Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2025 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 kwietnia 2025 roku w Warszawie

sprawy O. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia postojowego

na skutek odwołania O. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 20 maja 2024 roku, znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że O. W. nie jest zobowiązana do zwrotu świadczenia postojowego w kwocie 2.160 zł (dwa tysiące sto sześćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

UZASADNIENIE

O. W. w dniu 5 czerwca 2024r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z 20 maja 2024r., znak: (...)w której nakazano jej zwrot nienależnie pobranego świadczenia postojowego w kwocie 2.160 zł wraz z odsetkami.

Uzasadniając odwołanie, ubezpieczona wskazała, że nie miała wiedzy o działaniach jej zleceniodawcy dot. wniosku (...) o świadczenie postojowe. Nie była również świadoma tego, jak w szczegółach wygląda pomoc finansowa związana z pandemią. Pracowała wówczas na podstawie umowy zlecenia, z której miesięczny przychód wyniósł 1.360 zł, a przychód uzyskany w miesiącu poprzedzającym – 1.052,52 zł. W konsekwencji to kwota 60,01 zł zdeterminowała to, że świadczenie postojowe zostało wypłacone w zawyżonej wysokości.

W dalszej części odwołania O. W. wyjaśniła, że pozyskane środki w całości przeznaczyła na pokrycie kosztów studiów wyższych. Na umowę zlecenia pracowała w recepcji siłowni w celu sfinansowania kształcenia. W 2023r. ukończyła studia i jest magistrem fizjoterapii. Dopiero rozpoczęła pracę zawodową i obecnie jest zatrudniona na umowę zlecenia jako fizjoterapeutka. Z tym zawodem wiąże się ciągłe dokształcanie, dlatego obciążenie kosztami wskazanymi w decyzji naruszy bardzo mocno jej budżet domowy i bardzo utrudni dalsze doskonalenie zawodowe oraz w konsekwencji negatywnie wpłynie na jej pozycję na rynku pracy (odwołanie z 5 czerwca 2024r., k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając przedstawione stanowisko, pełnomocnik Zakładu zacytował art. 15 zq ust. 1 pkt 2, art. 15 rz ust. 2 oraz art. 15 zx ust. 1, ust. 2 pkt 3 i ust. 3a ustawy z 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Dalej wskazał, że w dniu 26 kwietnia 2020r. płatnik składek Ośrodek (...) & F. B. C. złożył w imieniu O. W. wniosek (...) o świadczenie postojowe. Następnie w dniach 14 czerwca 2020r. i 20 czerwca 2020r. O. W. złożyła wnioski (...) o świadczenie postojowe za kolejny okres, oświadczając jednocześnie, że jej sytuacja materialna wykazana we wniosku o świadczenie postojowe (...) z dnia 26 kwietnia 2020r. nie uległa poprawie. Płatnik składek w złożonym wniosku wykazał, że miesięczny przychód, który wynika z umowy zlecenia wynosi 1.360 zł, a przychód osiągnięty przez O. W. w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku wyniósł 1.052,52 zł. Na podstawie wskazanych wniosków organ rentowy wypłacił ubezpieczonej świadczenie postojowe odpowiednio w dniu 29 maja 2020r., w dniu 17 czerwca 2020r. oraz w dniu 3 lipca 2020r. – każdorazowo w kwocie 2.080 zł. Następnie, w wyniku przeprowadzonego z urzędu postępowania wyjaśniającego organ rentowy ustalił, że świadczenia postojowe zostały wypłacone O. W. w niewłaściwej wysokości, ponieważ na podstawie powołanych przepisów przysługiwały każdorazowo w wysokości 1.360 zł. Ubezpieczona nie spełniała warunków do uzyskania świadczenia postojowego w kwocie 2.080 zł. Świadczenie postojowe w zawyżonej kwocie zostało wypłacone z przyczyn leżących po stronie organu rentowego, zatem organ rentowy odstąpił od naliczenia odsetek za okres od dnia wydania decyzji (odpowiedź na odwołanie z dnia 19 czerwca 2024r. – k. 4-5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

O. W. w 2020r. miała zawartą umowę zlecenie z Ośrodkiem (...) & F. B. C.. W dniu 26 kwietnia 2020r. płatnik składek złożył wniosek (...) o świadczenie postojowe w związku z przeciwdziałaniem skutkom wywołanym (...)19 dla umów cywilnoprawnych, w którym wskazał, że umowa zlecenia z O. W. została zawarta od 1 stycznia 2020r. do 31 grudnia 2020r. i nastąpiło ograniczenie wykonywania umowy. Przychód miesięczny z niej wynikający to 1.360 zł, natomiast przychód osiągnięty przez O. W. w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku wyniósł 1.052,50 zł (wniosek (...) -C – nienumerowane karty akt ZUS).

