Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Włodarczyk

Protokolant: Anna Bodalska Krydowska

Bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Otwocku

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2018 roku i 26 listopada 2018 roku

sprawy R. P. , s. A. i A. z domu Ł., ur. (...) w O.;

oskarżonego o to, że:

w dniu 1 marca 2018r. w K., pow. (...), woj. (...), kierował w ruchu lądowym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 0,55 mg/l i 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego R. P. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. i art. 43a § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

3.  na podstawie art. 629 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 234,95 (dwieście trzydzieści cztery, 95/100) złotych, w tym opłatę sądową w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II K 243/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 1 marca 2018 roku w godzinach rannych po powrocie z pracy do miejsca zamieszkania w K. przy ul. (...) R. P. pokłócił się ze swoją żoną, która szła do pracy. W ciągu dnia R. P. nie mógł zasnąć, spożywał alkohol w postaci piwa, wypijając około 1,5 litra alkoholu. Następnie aby uspokoić nerwy, R. P. wsiadł do samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Około godziny 14:10 R. P. na ulicy (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji do kontroli drogowej. W wyniku przeprowadzonego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u R. P. o godz. 14:21 stwierdzono 0,55 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godzinie 14:42 – 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego (k. 10-11, k. 58-59) oraz dowodów z dokumentów w postaci: notatki urzędowej (k. 1), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2), świadectwa wzorcowania (k. 3), danych z art. 213 § 1 b k.p.k. (k. 46-47), wywiadu kuratora sądowego (k. 48-50).

Oskarżony R. P. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których podał, że w dniu 1 marca 2018 roku spożywał alkohol w miejscu zamieszkania. Tego dnia pokłócił się z żoną, wsiadł do samochodu i w nerwach pojechał. Oskarżony podał, że żałuje tego co się stało.

Przesłuchany na rozprawie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazał, że był to jednorazowy incydent. Oskarżony wskazał, że chciałby odzyskać prawo jazdy, ponieważ jego żona jest chora, ma problemy z wątrobą i oskarżony jeździ z żona do szpitala.

Oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego, Sąd przyznał im walor wiarygodności w całości, są one bowiem jasne, spójne, znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nadto Sąd miał na uwadze, iż oskarżony nie miał powodów, aby niesłusznie oskarżać samego siebie.

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał dowody z dokumentów zgromadzonych i ujawnionych w toku postępowania, zostały one sporządzone przez osoby do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała waloru ich wiarygodności ani autentyczności do czego Sąd również nie znalazł podstaw.

R. P. został oskarżony o to, że w dniu 1 marca 2018r. w K., pow. (...), woj. (...), kierował w ruchu lądowym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 0,55 mg/l i 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 178a § 1 kk sankcjonuje prowadzenie, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Istota tego czynu polega na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Już sam tylko fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie ustawowych znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, a sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Kierowanie pojazdem przez osobę będącą w stanie nietrzeźwości stanowi naruszenie zasady bezpieczeństwa ruchu. Wina sprawcy odnośnie popełnionego przez niego czynu stanowi w myśl art. 1 § 3 kk materialny element przestępstwa. Przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk może być popełnione tylko z winy umyślnej co oznacza, że sprawca świadomie wykonuje czynności, których konsekwencją jest spowodowanie skutków określonych w w/w przepisie. W orzecznictwie przyjmuje się powszechnie, że postępowanie umyślne to postępowanie świadome z przewidywanymi w przyszłości konsekwencjami. Czyn z art. 178a § 1 kk, którego dopuściła się oskarżona jest nadto przestępstwem formalnym, karalne jest samo poruszanie się pojazdem.

W ocenie Sądu zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest jednoznaczny i pozwala na ustalenie, iż R. P. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazał także, iż w dniu, w którym został zatrzymany spożywał alkohol w postaci piwa po tym jak pokłócił się z żoną. Nie ulegało również wątpliwości, iż R. P. poruszał się samochodem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po drodze publicznej, którą stanowiła ulica (...) w K..

W świetle powyższych rozważań, całokształtu materiału dowodowego fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanego jemu czynu nie budził wątpliwości. Oskarżony dopuścił się zarzucanego jemu przestępstwa umyślnie - chciał on je popełnić i tego dokonał. Sąd nie miał wątpliwości, iż R. P. prowadził samochód znajdując się w stenie nietrzeźwości, tym bardziej, iż wynika to z jego wyjaśnień.

Biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, okoliczności popełnienia czynów, Sąd uznał, że te charakteryzowały się niskim stopniem szkodliwości społecznej.

Uznając winę R. P. w zakresie zarzucanego jemu czynu Sąd na podstawie 66 § 1, 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 1 (jednego) . Orzekając w powyższym zakresie Sąd miał na uwadze, iż zostały kumulatywnie spełnione wszystkie ustawowe przesłanki zastosowania tej instytucji. Stopień zawinienia i szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu z uwagi na krótki odcinek drogi pokonany przez oskarżonego nie był znaczny. Sąd nadto miał na uwadze, że oskarżony swoją postawą wykazał, że zrozumiał naganność swojego zachowania, wyraził skruchę w związku z popełnionym czynem zabronionym. W ocenie Sądu należało uwzględnić również okoliczności w jakich doszło do popełniania czynu przez oskarżonego, który zdecydował się na wyjazd samochodem w związku z wzburzeniem jakie wywołała u niego awantura z żoną. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego niewątpliwie było naganne, zaś wskazana przez oskarżonego jego przyczyna nie usprawiedliwia naruszenia obowiązku przestrzegania porządku prawnego. Niemniej jednak mając na uwadze, że oskarżony ma pozytywną opinię u pracodawcy, przeprowadzony wywiad przez kuratora sądowego wskazuje, że R. P. jest osobą spokojną, zaś czyn będący przedmiotem rozpoznania był jednorazowym tego rodzaju zachowaniem oskarżonego Sąd uznał, że właściwości i warunki osobiste oskarżonego pozwalają powziąć pozytywną prognozę, co do jego przyszłego postępowania. W ocenie Sądu aktualna sytuacja rodzinna oskarżonego, również pozwala na przyjęcie, że poniósł on już konsekwencje swojego zachowania nie mogąc zawieźć swojej chorej żony do szpitala z uwagi na zatrzymane w sprawie prawo jazdy. Z tych też względów mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, jak również biorąc pod uwagę, że oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, ma pozytywną opinię, nie był dotychczas karany, wyraził skruchę w związku z popełnionym przestępstwem Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego zostały spełnione kumulatywnie wszystkie przesłanki pozwalające na warunkowe umorzenie postępowania karnego.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt. 7 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Mając na uwadze warunkowe umorzenie postępowania, będzie to dla oskarżonego jedyna rzeczywista dolegliwość związana z popełnionym przez niego przestępstwem, a jednocześnie wspomoże instytucje, która zajmuje się pomocą m.in. osobom pokrzywdzonym przestępstwem oraz osobom im najbliższym, zwłaszcza pomoc medyczną, psychologiczną, rehabilitacyjną, prawną oraz materialną.

Sąd odstąpił od orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, bowiem orzeczenie tego środka miało charakter fakultatywny. W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego, pomimo stwierdzonego u niego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,55 mg/l oraz 0,54 mg/l nie istnieje konieczność orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że oskarżony w sposób szczery wykazał, że żałuje swojego zachowania. Nadto Sąd miał na uwadze przede wszystkim co już podkreślono uprzednio, że oskarżony odczuł naganność swojego zachowania w czasie, kiedy nie mógł pomóc swojej chorej żonie i zawieźć jej do szpitala. Tym samym pomimo, że u oskarżonego występował stan nietrzeźwości wynoszący ponad 1 promil, nie ma potrzeby orzekania środka karnego. W ocenie Sądu bowiem oskarżony po doświadczeniach związanych z przedmiotową sprawą nie tylko będzie przestrzegał prawa, ale również nie będzie naruszał przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym, szczególnie, iż jak wynika z informacji Centralnej Ewidencji (...) oskarżony od 2005 roku nie naruszał zasad ruchu drogowego.

Jednocześnie Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 234,95 złotych, w tym opłatę kwocie 60 złotych.