Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 845/22

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

Ł. S. (1)

Zarzuty opisane w pkt I oraz II wyroku.

Czyn opisany w pkt 2 wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 11.06.2022 r. T. R. wraz z mężem A. R. przebywała w C. na ul. (...) na terenie nieruchomości należącej do jej męża. Na tej samej posesji mieszka brat A. R., tj. W. R. wraz z rodziną. Pomiędzy obiema rodzinami trwa długoletni konflikt wynikający z ustanowionej na tej nieruchomości służebności mieszkania dla W. R. i jego dzieci.

2. Pomiędzy T. R. oraz m.in. S. S. (1), żoną oskarżonego, doszło do kłótni, pokrzywdzona miała pretensje o niewłaściwe zaparkowanie samochodu, chciała żeby go przestawić. Wówczas S. S. (1) zadzwoniła po oskarżonego, relacjonując mu jednocześnie przebieg zdarzeń.

3. Około godz. 11:00 do C. przyjechał Ł. S. (1), jego przybycia nie zauważyła T. R., ponieważ w tym czasie była pochylona i porządkowała teren działki. Oskarżony podszedł do pokrzywdzonej i uderzył ją w ramię oraz tylną część głowy w okolicy ciemieniowej lewej, powodując jej stłuczenie. Chciał w ten sposób zwrócić uwagę pokrzywdzonej, aby wyjaśnić wcześniejsze jej zachowanie. Jednak wywołało to odwrotny skutek, obie strony zaczęły się kłócić, Ł. S. (1) zarzucał T. R., że ta ubliża jego żonie, że on tego tak nie zostawi, że teraz to się za nich weźmie. Następnie pokrzywdzona podeszła do męża i razem zdecydowali, że jadą na Policję zgłosić zdarzenie. Nim małżonkowie R. wyjechali z w/w posesji, to strony nadal się kłóciły, padły wyzwiska.

4. Obrażenia jakie odniosła pokrzywdzona skutkowały naruszeniem czynności narządów jej ciała na czas poniżej 7 dni.

zeznania świadka M. W.

częściowe zeznania świadków:

T. R.,

A. R.,

S. S. (2)

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

opinia lekarska

dokumentacja medyczna

k. 106-107, 40

k. 93, 2

k. 93v., 8

k. 103-104

k. 92-93, 33-34

k. 18

k. 3

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

Ł. S. (1)

Zarzuty opisane w pkt I oraz II wyroku.

Czyn opisany w pkt 2 wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Zarzut z pkt I wyroku.

Oskarżony groził T. R. pozbawieniem życia i zdrowia, których spełnienia obawiała się.

2. Zarzut z pkt II wyroku.

Oskarżony groził A. R. pozbawieniem życia i zdrowia, których spełnienia obawiał się.

3. Czyn z pkt 2 wyroku.

Oskarżony nie uderzył T. R. w tył głowy, jedynie dotknął jej lewego ramienia, tak aby zwrócić jej uwagę, aby go zauważyła. Pokrzywdzona gwałtowanie się podniosła, aż spadł jej okulary przeciwsłoneczne, które miała założone na głowie.

zeznania świadków:

T. R.,

A. R.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 93, 2

k. 93v., 8

k. 92-93, 33-34

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 – 4

częściowe zeznania świadków:

T. R.,

A. R.

S. S. (2),

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka M. W.

opinia lekarska,

dokumentacja medyczna

Sąd dał wiarę zeznaniom T. R., A. R., S. S. (2) oraz wyjaśnieniom oskarżonego tylko w takim zakresie w jakim są one zgodne z ustalonym stanem faktycznym, ponieważ tylko w tej części są one logicznie spójne.

