Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 654/24

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku odnośnie oskarżonego M. P. (1)

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. P. (1)

Czyny opisane w pkt 1a-b, II, III, 4, 5a, VI, VII, VIII, 9a-b wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyny opisane w pkt 1a-b

1. Oskarżony M. P. (1) oraz pokrzywdzona K. P. (1) są małżeństwem od 13.12.2015 r. i mają dwie małoletnie córki A. oraz O.. Z czasem relacje małżonków zaczęły się psuć, pokrzywdzona zarzucała oskarżonemu nadużywanie alkoholu pod wpływem którego stawał się agresywny. Od 11.02.2023 r. pokrzywdzona wraz z dziećmi zamieszkała w należącym do niej mieszkanku w B.. Poza tym, mieszkała tam także jej mama Ł. K. (1) oraz brak Ł. K. (2) wraz ze swoją rodziną.

2. W dniu 04.03.2023 r. M. P. (1) wdarł się do mieszkania zajmowanego przez K. P. (1) i zaczął się awanturować, używał wobec niej słów wulgarnych i wbrew żądaniu pokrzywdzonej mieszkania tego nie opuszczał. Dopiero gdy oskarżony usłyszał, że pokrzywdzona wzywa Policję, to wyszedł.

3. W dniu 07.03.2023 r. oskarżony ponownie wdarł się do mieszkania zajmowanego przez K. P. (1), wykorzystując fakt, że drzwi wejściowe nie był zamknięte na klucz. Używając wulgarnych słów domagał się aby pokrzywdzona pojechała z nim do W. po samochód, który tam pozostawiła. Pokrzywdzona kilkukrotnie powtórzyła żądanie, aby oskarżony wyszedł z mieszkania, jednak uczynił to dopiero gdy usłyszał, że o zaistniałej sytuacji została powiadomiona Policja.

Czyn opisany w pkt II

4. Wyrokiem Sąd Rejonowy w Legionowie z dnia 02.09.2022 r., sygn. akt II W 551/22 M. P. (1) został ukarany za wykroczenie z art. 94 § 1 kw, gdzie orzeczono wobec niego m.in. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Wyrok uprawomocnił się w dniu 03.10.2022 r.

5. W dniu 22.03.2023 r. między godz. 15-16:00 w B., poruszając się ulicą (...) zauważyła jadący samochód marki N. (...) o nr rej. (...), w którym jako kierowcę rozpoznała oskarżonego. Wówczas zadzwoniła na Policję i po kilkunastu minutach M. P. (1) został zatrzymany przez sierż. sztab. W. C..

Czyny opisane w pkt III oraz 4

6. W dniu 13.09.2023 r. w N. K. P. (1) wraz ze swoim partnerem T. P. (1) oraz córką A. jechała F. (...) i gdy przejeżdżali ulicą (...) w kierunku W., zauważyli, że jedzie za nimi oskarżony, z którym była O. druga córka stron. M. P. (1) próbował swoim samochodem zmusić do zatrzymania samochód, którym jechała jego żona, gdy mu to się nie udało, to wyprzedził pojazd pokrzywdzonych i zajechał im drogę tak, że musieli się zatrzymać. Następnie oskarżony wysiadł ze swojego samochodu i podszedł do samochodu K. P. (1), żądając wydania mu córki A., gdy pokrzywdzona się nie zgodziła, to otworzył tylne drzwi pojazdu i próbował wyciągnąć córkę z samochodu. Na to zareagowała K. P. (1), wysiadła ze swojego samochodu, bo chciała odepchnąć oskarżonego i zamknąć drzwi. Wówczas oskarżony wsiadł do F. i zaczął szarpać T. P. (1). K. P. (1) podeszła do samochodu oskarżonego skąd chciała zabrać córkę O.. Widząc to oskarżony udał się w jej kierunku i kilka razy ją uderzył, na co zareagował T. P. (1) i użył wobec oskarżonego gazu pieprzowego. Po kilku minutach, gdy strony oczekiwały na przyjazd funkcjonariuszy Policji, M. P. (1) szarpiąc, uderzając żonę próbował odzyskać kluczyki od swojego samochodu, które wcześniej zabrała, uniemożliwiając mu odjechanie z miejsca zdarzenia. Chciał również uderzyć T. P. (1), ale między nimi stała K. P. (1) i wówczas wszyscy troje się wywrócili i wpadli do rowu, gdzie oskarżony kilkakrotnie uderzył pokrzywdzonego.

