Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w W. Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Słobodzian

Protokolant: Rafał Wojno

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 17 lipca 2013 r.

w W.

sprawy z powództwa A. C.

przeciwko Skarbowi Państwa – Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddziałowi Regionalnemu w W.

o ustalenie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste

I.  Ustala, że od 1 stycznia 2009 roku opłata roczna za udział 0, (...) części prawa użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr (...) z obrębu 3-06-04, o powierzchni 8239m ² położonej w W. przy ulicy (...), związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) w W., wynosi 452,67 (czterysta pięćdziesiąt dwa 67/100) złotych.

II.  Znosi między stronami koszty procesu.

Sygn. akt I C 2272/12

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 roku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. wpłynął wniosek A. C. o ustalenie, że dokonana przez Wojskową Agencje Mieszkaniową - Oddział (...) w W. aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej przy ul. (...) w W. jest niezasadna ( wniosek k. 26).

W odpowiedzi na wyżej wymienione wnioski Wojskowa Agencja Mieszkaniowa wskazała, iż brak jest podstaw do uznania, że wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej została zawyżona i jest uzasadniona w innej wysokości ( odpowiedź k. 10).

Orzeczeniem z dnia 15 lutego 2012 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. na podstawie art. 78 ust. 1 oraz art. 79 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ustaliło wysokość opłaty jaką użytkownik wieczysty A. C. jest obowiązany wnosić od dnia 1 stycznia 2009 roku z tytułu użytkowania wieczystego – na kwotę 801,49 złotych (orzeczenie k. 7).

Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w W. wniosła sprzeciw od w/w orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego ( sprzeciw, k.2-2v).

W związku ze sprzeciwem Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Samorządowe Kolegium Odwoławcze przekazało tutejszemu Sądowi sprzeciw w trybie art. 80 ust. 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami celem jego rozpoznania ( pismo SKO k.1).

W odpowiedzi na pozew (wniosek o ustalenie) Skarb Państwa – Wojskowa Agencja Mieszkaniowa – Oddział (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanego od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Jednocześnie wniesiono o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego do spraw wyceny nieruchomości sporządzonej do sprawy II C 758/10 (II C 797/12) celem określenia wartości rynkowej nieruchomości gruntowej ( odpowiedź, k.53-54).

Do wniosku dotyczącego zastosowania w niniejszej sprawie opinii sporządzonej przez biegłego sądowego w sprawie II C 758/10 (II C 797/12) przychylił się powód A. C., który do zamknięcia rozprawy podtrzymywał swoje powództwo w całości ( protokół rozprawy k. 82-83).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Skarb Państwa reprezentowany przez Wojskową Agencję Mieszkaniową z siedzibą w W. jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w W., dzielnicy P., przy ulicy (...), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka numer (...) z obrębu numer 3-06-04 o łącznej powierzchni 8.239 m ² ( okoliczność bezsporna).

Użytkownikami wieczystymi gruntu są w częściach ułamkowych właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych ( okoliczność bezsporna).

Powodowi A. C. wespół z żoną H. C. przysługuje prawo odrębnej własności lokalu numer (...), zlokalizowanego w W. w budynku przy ulicy (...) oraz związany z tym prawem udział w użytkowaniu wieczystym gruntu w 0, (...) części ( okoliczność bezsporna).

Pismem z dnia 26 sierpnia 2008 roku Wojskowa Agencja Mieszkaniowa wypowiedziała powodowi ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2008 roku wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu położonego w W. przy ulicy (...), stanowiącego działkę o numerze (...) z obrębu numer 3-06-04 o łącznej powierzchni 8.239 m ² – wobec zmiany wartości gruntu stanowiącego podstawę jej ustalania. Na podstawie operatu szacunkowego ustalono wartość nieruchomości gruntowej na kwotę 25 046 560,00 złotych. Ustalając opłatę roczną wskazano w wypowiedzeniu sposób jej wyliczenia: powierzchnia gruntu x cena 1m ² x udział w prawie użytkowania wieczystego x stawka procentowa = opłata roczna wyrażona w złotych. Podając taki sposób wyliczenia wskazano jako nową wysokość opłaty rocznej począwszy od dnia 1 stycznia 2009 roku kwotę 801,49 złotych. ( wypowiedzenie, k. 24).

Podstawą ustalenia, iż wartość gruntu wzrosła do kwoty 25 046 560 złotych był operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego A. Z. ( operat szacunkowy wraz z załącznikiem, k.11-19, aneks do operatu szacunkowego wraz z załącznikiem, k. 20-23).

Wartość rynkowa nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ulicy (...), stanowiącej działkę o numerze (...) z obrębu numer 3-06-04 o łącznej powierzchni 8.239 m ² wynosiła w dacie dokonywania przez właściciela dotychczasowej wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste 14 146 000 złotych ( opinia biegłego sądowego, k. 85-98).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej powołanych dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy. Powołane w uzasadnieniu dokumenty nie budzą wątpliwości Sądu i stanowią w jego ocenie pełnowartościowy materiał dowodowy. Ich wiarygodność nie była podważana przez strony, zaś ich przedmiotem są okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd w pełni podziela utrwalony w orzecznictwie, w tym Sądu Najwyższego ( vide wyrok z 23.9.2009r. w sprawie I CSK 45/09, LEX nr 530615), pogląd, że przepis art. 78 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nakłada na właściwy organ (tzn. właściciela nieruchomości) ciężar dowodu w zakresie wykazania wartości nieruchomości. W sytuacji gdy obie strony uznawały w sprawie niniejszej za właściwą wycenę nieruchomości sporządzoną w sprawie II C 758/10 przez biegłego J. S. co do działki nr (...), okoliczność ta pozostawała bezsporna, a zatem zgodnie z art. 229 kpc nie wymagała w istocie dowodu. Ani powód, ani pełnomocnik pozwanego nie wnosili zastrzeżeń do w/w opinii biegłego. Podkreślić przy tym należy, iż w ocenie Sądu takie stanowisko stron w żadnej mierze nie jest obejściem prawa, lecz wyrazem rozsądnej ekonomiki procesowej. Sporządzenie w innej sprawie operatu szacunkowego przez biegłego sądowego, w którym nie sposób dopatrzeć się nieścisłości, powoduje, że ponawianie takiego dowodu w sprawie niniejszej oznaczałoby jedynie obciążanie stron zbędnymi wydatkami, których wysokość znacznie przewyższałaby wartość przedmiotu sporu.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 80 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami strona niezadowolona z orzeczenia wydanego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, może wnieść od niego sprzeciw w terminie czternastu dni od dnia doręczenia. Wniesienie sprzeciwu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Sprzeciw ten powoduje, że orzeczenie traci moc, nawet w okolicznościach gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia, a wniosek o ustalenie niezasadności opłaty zastępuje pozew.

Ustalenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego oparto na przepisie art. 72 i następnych ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym opłata wynika z następujących działań: przemnożenia wartości gruntu przez udział strony w użytkowaniu wieczystym i następnie przemnożenie jeszcze przez stawkę procentową wynikającą z powyższej ustawy. Podstawiając ustalone w sprawie czynniki pod powyższe działania mnożenia otrzymamy wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

W sprawie niniejszej bezspornym pozostawało również, że powodów obowiązuje 1% stawka opłaty rocznej wynikająca z art. 72 ust. 3 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W konsekwencji stosownie do treści art. 72 i następnych ustawy o gospodarce nieruchomościami mając na uwadze powyższą opinię biegłego należało uznać, iż opłata roczna, zgodnie z iloczynem: wartość nieruchomości x udział w prawie użytkowania wieczystego x stawka procentowa, w zakresie powództwa A. C. jest zasadna w kwocie 452,67 złotych,

Wymieniona w sentencji kwota jest kwotą netto – ewentualny obowiązek doliczenia podatku VAT wynika w tym przypadku wprost z ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem kwota tego podatku nie podlega wpisaniu w sentencji orzeczenia, ponieważ sądy powszechne nie są władne dokonywać ustalenia wysokości tegoż podatku.

Mając na uwadze powyższe, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 100 k.p.c. W ocenie Sądu obie strony w zbliżonym stopniu uległy stronie przeciwnej, w związku z czym koszty podlegały wzajemnemu zniesieniu, o czym orzeczono w punkcie II sentencji wyroku.

Zarządzenie: Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.