Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2025 r. w Warszawie

sprawy M. R. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania M. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 7 maja 2024 roku nr (...)- (...)-D

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 7 maja 2024 roku nr (...)- (...) (...) w ten sposób, że stwierdza, że Pan M. R. (1) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność będąca wspólnikiem spółki jawnej nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom/u emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r.

Renata Gąsior

UZASADNIENIE

M. R. (1) w dniu 27 maja 2024 r. (data nadania w placówce pocztowej) złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 7 maja 2024 r., nr (...)- (...)-D, zaskarżając ją w całości. Odwołujący wskazał, że zawiesił prowadzenie działalności w dniu 31 grudnia 2018 r., co zostało odnotowane w Urzędzie Skarbowym. Ubezpieczony zaznaczył, że informację o zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej zgłosił w ZUS z trzymiesięcznym opóźnieniem co wynikało z tego, że był przekonany, że w tym przypadku działa zasada „jednego okienka” i sądził, że sprawa została zakończona. Równocześnie ubezpieczony wskazał na ciężką sytuację materialną w jakiej się znajduje wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r. (odwołanie od decyzji z dnia k. 3-11 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 19 czerwca 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko, organ rentowy wyjaśnił, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 7 maja 2024 r. ustalił, że ubezpieczony, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność będąca wspólnikiem spółki jawnej, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r. Powołując się na przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 497), zwanej dalej „ustawą” organ rentowy wskazał, że z zapisów w Krajowym Rejestrze Sądowym o numerze (...) wynika, że ubezpieczony był wspólnikiem A.-M. (...) M. R. (1) sp. j. w okresie od 7 listopada 2001 r. do 8 marca 2022 r. Zawieszenie działalności spółki nastąpiło od 4 marca 2019 r. Analiza dokumentów zgromadzonych na koncie ubezpieczonego wykazała, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność jako wspólnik spółki jawnej zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 1 stycznia 1999 r. do 3 marca 2019 r. W związku z tym ubezpieczony jest prawidłowo zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność w formie spółki jawnej do 3 marca 2019 r., o czym został on powiadomiony przez organ rentowy pismem z 13 marca 2024 r. Organ rentowy zauważył, że ubezpieczony kwestionuje okres podlegania ubezpieczeniom społecznym od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r. twierdząc, że od 1 stycznia 2019 r. nie prowadził działalności w ramach spółki jawnej, a wpis dotyczący zawieszenia działalności został dokonany z trzymiesięcznym opóźnieniem. Organ rentowy podkreślił, że zgromadzone dokumenty w sprawie potwierdzają zawieszenie działalności w ramach spółki od 4 marca 2019 r., wobec czego argumentacja podniesiona przez ubezpieczonego nie może zasługiwać na uwzględnienie. Mając na względzie powyższe wniesiono o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie z dnia 19 czerwca 2024 r. k.12-16 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. (1) od 7 listopada 2001 r. do 8 marca 2022 r. był (...) spółki jawnej (...) SPÓŁKA JAWNA nr KRS (...). Początkowo wspólnikiem ubezpieczonego był jego brat - A. R., a od 2007 r. wspólnikiem spółki była żona odwołującego – G. R.. Przedmiotem przeważającej działalności była sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Zawieszenie działalności gospodarczej zostało ujawnione w KRS w dniu 4 marca 2019 r., Działalność spółki nie została w późniejszym okresie wznowiona. W 2018 r. w związku z problemami zdrowotnymi odwołującego M. R. (2) postanowił zakończyć prowadzenie działalności. W dniu 31 grudnia 2018 r. zgłoszono w Urzędzie Skarbowym dla W.-B. zaprzestanie wykonywania działalności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług spółki (...) SPÓŁKA JAWNA. Do Urzędu Skarbowego udała się żona ubezpieczonego, która została poinformowana o zasadzie „jednego okienka” i o tym, że nie musi już odrębnie zgłaszać zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w ZUS, ponieważ informacja ta automatycznie zostanie przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Na początku marca 2019 r. M. R. (1) wraz z żoną dowiedzieli się, że w przypadku spółki jawnej zasada „jednego okienka” nie działa i od razu po powzięciu takiej informacji zgłosili fakt zaprzestania prowadzenia działalności w ZUS, gdzie przez pracownika ZUS zostali poinformowani, że sprawa została zamknięta i w razie wątpliwości organ rentowy skontaktuje się z nimi. Przez okres ponad czterech lat organ rentowy nie skontaktował się z ubezpieczonym celem skorygowania jakichkolwiek informacji, a przed upływem pięcioletniego okresu M. R. (1) otrzymał pismo z działu windykacji w sprawie nieopłaconych składek za okres od stycznia do marca 2019 r. Odwołujący w okresie objętym decyzją nie uzyskiwał żadnego przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W 2019 r. M. R. (1) nie prowadził działalności, nie miał pracowników. Ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim, które trwało również w 2019 r. i otrzymywał zasiłek chorobowy (dane z Krajowego Rejestru Sądowego – dane ogólne z sytemu KRS, zeznania ubezpieczonego k. 54-55 a.s., zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania działalności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług k. 8 a.s.).

Ubezpieczony w 2019 r. nie wznowił działalności gospodarczej i nie uzyskiwał z niej przychodów. W Urzędzie Skarbowym złożyła PIT-36 za 2019 r., w którym wykazał dochód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 0 zł. Złożył również informację o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2019 (PIT/B) oraz informację o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku podatkowym 2019 (PIT/O), z których wynikało, że w 2019 r. nie uzyskał dochodu z prowadzenia działalności spółki (...) sp. j. Z deklaracji podatkowej PIT-36 wynika, że w 2019 r. ubezpieczony otrzymywał jedynie zasiłki chorobowe (pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego z 6 listopada 2024 r., PIT-36, PIT/B, (...)/O – k. 39-40 a.s.).

W związku z otrzymaniem pisma z dnia 11 stycznia 2024 r. w przedmiocie zaległości składkowych za okres podlegania ubezpieczeniom społecznym w okresie od stycznia do marca 2019 r. ubezpieczony pismem z dnia 4 kwietnia 2024 r. wniósł o wydanie przez organ rentowy decyzji administracyjnej celem odwołania się do Sądu (pismo z dnia 4 kwietnia 2024 r. – nienumerowana karta a.r.).

Decyzją z dnia 7 maja 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. stwierdził, że M. R. (1) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą będący wspólnikiem spółki jawnej podlega od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na okoliczność, że z danych widniejących w KRS wynika, że zawieszenie działalności spółki nastąpiło 4 marca 2019 r. (decyzja z dnia 7 maja 2024 r. – nienumerowana karta a.r.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów, które albo mają walor dokumentów urzędowych, albo pochodzą od stron i nie były przez nie kwestionowane, dlatego zostały ocenione jako wiarygodne. Ponadto Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania odwołującego M. R. (1), który w sposób jasny i precyzyjny opisał z czego wynikało opóźnienie w zgłoszeniu zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej do ZUS oraz to, że w spornym okresie nie prowadził już działalności gospodarczej i nie uzyskiwał z niej przychodu. Sąd zeznaniom odwołującego dał wiarę w całości, ponieważ były one spójne i wiarygodne oraz korespondowały z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. R. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z 7 maja 2024 r., nr: (...)- (...) (...) podlegało uwzględnieniu.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie mają przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 497- dalej jako ustawa systemowa). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Dotyczy ich także obowiązek podlegania ubezpieczeniu wypadkowemu, bowiem art. 12 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że obowiązkowo takiemu ubezpieczeniu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. W myśl art. 8 ust. 6 ustawy systemowej, za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:

1.  osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, z wyjątkiem ust. 6a;

2.  twórcę i artystę;

3.  osobę prowadzącą działalność gospodarczą w ramach wolnego zawodu:

a) w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

b) z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych;

4. wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej;

5. osobę prowadzącą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z wymogami art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r., poz. 236), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Działalność gospodarcza musi więc odpowiadać pewnym cechom - w ujęciu tradycyjnym charakteryzuje się profesjonalnością, samodzielnością, podporządkowaniem, zasadzie racjonalnego gospodarowania, celem zarobkowym, trwałością prowadzenia, wykonywaniem w sposób zorganizowany oraz uczestniczeniem w obrocie gospodarczym. Właściwości cechujące działalność gospodarczą, które powinny występować łącznie, to działanie stałe, nieamatorskie, nieokazjonalne, z elementami organizacji, planowania i zawodowości rozumianej jako fachowość, znajomość rzeczy oraz specjalizacja (por. np. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 1991 r., III CZP 40/91, OSNC 1992 Nr 2, poz. 17).

Podstawowe znaczenie dla objęcia ubezpieczeniem społecznym ma fakt rzeczywistego wykonywania działalności, na dodatek w sposób ciągły i o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych, wypełniających znamiona tej działalności lub ich niewypełniających. Prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z tą działalnością związanych, czy też nie. Do powstania obowiązku ubezpieczenia wymagane jest rzeczywiste wykonywanie działalności zarobkowej, realizowanej w sposób zorganizowany i ciągły. W orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, że rozpoczęcie działalności gospodarczej polega na podjęciu w celu zarobkowym działań określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2001 r., II UK 428/00). Samo zaś wykonywanie działalności gospodarczej obejmuje nie tylko faktyczne wykonywanie w celu zarobkowym czynności należących do zakresu tej działalności, lecz także czynności zmierzające do zaistnienia takich czynności gospodarczych (czynności przygotowawcze), np. poszukiwanie nowych klientów, zamieszczanie ogłoszeń w prasie, załatwianie spraw urzędowych. Wszystkie te czynności pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą, zmierzają bowiem do stworzenia właściwych warunków do jej wykonywania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2005 r., I UK 80/05; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006 r., I UK 220/05; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2011 r., II UK 51/11).

(...) spółki jawnej jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność, zgodnie z art. 13 pkt 4 u.s.u.s., podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, to jest od dnia uzyskania statusu wspólnika do dnia utraty takiego statusu (Postanowienie SN z 23.07.2024 r., I (...) 2/24, LEX nr 3769531).

Z przepisu art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniom od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. We wskazanym przepisie ustawodawca określił czasowe granice podlegania obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu, wyznaczając je momentami rozpoczęcia i zaprzestania wykonywania tej działalności. Zaprzestanie działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 13 pkt 4 ustawy systemowej, uchylające obowiązek ubezpieczenia może być okresowe, spowodowane przerwą w jej wykonywaniu. Musi to jednak wiązać się z wolą zaprzestania tej działalności w sposób definitywny, co winno znaleźć formalny wyraz w wyrejestrowaniu działalności z ewidencji działalności gospodarczej, względnie w jej zawieszeniu. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2005 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I UK 20/05 (OSNP 2006/19-20/2309), wskazał, że wpis do ewidencji działalności gospodarczej nie przesądza o faktycznym prowadzeniu tej działalności, ale prowadzi do domniemania prawnego (art. 234 k.p.c.), według którego osoba wpisana do ewidencji jest traktowana jako prowadząca działalność gospodarczą. Domniemanie to może być obalone, co jednak wymaga przeprowadzenia przeciwdowodu. Racjonalną konsekwencją zaniechania prowadzenia działalności gospodarczej jest bowiem wykreślenie przedsiębiorcy z ewidencji działalności gospodarczej. Dlatego też, brak wykreślenia z ewidencji, chociaż nie decydujący dla ustalenia prowadzenia działalności gospodarczej, nie może być pomijany przy ustalaniu faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2010 r., I UK 240/09, Lex nr 585723). Dodatkowo, uwzględniając poglądy judykatury (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 25 marca 2014 r., III AUa 759/13, Lex nr 1469388, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2015 r., III AUa 1687/14 Lex nr 1711382) pamiętać należy, że sam wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie można utożsamiać go z podjęciem takiej działalności. Jeżeli więc, mimo formalnego figurowania w ewidencji działalności gospodarczej, ubezpieczony nie wykonywał żadnych usług lub sprzedaży, czy innych czynności, które wchodzą w zakres przedmiotowy działalności ujawnionej w ewidencji, ani nawet nie podejmował takich czynności jak zamawianie towarów, rekrutacja pracowników, poszukiwanie kontrahentów itp., to w konsekwencji należy uznać, że nie do utrzymania jest domniemanie wynikające z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, iż działalność tą ubezpieczony wykonywał (-uje) (rozpoczął jej prowadzenie), a zatem nie może też dojść do objęcia go ubezpieczeniem społecznym w myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 oraz art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Analizując to zagadnienie nie można jednak zapominać o obowiązku przedsiębiorcy jakim jest zadbanie o to, by dane zawarte w rejestrze były prawdziwe. Z tym wiązał się też przepis art. 33 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a obecnie art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie (...) dla Przedsiębiorcy (tekst jedn. Dz. U. 2020 r., poz. 2296), który wprowadza zasadę domniemania prawdziwości danych wpisanych do rejestru. Z tego domniemania wynika, że taki przedsiębiorca, który zaniedbał obowiązek uaktualnienia danych w ewidencji, musi się liczyć z tym, że to na nim będzie spoczywał ciężar jego obalenia. Tak też przyjmuje się w orzecznictwie sądowym, wskazując że wpis do ewidencji działalności gospodarczej ma charakter dowodowy i stwarza domniemanie faktyczne, że osoby wpisane do ewidencji prowadzą działalność gospodarczą od daty wskazanej w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji do daty określonej w decyzji o wykreśleniu wpisu z ewidencji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2000 roku, II UKN 568/99, OSNAPiUS 2001 nr 22, poz. 678, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2013 roku, III AUa 1928/12, LEX nr 1339313, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 1 marca 2016 roku, III AUa 961/15). Powyższe domniemanie oczywiście może być w procesie obalone, jednakże inicjatywa dowodowa w tym zakresie należy do osoby, która z faktu tego wywodzi pozytywne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c.).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, Sąd ustalił, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydając zaskarżoną decyzję stwierdził, że od stycznia do marca 2019 r. ubezpieczony podlegał ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą będąca wspólnikiem spółki jawnej. Wydając zaskarżoną decyzję organ rentowy opierał się na danych widniejących w Krajowym Rejestrze Sądowym, tj. na podstawie zapisu, że dopiero od 4 marca 2019 r. doszło do zawieszenia działalności gospodarczej. Jak już zostało wskazane wcześniej taki wpis ma charakter jedynie deklaratoryjny, a nie konstytutywny i można ten zapis obalić na podstawie faktycznych dowodów, które w sprawie są przeprowadzone. W toku postępowania przed Sądem zostały przedstawione dowody potwierdzające, że ubezpieczony wyrejestrował prowadzenie działalności gospodarczej w Urzędzie Skarbowym z dniem 31 grudnia 2018 r. Urząd Skarbowy przyjął to wyrejestrowanie i nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń do tej kwestii. Należało również zauważyć, że ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim, które również obowiązywało w 2019 r., nie prowadził faktycznej działalności gospodarczej w 2019 r. i nie uzyskał żadnych przychodów z prowadzenia działalności. Dodatkowo, z dokumentu rozliczenia rocznego PIT-36 wynika, że w 2019 r. ubezpieczony otrzymywał jedynie zasiłki chorobowe, natomiast nie miał żadnych przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjaśnienia złożone przez ubezpieczonego w toku postępowania korespondują z tym co znajduje się w dokumentach. Dla Sądu było oczywiste, że ubezpieczony w 2019 r. faktycznie nie prowadził działalności, pomimo, że formalny wpis o zawieszeniu działalności gospodarczej w KRS widnieje dopiero z datą 4 marca 2019 r. Na marginesie należy zauważyć, że czas procedowania wniosku złożonego przez ubezpieczonego wpłynął na to, że informacja została ujawniona w rejestrze dopiero z datą 4 marca 2019 r., co nie przesądza absolutnie o tym, że działalność była prowadzona rzeczywiście do tej daty.

W związku z powyższym, zdaniem Sądu, działalność gospodarcza, mimo wciąż figurującego wpisu w KRS, nie była faktycznie prowadzona od 31 grudnia 2018 r. Potwierdzają to dokumenty przekazane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz zeznania ubezpieczonego. Wynika z nich, że ubezpieczony w ww. okresie nie prowadził działalności, nie zatrudniał pracowników i nie uzyskiwał przychodu z prowadzonej działalności.

Wobec powyższego odwołanie podlegało uwzględnieniu. Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że M. R. (1) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność będąca wspólnikiem spółki jawnej nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom/u emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 3 marca 2019 r.

Renata Gąsior