Następnie w dniach 14 czerwca 2020r. i 20 czerwca 2020r. O. W. złożyła wnioski (...) o świadczenie postojowe za kolejne okresy. We wnioskach zawarła oświadczenia, że jej sytuacja materialna wykazana we wniosku o świadczenie postojowe (...) z dnia 26 kwietnia 2020r. nie uległa poprawie (wnioski (...) nienumerowane karty akt ZUS).

Na podstawie wskazanych wniosków organ rentowy wypłacił ubezpieczonej świadczenie postojowe odpowiednio w dniu 29 maja 2020r., w dniu 17 czerwca 2020r. oraz w dniu 3 lipca 2020r. – każdorazowo w kwocie 2.080 zł (bezsporne).

Zawiadomieniem z 18 marca 2024r. organ rentowy przekazał O. W. informację, że z urzędu wszczął postępowanie wyjaśniające w sprawie określenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia postojowego na podstawie wniosku (...) złożonego 26 kwietnia 2020r. i wniosków (...) złożonych 14 czerwca 2020r. i 20 czerwca 2020r. w związku z ograniczeniem wykonywania umowy zlecenia na rzecz płatnika Ośrodka (...) & F. B. C. (zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 18 marca 2024r. – nienumerowane karty akt ZUS).

W dniu 20 maja 2024r. została wydana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. decyzja znak: (...) w której O. W. została zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia postojowego w kwocie 2.160 zł w terminie miesiąca od otrzymania decyzji wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty świadczenia postojowego do dnia zwrotu (decyzja ZUS z 20 maja 2024r. – nienumerowane karty akt ZUS).

Powyższy stan faktyczny, który nie był sporny, Sąd ustalił w oparciu o powołane dokumenty, których autentyczność i treść nie budziła wątpliwości. Dokumenty te, niekwestionowane przez strony, zostały więc ocenione jako wiarygodne i na ich podstawie nastąpiło dokonanie ustaleń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Prawo do świadczenia postojowego zostało przewidziane w ustawie z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2024r., poz. 340 – dalej jako „ustawa (...)19”).

Na wstępie należy zaznaczyć, że główne zadania pakietu regulacji, które składają się na „tarczę antykryzysową” dotyczą ochrony zatrudnienia oraz zmniejszenia obciążeń i zachowania płynności finansowej przedsiębiorców. Rozwiązania tam zawarte obejmują nie tylko przedsiębiorców zatrudniających pracowników, a więc zapewniających miejsca pracy, ale również osoby, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą i wykonują pracę na podstawie umów cywilnoprawnych. Wśród rozwiązań, które mają zapobiegać skutkom epidemii (...)19 w Polsce, przewidziano wsparcie realizowane przez ZUS w postaci wypłacania świadczeń postojowych. W uzasadnieniu projektu nowelizacji, która dodała do komentowanej ustawy między innymi art. 15zq-15zx, podkreślono, że osoby prowadzące działalność gospodarczą, opłacające składki same za siebie oraz osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia, a także osoby wykonujące pracę na podstawie umowy o dzieło, są szczególnie narażone na niestabilność, a nawet całkowitą utratę przychodów z powodu pandemii (...)19, ze względu na brak zleceń lub zamówień, czy rezygnację z realizowanych lub zawieranych umów. Rozwiązania legislacyjne obowiązujące już dużo wcześniej (możliwość skorzystania z odroczenia terminu płatności składek, układu ratalnego, umorzenia należności składek) w obliczu pandemii wywołanej (...)19 w wielu przypadkach okazały się niewystarczające, aby uchronić określone grupy podmiotów przed zatorami płatniczymi i upadłością, jak również brakiem środków finansowych przeznaczanych na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Wprowadzając przepis art. 15zq ustawy (...)19 ustawodawca zaproponował możliwość pomocy publicznej dla osób najbardziej dotkniętych epidemią, czyli wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. W oczywisty sposób przepis ten miał niejako „ratować” osoby wymienione w ustawie przed bankructwem, co z jednej strony miało chronić ich zabezpieczenie socjalne, a z drugiej strony również ochraniać gospodarkę przed zapaścią.