7. Całe zdarzenie do podjęci interwencji przez asp. sztab. M. K. (1) trwało kilkanaście minut i cały czas oskarżony używał pod adresem żony oraz jej partnera słów wulgarnych obraźliwych. Groził T. P. (1) pozbawieniem życia i zdrowia oraz popełnieniem przestępstwa przeciwko wolności seksualnej. Gdy ponownie chciał uderzyć pokrzywdzonego, to broniąc się pokrzywdzony użył gazu pieprzowego, trafiając częściowo także w O., którą wówczas M. P. (1) trzymał na rękach.

8. W wyniku szarpania, popychania oraz uderzania ręką T. P. (1) po całym ciele, oskarżony spowodował u pokrzywdzonego uraz izolowany pod postacią złamania awulsyjnego paliczka dystalnego palca III ręki L, co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstrojem zdrowia pokrzywdzonego trwających powyżej 7 dni.

Czyn opisany w pkt 5a.

9. We wrześniu 2022 r. oskarżony przyjechał do Z. do P. G. (1) od którego wypożyczył przyczepę marki (...), numer VIN (...), numer rej (...) o wartości 4.000 zł, której właścicielem jest M. S. (1). Następnie pomimo wezwań do zwrotu nie wydał jej, jak również nie naprawił szkody.

Czyny opisane w pkt VI, VII oraz VIII.

10. Wyrokiem Sąd Rejonowy w Legionowie z dnia 27.09.2023 r., sygn. akt II W 701/23 M. P. (1) został ukarany za wykroczenie z art. 94 § 1 kw, gdzie orzeczono wobec niego m.in. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Wyrok uprawomocnił się w dniu 25.10.2023 r.

11. W dniu 13.11.2023 r. oskarżony został zatrzymany w N. na ul. (...) przez sierż. sztab. W. C. oraz asp. sztab. M. K. (1), gdy jechał samochodem osobowym marki N. (...) o nr rej. (...).

12. W dniu 23.04.2024 r. funkcjonariusze policji sierż. sztab. D. P., st. post. N. M. oraz st. sierż. N. K. udali się do R. celem zatrzymania oskarżonego, jako podejrzanego w prowadzonych wówczas przeciwko niemu spawach karnych. Przejeżdżając ulicą (...) zauważyli samochód osobowym marki N. (...) o nr rej. (...), którym jechał M. P. (1).

13. Po zatrzymaniu oskarżonego, funkcjonariusze policji przeprowadzili przeszukanie ówczesnego jego miejsca zamieszkania w R., gdzie znaleźli należące do M. P. (1) środki psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 2,67 grama netto.

Czyny opisane w pkt 9a oraz 9b.

14. W okresie od 02.02.2024 r. godz. 16:30 do 03.02.2024 r. godz. 07:30 w B. na ulicy (...) oskarżeni M. P. (1) oraz R. P. (1) dokonali kradzieży motoroweru marki (...), numer VIN (...), rok produkcji 2016 o nr rej (...) i wartości około 3.000 zł, należącego do P. W. (1). R. P. (2) obserwował okolicę, zaś w tym czasie M. P. (1) przeciął zawiasy i zdjął z zawiasów drzwi do pomieszczenia gospodarczego, gdzie stał w/w motorower.

