Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania T. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)r. znak (...) oraz z dnia (...)r. znak (...)- (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)w W.

o zasiłek chorobowy

1.  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznaje odwołującemu T. T. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 3 kwietnia 2016 roku do 31 maja 2016 roku;

2.  zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. na rzecz odwołującego T. T. kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 351/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. odmówił ubezpieczonemu T. T. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 3 kwietnia 2016 roku do 13 maja 2016 roku na podstawie art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach społecznych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że ubezpieczony świadczy pracę zarobkową, jego tytuł ubezpieczenia ustał, bowiem dnia 2 kwietnia 2016 roku. Jednocześnie od 1 stycznia 2015 roku pełni on funkcję członka rady nadzorczej spółki (...) S.A. i z tego tytułu pobierał wynagrodzenie miesięczne.

Decyzją z dnia (...)roku, znak: (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. odmówił ubezpieczonemu T. T. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 14 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku na podstawie art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach społecznych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.. W uzasadnieniu ZUS wskazał, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że ubezpieczony świadczy pracę zarobkową, jego tytuł ubezpieczenia ustał dnia 2 kwietnia 2016 roku. Jednocześnie od 1 stycznia 2015 roku pełnił on funkcję członka rady nadzorczej spółki (...) S.A. i z tego tytułu pobierał wynagrodzenie miesięczne.

(decyzja ZUS z dnia 27.05.2016r. – k. 57 akt organu rentowego, decyzja ZUS z dnia 31.05.2016r. – k. 13 akt organu rentowego)

Od obu powyższych decyzji T. T. wniósł odwołanie, ponosząc, że w okresie od 3 kwietnia 2016 roku do 13 maja 2016 roku i od 14 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku nie świadczył żadnej pracy na rzecz spółki (...) S.A., w tym nie wykonywał żadnych czynności, jako członek rady nadzorczej tej spółki. Odwołujący podnosił, że nie świadczył w tym okresie pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

(odwołanie – k. 1 – 4 akt sprawy VI U 358/16)

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, wskazując, że z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej odwołujący się pobierał miesięczne wynagrodzenie od spółki (...) S.A. ZUS i powołał się również na art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa, argumentując, że po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego odwołujący prowadził działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia go tym ubezpieczeniem.

(odpowiedź na odwołania – k. 13 – 13 verte akt sprawy VI U 358/16)

Postanowieniem z dnia 9 września 2016 roku Sąd połączył sprawę prowadzoną pod sygn. akt VI U 358/16 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawa prowadzoną pod sygnaturą VI U 351/16 i prowadził obie sprawy pod sygn. VI U 351/16.

(postanowienie z dnia – k. 15 akt sprawy VI U 358/16)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący się T. T. był niezdolny do pracy nieprzerwanie w okresie od 30 marca 2016 roku do 31 maja 2016 roku.

(dowód: zwolnienia lekarskie – k. 45, 39, 29, 11, 3 i 1 akt organu rentowego)

Odwołujący pracował do dnia 31 marca 2016 roku w (...) S.A. w W. na stanowisku dyrektora operacyjnego. Od 1 stycznia 2015 roku przez cały czas pełni funkcję członka rady nadzorczej w spółce (...) S.A. z siedzibą w S.. W okresie od 30 marca 2016 roku do 8 lipca 2016 roku odwołujący się nie wykonywał żadnych czynności, jako członek rady nadzorczej tej spółki, Ostatnie zebranie rady nadzorczej, którym odwołujący się brał udział odbyło się dnia 18 marca 2016 roku. Z tytułu pełnienia członka rady nadzorczej w spółce (...) S.A. odwołujący się otrzymywał comiesięczne ryczałtowe wynagrodzenie w wysokości 1.000,00 zł, wynagrodzenie to nie było zależne od tego, czy odwołujący się brał udział w danym miesiącu w jakimkolwiek posiedzeniu, czy też nie.

(dowód: zeznania odwołującego się T. T. – protokół rozprawy z dnia 02.02.2017r. od 00:03:45 do 00:12:27 oraz protokół rozprawy z dnia 27.04.2017r. od 00:01:05 do 00:02:55, pismo dot. zebrań rady nadzorczej z dnia 09.05.2016r. – k. 55 akt organu rentowego, protokół ze Zwyczajnego Zgromadzenia Akcjonariuszy spółki (...) S.A. z dnia 30 czerwca 2011 roku – k. 26 – 29)

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie dokumentów zawartych w aktach organu rentowego oraz protokołu ze Zwyczajnego Zgromadzenia Akcjonariuszy spółki (...) S.A. z dnia 30 czerwca 2011 roku (k. 26 – 29), które to dokumenty nie były kwestionowane przez strony w toku postępowania. Sąd opał się również na zeznaniach odwołującego się T. T., które to zeznania zostały uznane w całości za wiarygodne, znajdują, bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie są odwołania T. T. od dwóch decyzji ZUS, którymi organ rentowy odmówił odwołującemu się prawa do zasiłku chorobowego 3 kwietnia 2016 roku do 13 maja 2016 rok i od 14 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku .

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2016 roku, poz. 372; dalej, jako: ustawa zasiłkowa) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 ustawy, jeżeli ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd w toku postępowania wynika, że odwołujący się T. T. przez cały okres swojej niezdolności do pracy od 3 kwietnia 2016 roku do 31 maja 2016 roku otrzymywał wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej w spółce (...) S.A. z siedzibą w S.. Wynagrodzenie to było wypłacane ryczałtowo i wynikało z uchwały zgromadzenia akcjonariuszy tej spółki – nie było ono uzależnione od wykonywania w danym okresie jakichkolwiek czynności przez odwołującego się.

W tym miejscu warto wskazać, iż ustawodawca w art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, jako przesłankę utraty prawa do zasiłku chorobowego wskazał na wykonywanie pracy zarobkowej. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lutego 2014 roku, sygn. akt II UK 274/13 wskazał, że praca zarobkowa w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy z zasiłkowej to „praca” w potocznym tego słowa znaczeniu, w tym także wykonywanie różnych czynności na podstawie różnych stosunków prawnych o charakterze cywilnoprawnym. Wykonywanie czynności członka rady nadzorczej spółki prawa handlowego na podstawie łączącego go z tą spółką stosunku organizacyjnego stanowi pracę zarobkową, jeśli członkowi temu zostanie przyznane z tego tytułu wynagrodzenie. Z kolei w wyroku z dnia 6 czerwca 2012 roku, sygn. akt I UK 70/12, SN wskazał, że za pracę zarobkową może być również uznane wykonywanie czynności na podstawie łączącego ubezpieczonego ze spółką kapitałową stosunku prawnego o charakterze korporacyjnym.

Tymczasem Sąd ustalił, że w okresie od 3 kwietnia 2016 roku 8 lipca 2016 roku odwołujący się nie brał udziału w żadnym posiedzeniu rady nadzorczej, czyli nie wykonywał on żadnych czynności związanych z pełnieniem tej funkcji w spółce (...) S.A. Ostatnie posiedzenie rady nadzorczej, w którym brał udział odbyło się 18 marca 2016 roku. Tym samym nie została spełniona w niniejszej sprawie przesłanka z art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, oznacza to, więc, że decyzje z dnia (...)roku, znak: (...)oraz z dnia (...)roku, znak: (...)- (...) odmawiające odwołującemu się prawa do zasiłku za okres łącznie od 3 kwietnia 2016 roku do 31 maja 2016 roku są niezgodne z prawem i podlegają zmianie.

Zgodnie z art. 107 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) w decyzji należy podać m.in. jej podstawę prawną. W orzecznictwie podkreśla się, że podstawa prawna decyzji powinna zostać powołana dokładnie, ze wskazaniem mających zastosowanie w tej sprawie przepisów prawa

Tymczasem organ rentowy w toku postępowania w odpowiedziach na odwołania od decyzji z dnia (...)roku oraz decyzji z dnia (...)roku ZUS powoływał się na art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej, zgodnie, z którym zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby. Sąd miał jednak na uwadze, że w treści skarżonych decyzji organ rentowy, jako podstawę prawną ich wydania wskazał na regulację z art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, nie zaś na art. 13 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (postanowienie Sądu Najwyższego z 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNAPiUS 2000 nr 15, poz. 601).

W związku z powyższym Sąd badał zgodność z prawem decyzji, która została wydana na podstawie faktycznego wskazanego w zaskarżonej decyzji, a mianowicie, że odwołujący się prowadził działalności zarobkowej w okresie niezdolności do pracy. w rozumieniu art 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podst. art. 98 KPC oraz §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz. U. z 2015r., poz. 1800, ze zm.) – w jego brzmieniu na dzień wpływu odwołań do sądu. Opłaty maksymalne w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego wynosiły 360,00. Odwołujący był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w sprawach dwóch odwołań od decyzji. Mając na uwadze powyższe sąd zasądził od pozwanego kwotę 720 złotych (360 zł x 2).

Zarządzeniem z dnia 22 maja 2017 r sąd wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę z odwołania od decyzji z dnia (...)r o nr (...), która to decyzja nie została objęta niniejszym wyrokiem.

ZARZĄDZENIE

(...)