Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Zofia Pawelczyk

Ławnicy: Adam Borysiewicz

Jadwiga Pawlik

Protokolant: protokolant sądowy Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o ustalenie stosunku pracy, o ustalenie wypadku przy pracy, zadośćuczynienie, rentę, odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia, wynagrodzenie, o wydanie świadectwa pracy

1.  oddala powództwo,

2.  odstępuje od obciążenia powoda kosztami procesu,

3.  przyznaje ze Skarbu Państwa Kasa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi P. w W. - pełnomocnikowi powoda z urzędu radcy prawnemu A. C. kwotę 1950 zł powiększoną o podatek VAT z tytułu udzielonej pomocy prawnej z urzędu, którą wypłacić po uprawomocnieniu.

Adam Borysiewicz SSR Zofia Pawelczyk Jadwiga Pawlik

Sygn. akt VI P 17/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 stycznia 2018r. powód J. F. wniósł o spisanie i uznanie wypadku w pracy, naprawienie szkody i zadośćuczynienie za krzywdę i utracone zarobki, o wynagrodzenie w wysokości 1250 zł za listopad 2017 r. Jako stronę pozwaną wskazał C. (...) (...)-(...) W. Dyrektor H. P. M. (1). Jednocześnie powód wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

(pismo - k.9-11; pismo – k. 23-27)

Ostatecznie powód reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu w piśmie z dnia 3 sierpnia 2018r. sprecyzował, że wskazuje jako stronę pozwaną spółkę kapitałową (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Powód wniósł o:

1.  ustalenie, że dnia 28 listopada 2017 r. w godzinach 21-22, z przyczyn leżących po stronie wyłącznie pozowanego; w szczególności na skutek skierowania do pracy niezgodnej ze stanem zdrowia, dopuszczalnymi normami i zasadami BHP; w trakcie wykonywania poleceń przełożonych, na skutek nadmiernego wysiłku fizycznego, podczas przenoszenia towarów o wadze przewyższającej dopuszczalne normy dźwigania i przetaczania tj. ponad 600kg - uległ wypadkowi przy pracy na skutek którego doznał uszkodzenia kręgosłupa, nie może chodzić, samodzielnie leży w wymuszonej pozycji, drętwieją mu noga lewa oraz obie ręce podczas snu, odczuwa silne bóle w okolicy lędźwiowej kręgosłupa, w efekcie czego powód został pozbawiony możliwości samodzielnego poruszania się, zdolności zatrudnienia, zarobkowych oraz samodzielnej egzystencji,

2.  zapłaty kwoty 15000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

3.  zasądzenia kwoty 2500 zł miesięcznie płatnej do 10 dnia miesiąca od 1 lutego 2018 r. tytułem renty w związku z niezdolnością do pracy wynikającą z wypadku,

4.  zapłaty kwoty 2000 zł tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi kosztami w trakcie leczenia,

5.  zapłaty zaległego wynagrodzenia w kwotach: 1250 zł wraz z odsetkami od 11 grudnia 2017 r., 1260 zł wraz z odsetkami od 11 stycznia 2018 r. oraz 970 zł wraz odsetkami od 11 lutego 2018 r.,

6.  doręczenia przez pozwanego świadectwa pracy oraz

7.  zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

(pismo procesowe powoda z 03.08.2018r. - k. 101-102)

W piśmie procesowym z dnia 20 października 2018 r. powód wniósł o ustalenie, że łączył go stosunek pracy z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

(pismo z 20.10.2018r.- k. 187-190)

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka (...) sp. z o.o. wniosła o oddalenie powództwa podnosząc zarzut braku legitymacji biernej po stronie spółki (...) sp. z o.o. W razie nieuzwględnienia zarzutu braku legitymacji biernej, pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana wyjaśniła, że nie jest legitymowana biernie w sprawie, ponieważ nie była pracodawca powoda. Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew - k. 107-114)

Stanowiska stron reprezentowanych przez pełnomocników do zamknięcia rozprawy nie uległy zmianie.

(protokół rozprawy z 19.12.2018 r. od 00:02:12 do 00:16:46)

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 2 listopada 2017 r. powód zawarł z C. (...) umowę o pracę na okres próbny od dnia 6 listopada 2017 r. do 31 stycznia 2018 r. Powód został zatrudniony na stanowisku Lidera - Szefa w dziale (...). Stosunek pracy ustał z upływem okresu, na który umowa została zawarta. Powód został zatrudniony w wymiarze czasu pracy pełen etat z wynagrodzeniem brutto 3500,00 zł płatnym według zasad zawartych w obowiązującym Regulaminie Wynagradzania. Miejscem wykonywania pracy był C. (...). Ze strony C. (...) przy zawieraniu umowy o pracę z powodem występował Dyrektor Hipermarketu P. M. (1). Przed dopuszczeniem do pracy powód został skierowany przez C. (...) na badania lekarskie. Powód został dopuszczony do pracy.

Na dokumentach związanych z zatrudnieniem powoda widnieje pieczątka (...) Sp. z o.o. H. C. (...) W. lub C. (...) W..

(umowa o pracę – akta osobowe powoda; skierowanie na badania lekarskie – k. 165-165 verte; orzeczenia lekarskie – akta osobowe powoda).

W dniu 7 grudnia 2017r. powód napisał e-maila do przedstawicieli związku zawodowego informując, że nie może chodzić oraz o tym, że zawiadomił przełożonych o wypadku przy pracy i odpowiedni protokół nie został spisany. W związku z tą informacją w dniu 8 grudnia 2017 r. został powołany zespół powypadkowy. W toku tego postępowania ustalono, że w dniu 28 listopada 2017 r. powód świadczył pracę w hipermarkecie C. (...) W. przy ul. (...) w W.. Sklep był przygotowywany do rozpoczęcia działalności handlowej. W tym dniu powód pracował w godzinach od 13.00 do 22.00 wykonując prace transportowe polegające na przemieszczaniu palet z towarem, wykładając towar z palet na regały sklepowe. Zespół powypadkowy nie ustalił żadnych świadków zdarzenia opisanego przez powoda oprócz wyjaśnień powoda. W trakcie postępowania wyjaśniającego powód przesłał zespołowi powypadkowemu pismo zatytułowane „Zgłoszenie wypadku przy pracy”, do którego załączył kopię zwolnienia lekarskiego z dnia 2 stycznia 2018 r. Zespół powypadkowy stwierdził, że przed wypadkiem przy pracy powód cierpiał na dolegliwości związane z kręgosłupem i prowadził w tym kierunku diagnostykę. Istniała przyczyna wewnętrzna wystąpienia dolegliwości o charakterze rwy kulszowej lewostronnej i bólów korzeniowych. Zdarzenie z dnia 28 listopada 2017 r. nie zostało uznane za wypadek przy pracy, nie było spowodowane przyczyną zewnętrzną.

(zgłoszenie wypadku przy pracy – k. 148; zawiadomienie o wypadku - k. 142, protokół nr (...)r. - k. 144-146; e-mail z daty 07.12.2017r. wraz z załącznikiem -k. 147-150, zaświadczenie lekarskie k. 151; zaświadczenie – k. 151; skierowanie – k. 152; opis badania MR – k. 153; opinia lekarza – k. 161)

W listopadzie 2017 r. powód pracował w dniach: 21, 22, 23, 25, 27, 28. W grudniu 2017 r. i styczniu 2018 r. powód nie świadczył pracy.

Wynagrodzenie za pracę powoda było pomniejszane o występujące w okresie zatrudnienia nieobecności nieusprawiedliwione, nieobecności usprawiedliwione niepłatne oraz kwotę przekazaną Komornikowi Sądowemu (łącznie 1399,48 zł) w związku z prowadzoną egzekucja komorniczą. Powodowi za listopad 2017 r. wypłacono 1192,15 zł netto, za grudzień 2017 r. 1459,48 zł netto, za styczeń 2018 r. 1530,00 zł netto oraz za luty 2018 r. 541,71 zł. Wynagrodzenie było wypłacane z rachunku należącego do (...) sp. z o.o.

