Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 816/19

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. K.

Czyn opisany w komparycji wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Oskarżony P. K. pozostaje w związku małżeńskim z M. K. (1). W 2011 roku we W. kupił samochód terenowy marki B. (...), rok produkcji 2009 o nr rej. (...). Pojazd ten wszedł w skład majątku wspólnego małżonków K., z tym że oskarżony przekazał go do użytkownika żonie. Do 2019 roku samochód nie został przerejestrowany na nowych właścicieli i nadal był zarejestrowany na włoskich numerach rejestracyjnych.

2. W dniu 15 marca 2019 r. P. K. pojawił się w domu M. K. (1) w S. i pod jej nieobecność zabrał z garażu w/w samochód marki B. (...).

3. Oskarżony nie zwrócił pojazdu mimo żądania żony, jak również nie wyjawił miejsca jego przechowywania, czy też danych nowego właściciela.

zeznania świadków: - M. K. (1), - A. R.

wyjaśnienia oskarżonego

dokumenty: - pismo pokrzywdzonej z załącznikiem, - notatka urzędowa, - pismo złożone przez obrońcę, - dokumenty dotyczące pojazdu B.

k.82-83v., 93, 6, 24 k.83v.

k.32

k. 87-88

k.89

k.90-93,

k.9-10

2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

----

---------

-------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-------------------------------

------------------

----------

2.  OCena DOWOdów

3.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

zeznania świadków: - M. K. (1), - A. R., wyjaśnienia oskarżonego

dowody wymienione na k.42v., 93

Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. K. (1), A. R., jak również wyjaśnienia P. K., ponieważ logicznie korespondują z pozostałymi dowodami, a tym samym są one zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. Także oskarżony nie podważał ich wiarygodności, choć nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych, również nie była przedmiotem zarzutów stron oraz nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

4.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------

------------

---------------------------------

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

------------

----------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------------------------------------------------

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-------------------

-----------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------------------------------------------------------

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----------------

--------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------------------------------------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

------------------

----------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

pkt 1

P. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd nie ustalił żadnych wiarygodnych dowodów, które potwierdziłyby zarzut stawiany P. K.. W przypadku przestępstwa z art.284§1kk koniecznym jest wykazanie, że oskarżony zabierając samochód B. i dysponując nim, realizował zamiar tzw. animus rem sibi habendi tj. zamiar zatrzymania tego pojazdu dla siebie albo innej osoby, bez żadnego tytułu prawnego lub ekwiwalentu. Tym samym przyjęcie odpowiedzialności karnej za przywłaszczenia majątku dorobkowego jest uzależnione od ustalenia, że oskarżony uczynił to z zamiarem powiększenia swojego majątku kosztem majątku żony. Chodzi mianowicie o to, czy można w oparciu o ujawniony materiał dowodowy, zasadnie przyjąć, iż uczynił to w ten sposób, by rzecz ta nie mogła zostać zaliczona jako składnik majątku dorobkowego w sprawie o podział tegoż majątku, a więc działał z zamiarem spowodowania nieodwracalnej szkody w majątku współmałżonka (patrz wyrok SA w Szczecinie z dnia 15.08.2018 r., sygn akt II AKa 28/18 LEX nr 2532194). Tym czasem w niniejszej sprawie, przedmiotowy samochód stanowił część majątki dorobkowego małżonków K., co potwierdziła M. K. (1) zeznając, że „my jesteśmy razem z mężem właścicielami tego samochodu” (k.93), jak również P. K. składając odpowiedź na pozew żony o orzeczenie rozdzielności majątkowej (k.90-93). Wprawdzie oskarżony zadysponował samodzielnie majątkiem dorobkowym, pozbawiając żonę co najmniej możliwość korzystania z samochodu B. (...), jednakże dyspozycja ta dotyczyła rzeczy ruchomej, której wartości nie sięgała połowy jego własnego udziału w tym majątku. M. K. (1) przyznała, że ich majątek wspólny jest wart około 700 000 zł, czyli nawet przy rozliczeniu znacznie zawyżonej wartość samochodu, tj. 120 000 zł, jak przyjął prokurator, to i tak oskarżony nie wyrządził w majątku wspólnym stron rzeczywistej szkody, bo środki te zostały ujęte w sprawie o poddział majątku wspólnego, co P. K. w tejże sprawie zaaprobował.

Te ustalenia są o tyle istotne, że wprawdzie w orzecznictwie przyjmuje się, że rzeczy ruchome stanowiące przedmiot wspólności ustawowej małżeńskiej mogą stanowić przedmiot przestępstwa przywłaszczenia. Jednakże dla przypisania tego przestępstwa konieczne jest ustalenie, że sprawca rozporządzający samowolnie tymi przedmiotami miał zamiar powiększenia swojego osobistego majątku lub majątku osób trzecich kosztem współmałżonka (por. wyrok SN z dnia 14 listopada 1972 r., ,V KRN 421/72 OSNKW 1973, nr 5, poz. 61). Sąd Najwyższy wskazał, że rozstrzygnięcie o winie oskarżonego może nastąpić dopiero po dokładnym ustaleniu przede wszystkim tego, jakie nieruchomości i ruchomości wchodziły w skład wspólnoty mająkowej małżeńskiej, jaka była wartość wspólnego majątku stron, jaka była wartość ruchomości sprzedanej przez oskarżonego oraz jaka jest wartość pozostałego majątku wspólnego, którym obecnie zarządza żona. W ocenie sądu zgromadzony i przedstawiony do podziału majątek stron jest znacznej wartości, zdecydowanie też przewyższa wartość w/w samochodu i niewątpliwie pozwala na rozliczenie udziałów obojga małżonków w sposób uwzględniający sumy będące przedmiotem rozpoznawanej sprawy, co wyklucza możliwość przypisania oskarżonemu sprawstwa i winy popełnienia przestępstwa z art.284§1kk.

Z tych też powodów, w świetle poczynionych przez sąd ustaleń, sprawstwo P. K. nie zostało udowodnione, a konsekwencją domniemania niewinności jest zasada in dubio pro reo. Wprawdzie nakaz ten odnosi się jedynie do takich wątpliwości, które nie dają się usunąć, jednakże w niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek jednoznacznych dowodów, które podważyłyby wyjaśnienia oskarżonego, a tylko takie dowody mogą stanowić podstawę do odtworzenia stanu faktycznego. Sąd nie może się opierać na hipotezach, choćby były jak najbardziej logiczne i mogły stanowić pewne wytłumaczenie zaistniałych zdarzeń, jeśli nie znajduje to poparcia w dowodach. To, że M. K. (1) faktycznie samodzielnie użytkowała w/w samochód marki B. (...), a obecnie takiej możliwości została pozbawiona, nie oznacza z kolei, że P. K. był pozbawiony prawa własności do tego pojazdu. Należy w tym miejscu podnieść, że wprawdzie mogą zachodzić pewne wątpliwości, co do statusu prawnego B. (...), ponieważ prokurator nie dostarczył ani jego umowy kupna, ani też dowodu rejestracyjnego, a to z uwagi na fakt, że przez dziewięć lat użytkowania samochodu na ternie RP, nie został on zgłoszony w Polsce do Wydziału Komunikacji. Jednakże wobec tego, że oskarżyciel nie kwestionował prawa własności stron, pomimo braku przedmiotowych dokumentów, sąd także nie czynił w tym zakresie dalszych ustaleń, ponieważ sąd działa w granicach stawianego zarzutu. W tych okolicznościach fakt, że P. K. w dniu 15.03.2019 r. pozbawił M. K. (2) władztwa nad przedmiotowym pojazdem, nie dowodzi, że popełnił on zarzucane mu przestępstwo. Nie można przecież zapominać o treści art.5kpk stanowiącego, że oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem, a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----------

------------------

-----------------

----------------------------

5.  1 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---------

-------------------

------------------

-------------------------------

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Stosownie do dyspozycji przewidzianej w treści art.632 pkt 2kpk, wobec wydania wyroku uniewinniającego, kosztami procesu sąd w całości obciążył Skarb Państwa.

7.  1 Podpis