15. W okresie 16-17.12.2023 r. w B. na ul. (...) oskarżeni M. P. (1) oraz R. P. (1) dokonali kradzieży trzech rowerów, kosiarki oraz piły spalinowej o łącznej wartości około 2000 zł, należących do L. M. (1) i A. P.. R. P. (1) obserwował okolicę, zaś w tym czasie M. P. (1) przeciął kłódkę zabezpieczającą drzwi do pomieszczenia gospodarczego, gdzie znajdowały się w/w przedmioty.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. P. zeznania świadków:

- K. P.

- K. K.

- notatka urzędowa

- zeznania świadka

K. Ż.

- odpis wyroku

- notatka urzędowa

zeznania świadka

- T. P.

- K. P.

- M. K.

- dokumentacja medyczna

- opinia sądowo-lekarska

zeznania świadka:

- P. G.

- M. S.

- kserokopia dowodu rejestracyjnego

- wydruk korespondencji

- odpis wyroku

- wyjaśnienia oskarżonego

- notatka urzędowa

- notatka urzędowa

- protokół przeszukania

- protokół użycia testera

- protokół oględzin

- wyjaśnienia oskarżonego R. P.

- protokół przeszukania

- protokół oględzin

- protokół okazania

- notatka urzędowa

- zdjęcia

- kserokopia umowy

zeznania świadka

L. M.

-P. W.

- K. W.

- A. P.

k.184-186, 196, 316-317, 498-499, 501

k.2, 501-503

k.32-33, 540

k.54

k.56, 540-541

k.63

k.66

k.68, 541-542

k.74

k.566

k.72-73

k.83

k.87-88, 541

k.539

k.93-94

k.95-98

k.111

k.104

k.150

k.154-156

k.162

k.168-169

k.289

k.157-159

k.160-161

k.165-166, 213-214, 231-232, 244-245

k.216-218

k.243

k.248

k.226, 236, 501

k.246, 500

k.500

k.501

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. P. (1)

Czyny opisane w pkt 1a-b, III, 4, 9a-b wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Czyny opisane w pkt 1a-b

1. Oskarżony nie wtargnął do mieszkania K. P. (1), ale został wpuszczony do środka przez teściową Ł. K. (1) i za każdym razem opuszczał je gdy został o to poproszony.

Czyn opisany w pkt III

2. Oskarżony nie groził T. P. (1), tylko „pokłóciliśmy się, bo chciałem zabrać dziecko” (k.458) i mówił pokrzywdzonemu żeby się nie znęcał nad jego dziećmi.

Czyn opisany w pkt 4

3. Obrażenia jakie doznał T. P. (1) były skutkiem tego, że K. P. (1) rzuciła pokrzywdzonemu kluczyki do samochodu oskarżonego i obaj mężczyźni kluczyki te sobie wyrywaliśmy z rąk. Obrażenia ręki miał także oskarżony.

4. Oskarżony nikogo nie uderzył ani K. P. (1) ani też T. P. (1).

Czyny opisane w pkt 9a-b

5. Oskarżony nie brał udziału w żadnym z w/w włamań, jego tam nie było.

6. Rower oraz skuter pochodzące z tych włamań a znalezione w miejscu zamieszkania oskarżonego, zostały mu przekazane i sprzedane przez R. P. (1), który od razu go nie poinformował, że rzeczy te nie są jego własnością.

wyjaśnienia oskarżonego

k.458-499, 185-186, 195-196, 304, 316-317, 353, 542

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 – 15

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. P.

zeznania świadków:

K. P.

K. K.

K. Ż.

T. P.

M. K.

P. G.

M. S.

L. M.

P. W. K. W.

A. P.

- wyjaśnienia oskarżonego R.

P.

dowody rzeczowe wymienione w tabeli 1.1

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony dopuścił się czynów, które zostały opisane w ustalonym w sprawie stanie faktycznym, zwłaszcza że co do zarzutów jazdy samochodem wbrew zakazowi, przywłaszczenia przyczepy należącej do M. S. (1) oraz posiadania narkotyków oskarżony przyznał się i nie kwestionował przebiegu tych zdarzeń. Wprawdzie w kwestii pozostałych zarzutów, to z jednej strony M. P. (1), a z drugiej strony K. P. (1), T. P. (1) oraz R. P. (1) przedstawiają odmienną wersję przebiegu wyżej opisanych zdarzeń, ale sąd w tym zakresie w całości dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonych oraz wyjaśnieniom współoskarżonego. Należy zwrócić uwagę, że żadna z tych osób nie obciążała oskarżonego ponad jego rzeczywiste działanie, wręcz przeciwnie starali się odtworzyć przebieg tych zdarzeń zgodnie z tym, jak je zapamiętali. Poza tym, K. P. (1) wprost stwierdziła, że „po tym zdarzeniu starałam się utrzymać kontakt z oskarżonym ze względu tylko na dzieci z zachowaniem odległości” (k.502). Również T. P. (1) nie był zainteresowany eskalacją negatywnych relacji z M. P. (1), przyjął przeprosiny oskarżonego.

R. P. (1) nie miał żadnego interesu w tym, aby bezpodstawnie obciążyć M. P. (1), takich okoliczności nie wskazał także oskarżony. Zwłaszcza, że jak zeznała K. W. (2), to M. P. (1) zastraszał R. P. (1) – „wyzywał go od szczurów, że go dorwie” (k.500), a mimo to nie zmienił on swoich wyjaśnień. Na uwagę zasługuje fakt, że M. P. (1) najpierw przekonywał, że rower przywiózł mu do domu R. P. (1) i miał to widzieć jego sąsiadka, a późnej wyjaśnił, że „nie wiem dlaczego powiedziałem dzisiaj, że R. mi ten rower przyprowadził, ja go od początku chciałem kupić” (k.499).

Wszystkie te okoliczności powodują, że w ocenie sądu, wszystkie zeznania przesłuchanych w sprawie świadków oraz wyjaśnienia R. P. (1) zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności, zwłaszcza że tworzą wzajemnie spójną całość.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych, w tym opinii sądowo-lekarskich nie była przedmiotem zarzutów stron, ani też nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd w całości uznał te dowody za w pełni wiarygodne.

W tym miejscu należy podnieść, że sąd w przedmiotowym uzasadnieniu przedstawiał stanowisko stron reprezentowane w trakcie procesu, natomiast złożenie wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia co do całości wyroku dowodzi, że obrońca ma obecnie zarzuty co do ustalonego stanu faktycznego i oceny wiarygodności przeprowadzonych dowodów, także w zakresie czynów do popełnienia których oskarżony się przyznał. Jednakże wobec faktu, że zarzuty nie są sądowi znane, to sąd został pozbawiony możliwości odniesienia się do nich.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

2, 3, 4

5, 6

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Tam, gdzie M. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, to w ocenie sądu, wyjaśnienia te były ukierunkowane na realizację przyjętej przez niego linii obrony. Zdaniem sądu, oskarżony poprzez te wyjaśnienia, chciał umniejszyć swoją rolę w przebiegu przedmiotowych wydarzeń, przedstawiając je w co najmniej niepełnym obrazie i niejako odpowiedzialnością za te zdarzenia obciążyć K. P. (1), T. P. (1), czy też współoskarżonego R. P. (1). Tym samym, wyjaśnienia te w powyższym zakresie miały jedynie na celu uprawdopodobnienie przedstawionej przez oskarżonego wersji zdarzeń. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na to, że gdyby wyjaśnieniom M. P. (1) dać wiarę w całości, to wówczas wyłoniłby się z nich zupełnie niewiarygodny opis wydarzeń objętych w/w zarzutami. Wynikałoby z tego, że za każdym razem to druga strona prowokowała go do agresji, a oskarżonemu chodziło wyłącznie o dobro dzieci i stawał w ich obronie. Mimo że to on za każdym razem prowokował, zaczepiał pokrzywdzonych, czy to nachodząc K. P. (1) w domu, czy to zajeżdżając jej drogę, zmuszając do zatrzymania samochodu. Do tego miał to wszytko rozbić w imię dobra dzieci, gdy sam stwarzał dla nich zagrożenie. Istotne jest to, że takim wyjaśnieniom przeczą nie tylko zeznania pokrzywdzonych, ale także inne dowody przeprowadzone w sprawie.

