Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania K. B.

od decyzji (...)w W. z dnia (...) znak (...); z dn. (...)znak: (...)

przeciwko (...) w W.

o świadczenie rehabilitacyjne

1.  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznaje odwołującej K. B. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 roku do 21 czerwca 2017 roku w wysokości 100% (stu procent) podstawy wymiaru;

2.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz odwołującej K. B. kwotę 747,00 zł (siedemset czterdzieści siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 217/17

UZASADNIENIE

Decyzją z (...) znak: (...) w związku z wnioskiem odwołującej z dnia 17 lutego 2017 roku w sprawie o świadczenie rehabilitacyjne, (...) w W. na podstawie art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 372, z późn. zm.) postanowił przyznać K. B. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 roku do 21 czerwca 2017 roku w wysokości 90% podstawy wymiaru motywując powyższe ogólnym stanem zdrowia odwołującej.

Kolejną decyzją z (...) znak: (...) w związku z wnioskiem odwołującej z dnia 17 lutego 2017 w sprawie o świadczenie rehabilitacyjne, (...) w W. na podstawie art. 3 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1 i art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r. poz. 1242 z późn. zm.) postanowił odmówić wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 do 21 czerwca 2017 w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Od obu tych wydanych decyzji odwołująca K. B. wniosła odwołania w zakresie, w jakim odmówiono jej świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 roku do 21 czerwca 2017 roku w pełnej wysokości 100% podstawy wymiaru, wskazując, że oba odwołania zawarte w piśmie dnia 5 maja 2018 roku należy traktować, jako jedną całość i rozpatrywać łącznie.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni wywodziła, że w trakcie pobytu na wyjeździe służbowym w M. w dniu 23 września 2016 roku uległa wypadkowi zakwalifikowanemu przez zespół powypadkowy pracodawcy odwołującej – (...) z siedzibą w W., jako wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy.

W odpowiedzi na odwołanie (...) w W. wnosił o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w decyzji z dnia (...) przyznającej odwołującej się prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 roku do 21 czerwca 2017 roku w wysokości 90% podstawy wymiaru, jednocześnie odmawiając wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 24 marca 2017 do 21 czerwca 2017 w wysokości 100% podstawy wymiaru, gdyż okoliczności, w jakich doszło do wypadku dnia 23 września 2016 roku nie pozostają w związku bezpośrednim z pracą oraz czynnościami wynikającymi ze stosunku pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca K. B. była zatrudniona w (...) z siedzibą w W. od 1 lipca 2013 roku na stanowisku kierownika działu kas. W dniach 22 – 24 września 2016 roku przebywała służbowo w hotelu (...) w M., gdzie realizowano program tzw. Założeń organizowanych przez Centralę firmy (...) z siedzibą w W. dla kadr kierowniczej sklepu (...). Obecność na tym wyjeździe była obowiązkowa. Zgodnie z harmonogramem wyjazdu w dniu II czyli 23 września 2016 roku była przewidziana praca nad założeniami, od godziny 11:00 aktywność w postaci wędkowania i nurkowania w ramach budowania zespołu. Odwołująca potwierdziła otrzymania polecenia wyjazdu służbowego swoim podpisem.

W dniu 23 września od godziny 12:00 odwołująca wraz z kolegami uczestniczyła w zajęciach nurkowania prowadzonych na basenie Hotelu (...) przez instruktora. Po części teoretycznej, około godziny 13:30 założyła ekwipunek (pianka, butla, pas dociążający tzw. balast). Ostatnią czynnością, którą miała wykonać odwołująca było założenie płetw. W tym celu chciała usiąść na podłodze, kucając straciła równowagę i całym ciężarem ciała oraz przenoszonego ekwipunku przysiadła na prawej nodze, która powinęła się do wewnątrz. Poszkodowana została przewieziona do SOR Szpitala w G. przy ul. (...). Po wykonaniu badania RTG stwierdzono złamanie kości strzałkowej prawej, złamanie dwukostkowe podudzia prawego i zdecydowano o hospitalizacji. Była leczona operacyjnie w dniu 27 września 2016 roku, następnie założono jej opatrunek gipsowy. Odwołująca się przebywała na zwolnieniu lekarskim od 23 września 2016 roku do 7 listopada 2016 roku. Na Oddziale Urazowo-Ortopedycznym przebywała do dnia 1 października 2016 roku. W dniu zdarzenia poszkodowana posiadała aktualne badania lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku ważne do 03 marca 2017 roku. Szkolenie okresowe z bhp poszkodowana odbyła 19 listopada 2014 roku. W chwili wypadku odwołująca nie była pod wpływem alkoholu lub środków odurzających.

Pracodawca sporządził protokół powypadkowy, w którym uznał zdarzenie z dnia 23 września 2016 roku za wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy. W protokole powypadkowym pracodawca stwierdził, że pośrednią przyczyną wypadku były niewłaściwa koncentracja uwagi na wykonywanej czynności oraz brak doświadczenia odwołującej się.

bezsporne, a nadto akta rentowe decyzja z dnia (...) b/z karty, decyzja z dnia 13 kwietnia 2017 r b/z karty; protokół nr (...)k.1-3; karta informacyjna - oddział urazowo-ortopedyczny b/z karty; zeznania świadka A. G. – protokół rozprawy z dnia 8 marca 2018 roku od 00:07:04 do 00:19:28, harmonogram wyjazdu służbowego k. 30, zeznania odwołującej - protokół rozprawy z dnia 8 marca 2018 r.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumentację powołaną wyżej, zeznania świadka i przesłuchanie powódki W ocenie Sądu zeznania w/w jednoznacznie potwierdzają fakt, że odwołująca była zobowiązana uczestniczyć w wyjeździe służbowym. Okoliczność potwierdza również złożony do akt sądowych wstępny harmonogram wyjazdu, z którego wynika, że obecność odwołującej była obowiązkowa.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 167 poz. 1322 ), za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: (1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; (2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia; (3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy, a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Na podstawie przepisu art. 3 ust.2 pkt 1 cyt. ustawy, na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1, chyba, że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał, że odwołująca w dniu 23 września 2016 r. uczestniczyła w wyjeździe integracyjnym do Hotelu (...) w M. zorganizowanym przez pracodawcę. Obecność odwołującej była na nim obowiązkowa zgodnie z informacją z 1 września 2016 roku zawierającą szczegóły wyjazdu podpisaną przez Dyrektora Sklepu (...).

Jak wynika z dokonanych ustaleń odwołująca brała udział w tym dniu w zajęciach wędkowania i nurkowana w ramach "budowania zespołu". Po odbyciu szkolenia teoretycznego odwołująca się rozpoczęła przygotowywania do aktywności. Ubrała piankę, butlę, pas dociążający tzw. balast a ostatnią czynnością było założenie płetw. W trakcie próby siadania na podłodze podczas kucania straciła równowagę i całym ciężarem ciała oraz przenoszonego ekwipunku przysiadła na prawej nodze, która podwinęła się do wewnątrz i tak doszło do złamania kości strzałkowej prawej oraz złamania dwukostkowego podudzia prawego.

W ocenie sądu przedmiotowe zdarzenie jest wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, ponieważ są spełnione wszystkie ustawowe przesłanki wypadku z art. 3 cytowanej powyżej ustawy.

Znanym faktem jest, że pracodawcy organizują swoim pracownikom obowiązkowe wyjazdy szkoleniowo-integracyjne w ramach, których organizowane są różnego rodzaju zajęcia, konkursy czy zawody, w których pracownicy muszą uczestniczyć. Ponadto, należy zauważyć, że w przypadku wyjazdu założeniowego w dniach 22 września 2016 roku – 24 września 2016 roku uczestnictwo odwołującej w wyjeździe było obowiązkowe, a tym samym obowiązkowe było uczestnictwo we wszelkiego rodzaju aktywnościach organizowanych przez pracodawcę.

Odwołująca nie mogła odmówić uczestnictwa w tym wyjeździe.

Reasumując Sąd uznał, iż została spełniona przesłanka z art. 3 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 167 poz. 1322 ), że na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż określone w ust. 1, chyba, że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań. Odwołująca była w trakcie podróży służbowej i wykonywała polecenia swojego pracodawcy, a wypadek był spowodowany przyczyną zewnętrzną i wypadek nie został spowodowany postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań. Przy ich wykonywaniu uległa wypadkowi przy pracy nie ze swojej winy czy niedbalstwa, gdyż nie posiadała stosownego doświadczenia w zakresie nurkowania. Wobec powyższego Sąd stwierdził, że okoliczności przywołane wyżej pozostają w bezpośrednim związku z pracą oraz czynnościami wynikającymi ze stosunku pracy i wypadek należy traktować na równi z wypadkiem przy pracy.

Sąd zważył ponadto, że dwie decyzje w sprawie znak: (...) wydane odpowiednio (...)oraz (...) dotyczą w istocie tego samego przedmiotu sprawy, za ten sam okres, więc obie sprawy postanowił rozpoznać łącznie. Bezzasadnym jest twierdzenie, jakoby odwołująca uchybiła terminowi na wniesie odwołania od decyzji z (...), gdyż obie decyzje zostały wydane w przedmiocie zasiłku rehabilitacyjnego za ten sam okres to jest od 24 marca 2017 do 21 czerwca 2017. W ocenie sądu nie celowym było wydawanie przez organ rentowy dwóch decyzji dotyczących tego samego prawa o art. 477 ^{( 14)} ust. 2 k.p.c. zmieniając zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 109 k.p.c. uznając za stronę przegrywającą (...) w W., którego decyzja została przez Sąd zmieniona. Ponadto przed zamknięciem rozprawy w dniu 8 marca 2018 roku pełnomocnik odwołującej się radca prawny K. C. złożyła datowany na 7 marca spis kosztów obejmujących koszty biletów adwokata z K. do W. z powrotem w dniach 7.09.2017 r i 08.03.2018 r o Pełnomocnik odwołującej wnosił o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na łączną kwotę 567 zł od organu rentowego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Sąd nie miał wątpliwości, że poniesione przez radcę prawnego odwołującej wydatki były celowe i niezbębędne ze względu na charakter sprawy. Dodatkowo zgodnie z wnioskiem złożonym przez pełnomocnika odwołującej Sąd zasądził na podstawie § 9 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2017 r., poz. 1799) w sprawie opłat za czynności radców prawnych kwotę 180 zł. Razem zasądzono od pozwanego (...) w W. na rzecz odwołującej K. B. kwotę 747,00 zł (567,00 zł + 180,00 zł).

ZARZĄDZENIE

(...)