(karta ewidencji czasu pracy - k. 171-173; opia przelewów wynagrodzenia - k. 170; potwierdzenia przelewów – k. 206, 209-208, 214-215; zajęcie egzekucyjne KM 3784/17 – k. 210-211; karty zarobkowe – k. 205, 213)

W dniu 31 stycznia 2018 r. powodowi zostało wystawione świadectwo pracy. Zostało wysłane przesyłką poleconą i podjęte przez powoda dniu 26 marca 2018 r. Pierwotnie wystawione świadectwo pracy zostało sprostowane w dniu 18 kwietnia 2018.r. i doręczone powodowi w dniu 26 czerwca 2018 r.

Na świadectwach pracy wskazany jest pracodawca powoda - C. (...).

(świadectwo pracy z 31.01.2018 r. – k. 216; potwierdzenie odbioru – k.217-218; świadectwo pracy z dnia 18.04.2018 r. – k.219; potwierdzenie odbioru – k. 220-221)

Regulamin organizacyjny pracodawców działających w ramach C. Polska
sp. z o.o. wprowadzony na mocy uchwały Zarządu (...) sp. z o.o. z dnia 27 listopada 2008 r. stwierdzał, że spółka jest zorganizowana w formie przedsiębiorstwa wielozakładowego, składającego się z odrębnych jednostek organizacyjnych, prowadzących działalność handlową. Są to sklepy i jednostki nadzorującej - Siedziby. Każda jednostka organizacyjna stanowi odrębnego pracodawcę w rozumieniu przepisów prawa pracy i w tym zakresie prowadzi samodzielną politykę dotyczącą zatrudnienia pracowników i indywidualnie wprowadza między innymi stosowne regulaminy pracy i wynagradzania, a także posiada uprawnienia w zakresie zatrudniania i zwalniania pracowników. Wykaz i nazwy jednostek organizacyjnych stanowiących odrębnych pracodawców działających w obrębie (...) sp. z o.o., stanowi załącznik nr 1 do regulaminu. W punkcie 8 regulaminu zostało zawarte uprawnienie dla Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. do tworzenia nowych jednostek organizacyjnych będących odrębnymi pracodawcami.

Na podstawie Zarządzenia Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. z dnia 1 września 2017r. został utworzony C. (...) jako odrębny pracodawca w rozumieniu art. 3 KP., który posiada zdolnośc sądową i procesową w sprawach zakresu prawa pracy. C. (...) jest faktycznie wyodrębnionym sklepem w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej osoby prawnej. W tej sytuacji na gruncie prawa pracy tej wyodrębnionej jednostce przysługuje status pracodawcy.

(regulamin organizacyjny (...) Sp. z o.o. – k. 135verte – 136; załącznik nr 1 – k.136 verte – 139 verte; zarządzenie prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. – k. 140)

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda wynosiło 3.874,38 zł.

(zaświadczenie k. 174)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Autentyczność powyższych dokumentów nie została skutecznie zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania. W przedmiocie wniosku pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy i rehabilitacji na okoliczność stopnia niezdolności do pracy wywołanej wypadkiem przy pracy oraz kosztu rehabilitacji powoda i kosztu przystosowania lokalu oraz innych urządzeń w otoczeniu powoda na potrzeby dalszej egzystencji powoda oraz kosztu opieki nad powodem sprawowanej przez najbliższym Sąd miał na uwadze, że w momencie skutecznego poniesienia zarzutu braku legitymacji biernej zbędne byłoby przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Przed uwzględnieniem wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego Sąd rozważył całokształt okoliczności sprawy i stwierdził, że pozwana podniosła skuteczny zarzut potrącenia. Wobec powyższego ustalanie okoliczności dotyczących niezdolności do pracy powoda było zbędne.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie było powództwo J. F. o ustalenie stosunku pracy, ustalenie wypadku przy pracy, zadośćuczynienie, rentę, odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia, wynagrodzenia i o wydanie świadectwa pracy. Jako pozwaną powód wskazywał (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W toku niniejszego postępowania w odpowiedzi na pozew pozwana podniosła zarzut legitymacji biernej uzasadniając to faktem, że nie była pracodawcą powoda.

Ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów wynika, że z dniem 27 listopada 2008r. zarząd (...) sp. z o. o. w W. wprowadził nową strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa (...) sp. z o. o. Każda jednostka organizacyjna miała stanowić odrębnego pracodawcę w rozumieniu prawa pracy i w tym zakresie prowadziła samodzielną politykę dotyczącą zatrudnienia pracowników. Funkcję osoby reprezentującej pracodawcę w poszczególnych sklepach pełnili każdorazowo dyrektorzy poszczególnych jednostek. Uprawnienia do samodzielnego podejmowania czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez jednostkę organizacyjną (...) sp. z o. o. mieli działający w ich imieniu dyrektorzy i kierownicy. Uprawnienia te obejmowały w szczególności samodzielne zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Analiza wyżej wskazanych postanowień regulaminu organizacyjnego (...) sp. z o. o. prowadzi do wniosku, że każdy sklep tej spółki spełnia wymogi przewidziane w art. 3 KP konieczne do uznania go za pracodawcę w rozumieniu tego przepisu, ponieważ posiada uprawnienia do samodzielnego przyjmowania i zatrudniania pracowników we własnym imieniu. Jego dyrektor nie działa w tym zakresie z upoważnienia zarządu spółki i na jej rachunek.

Sąd podziela pogląd zaprezentowany w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14.12.2012r., sygn. akt III APa 25/12, zgodnie z którym w charakterze pracodawców występują jednostki organizacyjne stanowiące część – oddziały - osób prawnych, wchodzące w skład przedsiębiorstw wielozakładowych. Jednostki te mają zdolność do zawierania umów o pracę (lub nawiązywania w inny sposób stosunków pracy w charakterze pracodawców), jeśli z mocy przepisów normujących ich wewnętrzny status prawny mają kompetencję do samodzielnego zatrudniania pracowników (składania oświadczeń woli). Jeżeli natomiast wewnętrzna jednostka organizacyjna jest upoważniona do zawierania umów o pracę w imieniu kierownictwa podmiotu, w skład którego wchodzi (lub nawiązywania w inny sposób stosunków pracy), z osobami przyjmowanymi w niej do pracy, to sama nie jest pracodawcą, lecz zatrudnia pracowników w imieniu pracodawcy, którym jest wielozakładowy podmiot zatrudniający - pracodawca. W świetle art. 3 KP, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Można wyróżnić trzy rodzaje jednostek organizacyjnych mających zdolność prawną zatrudniania pracowników: 1) osoby prawne, 2) samodzielne jednostki organizacyjne, niemające osobowości prawnej i niestanowiące ogniwa osoby prawnej, które mogą nabywać we własnym imieniu prawa i zaciągać zobowiązania oraz mogą pozywać i być pozywane, 3) niektóre jednostki organizacyjnej wchodzące w skład osób prawnych. Do tej ostatniej kategorii pracodawców zalicza się wyodrębnione organizacyjnie i finansowo części składowe osoby prawnej (ewentualnie samodzielnej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej), mające zdolność samodzielnego (w imieniu własnym) zatrudniania pracowników. Owo wyodrębnienie organizacyjno-finansowe wynika zazwyczaj z przepisów wewnętrznych osoby prawnej, ale może ono wynikać także z aktów prawnych rangi ustawy.

W przekonaniu Sądu brak jest w sprawie podstaw do przyjęcia w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, aby – wbrew wewnętrznym regulacjom (...) Sp. z o. o. – uznać, że był on pracodawcą powoda w rozumieniu art. 3 KP. Jak wynika z ustaleń Sądu dokonanych w niniejszej sprawie powód zawarł umowę o pracę z C. (...), w świadectwie pracy również wskazany jest ten podmiot jako pracodawca. Ponadto na podstawie analizy dokumentów związanych z zatrudnieniem powoda (umowa o pracę, skierowanie na badania, świadectwo pracy) widnieje pieczęć (...) Sp. z o.o. oraz zaznaczoną informacją wytłuszczonym drukiem Pracodawca: C. (...) ul. (...), (...)-(...) W.. W okresie zatrudnienia powoda istniała jednostka organizacyjna C. (...) działająca jako odrębny podmiot prawa pracy. Dyrektor tego hipermarketu reprezentował jednostkę organizacyjną w sprawach pracy, zawierając między innymi z powodem umowy o pracę.

W postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2000r., sygn. akt I CKN 749/2000 (niepublikowanym) Sąd Najwyższy wskazał, że wyznaczenie podmiotowego zakresu procesu jest aktem woli podmiotu wszczynającego postępowanie. Należy odróżnić niewłaściwe oznaczenie strony od niewłaściwego doboru podmiotu procesu. Niewłaściwe oznaczenie strony ma miejsce wtedy, gdy powód nie orientując się, kto według przyjętej konstrukcji prawnej winien być stroną wciągnął do procesu niewłaściwego pozwanego. Naprawienie tej wady następuje w drodze sprostowania oznaczenia strony. Natomiast w sytuacji gdy powód prawidłowo oznaczył podmiot, lecz dokonał złego wyboru w świetle prawa materialnego, do usunięcia tej wady może dojść przez odwołanie czynności lub w drodze podmiotowego przekształcenia powództwa (art. 194 – 198 KPc.). Wyżej wskazane okoliczności sprawy świadczą o dokonanym wadliwym wyborze strony pozwanej. W tym miejscu należy przywołać pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt I CK 628/03, który wskazał, że brak legitymacji procesowej prowadzi do oddalenia powództwa, nie zaś do odrzucenia pozwu i nie ma żadnego związku z kwestią nieważności postępowania. Również Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 listopada 2013 r., sygn. akt I ACa 629/13 stwierdził, że „legitymacja procesowa (bierna lub czynna) należy do przesłanek materialnych (merytorycznych), przez które należy rozumieć okoliczności stanowiące w świetle norm prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Skoro legitymacja procesowa jest przesłanką merytoryczną, o której istnieniu przesądzają przepisy prawa materialnego, mające zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym, nie zaś przepisy procesowe, jej brak nie prowadzi do odrzucenia pozwu lecz do oddalenia powództwa”. Wybór ten musiał w takiej sytuacji doprowadzić do oddalenia powództwa wobec (...) sp. z o. o. w W. jako skierowanego wobec podmiotu nieposiadającego legitymacji biernej.

Z powyższych rozważań wynika jednocześnie, że pracodawcą powoda w rozumieniu art. 3 KP był w rzeczywistości C. (...) i to ten podmiot ma w niniejszej sprawie legitymację procesową bierną.

Na rozprawie 19 grudnia 2018 r. pełnomocnik powoda wprost wskazał, że pracodawcą powoda i pozwanym w sprawie powinien być (...) Sp. z o.o.

Odnośnie wezwania z urzędu C. (...) Sąd zważył, że zgodnie z art. 477 KPC w postępowaniu wszczętym z powództwa pracownika wezwania do udziału w sprawie, o którym mowa w art. 194 § 1 i § 3, sąd może dokonać również z urzędu. Jest to uprawnienie Sądu, przed którym toczy się sprawa. Strona powodowa była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2003 r., I PK 370/02, Legalis nr 216431 Sąd pracy nie powinien z urzędu wzywać do udziału w sprawie w charakterze strony pozwanej osoby, o której wezwanie nie wniósł powód działający w procesie przez pełnomocnika będącego adwokatem. Sąd rozpoznający sprawę w pełni podziela powyższy pogląd. W realiach niniejszej sprawy pełnomocnik powoda oprócz tego, że nie wnosił wprost o wezwanie do udziału po stronie pozwanej C. (...), zgłosił opozycję wobec takiego wezwania przez sąd z urzędu (protokół rozprawy z 19 grudnia 2018 r. od 00:13:19 do 00:14:17). Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd nie wezwał do udziału w sprawie C. (...).

