II AKa 259/21 - wyrok Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2022-02-17
Sygnatura akt II AKa 259/21
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 lutego 2022 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSA Andrzej Kot (spr.)
Sędziowie: SA Edyta Gajgał
SO del. do SA Andrzej Szliwa
Protokolant: Anna Konieczna
przy udziale Dariusza Sulikowskiego prokuratora Prokuratury (...) we W.
po rozpoznaniu 17 lutego 2022 r.
sprawy
D. S. (2)
oskarżonego z art. 55 ust. 3 w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U 2020, poz. 2050 j.t)
art. 55 ust. 3 w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U 2020, poz. 2050 j.t) i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U 2020, poz. 2050 j.t) w zw. art. 12 § 1 k.k.
M. P.
oskarżonego z art. 55 ust. 3 w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U 2020, poz. 2050 j.t) i art. 59 ust. 1 w ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U 2020, poz. 2050 j.t) w zw. z art. 12 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonych
od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu
z 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt III K 18/21
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. P. w ten sposób, że obniża wymierzoną mu karę łączna pozbawienia wolności do 3 (trzech) lat i 7 (siedmiu) miesięcy;
II. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. S. (2) w ten sposób, że obniża wymierzoną przy nadzwyczajnym złagodzeniu karę pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw przypisanych w pkt I części rozstrzygającej, do roku i 5 (pięciu) miesięcy, stwierdzając, że utraciło moc orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności;
III. w pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonych M. P. i D. S. (2) utrzymuje w mocy;
IV.
na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu D. S. (2) karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 sierpnia 2020r. godz. 10:30 do dnia
9 listopada 2020r. godz. 15:50;
V. zwalnia oskarżonych M. P. i D. S. (2) od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, poniesionymi wydatkami obciążając Skarb Państwa.
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 259/21 |
||||||||||||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
2 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||
wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt III K 18/21 |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
obrońca |
||||||||||||||||||||||||||||||||
oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||||||||||||
inny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
w całości |
||||||||||||||||||||||||||||||||
na korzyść |
co do winy |
|||||||||||||||||||||||||||||||
na niekorzyść |
w części |
co do kary |
||||||||||||||||||||||||||||||
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej |
||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść |
||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||||||||||||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego |
||||||||||||||||||||||||||||||||
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||||||||||||
uchylenie |
zmiana |
|||||||||||||||||||||||||||||||
2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z (...)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||||||||||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||||||||||||
2.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||||||||||||
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||||||||||||
1) Apelację od wyroku wniosła obrońca oskarżonego M. P. adw. H. W. zarzucając: 1.
naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 7 k.p.k. polegające na dokonaniu dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez uznanie wyjaśnień 2.
naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 410 k.p.k. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z zeznań świadków P. P. (1) i M. Z.
a w konsekwencji: 3. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że: - oskarżony M. P. nie był skonfliktowany z D. S. (2), podczas gdy konflikt między oskarżonymi faktycznie istniał, co mogło mieć wpływ na składanie przez oskarżonego D. S. (2)
- oskarżony D. S. (2) nie miał interesu w składaniu obciążających oskarżonego M. P. wyjaśnień, gdy w rzeczywistości oskarżony - w miesiącu czerwcu, lipcu i sierpniu 2020 roku, daty bliższej nie ustalonej, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z D. S. (2) i innym nieustalonym sprawcą, dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, gdy w - w okresie od czerwca do sierpnia 2020 roku, w bliżej nie ustalonej dacie, na terenie miasta C. i innych miejscowości woj. (...), działając z góry powziętym
|