Wbrew temu co twierdził oskarżony, że do mieszkania wpuściła go pokrzywdzona i „ja dobrowolnie wyszedłem po tym jak zadzwoniła na Policję” (k.317), to K. K. (2) zeznała, że „K. żądała żeby M. opuścił mieszkanie, ale on nie chciał” (k.33).

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie jest także konsekwentny, ponieważ odnośnie zdarzeń z dnia 13.09.2023 r. najpierw przekonywał, że nie wypowiadał żadnych gróźb wobec pokrzywdzonego, że go nie uderzył. A następnie stwierdził, że „no dobrze to ja już powiem jak było, ja się zdenerwowałem i powiedziałem, że jak będzie się znęcał nad moimi dziećmi i zrobi im krzywdę, to powiedziałem mu, że go wydymam” (k.499). Wyjaśnił także, że szarpał się z T. P. (1), gdy chciał mu wyrwać kluczyki do swojego samochodu i stąd mogą być obrażenia ręki pokrzywdzonego. Choć wcześnie oskarżony twierdził, że „z tego co słyszałem, to on robił remontówki poza wojskiem i później uderzył się w palec” (k.317).

Ostatecznie oskarżony przyznał, że jakiś czas później, po przekazaniu mu przez R. P. (1) roweru oraz motoroweru, dowiedział się od współoskarżonego, że są one kradzione, ale jak stwierdził to już nic z tym później nie robił i rzeczy te zostały u niego. Pomijając już fakt, że takiemu przebiegowi zdarzeń przeczą wyjaśnienia R. P. (1), to nielogiczne jest aby współoskarżony najpierw utrzymywał w tajemnicy przed M. P. (1) pochodzenie roweru oraz motoroweru, które zamierzał mu sprzedać, a później bez żadnego powodu miałby mu się przyznać, że rzeczy te ukradł, narażając się na ewentualne konsekwencje. Wynika z tego, że M. P. (1) od samego początku miał wiedzę w tym zakresie, ponieważ brał udział w przedmiotowych kradzieżach z włamaniem.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1a-b, II, III, 4, 5a, VI, VII, VIII, 9a-b

M. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Reasumując, w świetle poczynionych przez sąd ustaleń, wina M. P. (1) nie budzi żadnych wątpliwości i czynami swoimi wyczerpał on dyspozycję wstępów opisanych jak wyżej.

Czyny opisane w pkt 1a-b

Przedmiotem ochrony art. 193 kk jest prawo człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane i co ważne przestępstwo naruszenia miru domowego może być popełnione zarówno przez działanie („wdziera się”), jak i przez zaniechanie („wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza”). Tym samym fakt, że drzwi do mieszkania nie były zamknięte na klucz nie upoważniało oskarżonego do wejścia do środka, jak i wyjście z tego mieszkania dopiero po informacji, że została wezwana Policja, nie powoduje, przyjęcia, że oskarżony opuścił mieszkanie na żądanie pokrzywdzonej.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, sąd przejął, że oskarżony działał w ramach ciągu przestępstw, ponieważ w/w występki z art. 193 kk popełnił w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności.

Czyny opisane w pkt II, VI, VIII

W ocenie sądu nie ma wątpliwości, że oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, ponieważ miał on świadomość orzeczenia w/w zakazów. Należy w tym miejscu wskazać, że wyrok wydany w sprawie sygn. akt II W 701/23 uprawomocnił się w dniu 25.10.2023 r., zaś wyrok sygn. akt II W 551/22 uprawomocnił się w dniu 03.10.2022 r. Przy uwzględnieniu dat w/w czynów, to oskarżony miał dużo czasu by niejako uzmysłowić sobie, że orzeczono wobec niego zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz, że zakazy te są prawomocne.

Czyn opisany w pkt III

Występek z art. 190 § 1 kk polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba ta wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Znamię wzbudzenia obawy należy jednak oceniać subiektywnie, nie zaś z punktu widzenia realnego niebezpieczeństwa spełnienia groźby ( tak też wyrok SN z dnia 17 kwietnia 1997 r., II KKN 171/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 10, poz. 4). Dodatkowo przy ocenie spełnienia powyższych przesłanek należy wziąć pod uwagę okoliczność czy obawa pokrzywdzonego może być uznana za uzasadnioną. W tym względzie decydują przesłanki odwołujące się do okoliczności i sposobu wyrażenia groźby, które mogą uzasadniać realność spełnienia gróźb. W przedmiotowej sprawie okolicznościami, które w przekonaniu pokrzywdzonego mogły świadczyć o realnej możliwości spełnienia tychże gróźb było to, że był on całkowicie zaskoczony ich treścią i były one połączone z agresywnym i ordynarnym zachowaniem oskarżonego. Pokrzywdzony nie ukrywał, że słowa M. P. (1), że go zabije, że „wyrucham cię” (k.68) wzbudziły u niego poczucie zagrożenia.

Czyn opisany w pkt 4

Występek określony w art. 157 § 1 kk jest przestępstwem umyślnym, a wina sprawcy może mieć formę obydwu postaci zamiaru określonych w art. 9 § 1 kk. Samo ustalenie zamiaru sprawcy jest wynikiem analizy strony podmiotowej i przedmiotowej przestępstwa. Analiza ujawnionego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że M. P. (1) działał umyślnie, bowiem miał zamiar zadać ból pokrzywdzonemu, po tym jak pokrzywdzony zaczął się bronić, czy też jak bezpodstawnie w mniemaniu oskarżonego przejął kluczyki do jego samochodu. W tym też celu, poprzez szarpanie, uderzanie po ciele T. P. (1), złamał mu palec u ręki, co zostało już wyżej opisane. Co więcej oskarżony, z całą pewnością obejmował swoją świadomością skutek swojego działania, jakim była możliwość spowodowania uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego, ponieważ właśnie z takim zamiarem podjął swoje działanie i z rozmysłem uderzył pokrzywdzonego, który nie spodziewał się ataku z jego strony. Nie ma też żadnych wątpliwości, że pomiędzy działaniem M. P. (1), a obrażeniami doznanymi przez T. P. (1), zachodzi związek przyczynowy, znajduje to chociażby potwierdzenie w opinii biegłego sądowego.

Należy również wskazać, że nie ma znaczenia, że T. P. (1) nie jest w stanie określić dokładnie w którym momencie doszło do uszkodzenia palca, ponieważ to oskarżony był strona atakującą i dlatego to on ponosi odpowiedzialności za uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego.

Czyn opisany w pkt 5a

Kwalifikowany typ przywłaszczenia, czyli sprzeniewierzenie, określone jest w §2 przepisu art. 284 kk, polega na przywłaszczeniu rzeczy powierzonej sprawcy. Z kolei powierzenie jest to przekazanie władztwa nad rzeczą z zastrzeżeniem obowiązku jej późniejszego zwrotu. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, ponieważ w dniu bliżej nieustalonym we wrześniu 2022 r. w oskarżony dokonał przywłaszczenia powierzonej mu przez P. G. (3) przyczepy lekkiej marki (...), której nie zwrócił mimo takiego obowiązku.

Nie ma tutaj znaczenia, co faktycznie M. P. (1) zrobił z tą przyczepą, czy ją przejął dla siebie, czy też sprzedał, czy też przekazał innej osobie, ponieważ do żadnej z tych czynności nie miał uprawnienia.