W toku postępowania powód wniósł także o ustalenie, że łączył go stosunek pracy z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Wskazał, że pozwany nadzorował powoda, od pozwanego otrzymywał wynagrodzenie oraz z pozwanym uzgadniał wszelkie kwestie dotyczące zatrudniania, ponadto wszelkie kwestie organizacyjne związane z zatrudnieniem były wykonywane przez pozwanego. Po pierwsze, podstawą prawną dla powództw o ustalenie istnienia prawa bądź stosunku prawnego jest regulacja z art. 189 KPC, zgodnie z tym przepisem powód musi wykazać istnienie interesu prawnego uzasadniającego roszczenie. Interes ten stanowi więc podstawową przesłankę materialnoprawną powództwa o ustalenie, a jednocześnie jest on kryterium zasadności wyboru tej formy ochrony praw podmiotowych. Przez „interes” należy rozumieć potrzebę wynikającą z sytuacji, w jakiej powód się znalazł, natomiast „prawny” dotyczy szeroko rozumianych praw i stosunków prawnych podmiotu. Powództwo o ustalenie zmierza do usunięcia stanu niepewności w łączącym strony stosunku prawnym. W wyroku z dnia 5 grudnia 2002 r. (sygn. akt I PKN 629/01) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że na podstawie art. 189 k.p.c. pracownik ma interes prawny w ustaleniu rzeczywistej treści realizowanego stosunku pracy, jeżeli dochodzone ustalenie ma charakter niemajątkowy lub sprawia, że oparte na nim potencjalne roszczenia majątkowe mogą się zaktualizować dopiero w przyszłości. W toku niniejszego postępowania powód wystąpił z roszczeniami majątkowymi o zadośćuczynienie, rentę, ustalenie wypadku przy pracy oraz wynagrodzenie dochodzone od (...) Sp. z o.o. W związku z powyższym Sąd uznał, że interes prawny powoda nie istniał obiektywnie, gdyż powód miał zawartą umowę o pracę z pracodawcą i nie było potrzeby ustalania stosunku pracy.

Po drugie, powód w niniejszej sprawie twierdził, że łączył go z pozwanym stosunek prawny, który miał charakter wynikający z umowy o pracę. Podtrzymywał, że stosunek pracy nie łączył go z C. (...). Aby rozstrzygnąć w niniejszej sprawie, czy strony łączył stosunek pracy należy określić, jakie są przesłanki, które przemawiają za istnieniem takiego stosunku prawnego i odróżniają go jednocześnie od stosunku cywilnoprawnego. Z analizy regulacji art. 22 § 1 k.p. wynika, że cechami stosunku pracy są: wykonywanie przez pracownika pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, wykonywanie tej pracy osobiście i pod kierownictwem pracodawcy, a także wyznaczenie przez pracodawcę miejsca i czasu pracy, zaś sam pracodawca zobowiązuje się w ramach tego stosunku do zapłaty pracownikowi wynagrodzenia (tak też: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.10.2009r., sygn. akt III PK 39/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.01.2001r., sygn. akt I PKN 872/00).

Bezsporne pozostawało, że powód był zatrudniony w okresie od 6 listopada 2017 r. do 31 stycznia 2018 r. Kwestią ustaleń Sądu było na rzecz jakiego podmiotu wykonywał pracę. Sąd w niniejszej sprawie uznał jak wskazywał wyżej, że pracodawcą powoda była C. (...), jako jednostka organizacyjna. Z ustaleń Sądu wynika, że pisemną umowę o pracę powód zawarł z C. (...). Z umowy wynika wprost kto jest stroną umowy, tj. C. (...) i powód. Ponadto na pieczątkach, którymi stemplowane były dokumenty związane ze stosunkiem pracy powoda widniała informacja, że pracodawcą jest Hipermarket – C. (...) Umowę o pracę z powodem zawarła osoba będąca reprezentantem tego podmiotu (Dyrektor Hipermarketu P. M. (2)). Powód swoje obowiązki zawodowe, co było bezsporne, wykonywał w powstającym Hipermarkecie – C. (...). Sąd nie podziela twierdzeń strony powodowej, że nie istniała w okresie zatrudnienia powoda jednostka formalno-organizacyjna o nazwie C. (...). Pozwany przedkładając regulamin organizacyjny wraz z załącznikiem do niego oraz zarządzeniem prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. udowodnił, że taka jednostka organizacyjna istniała.

Powód w toku postępowania nie przedstawił żadnych dowodów świadczących o tym, że jego pracodawcą był (...) Sp. z o.o. Jak wynika z regulaminu organizacyjnego pozwanego-spółka kapitałowa była osobnym podmiotem, który określano mianem siedziby. Miała adres W. ul. (...). W toku postępowania powód podtrzymywał, że pracę wykonywał w Hipermarkecie C. (...), który mieścił się w W. przy ul. (...).

Z powyższych względów Sąd oddalił powództwo o ustalenie stosunku pracy łączącego powoda z (...) Sp. z o.o. jako bezzasadne. Jak już wcześniej zostało wykazane pracodawcą powoda w myśl art. 3 KP był C. (...).

Mając na względzie wszelką powyższą argumentację dotyczącą braku legitymacji biernej oraz ustalenie, że pracodawcą powoda nie był (...) Sp. z o.o. Sąd oddalił powództwo w całości również w zakresie roszczeń o ustalenie wypadku przy pracy, zadośćuczynienie, rentę, odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia wynagrodzenia i o wydanie świadectwa pracy. Rozpoznawanie tych roszczeń skierowanych przeciwko podmiotowi niebędącemu pracodawcą powoda oraz nieposiadającemu legitymacji biernej było bezzasadne.

Orzekając o kosztach procesu Sąd miał na uwadze, że stroną przegrywającą w całości był powód. Mając na względzie treść art. 102 KPC Sąd nie obciążył powoda kosztami procesu. Sytuacja materialna i życiowa powoda nie jest dobra. Powód jest osobą niezamożną, pozostaje sam w gospodarstwie domowym oraz ma kłopoty ze zdrowiem, które również utrudniały mu stawienie się na rozprawie. Przepis art. 120 KPC ponadto urzeczywistnia zasadę słuszności i stanowi wyłom w zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu. Ustawodawca nie precyzuje, co należy rozumieć przez „szczególnie uzasadniony” wypadek, pozostawiając to ocenie Sądu, który winien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, tak związane z jej przebiegiem, jak i treścią i charakterem żądania oraz sytuacją osobistą i majątkową stron. Odstępując od obciążania powoda kosztami procesu Sąd wziął pod uwagę również to, że w okolicznościach sprawy powód mógł pozostawać w subiektywnym przekonaniu o słuszności swych żądań, biorąc pod uwagę treść pieczątki i widniejąca nazwę (...) sp. z o.o. nad danymi pracodawcy. Biorąc pod uwagę te okoliczności Sąd uznał, że niezasadne byłoby obciążanie jej kosztami postępowania.

W przedmiocie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej ze Skarbu Państwa pełnomocnikowi powoda z urzędu radcy prawnemu A. C. Sąd miał na względzie pogląd wyrażony w uzasadnieniu postanowienia SO w Toruniu z dnia 5 lipca 2013 r., sygn. akt VIII Cz 364/13 i przyznał w pkt 4 sentencji wyroku pełnomocnikowi z urzędu ze Skarbu Państwa koszty nieopłaconej pomocy prawnej. Koszty te zostały obliczone i przyznane na podstawie regulacji zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2017r., poz. 1798). O kwocie przyznanych kosztów nieopłaconej pomocy prawnej Sąd orzekł w następujący sposób. Powód dochodził roszczenia o ustalenie istnienia stosunku pracy (§ 15 ust pkt 1 rozporządzenia – kwota 90zł), wydania świadectwa pracy (§ 15 ust 1 pkt 3 rozporządzenia – kwota 60 zł) oraz roszczeń majątkowych których łączna wartość wynosiła 22980 zł (§ 15 ust 1 pkt 2 w zw. z § 8 pkt 5 rozporządzenia = 2400 zł x 75% = 1800 zł). Łącznie kwota kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wynosiła 1950 zł. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że zgodnie z brzmieniem § 4 ust. 3 cytowanego rozporządzenia Sąd z urzędu opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług. Wobec tego kwotę przyznaną radcy prawnemu A. C. -pełnomocnikowi powoda z urzędu Sąd podwyższył o podatek VAT.