VII Pz 80/17 - zarządzenie, postanowienie, uzasadnienie Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2018-01-18

Sygn. akt VII Pz 80/17

POSTANOWIENIE

Dnia 18 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka (spr.)

SSO Renata Gąsior

SSO Marcin Graczyk

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa L. C.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ż.

o odszkodowanie

po rozpoznaniu zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 5 września 2017 roku

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Renata Gąsior SSO Zbigniew Szczuka (spr.) SSO Marcin Graczyk

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 sierpnia 2017 roku L. C., wniósł o zasądzenie kwoty 7.7743,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem odszkodowania oraz zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych, jako pozwanego wskazał (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ż., przy ul. (...) lok. (...). ( pozew z dnia 25 sierpnia 2017 roku, k. 1 – 5)

Postanowieniem z dnia 5 września 2017 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia do Sądu Rejonowego w Żyrardowie IV Wydziału Pracy, jako właściwego. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, iż z treści załączników do pozwu wynika, że praca była świadczona w siedzibie pracodawcy. Zatem, biorąc pod uwagę treść art. 461 § 1 k.p.c. oraz fakt, iż siedziba pozwanego odpowiada właściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Żyrardowie, IV Wydziału Pracy na podstawie należało zdaniem Sądu I instancji orzec o przekazaniu sprawy według właściwości miejscowej. ( postanowienie z dnia 5 września 2017 roku, k. 20)

W dniu 20 września 2017 roku powód wniósł zażalenie na ww. postanowienie zaskarżając je w całości i zarzucając mu:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego (tzw. właściwości przemiennej dyspozycji art. 461 § 1 k.p.c.) polegające na pozbawieniu powoda prawa wyboru najbliższego sądu w pobliżu jego zamieszkania,

2.  nie wzięcie pod uwagę przesłanek, że wszyscy świadkowie podani w pozwie zamieszkują w tej samej miejscowości co wnioskodawca,

3.  pominięcie właściwości rzeczowej sądu, pozew dotyczy także aspektu ubezpieczeń społecznych, a sąd w Żyrardowie nie posiada takiego wydziału, 

4.  nowe okoliczności faktyczne, potwierdzające że praca była wykonywana w krajach UE poza granicami kraju, a nie świadczona w siedzibie pracodawcy.

W uzasadnieniu zażalenie powód wskazał, iż z treści załączników do pozwu (umowy o pracę i świadectwa pracy) jednoznacznie wynika, że praca nie była świadczona w siedzibie pracodawcy, tylko na terenach krajów UE. W umowie o pracę w § 2 i świadectwie pracy pkt. 3 widnieją zapisy że pracownika zatrudniono i wykonywał pracę kierowcy ciągnika siodłowego. Tym samym zdaniem skarżącego powyższe jednoznacznie wskazuje, iż nie mógł świadczyć pracy w siedzibie pracodawcy tylko jeździł ciężarówką z naczepą po terenie Europy. ( zażalenie z dnia 20 września 2017 roku, k. 24)

Po rozpoznaniu zażalenia powoda Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda okazało się niezasadne.

Kwestia właściwości miejscowej w sprawach pracowniczych uregulowana jest w sposób szczególny w art. 461 k.p.c. Stosownie do treści tego przepisu pozew w sprawach z zakresu prawa pracy może zostać – stosownie do wyboru dokonanego przez powoda – wniesiony do sądu właściwości ogólnej pozwanego, do sądu w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, albo do sądu, w którego okręgu znajduje się zakład pracy.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 roku (I PK 285/13, Lex nr 1493913) w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy szczególna i wyczerpująca regulacja właściwości miejscowej sądu (art. 461 k.p.c.) wyłącza każdą właściwość ustalaną zgodnie z przepisami o postępowaniu zwykłym, tj. w szczególności właściwość przemienną i wyłączną. Jest to właściwość przemienna (konkurencyjna) w stosunku do właściwości ogólnej i można ją określić jako szczególny przypadek właściwości wyłącznej, do której art. 46 § 1 k.p.c. (dopuszczający zawieranie umów prorogacyjnych) nie ma zastosowania.

