Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 709/23

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

E. K.

w okresie od 6 maja 2013 roku do 9 maja 2013 roku w L. wykonując czynności pośrednictwa finansowego dla (...) S.A. z siedzibą w S. w zakresie udzielanych przez (...) Bank S.A. kredytów i prowadząc agencję pod nazwą (...) E. K., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, tj. wniosku i umowy o pożyczkę numer (...) poświadczyła nieprawdę w tych dokumentach, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, potwierdzając własnoręczność podpisu M. R. (1) na wniosku o pożyczkę oraz na umowie o pożyczkę numer (...) z załącznikami, pomimo tego, że podpisy te zostały złożone przez inną osobę i nie zostały złożone w jej obecności, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję występku z art. 271 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

E. K. prowadziła w maju 2013 r. biuro pośrednictwa kredytowego w L. przy ul. (...). Działalność rozpoczęła za namową znajomego K. S., gdy poszukiwała pracy. Jako agent współpracowała z (...) S.A., która jest ogólnopolskim pośrednikiem finansowym, który współpracuje z bankami w zakresie sprzedaży kredytów i pożyczek. W ramach tej działalności jako agent E. K. miała pobierać od klienta dokument tożsamości oraz dokumenty dochodowe, jeśli były wymagane, wprowadzać dane klienta do systemu informatycznego (...) S.A., wydrukować i przedłożyć do podpisu klientowi wniosek o pożyczkę/kredyt, zeskanować go i wprowadzić do ww. systemu, a po pozytywnej weryfikacji bankowej miała wydrukować umowę i przedłożyć ją do podpisu klientowi, ponowie zeskanować ją i wprowadzić do systemu. (...) S.A. miał w obowiązku weryfikację dokumentów z podanymi przez klienta danymi.

W maju 2013 r. K. S. poprosił ją o sprawdzenie zdolności kredytowej osoby, którą nazywał swoją znajomą, o danych M. R. (1). Podał jej dane osobowe, E. K. wprowadziła je do systemu (...) S.A., po czym wydrukowała wniosek o udzielenie pożyczki i przekazała go K. S., do przekazania kredytobiorcy do podpisu.

Wydruk z CEIDG, z REGON,

Zeznania świadka M. P.,

Umowa ogólna o współpracy,

wyjaśnienia oskarżonej

84-86, 93,

321-322,

580-582,

527-529, 590v.

6 maja 2013 r. E. K. za pośrednictwem systemu komputerowego – aplikacji (...) wprowadziła do (...) Bank S.A. wniosek o pożyczkę, posługując się danymi M. R. (1), tj. nr pesel (...), nr dowodu osobistego (...), adres zamieszkania ul. (...), (...)-(...) W., tel. (...). Do wniosku dołączyła dokumenty przedłożone jej przez K. S., tj. przekaz pocztowy – potwierdzenie wypłaty/odbioru (...) (nadawca ZUS), decyzję ZUS o waloryzacji emerytury z 5 marca 2013 r. znak: (...), legitymację emeryta/rencisty o numerze (...), podpisany formularz zgody współmałżonka, kopię dowodu osobistego. Dokumenty te wcześniej potwierdziła za zgodność z oryginałem, opieczętowując. Przedłożone dokumenty stanowiły podstawę wydania pozytywnej decyzji kredytowej przez bank. Zgodność danych we wniosku i umowie z przedłożonymi dokumentami sprawdziła z ramienia (...) S.A. A. L.

K. S. miał przyjść do E. K. z tą osobą w celu podpisania umowy pożyczki, jednakże przyszedł sam z jej dokumentami wyżej wymienionymi oraz podpisaną umową pożyczki nr (...), datowaną na 8 maja 2013 r. Na podstawie ww. umowy bank udzielił pożyczki 42105,26 zł, z czego 40000 zł zostało przelane na rachunek o numerze (...), zgodnie z dyspozycją uruchomienia pożyczki. Ww. rachunek prowadzony był na rzecz M. C., obecnie R., która 9 maja 2013 r. przelała 40000 zł wypłacone na podstawie umowy pożyczki nr (...) na swój inny rachunek bankowy, a następnie wypłaciła je i przekazała K. S.. M. R. (2) nie zna E. K., nie wiedziała nic o jej działalności i o tym, że miał z nią jakiś związek (...).

teczka dokumentów kredytowych,

wniosek o pożyczkę,

wniosek i umowa o pożyczkę z załącznikami,

dyspozycja uruchomienia pożyczki,

uwierz. kopia dowodu osobistego,

uwierz. kopia przekazu pocztowego,

uwierz. kopia decyzji ZUS,

uwierz. kopia legitymacji,

zeznania świadka M. S.,

zeznania świadka M. P.

uwierz. kopia danych z banku,

informacja z banku (...) S.A. z załącznikami,

wyjaśnienia M. R. (2) ujawnione w trybie art. 391 § 2 k.p.k.

Wyjaśnienia oskarżonej

66,

67,

68-70, 72-75, 77-78

71,

76,

79,

80-81,

82,

117-118,

321-322,

222,

296-308v.,

470-473,

527-529, 590v.

Podpisy (...) złożone na wniosku o pożyczkę i umowie pożyczki, dyspozycji uruchomienia pożyczki, formularzu informacyjnym, oświadczeniu dot. ryzyka zmiennej stopy procentowej nie zostały nakreślone przez M. R. (1), J. R., D. K., M. C. ani przez E. K.. Prawdopodobnie zostały nakreślone przez K. S.. Podpis (...) w pozycji: podpis współmałżonka nie został nakreślony przez J. R., M. R. (1), D. K., M. C. ani E. K.. Prawdopodobnie został nakreślony przez K. S..

Opinia biegłego

249-261

M. R. (1) nie zawierała umowy o pożyczkę nr (...) z (...) Bank S.A., nie miała takiej woli. O tym, że ktoś zawarł umowę z wykorzystaniem jej danych, dowiedziała się dopiero po niespełna dwóch latach od jej zawarcia, gdy otrzymała zawiadomienie o wszczęciu egzekucji od komornika. Pożyczka nie była spłacana, został wydany tytuł wykonawczy. M. R. (1) nigdy nie zawierała umowy kredytu z (...) Bank S.A. Nigdy nie mieszkała pod adresem wskazanym w umowie pożyczki, tj. ul. (...), nie został jej wydany dowód osobisty nr (...), na dokumencie tym jest zdjęcie innej kobiety, nie zgadzają się dane osobowe poza imieniem i nazwiskiem i numerem pesel. Jej mąż J. R. nie składał podpisu pod dokumentem „zgoda współmałżonka”. (...) Oddział w W. nie wypłacał świadczeń emerytalnych M. R. (1), nie wydał decyzji o waloryzacji emerytury z 5 marca 2013 r. znak: (...) i nie wydał legitymacji o numerze (...).

Żądanie udzielenia wyjaśnień,

Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji,

Wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A.,

Postanowienie,

Zeznania pokrzywdzonej M. R. (1),

Zeznania świadka J. R.,

Informacja z ZUS

9,

10,

11-12,

13-15,

23-24, 88-88v., 574v.,

90-90v.,

115

K. S. był podejrzany o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., w opisie którego występuje jako pokrzywdzona M. R. (1), której dane miały zostać wykorzystane do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na kwotę 3000 zł. K. S. nie wyjaśnił nic na temat E. K. i umowy pożyczki nr (...) na dane M. R. (1). Na jego komputerze zabezpieczono pliki z podrobionymi lub przerobionymi dokumentami m.in. przekaz pocztowy z ZUS na dane M. R. (1), który został przedłożony do wniosku o pożyczkę nr (...).

K. S. był również podejrzany o to, że w okresie od dnia 17 kwietnia 2013 r. do dnia 9 maja 2013 r. w L. i w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z E. K. i M. R. (2) (poprzednio C.) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w celu uzyskania dla siebie kredytu za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadził (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42 105,26 zł w ten sposób, że dostarczył E. K. wykonującej czynności pośrednictwa finansowego dla (...) S.A. z/s w S. w zakresie udzielanych przez (...) Bank S.A. kredytów i prowadzącej agencję pod nazwą (...) E. K. mające istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego i podrobione przez siebie w celu użycia za autentyczne dokumenty wystawione na personalia M. R. (1) w postaci dowodu osobistego, decyzji ZUS II Oddziału w W. o waloryzacji renty z dnia 5 marca 2013 r. o numerze (...), legitymacji emeryta-rencisty o numerze (...) i potwierdzenia wypłaty świadczenia emerytalnego za miesiąc kwiecień 2013 r., a następnie kopie powyższych dokumentów E. K. potwierdziła za zgodność z oryginałem i będąc upoważnioną do zawierania umów i sporządzania dokumentów kredytowych, sporządziła wniosek o kredyt o numerze (...) na personalia ww. pokrzywdzonej oraz potwierdziła własnoręczność podpisów kredytobiorcy i jej współmałżonka J. R. na przygotowanych dokumentach, a następnie powyższe dane wprowadziła do systemu informatycznego Spółki Akcyjnej (...) i po weryfikacji bankowej sporządziła umowę kredytową o numerze (...) wraz załącznikami, przy czym na powyższych dokumentach osoba nieuprawniona podrobiła w celu użycia za autentyczne podpisy kredytobiorcy i jej współmałżonka, po czym powyższe nierzetelne dokumenty przekazała do realizacji, w następstwie czego uzyskała kredyt w powyższej kwocie i przydzielone środki w wysokości 40 000 złotych zostały przelane na założone na jego prośbę przez M. R. (2) (poprzednio C.) konto o numerze (...) w Banku (...) S.A., a która przekazała mu powyższe środki po dokonaniu wypłaty z rachunku czym wprowadził (...) Bank S.A. i (...) S.A. w błąd co do tożsamości kredytobiorcy i zamiaru oraz możliwości wywiązania się z zawartej umowy, działając tym na szkodę (...) Bank S.A. i M. R. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Śledztwo w tej części zostało umorzone postanowieniem z 8 grudnia 2022 r. z powodu śmierci podejrzanego.

Uwierz. kopia postanowienia,

Uwierz. kopia protokołu przesłuchania podejrzanego,

Uwierz. kopia protokołu oględzin,

Uwierz. kopia postanowienia

180-181,

182-183v.,

188-201,

464-469

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Garwolinie z 27 listopada 2014 r. w sprawie sygn. II K 696/14 D. K. została skazana za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., w którego opisie występuje jako pokrzywdzona M. R. (1), której dane miały zostać wykorzystane do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na kwotę 3000 zł z (...) Sp. z o.o. S. z/s we W..

Uwierz. kopia wyroku

204-205

M. R. (2) (poprzednio C.) była podejrzana o to, że w okresie od dnia 17 kwietnia 2013 r. do dnia 9 maja 2013 r. w L. i w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla niego kredytu zawarła na jego prośbę z Bankiem (...) S.A. umowę o prowadzenie rachunku Dobry Zysk o numerze (...) i na powyższy rachunek przyjęła kwotę 40 000 złotych, a która to kwota uzyskana została w wyniku doprowadzenia (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42105,26 zł z tytułu umowy kredytu o numerze (...) zawartej na personalia M. R. (1) za pomocą wprowadzenia w błąd przez K. S. i E. K. prowadzącą agencję pod nazwą (...) E. K. z/s w L. i wykonującą czynności pośrednictwa finansowego dla (...) S.A. z/s w S. w zakresie udzielanych przez (...) Bank S.A. kredytów i która działając w ramach przysługujących jej uprawnień sporządziła wniosek o kredyt oraz potwierdziła za zgodność z oryginałem kopie podrobionych przez inną osobę dokumentów mających istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego, a wystawionych na personalia w/w pokrzywdzonej w postaci dowodu osobistego, decyzji ZUS II Oddziału w W. o waloryzacji renty z dnia 5 marca 2013 r. o numerze (...) i potwierdzenia wypłaty świadczenia emerytalnego za miesiąc kwiecień 2013 r. oraz potwierdziła własnoręczność podpisów kredytobiorcy i jej współmałżonka J. R. na przygotowanych dokumentach, a następnie powyższe dane wprowadziła do systemu informatycznego Spółki Akcyjnej (...) i po weryfikacji bankowej sporządziła umowę kredytową o numerze (...) wraz załącznikami, przy czym na powyższych dokumentach osoba nieuprawniona podrobiła w celu użycia za autentyczne podpisy kredytobiorcy i jej współmałżonka, po czym powyższe nierzetelne dokumenty E. K. przekazała do realizacji, wprowadzając tym (...) Bank S.A. i (...) S.A. w błąd co do tożsamości kredytobiorcy i zamiaru oraz możliwości wywiązania się z zawartej umowy, a następnie uzyskaną w powyższy sposób wymienioną kwotę pieniędzy wypłaciła ze swojego rachunku o numerze (...) i przekazała K. S., czym działała na szkodę (...) Banku S.A. i M. R. (1), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Uwierz. kopia postanowienia

268-269

W dacie czynu objętego zarzutem E. K. nie była karana.

Karta karna

525-526

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

E. K.

w okresie od dnia 6 maja 2013 r. do dnia 9 maja 2013 r. w L. i w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w celu uzyskania kredytu dla K. S. za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadziła (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42 105,26 zł w ten sposób, że wykonując czynności pośrednictwa finansowego dla (...) S.A. z/s w S. w zakresie udzielanych przez (...) Bank S.A. kredytów i prowadząc agencję pod nazwą (...) E. K. oraz będąc upoważnioną do zawierania umów i sporządzania dokumentów kredytowych, sporządziła wniosek o kredyt o numerze (...) na personalia M. R. (1) i potwierdziła za zgodność z oryginałem kopie podrobionych przez K. S. w celu użycia za autentyczne dokumentów mających istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego, a wystawionych na personalia ww. pokrzywdzonej w postaci dowodu osobistego, decyzji ZUS II Oddziału w W. o waloryzacji renty z dnia 5 marca 2013 r. o numerze (...), legitymacji emeryta-rencisty o numerze (...) i potwierdzenia wypłaty świadczenia emerytalnego za miesiąc kwiecień 2013 r. oraz potwierdziła własnoręczność podpisów kredytobiorcy i jej współmałżonka J. R. na przygotowanych dokumentach, a następnie powyższe dane wprowadziła do systemu informatycznego Spółki Akcyjnej (...) i po weryfikacji bankowej sporządziła umowę kredytową o numerze (...) wraz z załącznikami, przy czym na powyższych dokumentach osoba nieuprawniona podrobiła w celu użycia za autentyczne podpisy kredytobiorcy i jej współmałżonka, po czym powyższe nierzetelne dokumenty przekazała do realizacji w następstwie czego uzyskała kredyt w powyższej kwocie i przydzielone środki w wysokości 40 000 złotych zostały przelane na konto M. C. o numerze (...) w Banku (...) S.A., a która po dokonaniu wypłaty powyższych środków przekazała je K. S. czym wprowadziła (...) Bank S.A. i (...) S.A. w błąd co do tożsamości kredytobiorcy i zamiaru oraz możliwości wywiązania się z zawartej umowy, działając tym na szkodę (...) Banku S.A. i M. R. (1), tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- w okresie od 6 do 9 maja 2013 r. E. K. działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w celu uzyskania kredytu dla K. S. za pomocą wprowadzenia w błąd (...) Bank S.A., doprowadzając ten bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42 105,26 zł;

