Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Szeląg

Protokolant Kinga Grzywacz

w obecności

Prokuratora Anny Murzynowskiej

po rozpoznaniu dnia 16.09.2015 r.

sprawy D. J. , urodz. (...) w L.

syna C. i E. z d. D.

oskarżonego o to, że: w dniu 16 lipca 2014 r. w miejscowości C. ul. (...), gm. J., woj. (...) będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki P. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, wynik badania Alkometr A 2.0: I – 0,91 mg/l (1,92‰), II – 1,02 mg/l (2,15‰) alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Legionowie wyrokiem sygn. akt II K 312/07 oraz II K 1194/10 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym obowiązującego do 20.07.2019r.; -

tj. o czyn z art.178a§1 i §4kk

orzeka:

oskarżonego D. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym ustala, że oskarżony nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelakich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym i za to na podstawie art.178a§1 i §4kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.178a§4kk wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; -

- na podstawie art.42§2kk i art.43§1kk i art.4§1kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat; -

- na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w dniu 16.07.2014 r.; -

- na podstawie art.624§1kpk zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa i zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. Ł. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) plus podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego ustanowioną z urzędu.

Sygn. akt II K 783/14

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lipca 2014 roku około godziny 01:45 w miejscowości C. ul. (...), policjanci sierż. M. K. oraz sierż. A. C. pełniący służbę patrolowo-interwencyjną, zatrzymali do kontroli oskarżonego D. J.. Oskarżony prowadził wówczas samochód osobowy marki P. (...) o nr rej. (...). Podczas kontroli policjanci wyczuli od D. J. wyraźną woń alkoholu, miał bełkotliwą mowę, nie mógł sam wysiąść z samochodu, wobec czego został przewieziony do (...) w L., gdzie został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie typu Alkometr A. 2.0 nr fabryczny 973/01 wykazało u oskarżonego: 0,91 mg/l (I badanie – godz. 02:07), 1,02 mg/l (II badanie – godz. 02:12) alkoholu w wydychanym powietrzu (protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego k.2-3).

Oskarżony był już wielokrotnie karany, w tym trzy razy za przestępstwo z art.178a§1kk (k.110). Przykładowo, wyrok w sprawie sygn. akt II K 1194/10 wydany przez Sąd Rejonowy w Legionowie uprawomocnił się w dniu 20.07.2011r. D. J. został wówczas skazany na podstawie art.178a§1 i 4kk w zw. z art.64§1kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (k.116-117). Jednocześnie sąd orzekł wobec oskarżonego m.in. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8 lat. Także w sprawie sygn. akt II K 312/07 Sąd Rejonowy w Legionowie skazał oskarżonego za dwa występki z art.178a§1kk na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności oraz orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat.

Oskarżony D. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że to nie on kierował w/w samochodem, kierowcą był kolega, którego danych personalnych nie znał. Jak przyjechała policja to „ja sam siedziałem w samochodzie, samochód się popsuł i ja go pilnowałem” (k.14).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom D. J., gdyż nie korespondują one z pozostałym ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym, a zwłaszcza z zeznaniami świadków A. C. oraz M. K.. A. C. nie miał wątpliwości, że gdy zauważył samochód marki P., to był on w ruchu, stwierdził, że „zobaczyliśmy ten pojazd, włączyliśmy sygnały latarką, daliśmy znak, żeby pan się zatrzymał”, jak i „nie było możliwości, żeby ktoś tam wsiadał, czy wysiadał” (k.124). Poza tym, niezależnie od zeznań A. C., należy zwrócić uwagę na brak logiki w wyjaśnieniach oskarżonego. Z jednej strony podaje on, że jechał z kolegą, ale jednocześnie nie potrafił podać ani nazwiska, ani też imienia kierowcy.

Sąd nie miał wątpliwości, że w dniu 16.07.2014r., znajdując się w stanie nietrzeźwości, oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Wszystkie te okoliczności znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka A. C., jak i M. K.. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom w/w świadków, gdyż ocenił je jako logiczne i precyzyjne, są to osoby postronną, na miejscu zdarzenia znaleźli się wykonując swe czynności służbowe i jako policjanci, nie posiadali żadnego interesu w tym, by obciążać oskarżonego ponad jego rzeczywiste działanie. Wszystkie te okoliczności powodują, że w ocenie sądu, zeznania te zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności.

Okoliczność, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości w sposób jednoznaczny wynika z protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego typu Alkometr A 2.0. Same badania zostały przeprowadzone w sposób prawidłowy, a dokonana czynność należycie udokumentowana. Badania zostały przeprowadzone na sprawnie działającym urządzeniu, poza tym żadna ze stron nie podważała powyższych wyników badania.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych, w tym także opinii sądowo-psychiatrycznych, nie była przedmiotem zarzutów stron, ani też nie wzbudziła wątpliwości sądu.

Reasumując, w świetle poczynionych przez sąd ustaleniach, wina D. J. nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony swoim czynem wyczerpał dyspozycję art.178a§1 i §4kk, gdyż w dniu 16.07.2015r. w miejscowości C. ul. (...), będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki P. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (wynik badania Alkometr A 2.0, I - 0,91 mg/l, II - 1,02 mg/l alkoholu w wdychanym powietrzu), przy czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Legionowie wyrokiem sygn. akt II K 312/07 oraz II K 1194/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Tym samym, D. J. naruszył zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonym w/w wyrokami. Oskarżony jest dorosłym człowiekiem i powinien zdawać sobie sprawę z tego, że alkohol osłabił jego koncentrację i zdolność szybkiego reagowania. Decydując się na kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, spowodował on zagrożenie w ruchu lądowym i miał przy tym pełną świadomość, że narusza obowiązujące normy prawne zwłaszcza, że był już karany za naruszenie w/w norm prawa karnego. Ta ostatnia okoliczność powoduje także przyjęcia surowszej kwalifikacji prawnej przewidzianej w art.178a§4kk. Nowy typ kwalifikowany został określony poprzez wskazanie trzech alternatywnie określonych znamion kwalifikujących. Pierwsze z nich stanowi przypadek recydywy ogólnej jednorodnej - znamieniem wpływającym na zwiększenie zagrożenia karą jest uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art.178a§1kk, niezależnie od tego, na jaką karę sprawca został skazany. Ustawodawca nie podaje tu żadnych terminów, a zatem należy przyjąć, że sprawca czynu z art.178a§4kk będzie ponosił taką zaostrzoną odpowiedzialność do momentu zatarcia poprzedniego skazania. Drugim znamieniem jest popełnienie jednego z trzech przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub takiego przestępstwa z części wojskowej kodeksu karnego, popełnionych w stanie nietrzeźwości lub odurzenia. Jest to rodzaj recydywy ogólnej niejednorodnej. Kolejnym znamieniem jest popełnienie przestępstwa z art.178a§1kk w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo ( por. M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks karny. Komentarz praktyczny, Oficyna, 2010, wyd. III. Stan prawny: 2010.09.08). Wszystkie te znamiona oskarżony zrealizował swoim czynem. W dniu 18.09.2015r. sygn. akt II K 312/07 Sąd Rejonowy skazał D. J. za dwa przestępstwa z art.178a§1kk na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Na podstawie art.42§2kk sąd orzekł wobec oskarżonego także zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 16.10.2007r. (k.85-86). W dniu 11.07.2014. Sąd Rejonowy wydał kolejny wyrok w sprawie sygn. akt II K 194/10, gdzie oskarżony został skazany za występek z art.178§4kk w zw. z art.64§1kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z jednoczesnym zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat, wyrok uprawomocnił się w dniu 20.07.2011r. (k.116-117). Czyli popełniając koleiny czyn wyczerpujący znamiona art.178a§1kk D. J. popełnił go będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Ponadto, wystąpił także zbieg dwóch znamion kwalifikujących, bo oskarżony był już prawomocnie skazany za przestępstwo wskazane w art.178a§4kk i został wobec niego zastosowany także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Wymierzając D. J. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, czyli w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, sąd kierował się dyrektywami zawartymi w treści art.53kk. Sąd wnikliwie rozważył wszelkie okoliczności mogące wpłynąć na wymiar kary, zarówno te łagodzące jak i obciążające. Jako okoliczność łagodzącą sąd wziął po uwagę to, że oskarżony popełnił w/w występek w porze nocnej, kiedy to natężenie ruchu jest najmniejsze, co znacząco wpływa na stopień społecznej szkodliwości. Jednakże, z drugiej jednak strony nie można pominąć tego, że D. J. nie przyznał się, nie wyraził skruchy, a decydując się na kierowanie pojazdem mechanicznym pod wpływem alkoholu, spowodował zagrożenie w ruchu lądowym i miał przy tym pełną świadomość, że narusza obowiązujące normy prawne. Ponadto, jak wynika z danych z KRK, oskarżony był wielokrotnie karany, w tym także za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Sąd dał D. J. również szansę na zmianę swojego postępowania, orzekając także karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Jednakże dotychczasowy proces resocjalizacji nie odniósł pozytywnych skutków, skoro oskarżony ponownie zdecydował na naruszenie norm prawa karnego. Należy również zwrócić uwagę i na to, że kara winna także spełnić swe cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej, tj. uświadomić oskarżonemu, że nie ma przyzwolenia i społecznej akceptacji na wyżej opisane zachowanie. Sąd miał na uwadze również względy prewencji ogólnej, fakt, że przestępstwo popełnione przez D. J. jest popełniane często, wręcz nagminnie (obserwując chociażby wpływ tego typu spraw do tutejszego Sądu), a kara winna spełniać także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Biorąc pod uwagę wszystkie wyżej przedstawione okoliczności, sąd uznał, że przedmiotowe cele kary nie zostaną spełnione w przypadku ponownego warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ponadto ustawodawca jednoznacznie przewidział, że wobec sprawcy przestępstwa określonego w art.178a§4kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach (art69§4kk). W ocenie sadu, w niniejszej sprawie, żadne takie szczególne okoliczności nie zachodzą.

Stosownie do dyspozycji art.42§2kk, sąd orzekł, wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat. W przypadku popełnienia przestępstwa skierowanego przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji istnieje obligatoryjny obowiązek orzeczenia w/w środka karnego. Zgodnie z treścią art. 43§1kk w zw. z art.4§1kk zakaz ten orzeka się w latach, przy czym dolna granica to 1 rok a górna 10 lat. W ocenie sądu w przypadku D. J. zasadne jest stosowanie tego środka karnego przez okres 6 lat zwłaszcza, że dotychczasowe przedmiotowe zakazy nie odniosły pożądanego skutku. W ocenie sadu, okres zakazu pozwoli oskarżonemu na zmianę swojej postawy, na przemyślenie swojego dotychczasowego zachowania, a w konsekwencji spowoduje, że nigdy w przyszłości nie będzie on poruszał się w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Na podstawie art.624§1kpk D. J. został zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, którymi został obciążony Skarb Państwa. Powyższe rozstrzygnięcie wynika z tego, że oskarżony nie ma stałego źródła dochodów, utrzymuje się z prac dorywczych, a jego dochód wynosi 500 zł miesięcznie.