Celem wprowadzenia przepisów o właściwości przemiennej było ułatwienie uprawnionym dochodzenia roszczeń przez stworzenie tym podmiotom najbardziej dogodnego dostępu do sądu. Niemniej nie oznacza to, iż możliwym jest wystąpienie z powództwem przed dowolnie wybrany Sąd, który z uwagi na jego siedzibę byłby dla powoda najdogodniejszy. Brzmienie art. 461 k.p.c. wskazuje, że powód jest ograniczony w swoim wyborze i może wytoczyć powództwo wyłącznie przed jednym ze wskazanych sądów, pod warunkiem spełnienia ustawowo przewidzianych przesłanek.

Z treści umowy o pracę wynika, że powód został zatrudniony na stanowisku kierowcy ciągnika siodłowego i jako miejsce świadczenia pracy wskazano Ż.. Pozew został skierowany do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe, lecz nie zawierał on wystarczających argumentów przemawiających za właściwością tego Sądu. Miejsce świadczenia pracy stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę i w przedmiotowej sprawie brak jest przesądzających i jednoznacznych dowodów świadczących o tym, aby praca powoda miała być świadczona również w obrębie właściwości Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe. Za takie nie można bowiem uznać stwierdzenia, iż powód wykonywał pracę na terenie Unii Europejskiej. Lektura uzasadnienia pozwu oraz przedłożone dokumenty nie pozwalają na ustalenie, aby powód rzeczywiście miał wykonywać swoje obowiązki w okręgu Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe. Okoliczność ta nie wynika ani z samej treści żądania i przytoczonych w pozwie okoliczności faktycznych, jak również nie można wyciągnąć takiego wniosku z załączonych do pozwu dokumentów. Sąd zwraca uwagę również na to, że zgodnie z treścią art. 187 pkt 2 k.p.c. pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zawierać przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających właściwość sądu. Ta ostatnia okoliczność nabiera szczególnego znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż ustawodawca daje stronom stosunku pracy możliwość wyboru sądu właściwego do rozpoznania powództwa, a więc powód winien już w pozwie podać okoliczności pozwalające przyjąć właściwość Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe zwłaszcza, że jego miejsce pracy zostało określone w umowie o pracę jako Ż.. Uzasadnienia dla rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi Południe brakuje także w zażaleniu, w którym powód oprócz ponownego stwierdzenia, iż faktyczne miejsce wykonywania przez niego pracy miało miejsce na terenie Unii Europejskiej, nie precyzuje jakie czynności składające się na obowiązki związane z pracą uzasadniają właściwość Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe. Wydaje się, że powód wytaczając powództwo kierował się przede wszystkim miejscem własnego zamieszkania oraz, jak sam wskazuje miejscem zamieszkania świadków, co w świetle regulacji art. 461 k.p.c. nie jest przesłanką uzasadniającą właściwość danego Sądu i nie może automatycznie oznaczać, że także i w miejscu zamieszkania powód realizował obowiązki pracownicze.

Akceptacja stanowiska powoda oznaczałaby bowiem de facto możliwość wytoczenia powództwa przed każdym sądem w Polsce i to także w sytuacji, w której nie zostało wykazane, aby rzeczywiście w okręgu danego Sądu praca była faktycznie świadczona.

Skarżący również nieprawidłowo wskazuje, iż w Sądzie Rejonowym w Żyrardowie nie ma Wydziału Pracy. W Sądzie Rejonowym w Żyrardowie funkcjonuje IV Wydział Pracy, który sprawuje wymiar sprawiedliwości i wykonuje zadania z zakresu ochrony prawnej w sprawach prawa pracy, a w szczególności rozpoznaje sprawy wynikające ze stosunku pracy lub roszczenia z nim związane. Nie można podzielić również stanowiska powoda, iż sprawa w której dochodzi odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Mając na uwadze powyższe Sąd odwoławczy na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

SSO Renata Gąsior SSO Zbigniew Szczuka (spr.) SSO Marcin Graczyk

(...)

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Paweł Górny
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Zbigniew Szczuka,  Renata Gąsior ,  Marcin Graczyk
Data wytworzenia informacji: