Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Krzysztof Stępniewski
Sędziowie:	-
Protokolant:	Sebastian Śliwiński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2013 r. w L.

sprawy z powództwa

(...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego

przeciwko

K. Ż.

roszczenia z umów bankowych

Powództwo oddala

Sygn. akt: I C 1241/13

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 20.12.2013 r.

W dniu 29.05.2013 r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. złożył pozew przeciwko K. Ż. o zapłatę następujących kwot:

1)  214,59 złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 29.05.2013 r. do dnia zapłaty,

2)  52,94 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 29.05.2013 r. do dnia zapłaty,

Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 01.08.2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wobec braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Legionowie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 grudnia 2011 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności pomiędzy powodem a (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. (zwany dalej Bankiem), której przedmiotem były wierzytelności wymienione w załączniku nr 1 do umowy (k. 24). W dniu 9.12.2011 r. powód wraz z Bankiem zawarły aneks do wskazanej powyżej umowy.

Pismem z dnia 17.01.2012 (k. 39) pozwany został zawiadomiony o przelewie wierzytelności. W aktach brak dowodu doręczenia powyższego pisma do pozwanego. Pismem z dnia 30.01.2012 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty. Do pozwu dołączono także umowę pożyczki z dnia 11.16.2008 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów złożone do akt sprawy przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 § 1 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Zatem powód powinien udowodnić okoliczności określone w art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. dotyczące elementów przedmiotowo istotnych umowy przelewu, jej ważności oraz skuteczności tej umowy.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę (...).

Powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji wierzytelności przejął prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu zawartej umowy. Z załączonej przez powoda umowy nie wynika jednak jakie wierzytelności, w jakiej wysokości i w stosunku do kogo zostały na jej podstawie zbyte. Do akt został dołączony wyciąg z załącznika nr 1 do umowy, zdaniem Sądu jest to jednak dokument niewystarczający do oceny czy istnieje tożsamość pomiędzy wierzytelnością przysługującą Bankowi a wierzytelnością, której w niniejszej sprawie dochodzi powód.

Wobec zaś nie udowodnienia, iż Bank miał wobec pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy, która następnie została przeniesiona na powoda, nie mogło nastąpić skuteczne zbycie tej wierzytelności.

Zgodnie bowiem z art. 510 § 1 k.c. przesłanką skutecznego przeniesienia wierzytelności na nabywcę jest istnienie tej wierzytelności i przysługiwanie tej wierzytelności zbywcy ( nemo plus iuris in alium transfere potest quam ipse habet). Z powodu bezskuteczności umowy przelewu zawartej między Bankiem a powodem, nie nastąpił skutek w postaci przeniesienia wierzytelności – art. 510 § 1 k.c.

Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd oddalił powództwo w całości.