Znajdują również potwierdzenie w zeznaniach jedynego bezstronnego świadka M. W., który nie miał wątpliwości, że „pani R. ubliżała pani S. i siostrze pani S. o imieniu A. słowami wulgarnymi (k.40). Świadek przyznał także, że „nie słyszałem rozmowy, słyszałem tylko że krzyczą” (k.106), z tego też powodu nie potrafił powtórzyć czego ta kłótnia dotyczyła. Sąd dał wiarę zeznaniom M. W., ponieważ odtwarzał on przedmiotowe zdarzenia zgodnie z tym, jak je zapamiętał. Jednocześnie należy w tym miejscu podnieść, że wprawdzie świadek zeznał, że „tam na pewno krzywda się nikomu nie stała, to było klepnięcie w ramię i spadły okulary z czapki” (k.106), to jednak biorąc pod uwagę dynamiczny przebieg zdarzeń, nie oznacza jednocześnie, że nie doszło do uderzenia w głowę pokrzywdzonej. Zwłaszcza, że nie było to silne uderzenie, ponieważ nie pozostawiło żadnych siniaków, otarć naskórka, jedynie doszło do stłuczenie głowy w okolicy ciemieniowej lewej.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych, nie była przedmiotem zarzutów stron oraz nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

Wprawdzie prokurator wniósł o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku w całości, a więc należy domniemywać, że aktualnie ma zarzutu co do poczynionych w sprawie ustaleń, w tym także w zakresie ustaleń co do winy oskarżonego. Jednakże wobec faktu, że nie zostały one sądowi przedstawione, to tym samym sąd nie może się do nich obecnie odnieść.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1 - 3

częściowe zeznania świadków:

T. R.,

A. R.,

S. S. (2),

wyjaśnienia oskarżonego

Zdaniem sądu, zarówno Ł. S. (1), jak i jego żona S. S. (1) oraz T. R., jak i A. R. umniejszali swoją rolę w przebiegu przedmiotowych wydarzeń, przedstawiając je w co najmniej niepełnym obrazie i niejako z wyeliminowanie swojego niewłaściwego zachowania. Tym samym, zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i zeznania w/w świadków miały jedynie na celu uprawdopodobnienie przedstawionych przez nich wersji zdarzeń. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na to, że gdyby dowodom tym w całości dać wiarę, to wówczas wyłoniłby się z nich zupełnie niewiarygodny opis stanu faktycznego, z którego by wynikało, że obie strony zachowywały się co najmniej adekwatnie do sytuacji, nie wypowiadały żadnych wyzwisk i nie reagowały na agresywne zachowanie drugiej strony. Co zdaniem sądu w sposób oczywisty jest niewiarygodne, zwłaszcza że obie rodziny już od kilku lat są skłócone i tego typu sytuacja nie była ich pierwszą kłótnią. M. W. wprost zeznał, że „ja słyszałem, jak krzyczeli na siebie, (…), pani R. dużo mówiła złego na te dziewczyny” ( córki W. R. ) k. 106v.

W tym kontekście nie jest wiarygodne, aby Ł. S. (2) wypowiedział jakiekolwiek groźby karalne, zwłaszcza że ani T. R., ani też A. R., nie potrafili podać czym konkretnie grozi im oskarżony. W ocenie sądu obie strony były na równi agresywne wobec siebie i nie było tutaj przewagi żadnej ze stron. Gdyby faktycznie T. R. obawiała się rodziny W. R., to nie prowokowałaby ich kolejnymi wyzwiskami, jak miało to miejsce w dniu 11.06.2022 r.

Z kolei wyjaśnienia oskarżonego oraz S. S. (1) są również niewiarygodne w zakresie w jakim przekonywali, że oskarżony spokojnie podszedł do pokrzywdzonej i tylko dotknął jej ramienia, aby zwrócić jej uwagę. Jak już wyższej wskazano przebieg zdarzeń z tego dnia był bardzo dynamiczny i obie strony nie wykazywał się wolą uspokojenia sytuacji. Już to, że S. S. (1) zadzwoniła po męża, chcąc uzyskać jego wsparcie, dowodzi, że nie zrobiła tego po to aby niejako ułagodzić T. R., ale po to by wzmóc jeszcze konflikt. Oskarżony wiedział, że takie kłótne nie są tam rzadkością, mimo to przyjechał i dążył do konfrontacji z pokrzywdzoną. W tym kontekście jedynie jej „dotknięcie” w plecy przez Ł. S. (1) nie tworzy logicznej całości z pozostałymi ustaleniami w tym zakresie, które zostały już wyżej opisane.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

Ł. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Występek określony w art.157§2kk jest przestępstwem umyślnym, a wina sprawcy może mieć formę obydwu postaci zamiaru określonych w art.9§1kk. Samo ustalenie zamiaru sprawcy jest wynikiem analizy strony podmiotowej i przedmiotowej przestępstwa. Analiza ujawnionego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Ł. S. (1) działał umyślnie, bowiem miał zamiar zadać ból pokrzywdzonej, chcąc zwrócić jej uwagę. W tym też celu, poprzez uderzenie w głowę, naruszył czynności narządu jej ciała, co zostało już wyżej opisane. Co więcej oskarżony, z całą pewnością obejmował swoją świadomością skutek swojego działania, jakim była możliwość spowodowania uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej, ponieważ właśnie z takim zamiarem podjął swoje działanie i z rozmysłem, będąc wzburzony wcześniejszym zachowaniem Terasy R., uderzył ją. Nie ma też żadnych wątpliwości, że pomiędzy działaniem Ł. S. (3), a obrażeniami doznanymi przez pokrzywdzoną, zachodzi związek przyczynowy, znajduje to chociażby potwierdzenie w opinii biegłego sądowego M. R..

☐

3.2.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------------

------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------------------------------------------------------------

☐

3.3.Warunkowe umorzenie postępowania

------------

-------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------------------

☐

3.4.Umorzenie postępowania

----------

----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-------------------------------------

☐

3.5.Uniewinnienie

1

Ł. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Reasumując, w świetle poczynionych przez sąd ustaleń, wina Ł. S. (1) nie została udowodniona. Prokurator zarzucił oskarżonemu, że kierował wobec T. R. oraz A. R. groźby karalnych pozbawienia życia i zdrowia. Należy w tym miejscu zauważyć, że z analizy ujawnionych w sprawie dowodów nie wynika, aby można byłoby przypisać oskarżonemu sprawstwo w/w występków. O ile nie budzi żadnych wątpliwości, że pomiędzy T. R. oraz Ł. S. (1) doszło do kłótni, głośnej wymiany zdań, to prokurator nie przedstawił żadnego wiarygodnego dowodu potwierdzającego, że oskarżony wypowiadał jakiekolwiek groźby karalne. T. R. zeznała jedynie, że oskarżony mówił, że „mnie załatwi pójdę za tą kobietą ( którą w przeszłości potrącił samochodem) na cmentarz i że ma się strzec, bo będę miała z nim do czynienia i weźmie sprawy w swoje ręce” (k.2). Następnie w trakcie kolejnego przesłuchania pokrzywdzona stwierdziła, że oskarżony groził tym, że „on się weźmie za nas, będzie nam dokuczał” (k.93). Z kolei A. R. stwierdził, że oskarżony powiedział do niego, że „mnie załatwi, gestykulując zaciśniętą pięścią” (k.8), potem zeznał, że oskarżony groził mu tym, że „się nami zajmie” (k.93). Pomijając już w tym miejscu fakt, że sąd nie dał wiary zeznaniom w/w świadków w tym zakresie to, że należy podnieść, że słowa te miały być groźbami popełnienia przestępstwa na ich szkodę, to jedynie subiektywne przekonanie T. oraz A. R., którzy wyolbrzymiali zachowanie oskarżonego. Wprawdzie jak przyjmuje się w orzecznictwie, groźba z art.190§1kk może być wyrażona także w sposób dorozumiany, np. gestem czy słowem, jednakże zawsze musi zostać przez sprawę wyrażona. Nie można jej domniemywać, przyjmując założenie, że skoro sprawca użył jakichś słów, to w ich treści można domyślić się także groźby popełnienia przestępstwa. Słowa czy zachowania jakoby zawierające groźbę nieokreśloną, nie wyrażają niczego konkretnego. Upatrywanie w nich groźby (tu: pozbawienia życia i zdrowia) jest niedopuszczalnym domniemaniem (por. wyrok AS w Krakowie sygn. akt II AKa 100/17 LEX nr 2521573 - wyrok z dnia 5 lipca 2017 r.).

Z tych też względów sąd zobligowany był kierować się zasadą domniemania niewinności (in dubio pro reo). Wprawdzie nakaz ten odnosi się jedynie do takich wątpliwości, które nie dają się usunąć, jednakże w niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, które podważyłyby wyjaśnienia oskarżonego, a tylko takie dowody mogą stanowić podstawę do odtworzenia stanu faktycznego. Sąd nie może opierać się na hipotezach, choćby były jak najbardziej logiczne i mogły stanowić pewne wytłumaczenie zaistniałych zdarzeń, gdy nie ma na to poparcia w dowodach.

Powyższe ustalenia mają o tyle istotne znaczenie, że nie wystarczy, że pokrzywdzeni oświadczyli, iż obawiał się spełnienia słów, które zinterpretowali jako groźby. Konieczne jest bowiem dokonanie oceny, czy ich przekonanie miało obiektywne podstawy w ustalonych okolicznościach. Obiektywizacja podstawy wymaga zaś oceny w oparciu zarówno o osobowość pokrzywdzonych, jak i okoliczności, które pozwalają stwierdzić, że każdy przeciętny człowiek o podobnej osobowości, cechach psychiki, intelektu co pokrzywdzony, w ustalonych okolicznościach, uwzględniając także wcześniejsze ewentualne relacje pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonymi, towarzyszące wypowiedziom zachowania, uznałby groźbę za rzeczywistą i wzbudzającą obawę jej spełnienia (por. wyrok SA w Poznaniu sygn. akt II AKa 22/22 LEX nr 3353351 - wyrok z dnia 5 maja 2022 r.). Tym czasem strony pozostają w wieloletnim konflikcie, często dochodzi między nimi do kłótni, które także prowokuje T. R., więc nie ma postaw do przyjęcia, że słowa oskarżonego wzbudziły jakąkolwiek obawę czy to u niej czy też u A. R.. Taki wniosek potwierdza choćby fakt, że świadkowie nie potrafili dokładnie odtworzyć słów Ł. S. (1), mimo że przekonywali, że wzbudziły one ich obawę, że groźby zostaną spełnione.

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. S. (4)-wksi

2

2

Dokonując wyboru kary, spośród wskazanego katalogu kar, sąd uznał za najbardziej adekwatną karę - karę grzywny. W tym względzie, sąd pośrednio kierował się treścią art.58kk, które zawierają zasadę preferencji kar nie izolacyjnych.

Jako okoliczność łagodzącą należało uwzględnić to, że:

- oskarżony choć się nie przyznał do popełnienia zarzucanego mu czynu, to jednak wyraził skruchę,

- prowokacyjne zachowanie pokrzywdzonej, która również niejako nie ustąpiła oskarżonemu, i wdał się z nim w kłótnie,

- dotychczasowa niekaralności oskarżonego, co dowodzi, że prowadzi on ustabilizowany tryb życia i przedmiotowe zdarzenie miało jednorazowy charakter.

Jako okoliczność obciążającą należało uwzględnić to, że:

- oskarżony nie miał żadnego racjonalnego powodu, aby zaczepiać pokrzywdzoną, zachowanie oskarżonego dowodzi, że ma on problem z powstrzymaniem negatywnych emocji,

- uderzając pokrzywdzoną, spowodował realne zagrożenie dla jego zdrowia i miał przy tym pełną świadomość podjętego przez siebie działania.

W tej sytuacji, sąd uznał, że kara grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł, będzie karą, która spełni pokładane w niej cele. Ilość i wysokość stawek dziennych grzywny została ustalona przy uwzględnieniu dochodów oskarżonego, które określił na kwotę 4000 zł miesięcznie oraz jego stałych wydatków.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

--

-------

------

--------------

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----------------------------------------------

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Zgodnie z treścią art.630kpk oskarżony został obciążony kosztami sądowymi w część i po zsumowaniu wyniosły one 150 zł, w tym 80 zł to opłata.

6.1Podpis