Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 267/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. C.

Czyn z aktu oskarżenia, przy przyjęciu, że oskarżony działał nieumyślnie.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony spowodował nieumyślnie obrażenia ciała pokrzywdzonych.

Wiarygodna część zeznań M. G.,

wiarygodna część wyjaśnień oskarżonej,

karta czynności ratunkowych,

badanie diagnostyczne,

zaświadczenie lekarskie,

dokumentacja fotograficzna,

opinie lekarskie.

k.1v-2,8v,

k.147,

k.5,

k.6,

k.7,

k.13,

k.21,22.

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. C.

Oskarżony nie spowodował obrażeń ciała pokrzywdzonych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie spowodował obrażeń ciała pokrzywdzonych.

Oskarżony spowodował umyślnie obrażenia ciała pokrzywdzonych.

niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonego,

niewiarygodna część zeznań pokrzywdzonej.

k. 147,

k.1v-2,8v.

2.  OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Wiarygodna część zeznań pokrzywdzonej.

wiarygodna część wyjaśnień oskarżonego

karta medycznych czynności ratunkowych (k.5),

badanie diagnostyczne (k.6),

zaświadczenie lekarskie (k.7),

dokumentacja fotograficzna (k.13).

opinie biegłego (k.21,22).

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej w części, w której podała, że oskarżony spowodował obrażenia ciała jej i jej syna. Zeznania te w tej części są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego (k.147), karcie czynności ratunkowych (k.5) i badaniu diagnostycznym (k.6). Ponadto zeznania te znajdują potwierdzenie w zaświadczeniu lekarskim (k.7) i opiniach biegłego lekarza sądowego (k.21,22).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w części, w której podał, że uderzył barkiem w pokrzywdzoną, ta przewróciła się i pociągnęła za sobą dziecko w wózku oraz w tej części, w której podał, że działał nieumyślnie. Ta część wyjaśnień oskarżonego jest logiczna, rzeczowa i znajduje potwierdzenie w wiarygodnej części zeznań pokrzywdzonej, karcie czynności ratunkowych (k.5) i badaniu diagnostycznym (k.6). Ponadto zeznania te znajdują potwierdzenie w zaświadczeniu lekarskim (k.7), dokumentacji fotograficznej (k.13) i opiniach biegłego lekarza sądowego (k.21,22). Wskazać należy, że wskazanie oskarżonego, że nie chciał potrącić pokrzywdzonej znajduje potwierdzenie w realiach niniejszej sprawy, albowiem pokrzywdzona stwierdziła, że nie znała oskarżonego, w tej sytuacji przyjmowanie, że chciał potrącić ją na tyle mocno, żeby się przewróciła nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym.

Dokumenty te zostały sporządzone przez upoważnione do tego osoby, ich autentyczność nie była kwestionowana i odzwierciedlają prawdziwy przebieg zdarzenia.

Opinie biegłego są jasne i pełne, zostały sporządzone przez specjalistę z dziedziny zdrowia ludzkiego i jego zaburzeń, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustaleń faktycznych.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonego

Niewiarygodna część zeznań pokrzywdzonej.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w tej części, w której stwierdził, że nie spowodował obrażeń ciała pokrzywdzonych, uderzenie było lekkie i nie mogło spowodować wskazanych przez pokrzywdzoną urazów. Ta część jego wyjaśnień jest bowiem sprzeczna z zeznaniami pokrzywdzonej, kartą czynności ratunkowych (k.5), badaniem diagnostycznym, zaświadczeniem lekarskim (k.7), dokumentacją fotograficzną (k.13) i opiniami biegłego lekarza sądowego (k.21,22). Pokrzywdzona niewątpliwie doznała stłuczenia okolicy nasady dalszej przedramienia lewego i nadgarstka lewego, a jej syn doznał zaczerwienia policzka, okolicy podoczodołowej prawej, nosa i wargi górnej po stronie prawej, a takie obrażenia można spowodować na skutek uderzenia z dużą siłą i nie mogła powstać od lekkiego wpadnięcia w pokrzywdzoną.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonej w części, w której podała, że oskarżony umyślnie, celowo spowodował ich obrażenia ciała. Oskarżony nie znał wcześniej pokrzywdzonej i nie miał z nią żadnych konfliktów, w tej sytuacji byłoby nieprawdopodobnym, by chciał wyrządzić jej krzywdę, a także jej dziecku w wózku. Należy zwrócić uwagę, że pokrzywdzona stwierdziła, że bezpośrednio przez zderzeniem z oskarżonym rozmawiała przez telefon komórkowy (k.8v), co niewątpliwie utrudnia swobodę manewrowania wózkiem z dzieckiem. Ponadto zdarzenie miało miejsce przy wejściu do sklepu, czyli niewątpliwie w miejscu zwężenia, oskarżony po uderzeniu pokrzywdzonej poszedł do sklepu, co umożliwiło jego identyfikację.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

P. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony szedł chodnikiem, z naprzeciwka tym samym chodnikiem szła M. G. z wózkiem, w którym znajdował się jej wówczas 11-miesięczny syn A. G.. Reguły współżycia społecznego nakazują w takiej sytuacji ustąpić pierwszeństwa i zachować ostrożność przy przechodzeniu obok, by uniknąć choćby niebezpieczeństwa zderzenia. Jednak oskarżony wszedł nie zważając na okoliczności blisko pokrzywdzonej, a wobec tego, że strony znajdowały się przy wejściu do sklepu i oskarżony nie zachował należytej ostrożności uderzył barkiem w M. G.. Pokrzywdzona przewróciła się, upadając pociągnęła za sobą wózek, wskutek czego A. G. uderzył twarzą w chodnik. Pokrzywdzona M. G. doznała stłuczenia okolicy nasady dalszej przedramienia lewego i nadgarstka lewego, a A. G. doznał zaczerwienia policzka, okolicy podoczodołowej prawej, nosa i wargi górnej po stronie prawej. Obrażenia te spowodowały u nich naruszenie czynności narządów ciała na okresy poniżej dni 7 (k.21,22). Odnośnie umyślności działania oskarżonego podnieść należy, że zgodnie z ustalonym stanem faktycznym nie można przypisać oskarżonemu, że chciał spowodować obrażenia ciała pokrzywdzonych, ani że przewidując taką możliwość godził się na to. Zgodnie z treścią art. 9 § 1 k.k. należy uznać, że oskarżony nie działał zatem umyślnie. Niewątpliwie natomiast sposób działania oskarżonego odpowiada nieumyślności określonej w art. 9 § 2 k.k., gdyż oskarżony nie zachował ostrożności wymaganej w nieskomplikowanej przecież sytuacji życiowej, a mógł przewidzieć, że potrącenie kobiety z dzieckiem w wózku może skończyć się ich obrażeniami ciała.

Nie może zatem budzić wątpliwości, że oskarżony dopuścił się przestępstwa określonego w art. 157 § 2 i 3 k.k., gdyż działając nieumyślnie spowodował u pokrzywdzonych obrażenia ciała na okres poniżej 7 dni.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. C.

I.

I.

Okoliczności obciążające:

- znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, uwzględniając kategorię czynu przypisanego oskarżonemu,

- spowodowanie obrażeń ciała u małego dziecka, co uwzględniając warunki pokrzywdzonego mogło prowadzić do poważniejszych urazów,

- brak skruchy, próba wskazania, że pokrzywdzeni nie doznali żadnych obrażeń ciała (k.147).

Okoliczności łagodzące:

- działanie nieumyślne,

- niekaralność (k.121).

Oskarżony ma 56 lat, zdobył wykształcenie wyższe, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, jest bezrobotnym, nie był karany (k.121).

Uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, warunki i właściwości oskarżonego, Sąd uznał, że karą adekwatną i sprawiedliwą powinna być kara 100 stawek dziennych grzywny. Kara ta powinna przekonać oskarżonego do zachowania wyższej ostrożności w podobnych sytuacjach w przyszłości i właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa. Wysokość stawki dziennej została ustalona na minimalnej wysokości, ze względu na brak dochodów oskarżonego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. C.

II.

II. zaliczenie okresu zatrzymania.

Obowiązkowe.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Oskarżony nie ma dochodów i nie będzie mógł zwrócić kosztów sądowych, bez narażenia się na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Stąd zwolniono go z obowiązku zwrotu kosztów sądowych.

6.  1Podpis