Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Przewodniczący: SSR Maria Sałacińska

po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2018 roku w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. S.

przeciwko (...)w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

w związku z odwołaniem

od orzeczenia (...)w W. z dnia 22 lutego 2018 r., znak: (...). (...).1.155.2018

oddala odwołanie.

Zarządzenie: odpis wyroku doręczyć:

-odwołującej wraz z pouczeniem o terminie i sposobie zaskarżenia wyroku,

-pełnomocnikowi (...).

Sygn. akt VI U 122/18

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 4 grudnia 2017 roku, nr (...), (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył A. S. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R, n okres do 31 grudnia 2019 roku, orzekając jednocześnie w pkt 9, że A. S. nie spełnia przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym. Od powyższego orzeczenia A. S. wniosła odwołanie. W wyniku jego rozpoznania Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. orzeczeniem z dnia 22 lutego 2018 roku, nr (...). (...).1.155.2018, uchylił zaskarżone orzeczenie w części dotyczącej ustaleń zawartych w punkcie III i orzekł, że orzeczenie o niepełnoprawności wydaje się na stałe, zamiast na okres do 31 grudnia 2019 roku.

(orzeczenie (...) z dnia 04.12.2017r. i orzeczenie (...) z dnia 22.02.2018r. – akta (...))

Od wskazanego orzeczenia (...) z dnia 22 lutego 2018 roku A. S. wniosła odwołanie, w którym wskazała, że zwraca się z prośbą o przyznanie jej karty parkingowej. Odwołująca się podała, że ma trudności z poruszaniem się.

(odwołanie – k. 1 – 1 verte)

W odpowiedzi na odwołanie (...) wniósł o jego oddalenie w całości podnosząc, że odwołująca się nie ma znacznie ograniczonych możliwości samodzielnego poruszania się.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5 - 6)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się cierpi na zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa, jest po rozległej stabilizacji lędźwiowo – krzyżowej. Nie ma ona jednak zmniejszenia wydolności chodu, ani znacznego ograniczenia możliwości samodzielnego poruszania się. Po operacji uzyskano u niej bowiem prawidłową stabilność. Nie występuje u niej jakakolwiek dysfunkcja i objawy neuropatii w obrębie kończyn dolnych. Stwierdzona u odwołującej się zmniejszona amortyzacja kręgosłupa zmniejsza wydolność chodu, ale nie w stopniu powodującym znaczne ograniczenie możliwości samodzielnego poruszania się.

(dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii – k. 14 – 16)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wnioski zawarte w opinii biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii, który przy wydaniu tej opinii przeanalizował ponadto zawartą w aktach dokumentację medyczną. Sąd uznał opinię za spójną, fachowo wykonaną, wnioski opinii są logicznie uzasadnione. Sąd miał na uwadze, że odwołująca się pismem procesowym z dni 31 października 2018 roku (k. 24 akt sprawy) nie zgodziła się z opinią biegłego, jednak w ocenie Sądu pismo odwołującej się nie zawiera konkretnych zarzutów do tej opinii, odwołująca się przedstawia jedynie swoją wersję oceny stanu zdrowia. Wobec tego pismo odwołującej się nie zdołało zakwestionować wniosków zawartych w opinii biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie było odwołanie A. S. od orzeczenia (...) w W. utrzymującego wcześniejsze orzeczenie (...) w W., w zakresie odmowy przyznania odwołującej się prawa do karty parkingowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 3a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (t.j. - Dz. U. z 2018r., poz. 1990, ze zm.) kartę parkingową wydaje się osobie niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Są więc dwie przesłanki przyznania karty parkingowej: po pierwsze dana osoba musi mieć orzeczony umiarkowany albo znaczny stopień niepełnosprawności, a po drugie musi ona mieć znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. W niniejszej sprawie odwołująca się ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe, ta przesłanka jest więc spełniona. Jednak jeśli chodzi o znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się nie zostało to spełnione w przypadku odwołującej się. Aby ocenić jej stan zdrowia Sąd powołał biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii, który przekonująco uzasadnił, że odwołująca się ma co prawda zmniejszoną wydolność chodu, ale nie w stopniu powodującym znaczne ograniczenie możliwości samodzielnego poruszania się. Wobec tego brak jest spełnienia drugiej z przesłanek przyznania karty parkingowej. Skoro odwołująca się nie ma znacznie ograniczonych możliwości samodzielnego poruszania się to tym samym nie może jej zostać przyznana karta parkingowa. Oznacza to więc, że odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.