zasadny częściowo zasadny niezasadny zasadny częściowo zasadny niezasadny zasadny częściowo zasadny niezasadny |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Do zarzutów podniesionych w obu apelacjach odniesiono się wspólnie. Odrębne analizowanie argumentacji obrońców oskarżonego nie czyniło by wywodów przejrzystymi. Apelacje obrońców M. P. okazały się zasadne tylko w zakresie, w jakim kwestionują wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności. Istotnie bowiem raziła ona surowością uchybiając dyrektywom art. 85a kk, w szczególności nie uwzględniając ścisłego związku pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami. W tym zakresie wyrok skazujący M. P. wymagał korekty poprzez obniżenie tejże kary łącznej do minimalnej granicy określonej art. 86 § 1 kk. W pozostałej części zaskarżony wyrok wobec M. P. jako prawidłowy został utrzymany w mocy. Zarzuty apelujących obrońców oskarżonego w tym zakresie były w sposób oczywisty chybione. W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że Sąd Okręgowy nie dopuścił się uchybień gromadząc materiał dowodowy, a ten pozwolił na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie prawidłowej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej i logicznej, zgodna była ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, znajdując odzwierciedlenie w uzasadnieniu orzeczenia. W uzasadnieniu Sąd wskazał jakie fakty uznał za ustalone, na czym oparł poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, a następnie wyprowadził z dokonanych ustaleń prawidłowe wnioski w zakresie sprawstwa oskarżonego, przyświecającego mu zamiaru i wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. W przedmiotowej sprawie, wbrew przekonaniu obrońców, nie doszło do obrazy przepisów prawa procesowego w postaci art. 7 k.p.k., 410 k.p.k., 366 § 1 k.p.k. i art. 4 oraz 2 § 2 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść wyroku. Stan faktyczny w sprawie został ustalony przy uwzględnieniu całokształtu istotnych dowodów zebranych w sprawie, ocenionych swobodnie, a nie dowolnie. Apelacja obrońcy oskarżonego, w której podnosił zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych, miała głównie charakter polemiczny w stosunku do prawidłowej oceny dowodów zaprezentowanej przez Sąd I instancji. Swobodna, a więc zgodna z zasadami sformułowanymi w art. 7 k.p.k., ocena materiału dowodowego stanowi uprawnienie Sądu meriti i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. tak długo, dopóki skarżący nie wykaże, iż Sąd ten oparł rozstrzygnięcie bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym. W przedmiotowej sprawie tego rodzaju okoliczności nie zostały skutecznie wykazane przez skarżących. Obrońcy oskarżonego podjęli próbę przedstawienia odmiennej oceny materiału dowodowego, która jednak w przeciwieństwie do dokonanej przez Sąd orzekający, charakteryzuje się dowolnością i brakiem obiektywizmu. Stwierdzić należy, że taka metoda kwestionowania trafności skarżonego wyroku nie może być skuteczna. Żadnych zastrzeżeń nie nasuwała zaprezentowana przez Sąd I instancji, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ocena wyjaśnień oskarżonego S., która uwzględniała także pozostałe dowody, a przy tym zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Sąd meriti w sposób przekonujący wskazał przyczyny, dla których nie dał wiary wyjaśnieniom nieprzyznającego się do winy M. P., za wiarygodne uznał natomiast, we wskazanej przez siebie części, wyjaśnienia złożone przez współoskarżonego, a apelujący nie wykazał, by przedstawiony w tym zakresie tok rozumowania był błędny. Istotnie zasadniczą podstawą wydania wyroku skazującego wobec M. P. były wyjaśnienia współoskarżonego D. S. (2). Mają rację skarżący, że owo pomówienie oskarżonego należało oceniać ostrożnie. Tak też to uczynił Sąd Okręgowy, dogłębnie wyjaśnienia D. S. (2) analizując. Podkreślić należy, że wyjaśnienia owe znalazły potwierdzenie w innych dowodach i bezspornych ustaleniach. Oskarżony pojechał po odbiór dostarczonej w sierpniu 2020r. amfetaminy samochodem należącym do M. P.. W czasie dostawy komunikował się z M. P., a treść zabezpieczonej korespondencji w połączeniu z ilością połączeń telefonicznych wykonanych pomiędzy oskarżonymi jednoznacznie wskazuje na współdziałanie M. P. w popełnieniu przypisanego mu przestępstwa z sierpnia 2020r. Dalej, wyjaśnienia D. S. (2) zostały potwierdzone wynikami przeszukania jego mieszkania, gdzie ujawniono opakowania, w których dostarczana była do Polski amfetamina, na których znajdował się numer telefonu M. P.. Na koniec dodać trzeba, że tezy o rzekomym konflikcie pomiędzy współoskarżonymi nie zostały w najmniejszym stopniu stwierdzone, rażą wręcz infantylizmem i dowolnością, jeśli zważyć, że S. korzystał z auta P., przede wszystkim jednak sam P. w swoich pierwszych wyjaśnieniach twierdził, że przyjaźnił się ze S. i nie ma między nimi żadnego konfliktu. Słusznie zwrócił też uwagę Sąd orzekający na logikę wyjaśnień S. i fakt, że tak jak obciąża sowimi wyjaśnieniami współoskarżonego, tak również nie umniejszał swojej roli w przestępczej działalności. Prawdą jest, ze S. nie przedstawił szczegółowej relacji w zakresie udzielania przez M. P. narkotyków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Ustalenia Sądu Okręgowego w tej materii nie są jednak dowolne. Skoro wyjaśnienia S. zostały potwierdzone obszernie dowodami wskazującymi na wewnątrzwspólnotowe nabycie substancji psychotropowej, to nie ma powodów aby odmówić im wiary w zakresie wskazującym na realizację przez M. P. znamion art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. S. wyjaśnił, że wnioskuje o tym działaniu przestępczym P. z jego przekazów, poza tym logika i doświadczenie życiowe sprzeciwia się innym ustaleniom. Gdyby bowiem P. nie sprzedawał narkotyków z wcześniejszych dostaw, to nie doszłoby do wewnątrzwspólnotowego nabywania kolejnych partii substancji psychotropowej. Nie wchodzi również w grę inny cel wewnątrzwspólnotowego nabycia narkotyku, jak tylko sprzedaż innym osobom, jeśli zważyć na ilość zamawianego towaru, nie wspominając już o wspólnych uzgodnieniach ze S., o których ten szczegółowo wyjaśnia. Zgodzić się należy, że wyjaśnienia S. zawierają pewne luki. Zauważalnym jest, ze nie podał bardziej szczegółowych informacji na temat tożsamości dostawcy ( (...)) oraz osób, którym sam sprzedawał narkotyki. Być może wynikało to ze strachu, albo woli uchronienia tych osób przed odpowiedzialnością karna. W przypadku P. było inaczej, ponieważ S. zdawał sobie sprawę, że organy ścigania dysponują już wiedzą na temat przestępczej działalności obydwu oskarżonych. Dość powiedzieć, że ten argument apelującego nie osłabia wiarygodności relacji obciążającej P.. Nieujawnienie w miejscu zamieszkania P. narkotyków i pieniędzy z ich sprzedaży jest zrozumiałe, albowiem sprawcy – co oczywiste - raczej ukrywają przestępczą działalność i dochody z niej płynące. Przeciwstawianie przez obrońców ustaleniom dokonanym przez Sąd orzekający tezy, że M. P. poświęcał swój wolny czas wyłącznie pracy, miał ustabilizowaną sytuację osobistą, nie zgromadził majątku, nie jest wystraczające, by ustalenia owe podważyć. Kwestionowane w apelacjach oddalenie wniosków dowodowych miało uzasadnienie w treści art. 170 § 1 pkt 2 i 3 kpk, na co już zwrócono uwagę wyżej, jeśli bowiem M. P. wyjaśniał o swojej przyjaźni ze S., co miało materialny wyraz w udostępnieniu mu auta, ilości kontaktów telefonicznych, pojawiające się na zaawansowanym etapie procesu tezy, jakoby S. chciał wyrządzić krzywdę P. w trakcie jego pobytu w Zakładzie Karnym w B., czy też o sytuacji związanej z dziewczyną M. P., graniczą z absurdem. Pomijają skarżący, że tak jak i P., S. nie jest postrzegany jako osoba ze świata przestępczego, której można się obawiać. Odnosząc się do zarzutu naruszania art. 12 § 1 kk, to mógł by być on uznany za uzasadniony tylko wówczas gdyby Sąd Okręgowy ustalił, że wszystkich czynów zarzucanych M. P. dopuścił się on w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, niejako na raty. Takich ustaleń Sąd Okręgowy jednak nie poczynił i nie mógł poczynić z braku dowodowych podstaw. Na podstawie wyjaśnień S. można raczej wnioskować, że zamiar wewnątrzwspólnotowego nabycia i sprzedaży narkotyków odnawiał się po rozdysponowaniu wcześniejszej partii towaru. Na marginesie należy zwrócić uwagę skarżącemu obrońcy, autorowi zarzutu, że przyjęcie wnioskowanej kwalifikacji z uwzględnieniem art. 12 § 1 kk prowadziłoby raczej do pogorszenia sytuacji oskarżonego, z uwagi na treść art. 57b kk. Nie nasuwa zastrzeżeń kwalifikacja czynów przypisanych M. P. na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Ugruntowany został już w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że za znaczną ilość narkotyku można uznać taką, która wystarczy do jednorazowego odurzenia kilkudziesięciu osób. Tak zaś było w niniejszej sprawie. Orzeczone wobec M. P. kary jednostkowe nie rażą surowością, ponieważ oscylują w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a podkreślić należy, że oskarżonego obciąża wiele okoliczności, w tym przede wszystkim wielość przestępczych działań, rodzaj nabywanego i sprzedawanego narkotyku, skala i organizacja przestępczej działalności. W tej sytuacji orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywien nie sposób uznać za surowe, a tym bardziej za rażąco surowe. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego M. P. od zarzucanych mu czynów |
zasadny częściowo zasadny niezasadny |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zarzuty podniesione przez obrońcę były w sposób oczywisty chybione, nie sposób zatem uwzględnić zawartego w apelacji wniosku.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zmieniono zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. P. w ten sposób, że obniżono wymierzoną mu karę łączną pozbawienia wolności do 3 lat i 7 miesięcy. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Orzeczona wobec oskarżonego kara łączna pozbawienia wolności raziła surowością uchybiając dyrektywom art. 85a kk, w szczególności nie uwzględniając ścisłego związku pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami. W tym zakresie wyrok skazujący M. P. wymagał korekty poprzez obniżenie tejże kary łącznej do minimalnej granicy określonej art. 86 § 1 kk. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
1.1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||||||||||||
6. KOSZTY PROCESU |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||||||||||||
V. |
Na podstawie art. 624 kpk zwolniono oskarżonego M. P. od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, poniesionymi wydatkami obciążając Skarb Państwa. |
|||||||||||||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego adw. H. W. |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt III K 18/21 |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego adw. W. W. |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt III K 18/21 |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację: Andrzej Kot, Edyta Gajgał , do Andrzej Szliwa
Data wytworzenia informacji: