Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Renata Gąsior

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 grudnia 2024 r. w Warszawie

sprawy M. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania M. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 26 maja 2023 roku, nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 26 maja 2023 roku, nr (...) w ten sposób, że stwierdza, że pani M. D. podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 19 września 2017 r.

Sędzia Renata Gąsior

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2023 roku M. D. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 26 maja 2023 roku, znak: (...), zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 19 września 2017 roku. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że we wrześniu 2020 roku w wyniku omyłki powstała niedopłata składek, która została rozliczona z nadpłaty na koncie płatnika składek, o czym odwołująca nie posiadała wiedzy. Odwołująca podkreśliła, że 23 grudnia 2022 roku otrzymała odpowiedź organu rentowego, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznaje okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu od 19 września 2017 roku w ciągłości ( odwołanie – k. 3-3v. a.s.).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania M. D. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz zasądzenie od ubezpieczonej na rzecz organu rentowego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że ubezpieczona podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą od dnia 19 września 2017 r. oraz podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą od dnia 19 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r. oraz od dnia 1 października 2020 r. Następnie organ rentowy wskazał, że z analizy dokumentów ubezpieczeniowych oraz rozliczeniowych zgromadzonych na koncie M. D., jak również dokonanych wpłat z tytułu należnych składek na ubezpieczenia społeczne wynika, że w miesiącu 09/2020 r. ubezpieczona nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z powodu opłacenia składek po obowiązującym terminie płatności. Natomiast od dnia 1 października 2020 r. podlega ona obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej ( odpowiedź na odwołanie – k. 5-6v. a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca od 17 marca 2010 roku prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), której przeważającą działalnością jest działalność rachunkowo-księgowa oraz doradztwo podatkowe ( bezsporne).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. pismem (...)-2020 poinformował M. D., że na dzień 31 grudnia 2020 roku ustalił na jej koncie nadpłatę w wysokości 2.289,46 zł oraz, że nadpłata zostanie zaliczona na poczet bieżących należności, chyba że ubezpieczona złoży wniosek o jej zwrot ( pismo – k. 66-67 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. pismem (...)-2021 poinformował M. D., że na dzień 31 grudnia 2021 roku ustalił na jej koncie nadpłatę w wysokości 2 557,47 zł oraz, że nadpłata zostanie zaliczona na poczet bieżących należności, chyba że ubezpieczona złoży wniosek o jej zwrot ( pismo – k. 68-69 a.s.).

Pismem z 30 marca 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. poinformował ubezpieczoną, że z uwagi na brak reakcji na wysłane zawiadomienia z dnia 12/02/2021 i ponaglenia do zawiadomień o błędach w dokumentach z dnia 11/03/2021, 25/05/2021 z urzędu sporządził korektę deklaracji rozliczeniowej za (...) do wysokości (...)/ (...), w wyniku czego zmieniła się kwota do zapłaty ( pismo z 30.03.2022 r. – karta bez numeracji akt rentowych).

W dniu 10 czerwca 2022 roku M. D. złożyła wniosek o przywrócenie dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego dla płatników składek, którzy je opłacali ( wniosek z 10.06.2022 r. – nienumerowane karty akt rentowych).

Pismem z 20 czerwca 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. poinformował M. D., że wniosek nie może zostać rozpoznany, gdyż nie wskazała miesięcy, których dotyczy wniosek z 10 czerwca 2022 roku ( pismo z 20.06.2022 r. – nienumerowana karta akt rentowych).

W dniu 29 września 2022 roku M. D. złożyła wniosek o wydanie decyzji wraz z uzasadnieniem oraz wyliczeniami z dnia 22 września 2022 r. oraz decyzji z dnia 25 sierpnia 2022 r. ( wniosek z 29.09.2022 r. – nienumerowane karty akt rentowych).

W dniu 3 listopada 2022 roku M. D. złożyła wniosek o ustalenie okresu podlegania dla ubezpieczenia chorobowego oraz uznanie okresu (...). Ubezpieczona wskazała, że za okres (...) została dokonana korekta z urzędu, a należne składki zostały rozliczone w terminie z nadpłaty na koncie płatnika, nadto złożyła wniosek o przywrócenie terminu dla ewentualnych okresów niepodlegania ( wniosek z 03.11.2022 r. – nienumerowane karty akt rentowych).

W odpowiedzi na wniosek z dnia 3 listopada 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. pismem z 23 grudnia 2022 roku poinformował ubezpieczoną, że podlega do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od 19 września 2017 roku ( pismo z 23.12.2022 r. – k. 65 a.s., akta rentowe b.n.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. pismem (...)-2022 poinformował M. D., że na dzień 31 grudnia 2022 roku ustalił na jej koncie nadpłatę w wysokości 2 157,56 zł ( pismo – k. 70-71 a.s.).

W dniu 17 marca 2023 roku M. D. zwróciła się do organu rentowego z wnioskiem o uznanie decyzji, które wydał Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 grudnia 2022 r. o podleganiu do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 19 września 2017 roku oraz uporządkowanie konta okresu podlegania do dobrowolnego ubezpieczenia w ciągłości, bez przerwy w okresie (...) ( wniosek z 17.03.2023 r. – karty bez numeracji akt rentowych).

W odpowiedzi na wniosek z dnia 17 marca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. pismem z 17 kwietnia 2023 roku poinformował ubezpieczoną, że ponownie uporządkowano na jej koncie dokumenty zgłoszeniowe, wyrejestrowujące i rozliczeniowe. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że anuluje pismo z dnia 23 grudnia 2022 r., w którym potwierdził podleganie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od dnia 19 września 2017 roku. W załączniku do pisma znajdowało się pismo informujące o wprowadzeniu z urzędu na koncie M. D. okresów objęcia ubezpieczeniami w jej imieniu, tym samym wyłączono okres od 1 do 30 września 2020 r. co do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Jako kod przyczyny wyrejestrowania wskazano 600 ( pismo z 23.12.2022 r. – k. 65 a.s., akta rentowe b.n.).

Zawiadomieniem z dnia 28 kwietnia 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił M. D. o wszczęciu na jej wniosek postępowania w sprawie ustalenia okresów jej podlegania do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 19.09.2017 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej ( zawiadomienie z 28.04.2023 r. - karty bez numeracji akt rentowych).

Pismem z 12 maja 2023 roku ubezpieczona wyjaśniła, że w związku z zaistniałą sytuacją oczywistej omyłki za okres (...) powstała niedopłata składek, która została rozliczona z nadpłaty, o czym nie została poinformowana. Ubezpieczona wskazała, że pismem z dnia 23 grudnia 2022 roku organ rentowy potwierdził podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 17 września 2017 roku ( pismo z 12.05.2023 r. - karty bez numeracji akt rentowych).

Decyzją z dnia 26 maja 2023 roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. stwierdził, że M. D. podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 2017-09-19 oraz podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 2017-09-19 do 2020-08-31 i następnie od 2020-10-01. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że po ponownym zweryfikowaniu konta ubezpieczonej stwierdził nieterminowe opłacanie składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za 09/2020 r., o czym została poinformowana pismem z dnia 17.04.2023 r. Pismem tym organ rentowy anulował również pismo z dnia 23.12.2022 r., w którym poinformował odwołującą, że z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej podlega do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 19.09.2017 r. ( decyzja z 26.05.2023 r. – karty bez numeracji akt rentowych).

M. D. odwołała się od ww. decyzji, inicjując niniejsze postępowanie ( odwołanie – k. 3-3v. a.s.).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym akt rentowych. Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony postępowania. Zdaniem Sądu, powołane dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne. Żaden z nich nie został skutecznie zakwestionowany przez strony procesu tak co do autentyczności, jak zgodności z prawdą treści w nich zawartych.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie M. D. od decyzji z dnia 26 maja 2023 roku, znak: (...)podlegało uwzględnieniu.

Na wstępie należy zważyć, że zgodnie z art. 148 ¹ § 1 kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1550, dalej: k.p.c.) sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Analizując treść złożonych przez strony i zgromadzonych w aktach rentowych dokumentów, sąd uznał, że okoliczności faktyczne nie były w sprawie sporne. Spór nie dotyczył faktów, lecz prawa, wobec czego sąd na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy zasadnie zaskarżoną decyzją organ rentowy stwierdził, że M. D. podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 2017-09-19 do 2020-08-31 i następnie od 2020-10-01, zatem z wyłączeniem września 2020 roku.

Należy wskazać, że stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania skarżonej decyzji: Dz. U. z 2021r. poz. 423, dalej jako ustawa systemowa), osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą na swój wniosek podlegają dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Z powołanego przepisu wynika zatem, że dla objęcia osób, o których w nim mowa, w tym osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, ubezpieczeniem chorobowym jest konieczne złożenie wniosku przy czym jego forma nie jest w przepisie określona. W judykaturze pojawiły się na ten temat rozbieżne poglądy. Jedne wskazują, że konieczne jest złożenie wyraźnego wniosku, do którego nie stosuje się odpowiednio przepisów kodeksu cywilnego. Wniosek zatem nie może być dorozumiany, ale wyraźny i jednoznaczny ( tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 kwietnia 2014r., III AUa 1802/13, Lex nr 1461038; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 maja 2014r., III AUa 1100/13, Lex nr 1477034; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2001r., II UKN 518/00, OSNP 2003/10/257; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 stycznia 2013r., III AUa 895/12, Lex nr 1254426; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30 października 2012r., III AUa 234/12, Lex nr 1237547; uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 lutego 2013r., III AUa 1390/12, Lex nr 1286501; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 lutego 2014r., III AUa 1075/13, Lex nr 1439058; wyrok Sądu Najwyższego z 29 marca 2012r., I UK 339/11, OSNP 2013/5-6/68). Wedle innych poglądów, które jednak pozostają w mniejszości, możliwe jest ustalenie stosunku ubezpieczenia w sytuacji, gdy wniosek formalny wprawdzie nie został zgłoszony, jednakże nie ma wątpliwości co do woli stron, która potwierdza chęć zawarcia takiej umowy, a jednocześnie strony podjęły czynności zmierzające do jej wykonania ( tak: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2012r., III AUa 1786/11, Lex nr 1163527; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 grudnia 2013r., III AUa 105/13, Lex nr 1451764).

Okresy podlegania temu ubezpieczeniu reguluje art. 14 ustawy systemowej, wg którego objęcie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony (ust. 1) z zastrzeżeniem ust. 1a, który wskazuje, że objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego w zgłoszeniu tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4 albo 4b. W myśl art. 36 ust. 4 w zw. z ust. 3 i z zastrzeżeniem ust. 5 u.s.u.s. obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą należy do tych osób. Zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia, a w przypadku, gdy osoby te są obejmowane ubezpieczeniami społecznymi na zasadach dobrowolności, zgłaszają wniosek o objęcie ich ubezpieczeniem w terminie przez nie wybranym.

Podleganie ubezpieczeniu chorobowemu ustaje od dnia wskazanego we wniosku o wyłączenie z tych ubezpieczeń, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony (ust. 2 pkt 1) lub od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie (ust. 2 pkt 2).

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej w zdaniu 2 dopuszczał możliwość, aby w uzasadnionych przypadkach organ rentowy, na wniosek ubezpieczonego, wyraził zgodę na opłacenie składki po terminie.

Następnie należy podnieść, że choć w orzecznictwie przyjmuje się prymat wykładni językowej to jak podkreślono w uzasadnieniu uchwały NSA z 14 marca 2011 r. w sprawie II FPS 8/10, w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno jednak całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. Według NSA, przepisy prawne nie mogą dawać organom państwowym możliwości nadużywania swojej pozycji wobec obywatela, łamać ustalonych reguł postępowania, czy zastawiać pułapek (por. L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne Zarys wykładu, Warszawa 2005 r., s. 63). Jako przykład NSA przywołał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 27 kwietnia 1997 r., sygn. akt U 11/97 ( publ. OTK-A 1997 r. Nr 5-6, poz. 67), w którym wskazano, że określając treść zasady ochrony zaufania obywateli do państwa i prawa nie można lekceważyć faktu, że dla obywateli treść prawa przejawia się przede wszystkim w sposobie jego stosowania przez organy państwowe. Zdaniem Trybunału, sądowe stosowanie prawa polega na stosowaniu norm ogólnych i abstrakcyjnych do konkretnych indywidualnych przypadków. W demokratycznym państwie prawnym stanowienie i stosowanie prawa nie może być pułapką dla obywatela, a obywatel powinien mieć możliwość układania swoich spraw w zaufaniu, iż nie naraża się na niekorzystne skutki prawne swoich decyzji i działań niemożliwe do przewidzenia w chwili podejmowania tych decyzji i działań ( por. orzeczenie TK z 3 grudnia 1996 r., sygn. akt K 25/95, publ. OTK ZU Nr 6/1996, s. 301; wyrok TK z 25 listopada 1997 r., sygn. akt K 26/97; publ. OTK ZU Nr 5 i 6/1997, poz. 64).

W ocenie Sądu, w ww. sytuacji doszło do nadużycia i niejako zastawienia pułapki na ubezpieczoną, która pismem z dnia 30 marca 2022 roku została poinformowana przez organ rentowy o sporządzeniu z urzędu korekty deklaracji rozliczeniowej za (...) do wysokości (...)/ (...), w wyniku czego wzrosła kwota do zapłaty. Różnica w kwocie została w całości pokryta z nadpłaty figurującej na koncie ubezpieczonej. W okresie pomiędzy wrześniem 2020 a dniem wydania zaskarżonej decyzji odwołująca była wielokrotnie informowana przez organ rentowy o ustalonej na jej koncie nadpłacie oraz, że nadpłata zostanie zaliczona na poczet bieżących należności, chyba że ubezpieczona złoży wniosek o jej zwrot. Nadto pismem z 23 grudnia 2022 roku organ rentowy poinformował ubezpieczoną, że podlega do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od 19 września 2017 roku a następnym, że na dzień 31 grudnia 2022 roku ustalił na jej koncie nadpłatę w wysokości 2.157,56 zł. Niespełna trzy miesiące później, pismem z 17 kwietnia 2023 roku organ rentowy poinformował ubezpieczoną, że ponownie uporządkowano na jej koncie dokumenty zgłoszeniowe, wyrejestrowujące i rozliczeniowe. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że anuluje pismo z dnia 23 grudnia 2022 r., w którym potwierdził podleganie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od dnia 19 września 2017 roku. Tym samym po upływie 2,5 roku wyłączono okres od 1 do 30 września 2020 r. co do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

W art. 8 § 1 k.p.a. wyrażona została zasada pogłębiana zaufania obywateli do organów państwa, z której wynika przede wszystkim wymóg praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności (art. 6 k.p.a.). Stosownie do art. 9 k.p.a., na organach administracji spoczywa obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków, a także czuwania nad tym aby strony i inni uczestnicy nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wskazówek. Dochowanie obowiązku poinformowania strony o okolicznościach mających wpływ na podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu stanowi fundament budowania zaufania strony do organu państwa (art. 8 § 1 i art. 9 k.p.a.).

Na gruncie niniejszej sprawy, Sąd podziela w pełni stanowisko judykatury, wskazujące że z zasady określonej w art. 9 k.p.a., wynika bezwzględny zakaz wykorzystywania przez organy administracji nieznajomości prawa przez obywateli lub przerzucanie skutków nieznajomości prawa przez urzędników na obywateli. Jakkolwiek więc art. 6 k.p.a. stanowi, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, to nie można tego przepisu rozumieć w ten sposób, że istnienie przepisu prawa jest nadrzędną wartością wykluczającą analizę konkretnego przypadku w odniesieniu do zasady słusznego interesu obywatela, jak też zwalniającą organ władzy publicznej od obowiązku czuwania na tym, by strona postępowania, wskutek niedoinformowania nie poniosła szkody. Zlekceważenie przez organ władzy publicznej tych elementarnych zasad praworządności w postępowaniu administracyjnym i przyznanie priorytetu przepisowi prawa skutkuje wprost naruszeniem zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów władzy publicznej ( por. wyrok WSA w Krakowie z 8 grudnia 2023 r., sygn. akt III SA/Kr 1247/23). Organ nie może więc ograniczyć się tylko do udzielenia informacji prawnej, lecz musi podać również niezbędne wyjaśnienia co do treści przepisów oraz udzielać wskazówek, jak należy postąpić w danej sytuacji, aby uniknąć szkody ( por. wyrok NSA z 29 października 2015 r., sygn. akt I OSK 557/14).

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie obowiązek informacyjny organu został rażąco naruszony, a skutkami nieznajomości prawa przez urzędników została obarczona M. D..

Wobec powyższego Sąd przyjął, wbrew stanowisku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że ubezpieczona podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w ciągłości od 19 września 2017. Absolutnie niedopuszczalne jest, aby ubezpieczona ponosiła negatywne konsekwencje niekompetencji urzędników organu rentowego. Sąd Okręgowy zmienił zatem zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w ten sposób, że stwierdził, że M. D. podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 19 września 2017 r., o czym orzekł w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Sędzia Renata Gąsior