Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku – III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Witan

Protokolant: sekr. sądowy Małgorzata Kurdej

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2016 r. w Otwocku na rozprawie

sprawy z powództwa P. P.

przeciwko A. P. (1)

o obniżenie alimentów

1.  alimenty zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 30 marca 2012r. w sprawie sygn. akt IIIRC 384/11 z dniem 12 lipca 2016r. obniża z kwoty po 500 złotych miesięcznie do kwoty po 350 złotych miesięcznie płatnej do 10 dnia każdego miesiąca do rąk uprawnionej A. P. (1) wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

4.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi

Sygn. akt RC 86/16

UZASADNIENIE

P. P. pozwem z dnia 5 maja 2016 roku wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych od niego na rzecz jego pełnoletniej już córki A. P. (1) z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 200 zł miesięczne, wskazując, że od ostatniego orzeczenia w zakresie alimentów znacząco zmalały jego możliwości zarobkowo-majątkowe, albowiem w dniu 26 lipca 2014 r. doznał on wypadku przy pracy, w wyniku którego amputowana został jego prawa noga (pozew k. 1-6)

Pozwana A. P. (1) na rozprawie w dniu 12 lipca 2016r. wniosła o oddalenie powództwa w całości (k. 50 akt).

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obecny obowiązek alimentacyjny powoda został ustalony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 30.03.2012r. w sprawie III RC 384/11 na kwotę po 500 zł miesięcznie (d. wyrok k. 14 akt sprawy III RC 384/11).

W czasie poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów A. P. (1) była małoletnia, miała lat 15 i uczęszczała do gimnazjum. Zamieszkiwała wraz z matką i dalszą rodziną, pozostając pod jej opieką i w większej mierze na jej utrzymaniu (poza płaconymi przez powoda alimentami). Matka pozwanej oprócz małoletniej wówczas A. miała na utrzymaniu również drugie małoletnie dziecko (na które otrzymywała alimenty w wysokości po 600 zł miesięcznie). Zatrudniona była na stanowisku pakowaczki z wynagrodzeniem netto w wysokości ok. 800 zł miesięcznie.

Powód P. P. w tamtym okresie miał na utrzymaniu żonę oraz dwie małoletnie córki. Był aktywny zawodowo, pracował jako cieśla i uzyskiwał dochody w wysokości ok. 4000 zł miesięcznie. W 2014 roku podjął pracę zarobkową za granicą, a jego dochody plasowały się wówczas na poziomie ok. 5000 zł miesięcznie.

(d. akta sprawy III RC 384/11, zeznania powoda – nagranie płyta CD k. 49).

Obecnie A. P. (1) ma lat 19 i ukończyła 3 klasę technikum – profil technik żywienia i usług gastronomicznych (d. zaświadczenie k. 48 akt). W dalszym ciągu zamieszkuje wraz z matką, młodszą siostrą (l. 9) i dziadkami macierzystymi w domu w O., prowadząc z nimi wspólne gospodarstwo domowe. Pozwana pozostaje na utrzymaniu matki (partycypacja powoda kosztach utrzymania pozwanej ogranicza się do łożenia na jej rzecz ustalonych przez Sąd alimentów). Na ubrania A. P. (1) wydaje ok. 100 zł miesięcznie, na środki higieniczne ok. 50 zł miesięcznie, zaś na zakup książek do szkoły co najmniej 500 zł rocznie.

A. P. (1), jest zdrowa, nie utrzymuje kontaktów z ojcem. Matka pozwanej jest zatrudniona w charakterze sprzątaczki (d. zeznania pozwanej – nagranie płyta CD k. 49).

Powód P. P. w lipcu 2014 r. uległ wypadkowi w pracy, co skutkowało amputacją jego prawej nogi. W związku z powyższym powód zaprzestał pracy zarobkowej, jego źródłem utrzymania był zasiłek chorobowy, następnie świadczenie rehabilitacyjne, zaś obecnie od stycznia br. renta z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 2054, 90 zł netto miesięcznie (przyznana do lutego 2017 roku). Powód ma orzeczoną niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym. W związku z amputacją kończyny zmuszony był ponieść koszty zakupu protezy – dopłacił za nią ok. 300 zł, a nadto co 3-4 miesiące odbywa konsultacje u ortopedy w K. oraz leczy się w poradni bólu w G. – na leki przeciwbólowe wydaje ok. 100 zł miesięcznie.

Powód zamieszkuje z żoną i dwiema małoletnimi córkami (16 i 11 lat - kontynuują one edukację szkolną). Żona powoda nie jest aktywna zawodowo, nigdy nie podejmowała pracy zarobkowej, ukończyła techników ekonomiczne. Rodzina powoda mieszka w domu stanowiącym własność żony powoda o pow. ok. 150 m2, na którego utrzymanie składają się następujące koszty: rachunek za prąd - 300-350 zł na dwa miesiące, zakup opału (węgla i drzewa) 2500-3000 zł rocznie, rachunek za wodę – ok. 40 zł miesięcznie, wywóz nieczystości płynnych - 50 zł miesięcznie, wywóz nieczystości stałych - 40 zł miesięcznie. Wraz z rodziną P. P. zamieszkuje brat żony powoda, który partycypuje we wskazanych powyżej kosztach utrzymania wspólnego gospodarstwa domowego. Powód w skali miesiąca wydaje na zakup odzieży dla siebie kwotę maksymalnie 100 zł. P. P. wraz z żoną spłacają kredyt zaciągnięty 9 lat temu na remont domu, w którym zamieszkują, obecnie z ratą w wysokości ok. 550 zł miesięcznie.