Czyn opisany w pkt VII

Przepis art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje samo posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, a w okolicznościach niniejszej sprawy nie ma najmniejszych wątpliwości, że M. P. (1) posiadał środki psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 2,67 grama netto, które są zakazane przez w/w ustawę. Potwierdził to wynik badania przeprowadzonego treserem narkotykowym. Z kolei o posiadaniu narkotyków można mówić tylko wtedy, gdy sprawca nimi swobodnie dysponuje i w tym wypadku, w ocenie sądu, bez wątpienia, kryterium to zostało spełnione przez M. P. (1).

Czyny opisane w pkt 9a-b

M. P. (1) oraz R. P. (1) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali dwóch kradzieży z włamaniem, tj. występki z art. 279 § 1 kk. Należy w tym miejscu wskazać, że włamanie polega na przełamaniu zabezpieczeń chroniących przedmiot czynności wykonawczej przed kradzieżą. Najczęściej sprowadza się ono do ich fizycznego przełamania, jak w niniejszej sprawie. Nie ma przy tym znaczenia, czy zabezpieczenie przedmiotów przed kradzieżą, w tym przypadku zawiasów w drzwiach, czy kłódki w drzwiach pomieszczeń gospodarczych pokrzywdzonych, jest efektywne i jakich środków należy użyć, by je sforsować. Konieczne jest natomiast, aby rzecz była zabezpieczona przed kradzieżą i aby sprawca usunął zabezpieczenie (por. wyrok SN z 18.02.1972 r., VI KZP 74/71).

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, sąd przejął, że oskarżony działał w ramach ciągu przestępstw, ponieważ w/w występki z art. 193 kk popełnił w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności.

W ocenie sądu, nie ma także wątpliwości, że oskarżeni, w konfiguracjach przyjętych w wyroku, działali wspólnie i w porozumieniu. Jedną z postaci współsprawstwa, jest tzw. współsprawstwo właściwe. Jego cechą jest to, że każdy ze współdziałających wypełnia tylko część znamion czynu zabronionego, jednak łącznie ich zachowania stanowi na tyle pełne wyczerpanie ustawowego opisu czynu określonego typu przestępstwa, że pozwala to na postawienie wszystkim współdziałającym zarzutu co najmniej usiłowania albo dokonania przestępstwa. Przy czym, przy współsprawstwie właściwym udział poszczególnych współsprawców w realizacji znamion wspólnie popełnionego przestępstwa nie musi być równy i dlatego dla powyższych ustaleń nie ma znaczenia, kto konkretnie przeciął kłódkę, czy też wyjął drzwi z zawiasów. Ważne jest to, że zarówno M. P. (1), jak i R. P. (4) obejmowali swoim zamiarem całość czynu, nawet gdyby podział ról w trakcie ich działania ulega zmianie w odniesieniu do pierwotnego planu.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------------

------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-------------------------------------------

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----

----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

-------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------------------------------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

------------

------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P. (1)

1a-b, II, III, 4, 5a, VI, VII, VIII, 9a-b

1b, 2a, 3, 4, 5a, 6a, 7a, 8a, 9b

10a

2b, 6b, 8b, 11

2c, 6c, 7c, 8c

5b

10b

Odnosząc się do dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53kk, to wprawdzie przepis ten zawiera zasadę preferencji kar nie izolacyjnych, co oznacza, że bezwzględna kara pozbawienia wolności stanowi środek ostateczny ( ultima ratio), po który można sięgnąć tylko wtedy, gdy żadna z wymienionych kar lub żaden środek karny "nie może spełnić celów kary" ( por. uchwała SN z dn. 30 X 1979r., sygn. akt VII KZP 31/77, OSNKW 1979, nr 7, poz. 77). To niemniej w realiach niniejszej sprawy tylko kara pozbawienia wolności uwzględnia cele wychowawcze w stosunku do oskarżonego i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na wymiar kary zasadniczy wpływ miał fakt:

- oskarżon nie przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, przekonując, że obciążające go w tym zakresie dowody są niewiarygodne, choć jednocześnie przeprosił K. P. (1) oraz T. P. (1) za swoje zachowanie; -

- oskarżony był już wielokrotnie karany, w tym m.in. w sprawie sygn. akt II K 608/11 (k.129) za groźby karalne oraz z art. 244 kk za to, że nie wykonywał zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną, za którą jeździł samochodem, przyjeżdżał pod dom dążąc do spotkania, był również skazywany za przestępstwa przeciwko mieniu; -

- właściwości osobiste M. P. (1), tj. powielanie tego samego modelu zachowania, jak chociażby ignorowanie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, należy zwrócić uwagę, że także w dniu 13.09.2023 r. oskarżony jechał pojazdem mechanicznym nie mając do tego uprawnień (wyrok sygn. akt II W 701/23); -

- wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów, stopień ten wyraża się w tym, że nie miał on żadnego racjonalnego powodu, aby chociażby jeździć pojazdem mechanicznym wbrew zakazowi, nachodzić K. P. (1), czy też zaatakować pokrzywdzonego, grozić mu, to zachowanie oskarżonego dowodzi, że ma on problem z powstrzymaniem negatywnych emocji, co też sąd mógł zaobserwować w trakcie trwania rozprawy; -

- popełniając wszystkie opisane czynu oskarżony spowodował realne zagrożenie nie tylko dla siebie, ale także dla innych osób, tj. innych uczestników ruchu drogowego, w tym dla własnych dzieci, dla pokrzywdzonych i miał przy tym pełną świadomość podejmowanych przez siebie działań.

W tej sytuacji, sąd uznał, że kara łączna 3 lat pozbawienia wolności spełni pokładane w niej cele, zwłaszcza że poszczególne kary były orzekane w dolnych graniach ustawowego zagrożenia i że suma wszystkich kar orzeczonych to 5 lat pozbawienia wolności.

Stosowanie do treści art.42§1a pkt 2kk sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat oraz dwukrotnie 5 lat. Przepis ten stanowi, że sąd obligatoryjnie orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie skazania za przestępstwo określone w art.244 kk, jeżeli czyn sprawcy polegał na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Z uwagi na fakt, że oskarżony powielał realizację znamion w/w występku, tym samym sąd za pierwszy czyn orzekł 4 lata zakazu, zaś za dwa pozostałe już po 5 lat zakazu i łącznie 8 lat w/w zakazu.

Zasądzono także od oskarżonego, zgodnie z ustawowym wymogiem, świadczenie pieniężne jednak w granicach minimalnej kwoty, tj. po 6000 zł oraz 2000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd uwzględnił w tym zakresie sytuację materialną oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 kk, zgodnie z wnioskiem pokrzywdzonego, zasądzono od oskarżonego na rzecz M. S. (1) 4000 zł, tytułem naprawienia szkody w całości. Wysokości szkody nie kwestionowała żadna ze stron.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 23.04.2024 r. godz. 16:00 do dnia 10.09.2024 r. godz. 14:50.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

---------

-----------

---------------------

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Obrońca wniósł o przyjęcie, że występek z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi wypadek mniejszej wagi. Sąd tego stanowiska nie podzielił nie tylko z uwagi na ilość zabezpieczonych środków psychotropowych, ale także z uwagi na fakt, że z opinii biegłych psychiatrów wynika, że M. P. (1) jest uzależniony od substancji psychotropowych i wskazane jest poddanie go terapii uzależnień.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

13

Na podstawie art. 624 § 1 kpk M. P. (1) został zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, ponieważ nie ma on stałego dochodu, a obowiązek uiszczenia w/w świadczeń pieniężnych oraz naprawienia szkody, będzie dla niego dużym finansowym obciążaniem.

1.1Podpis