, podawał konkretne informacje dotyczące realizacji kontraktów oraz podmioty gospodarcze, z którymi współpracowała jego firma, chcąc jak najbardziej uwiarygodnić się wobec przedstawicieli pokrzywdzonej. Bez wątpienia zatem błąd, w jaki wprowadził przedstawicieli Przedsiębiorstwa (...) spółkę z o.o. z siedzibą w O., był istotny dla ich decyzji dotyczącej rozporządzenia swoim mieniem. Gdyby wiedzieli o tym, iż oskarżony nie ma możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania pieniężnego i nie zamierza go zrealizować, to nie podpisaliby z nim umów sprzedaży i nie dostarczyli kruszyw. Działali zatem pod wpływem błędu wywołanego u nich umyślnie przez B. W.. Właśnie w takiej sytuacji motywacyjnej rozporządzili oni na jego rzecz swoim mieniem, której wartość wynosiła 208 146, 48 zł i stanowiła mienie znacznej wartości, bowiem przewyższała próg określony w art. 115 § 5 kk, mimo że nie mieli wcale takiego zamiaru. To rozporządzenie było dla nich w oczywisty sposób niekorzystne.

B. W., dopuszczając się tego przestępstwa, chciał uzyskać korzyść majątkową i ten swój cel osiągnął. Właśnie dlatego wprowadził w błąd przedstawicieli pokrzywdzonej i doprowadził w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia przez nią mieniem.

Oskarżony wypełnił zatem wszystkie znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k. Ani jego sprawstwo, ani jego wina w zakresie przypisanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości.

Popełniając to przestępstwo działał w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk. W przeszłości oskarżony był już karany za przestępstwo przeciwko mieniu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 15 lipca 2003 roku (sygn. akt II K 328/00) został on skazany za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k., za które wymierzono mu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz ciąg przestępstw z art. 270 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, które zostały objęte karą łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności. Orzeczoną w/w wyrokiem karę odbył on w okresie od dnia 02. 04. 2008r. do dnia 22.07. 2009r., kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary.

Oskarżony zatem był skazany wcześniej za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu (art. 286 § 1 kk), zatem za przestępstwo podobne do przypisanych mu w niniejszym postępowaniu. Odbył z tytułu tej kary ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności i niespełna 5 lat po zakończeniu jej odbywania popełnił będące przedmiotem niniejszego postępowania umyślne przestępstwa przeciwko mieniu. Jest oczywiste, że działał on w warunkach recydywy, w związku z czym w kwalifikacji jego czynu należało uwzględnić również art. 64 § 1 kk.

W oparciu o ocenę elementów przedmiotowo - podmiotowych leżących w granicach czynu przypisanego B. W., Sąd przyjął, że stopień jego społecznej szkodliwości jest znaczny. Oskarżony wykorzystał zaufanie jakim obdarzyli go przedstawiciele pokrzywdzonego. Był już w przeszłości karany sądownie.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Łącząc wymienione powyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd uznał, że zaproponowana przez Prokuratora we wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i uzgodniona z oskarżonym kara 4 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego. Spełni ona również wymogi wynikające zarówno z celów prewencji ogólnej, jak i szczególnej, powinna mieć wystarczająco silne oddziaływanie wychowawcze, a przy tym będzie czyniła zadość względom zapobiegawczym.

Z uwagi na to, iż oskarżony dopuścił się tego przestępstwa, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd obok kary pozbawienia wolności wymierzył grzywnę w wymiarze 150 stawek dziennych po 20 zł każda.

Sąd za zasadny uznał również wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu zawieszenie jest wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotności do przestępstwa (spełnienie przesłanki o charakterze indywidualno-prewencyjnym). Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przyjął na siebie zobowiązanie naprawienia wyrządzonej pokrzywdzonej szkody. Zdaniem Sądu dla sprawdzenia prawidłowości postawionej prognozy kryminologicznej wystarczający będzie zaproponowany we wniosku okres 6 lat próby.

Zdaniem Sądu akceptacja wniosku złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. zobowiązującego oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem przez uiszczenie na rzecz Przedsiębiorstwa (...) sp z o.o. kwoty 208 146, 48 zł uwzględnia prawne interesy pokrzywdzonej, dając jej nadzieję na naprawienie chociażby w części wyrządzonej szkody. Wprawdzie kwota zobowiązań oskarżonego wobec pokrzywdzonej jest bardzo wysoka, ale nie oznacza to automatycznie, że oskarżony nie będzie realizował obowiązku naprawienia szkody. Oskarżony wprawdzie nie ma stałej pracy, ale utrzymuje się z pracy dorywczej i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości ok. 2.000 zł miesięcznie (k. 109v.). Orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania spowodowałoby zaprzepaszczenie realizacji obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przez niego poszczególnymi przestępstwami. Oskarżony przebywając bowiem w zakładzie karnym nie miałby możliwości zarobkowych na takim poziomie jak gdyby przebywał na wolności.

Mając na uwadze jeden z celów postępowania karnego tj. uwzględnienie interesów pokrzywdzonego Sąd na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę pokrzywdzonego Przedsiębiorstwa (...) spółki z o.o. kwoty 208 146, 48 zł, zgodnie z wnioskiem oskarżyciela posiłkowego, stanowiącą równowartość poniesionej przez niego straty majątkowej. Dla wykonania tego obowiązku Sąd wyznaczył okres czasu uzasadniony sytuacją materialną oskarżonego.

Z uwagi na sytuację materialną i osobistą oskarżonego, Sąd uznał, że zachodzą podstawy do zwolnienia go od kosztów sądowych i opłaty ( art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 Ustawy z dnia 23.06.1973r o opłatach w sprawach karnych).