Ewentualny powrót powoda do pracy fizycznej wiązałby się z koniecznością zakupu przez niego specjalistycznej protezy, zakup której wiąże się z wydatkiem ok. 80 000 zł. Ponadto proteza ta wymaga specjalistycznej konserwacji – roczny koszt tej konserwacji to ok. 10.000 zł.

(d. zeznania powoda - nagranie płyta CD k. 49, harmonogram spłat pożyczki k.2, dokumentacja medyczna k.3-4, 39; kosztorys zakupu protezy k. 42-45; zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne k. 46-47; orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 40-41; decyzja ZUS k. 5-6).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez strony, akt sprawy Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. III RC 384/11, a także zeznań stron, przy czym wszystkie powyższe dowody Sąd uznał za wiarygodne.

Sąd zważył ,co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (przy czym w doktrynie przyjmuje się, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy obowiązani są podzielić się z nimi nawet małymi dochodami).

Zaspokojenie przez rodziców potrzeb dzieci powinno – w razie konieczności – nastąpić nawet kosztem substancji ich majątku. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r. i op.). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona znajduje się. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony jaki zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 k.r. i op.). Dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i możliwości mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków, powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi (uzasadnienie to tezy VII uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

W ocenie Sądu niewątpliwie pozwana A. P. (1) – pomimo, iż jest już pełnoletnia - nie jest w stanie jeszcze samodzielni się utrzymać. Nie posiada ona żadnego zawodu i kontynuuje edukację szkolną – obecnie ukończyła 3 klasę technikum. Od czasu poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów w związku z naturalnym rozwojem pozwanej niewątpliwie (jak wynika z doświadczenia życiowego) w pewnym zakresie wzrosły jej koszty utrzymania. Zauważyć jednak należy, iż również pozostałe córki powoda są w okresie wzrastania i niewątpliwie z tego powodu także ich koszty utrzymania w pewnym zakresie wzrosły (zwiększyły się więc także uzasadnione wydatki powoda na ich utrzymanie).

Jednocześnie od czasu wydania wyroku przez Sąd Rejonowy w Otwocku w sprawie sygn. III RC 384/11 znacząco zmniejszyły się możliwości zarobkowe P. P.. W 2012 r. powód pracował w W. i zarabiał ok. 4000 zł netto miesięcznie. Następnie jednak, na skutek urazu doznanego w czasie wypadku przy pracy, powód zmuszony był zaprzestać pracy zarobkowej i obecnie utrzymuje się z renty z tytułu niezdolności do pracy w wysokości ok. 2050 zł netto miesięcznie.

W zaistniałej sytuacji, wobec bardzo istotnej zmiany sytuacji majątkowej P. P., zmienić się powinien również zakres, w jakim rodzice A. P. (1) partycypują w jej utrzymaniu. I tak, zdaniem Sądu, zasadnym jest obniżenie alimentów należnych A. P. (1) od jej ojca z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty 350 zł miesięcznie, zaś w pozostałym zakresie koszty utrzymania pozwanej powinna pokrywać jej matka.

W świetle całokształtu okoliczności niniejszej sprawy, Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia powództwa w całości i obniżenia alimentów do kwoty po 200 zł miesięcznie. Obniżenie wysokości alimentów należnych pozwanej od P. P. poniżej kwoty 350 zł miesięcznie nie byłoby uzasadnione mając na uwadze fakt, że pozwana ma prawo do równego poziomu życia z powodem i swoimi przyrodnimi siostrami. Zauważyć należy, że jeśli na każdą ze swoich córek powód przeznaczać będzie kwotę po 350 zł miesięcznie, do jego dyspozycji pozostanie kwota ok. 1000 zł miesięcznie, co – oczywiście przy uwzględnieniu tego, iż na utrzymanie dzieci łożyć powinni co do zasady obydwoje rodzice – pozwoli na prowadzenie przez powoda życia o standardzie zbliżonym do standardu życia córek, nawet mając na uwadze wydatki powoda na leczenie. Podnieść wprawdzie należy, iż powód podnosił w pozwie, iż na jego utrzymaniu pozostaje także jego żona - mając jednak na uwadze wykształcenie żony powoda oraz wiek ich wspólnych małoletnich dzieci uznać należy, iż posiada ona możliwości zarobkowe pozwalające ponosić część kosztów utrzymania rodziny.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę Sąd obniżył alimenty należne A. P. (2) od P. P. do kwoty po 350 zł miesięcznie, zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc, zaś koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie zniósł na podstawie art. 100 kpc.