- E. K. była upoważniona do zawierania umów;

- E. K. potwierdziła własnoręczność podpisu J. R. na przygotowanych dokumentach;

- E. K. działała w zamiarze bezpośrednim dokonania oszustwa na szkodę (...) Bank S.A., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej

Zeznania M. S.,

Zeznania M. P.,

Wyjaśnienia oskarżonej

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania pokrzywdzonej M. R. (1) i świadka J. R.

Wiarygodne, gdyż dotyczyły okoliczności bezspornych, potwierdzonych dokumentami, ich zeznania nie były kwestionowane.

Zeznania świadka M. S.

Wiarygodne, niekwestionowane, logiczne i znajdujące oparcie w dokumentach, świadek zeznawała na okoliczność procesu udzielenia pożyczki przez (...) Bank S.A.

Zeznania świadka M. P.

Wiarygodne, niekwestionowane, logiczne i znajdujące oparcie w dokumentach, świadek zeznawała na okoliczność procesu pośrednictwa w udzielaniu pożyczek przez (...) S.A. Podkreślić należy, że świadek zeznała, że to do obowiązku pracownika (...) S.A. należała weryfikacja zgodności danych wskazanych przez agenta z przedłożonymi dokumentami. Oskarżyciel publiczny w uzasadnieniu aktu oskarżenia błędnie zinterpretował tę część zeznań świadka i wskazał, że był to obowiązek oskarżonej. Z żadnego dowodu przeprowadzonego w sprawie fakt ten nie wynika.

wyjaśnienia M. R. (2)

Ujawnione w trybie art. 391 § 2 k.p.k., gdyż świadek odmówiła zeznań na podstawie art. 182 § 3 k.p.k. Sąd dostrzega, że w protokole rozprawy z 21 grudnia 2023 r. przez oczywistą omyłkę pisarską błędnie wskazano podstawę odczytania wyjaśnień jako art. 391 § 1 k.p.k., pomimo tego, że właściwą podstawą, podaną ustnie przez przewodniczącego był art. 391 § 2 k.p.k. Sąd ocenił wyjaśnienia M. R. (2) jako wiarygodne, bo były logiczne, niekwestionowane, jednakże nie miały one dużego znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, gdyż M. R. (2) w ogóle nie wyjaśniała nic na temat oskarżonej.

Wyjaśnienia oskarżonej

Sąd dał im wiarę w całości, gdyż były logiczne, przekonujące. Oskarżona wyjaśniła, że znała K. S., za jego namową założyła działalność pośrednictwa biura kredytowego i on miał jej podsyłać klientów. Odnośnie pokrzywdzonej M. R. (1) przyznała, że sporządzała taki wniosek o pożyczkę i umowę pożyczki, że poświadczyła za zgodność z oryginałem okazane jej dokumenty i własnoręczność podpisów, pomimo tego, że nikt w jej obecności podpisów tych nie składał. Oskarżona wyjaśniła, że podpisane dokumenty przekazał jej K. S., przekonując, że działa w imieniu pokrzywdzonej. Nawet jeśli obiektywnie linia obrony oskarżonej wydaje się naiwna, mało wiarygodna, to dopóki nie zostanie uznana za sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania, doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy, uznać ją należy za wiarygodną, rozstrzygając uzasadnione wątpliwości na jej korzyść. Zwłaszcza, jeśli tak jak w niniejszej sprawie, przeprowadzone dowody nie podważają wiarygodności wyjaśnień oskarżonej. Oskarżyciel publiczny nie zdołał wykazać, że oskarżona działała z kimkolwiek wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w celu uzyskania kredytu dla K. S.. Sąd z urzędu dopuścił dowód z umowy o współpracę zawartą między E. K. a (...) S.A., gdyż oskarżyciel publiczny w ogóle podstawy tej współpracy nie zbadał, nie przedłożył na tę okoliczność żadnego dowodu, a w opisie czynu zarzuconego wskazał, że oskarżona była upoważniona do zawierania umów. Sąd ustalił, że oskarżona w ramach prowadzonej działalności nie miała upoważnienia do zawierania umów, jej obowiązki jako agenta ograniczały się do odebrania danych od klienta, wprowadzenia ich do systemu, wydrukowania i przedłożenia do podpisu wniosków o pożyczki i umów pożyczek. Sąd dostrzega, że w toku śledztwa, z którego wyłączono do odrębnego rozpoznania niniejszą sprawę, ujawniono w wyniku przeszukania danych z komputera K. S. fałszywy dokument przekazu pocztowego potwierdzającego wypłatę emerytury za kwiecień 2013 r. na dane M. R. (1). Natomiast pieniądze z pożyczki uzyskanej za pośrednictwem oskarżonej zostały wypłacone na konto M. R. (2). Jednakże z faktów tych nie można jeszcze wnioskować, że oskarżona na pewno wiedziała o tym, że K. S. przedkłada jej fałszywe dokumenty, że wcale nie działa w imieniu i na rzecz M. R. (1), że obejmowała ona swoim zamiarem wprowadzenie (...) Bank S.A. w błąd.

Oryginały dokumentów przekazanych przez (...) Bank S.A., (...) S.A. i uwierzytelnione kserokopie dokumentów oraz informacje z ZUS, banku (...) S.A.

Wiarygodne, niekwestionowane.

Opinia biegłego z zakresu badań dokumentów klasycznych

Wiarygodna, gdyż jest spójna, wyczerpująco uzasadniona i nie była kwestionowana.

Karta karna

Dowód z dokumentu sporządzonego w przepisanej formie przez uprawniony organ.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka D. K.

Dowód niemający znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek zeznała, że nie zna E. K., nie ma żadnej wiedzy o pożyczce udzielonej z wykorzystaniem danych M. R. (1). Świadek zeznała, że znała K. S. i miała z nim kontakt na podobnej zasadzie jak E. K., tj. w związku z prowadzoną przez nią działalnością pośrednictwa kredytowego i poniosła za to konsekwencje prawne, ponieważ wykorzystał jej dane i zawierał w jej imieniu pożyczki. Z zeznań świadka nie wynika by działała wspólnie i w porozumieniu z K. S. w przestępczym procederze, by wiedziała o wykorzystywaniu danych nieświadomych tego osób do zawierania umów pożyczek, które nie były spłacane.

Zeznania świadka K. B.

Niemające znaczenia dla ustalenia faktów w sprawie, świadek zeznała, że w maju 2013 r. wykonała kserokopie dowodów osobistych M. i J. R.. Nie miała żadnej wiedzy o faktach istotnych w sprawie.

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

I.

E. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonej nie wypełniało znamion występku oszustwa z art. 286 § 1 k.k. ani oszustwa kredytowego z art. 297 § 1 k.k.

Z żadnego z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika fakt, że oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Oskarżona wyjaśniła tyle tylko, że znała K. S. i na jego prośbę wprowadziła do systemu (...) S.A. dane M. R. (1), potwierdziła za zgodność z okazanymi jej oryginałami kopie dokumentów oraz potwierdziła własnoręczność podpisów na wniosku o pożyczkę i umowie pożyczki. Z załączonych do akt uwierzytelnionej kserokopii wyjaśnień podejrzanego K. S. w ogóle nie wynika fakt ich znajomości. Z wiarygodnych wyjaśnień M. R. (2) wynika, że nie znała oskarżonej. Poza tym, że pieniądze z pożyczki uzyskanej na dane M. R. (1) zostały wypłacone na rachunek M. R. (2) nie ma innych dowodów wskazujących na jakiekolwiek powiązania między E. K. i M. R. (2). Sąd dostrzega, że akta sprawy zawierają dużo kserokopii materiałów z postępowań prowadzonych w sprawie i przeciwko osobie, gdzie występują M. R. (2) i K. S., ale są to tylko dowody wskazujące na fakt prowadzenia postępowań przygotowawczych. M. R. (2) została skazana za czyn niepozostający w żadnym związku z czynem zarzuconym oskarżonej. Wobec K. S. postępowanie przygotowawcze zostało umorzone z powodu jego śmierci. W ocenie Sądu, na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów nie można w sposób niewątpliwy, pewny stwierdzić, że oskarżona popełniła przestępstwo oszustwa kredytowego wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Wnioskowanie na podstawie licznych kopii akt postępowań przygotowawczych, o tym, że na pewno oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, na które kopie te wskazują, byłoby nieuprawnionym uproszczeniem.

Z żadnego z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika fakt, że oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie ma żadnych dowodów na chociażby otrzymywanie przez oskarżoną prowizji za działalność agencyjną. W żadnym razie nie ma dowodów na to, że otrzymała jakiekolwiek wynagrodzenie od K. S. bądź by miała obietnicę takiego wynagrodzenia lub miałaby uzyskać jakikolwiek ekwiwalent za przeprowadzenie procesu uzyskania pożyczki na dane M. R. (1).

Nadto, dokładna analiza dokumentów zgromadzonych w sprawie prowadzi do wniosku, że oskarżona wcale nie była osobą uprawnioną do zawierania umów kredytu ani do ich sporządzania. W okresie objętym zarzutem oskarżona była tylko agentem, w ramach pośrednictwa kredytowego i jak wynika z wiarygodnych zeznań świadków M. S. i M. P. oraz umowy ogólnej o współpracy przekazanej przez (...) S.A., do zadań oskarżonej należało tylko odebranie danych osobowych i dochodowych, jeśli były wymagane, zeskanowanie dokumentów i przesłanie ich za pośrednictwem systemu (...) S.A. do banku. Pobranie wygenerowanego wniosku o pożyczkę, wydrukowanie go i przedłożenie do podpisu kredytobiorcy, następnie zeskanowanie i ponowne przesłanie przez system F. do banku, potem pobranie wygenerowanej umowy pożyczki, wydrukowanie jej i przedłożenie do podpisu pożyczkobiorcy. Oskarżona w żadnym razie nie była osobą uprawnioną do zawierania umów pożyczek/kredytów. To pośrednik (...) S.A. miał odpowiednie pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu (...) Bank S.A. Jak wynika z zeznań świadka M. P. to do pracownika (...) S.A. należał obowiązek weryfikacji zgodności danych przesłanych przez agenta z przedłożonymi dokumentami. Oskarżona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miała obowiązek potwierdzić własnoręczność podpisu kredytobiorcy i zgodność sporządzonych kopii dokumentów z przedłożonym oryginałem. W ocenie Sądu wyłącznie w tym zakresie uznać należało, że była osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, tj. wniosku o pożyczkę i umowy pożyczki z załącznikami.

Co więcej, nie można było również z całą pewnością stwierdzić, że oskarżona obejmowała świadomością, że przekładane do (...) S.A. (...) Bank S.A. dokumenty są fałszywe, poświadczające nieprawdę. Wersja podana przez oskarżoną została uznana przez Sąd jako wiarygodna wobec braku dowodów przeciwnych. Sąd nie może opierać się na hipotezach i przypuszczeniach, a tak ocenić należy całokształt materiału dowodowego w sprawie. Uzasadnione wątpliwości Sąd rozstrzygnął zgodnie z art. 5 k.p.k. na korzyść oskarżonej. Oskarżyciel publiczny nie przedstawił żadnego dowodu, na podstawie którego można byłoby z całą pewnością stwierdzić, że wersja podana przez oskarżoną jest nieprawdziwa. Wydaje się, że oskarżyciel publiczny dążył do wykazania, że skoro toczyło się kilka postępowań przygotowawczych w sprawie o czyny z art. 286 § 1 k.k., w których występowały różne osoby, w tym K. S. i M. R. (2) oraz D. K. i oskarżona, z podobnym motywem i przebiegiem działania jak w niniejszej sprawie, to już z tego wynika fakt, że w niniejszej sprawie oskarżona na pewno wiedziała, że bierze udział w przestępczym procederze, wiedziała, że dane i dokumenty przekazane jej przez K. S. są nieprawdziwe, że działa w celu wyłudzenia kredytu, którego nikt nie spłaci a pieniądze przejmie K. S.. W ocenie Sądu, tak nie jest. Wobec K. S. śledztwo zostało umorzone z powodu jego śmierci. D. K. i M. R. (2) zostały skazane za czyny nie pozostające w żadnym związku z czynem zarzuconym oskarżonej.

Przestępstwo oszustwa z art. 286 § 1 k.k. można popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, gdyż znamienne jest ono celem osiągnięcia korzyści majątkowej. W ocenie Sądu całokształt materiału dowodowego w sprawie prowadzi do ustalenia, że oskarżona mogła co najwyżej domyślać się, przewidywać, że bierze udział w popełnieniu przestępstwa oszustwa. Niewątpliwie bowiem osoba zajmująca się pośrednictwem kredytowym, zdrowa, dorosła, racjonalnie myśląca winna co najmniej przypuszczać, że dysponowanie oryginałami dokumentów w postaci dowodu osobistego, legitymacji emeryta, decyzji o waloryzacji emerytury, przekazu pocztowego, przez osobę podającą się za znajomego kredytobiorcy, gdy ten w ogóle nie stawia się w biurze pośrednictwa kredytowego, może wskazywać na to, że faktyczny kredytobiorca nie ma wiedzy o tym, do czego jego dokumenty są użyte. Jednakże powyższe prowadzi do wniosku, że oskarżona działała co najwyżej z zamiarem ewentualnym. W konsekwencji nie wypełniła swoim zachowaniem znamion przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k.

W ocenie Sądu nie można uznać, że oskarżona wypełniła znamiona występku z art. 297 § 1 k.k., gdyż nie ma żadnego dowodu wskazującego na to, że obejmowała swoją świadomością fakt, że przedkładane jej przez K. S. dokumenty są fałszywe. Natomiast dla realizacji znamion strony podmiotowej przestępstwa stypizowanego w art. 297 § 1 konieczne jest wykazanie, że sprawca obejmował świadomością elementy przedmiotowe przestępstwa, tj. fakt, że przedkładane dokumenty lub oświadczenia są fałszywe, poświadczające nieprawdę lub nierzetelne, a zarazem są środkiem do celu, jakim jest uzyskanie nienależnie zamówienia publicznego lub innej formy wsparcia finansowego przewidzianej w tym przepisie, tj. sprzecznie z ustawowymi regułami postępowania. Obejmowanie świadomością, to znaczy, że sprawca wie, że przedkładane dokumenty są fałszywe a nie tylko przypuszcza, może się domyślać. Oskarżona w żaden sposób nie zweryfikowała czy dane kredytobiorcy podane przez K. S. są prawdziwe, czy faktycznie M. R. (1) ona wolę zawarcia umowy pożyczki. Oskarżona potwierdziła za zgodność z oryginałem okazane jej dokumenty. Ich treść i forma obiektywnie nie budzą wątpliwości, oskarżona mogła uznać je za oryginalne i dlatego potwierdziła za zgodność z oryginałem ich kopie. W tym zakresie nie można mówić o popełnieniu przestępstwa fałszerstwa materialnego z art. 270 § 1 k.k. czy intelektualnego z art. 271 § 1 k.k., gdyż oskarżona potwierdzając za zgodność z oryginałem wykonane kopie dokumentów nie podrobiła, nie przerobiła ich. Potwierdzając zgodność z oryginałem nie poświadczyła nieprawdy, gdyż wykonała kopie okazanych jej oryginałów dokumentów. Z żadnego w sprawie dowodu nie wynika, że oskarżona wiedziała, że są to dokumenty sfałszowane.

W ocenie Sądu w ramach zarzuconego czynu uznać należało, że oskarżona dopuściła się tego, że w okresie od 6 maja 2013 roku do 9 maja 2013 roku w L. wykonując czynności pośrednictwa finansowego dla (...) S.A. z siedzibą w S. w zakresie udzielanych przez (...) Bank S.A. kredytów i prowadząc agencję pod nazwą (...) E. K., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, tj. wniosku i umowy o pożyczkę numer (...) poświadczyła nieprawdę w tych dokumentach, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, potwierdzając własnoręczność podpisu M. R. (1) na wniosku o pożyczkę oraz na umowie o pożyczkę numer (...) z załącznikami, pomimo tego, że podpisy te zostały złożone przez inną osobę i nie zostały złożone w jej obecności, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję występku z art. 271 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 271 § 1 k.k. funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W ocenie Sądu oskarżona, działająca jako agent, na podstawie umowy o współpracę z pośrednikiem (...) S.A. była uprawniona do wystawienia dokumentów, tj. wniosku i umowy o pożyczkę numer (...). Oskarżona poświadczyła w tych dokumentach nieprawdę poświadczając swoim podpisem i pieczątką, że podpisy na tych dokumentach zostały złożone własnoręcznie w jej obecności. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu badań dokumentów klasycznych M. R. (1) nie podpisała się na wniosku o pożyczkę i umowie pożyczki numer (...). Podpisy te prawdopodobnie złożył K. S.. Oświadczając na tych dokumentach, że podpisy zostały złożone własnoręcznie przez kredytobiorcę oskarżona poświadczyła na nich nieprawdę. Okoliczność ta niewątpliwie miała znaczenie prawne, gdyż stanowiła podstawowy warunek skuteczności zawarcia umowy pożyczki. Z żadnego z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika by oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie ma żadnych dowodów na to czy oskarżona w ogóle otrzymywała wynagrodzenie w ramach prowadzonej działalności pośrednictwa kredytowego. Z tego względu uznać należało, że swoim działaniem nie wypełniła znamion typu kwalifikowanego przestępstwa fałszerstwa intelektualnego z art. 271 § 3 k.k. Wskazać jeszcze należy, że z dokładanej analizy treści oryginałów dokumentów kredytowych, znajdujących się na k. 66-82 wynika, że oskarżona poświadczyła własnoręczność podpisów wyłącznie pokrzywdzonej M. R. (1). Na dokumencie, na którym złożono podpis (...) nie ma potwierdzenia złożenia go własnoręcznie.

Z uwagi na to, że czyn przypisany został popełniony w okresie od 6 do 9 maja 2013 r. Sąd zastosował na podstawie art. 4 § 1 k.k. ustawę Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 6 października 2013 r., ponieważ była ona względniejsza dla oskarżonej. Przede wszystkim ze względu na ówczesną treść art. 102 k.k. Zgodnie z art. 101 § 1 pkt 3 k.k. karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat 10, gdy czyn stanowi występek zagrożony karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności. Ze względu na to, że przypisany oskarżonej czyn z art. 271 § 1 k.k. jest zagrożony karą do 5 lat pozbawienia wolności, przedawnienie jego karalności następuje po upływie 10 lat od jego popełnienia. W niniejszej sprawie przedawnienie karalności przestępstwa przypisanego oskarżonej nastąpiło zatem 9 maja 2023 r. W ocenie Sądu wobec oskarżonej nie zaktualizowała się przesłanka przedłużenia przedawnienia karalności, o której mowa w art. 102 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 9 października 2013 r.), tj. wszczęcie postępowania przeciwko osobie, czyli wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutu. Wprawdzie postanowienie o przedstawieniu oskarżonej zarzutu zostało sporządzone przed upływem przedawnienia karalności, jednakże zostało jej ogłoszone dopiero 4 lipca 2023 r. Zgodnie natomiast z wykładnią a rubrica przepisu art. 313 § 1 k.p.k. słowo „wydano” obejmuje zarówno sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jak i jego ogłoszenie podejrzanemu, a także przesłuchanie podejrzanego, a nie tylko samo sporządzenie postanowienia, chyba że zachodzi okoliczność szczególna, tj. ukrywanie się oskarżonego, przebywanie poza granicami kraju. W takim wypadku sporządzenie postanowienia będzie równoznaczne z jego wydaniem. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie ta szczególna okoliczność nie zachodzi. Wprawdzie niemalże jeden tom akt sprawy składa się z pism dokumentujących ustalenia miejsca pobytu oskarżonej, jednakże nie można jeszcze uznać, że ukrywała się ona przed organami ścigania. W postępowaniu przygotowawczym wielokrotnie sprawdzano te same adresy, które organom ścigania były znane, nie uzyskując informacji o jej aktualnym miejscu pobytu aż do czasu osadzenia jej w innej sprawie. Z uwagi na to, że oskarżona przez lata nie widziała, że toczy się postępowanie w sprawie oraz że sporządzono postanowienie o przedstawieniu jej zarzutu, nie miała żadnego obowiązku by informować organy ścigania o każdorazowej zmianie miejsca pobytu. Oskarżona mogła w tym czasie swobodnie wielokrotnie zmieniać miejsce pobytu, nie dopełniając obowiązku meldunkowego, dlatego przez kilka lat nie można było go ustalić. Zwłaszcza jeśli ustalanie tego adresu ograniczało się, do sprawdzania danych z bazy noe-net, KRK i PESEL, w której aktualizacja danych o pobycie następuje tylko na wniosek/zgłoszenie zainteresowanego. W żadnym razie nie należy z faktu tego wywodzić, że ukrywała się ona przed organami ścigania, skoro nie widziała, że jest poszukiwana. Dopiero w kwietniu 2023 r. ustalono adres zamieszkania oskarżonej i prokurator miał wezwać ją do stawiennictwa w oznaczonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie zarządził jej zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie. Od tego momentu można byłoby uznać, że oskarżona ukrywała się. Jednakże w aktach sprawy jest tylko wniosek prokuratora o przekazanie wezwania dla oskarżonej do stawiennictwa na 21 kwietnia 2023 r. Nie ma żadnego potwierdzenia, że oskarżona wezwanie to odebrała i celowo nie stawiła się w wyznaczonym terminie. W konsekwencji ogłoszenie jej zarzutu i przesłuchanie jej, czyli całokształt czynności wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutu nastąpił dopiero 4 lipca 2023 r., tj. po upływie terminu przedawnienia karalności przypisanego jej czynu.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.k. umorzył postępowanie z powodu przedawnienia karalności.

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

II.

I.

W toku śledztwa zatrzymano od oskarżyciela posiłkowego dokumenty w postaci:, które zostały podrobione lub poświadczono w nich nieprawdę. Dokumenty te stanowiły przedmioty czynności wykonawczych występku z art. 270 § 1 k.k., nie zaś przedmioty służące do popełnienia przestępstwa. Nie było podstaw do orzeczenia ich przepadku na podstawie art. 44 § 1 lub k.k. Stały się zbędne dla postępowania dlatego zgodnie z art. 230 § 2 k.p.k. należało zwrócić je uprawnionemu.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. w sprawach z oskarżenia publicznego w razie umorzenia postępowania koszty procesu ponosi Skarb Państwa. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodziła żadna z wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 632a k.p.k., które dają możliwość obciążenia oskarżonego kosztami procesu w razie jego umorzenia. Oskarżona nie ukrywała się przed organami ścigania, okoliczność ta w żadnym razie nie miała wpływu na przedawnienie karalności przypisanego jej czynu.

1.18. POdpis