Szczegółowe regulacje w zakresie świadczenia postojowego zawiera art. 15zq ustawy (...)19. Zgodnie z jego ust. 1 pkt 1, świadczenie postojowe przysługuje osobie wykonującej umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, zwane dalej ,,umową cywilnoprawną”. Świadczenie postojowe przysługuje przy tym, gdy w następstwie wystąpienia (...)19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna. (ust. 3). Na podstawie art. 15zq ust. 5 ww. ustawy, osobie wykonującej umowę cywilnoprawną świadczenie postojowe przysługuje jeżeli:

1)  umowa cywilnoprawna została zawarta przed dniem 1 kwietnia 2020r.;

2)  przychód z umowy cywilnoprawnej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;

3)  nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.

Przepis art. 15zr ust. 1-4 ustawy (...)19 zawiera regulacje dotyczące określenia wysokości przyznawanego świadczenia postojowego. Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w 2020r. nie więcej niż trzykrotnie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 (ust. 1). W przypadku gdy suma przychodów z umów cywilnoprawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskana w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe wynosi mniej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2020r. świadczenie postojowe przysługuje w wysokości sumy wynagrodzeń z tytułu wykonywania tych umów cywilnoprawnych (ust. 2). W przypadku zbiegu praw do więcej niż jednego świadczenia postojowego przysługuje jedno świadczenie postojowe (ust. 4).

Ustalenie prawa oraz wypłata świadczeń postojowych należy do właściwości Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 15zs ust. 1 ustawy (...)19, ustalenie prawa do świadczenia postojowego następuje na wniosek osoby, o której mowa w art. 15zq ust. 1, zwanej dalej „osobą uprawnioną”, składany do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ust. 1). W przypadku osoby wykonującej umowę cywilnoprawną wniosek, o którym mowa w ust. 1, składany jest za pośrednictwem odpowiednio zleceniodawcy lub zamawiającego (ust. 2).

Powyższe oznacza, że wniosek, jeśli składa go zleceniodawca czy zamawiający, pochodzi od zleceniobiorcy, a zleceniodawca czy zamawiający jest jedynie jego „przekazicielem”. Zgodnie z art. 15 zs ust. 4 ustawy (...), odpowiednio zleceniodawca lub zamawiający załącza do wniosku:

1.  oświadczenie potwierdzające:

a)  niedojście do skutku lub ograniczenie wykonywania umowy cywilnoprawnej
z powodu przestoju w prowadzeniu działalności, o którym mowa w art. 15zq ust. 3;

b)  datę zawarcia i wysokość wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej,

c)  uzyskanie przez osobę wykonującą umowę cywilnoprawną w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, przychodu nie wyższego niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;

d)  otrzymanie oświadczenia od osoby wykonującej umowę cywilnoprawną, że nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu i o wysokości uzyskanych przychodów z innych umów cywilnoprawnych;

2.  kopię umów cywilnoprawnych.

O tym, w jakich przypadkach mamy do czynienia ze świadczeniem nienależnym decyduje art. 15 zx ustawy (...). W dacie, kiedy ubezpieczona pobrała świadczenia postojowe, do których zwrotu została zobowiązana, przepis ten wskazywał, że za nienależnie pobrane świadczenie postojowe uważa się świadczenie:

1.  przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenie lub odpowiednio zleceniodawcę lub zamawiającego;

2.  wypłacone osobie innej niż osoba uprawniona.

W późniejszym czasie, poczynając od 16 grudnia 2020r., do art. 15 zx ust. 2 wprowadzono jeszcze punkt 3 wskazujący, że za nienależnie pobrane świadczenie postojowe uważa się też świadczenie wypłacone w kwocie wyższej niż należna. Jednocześnie ust. 3a ww. przepisu uzyskał brzmienie „Jeżeli wypłata świadczenia postojowego osobie innej niż osoba uprawniona lub w kwocie wyższej niż należna nastąpiła z przyczyn leżących po stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie nalicza się odsetek, o których mowa w ust. 1.

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy, zdaniem Sądu nie ma wątpliwości, że świadczenie postojowe zostało wypłacone O. W. w kwocie wyższej niż należna. Ubezpieczona mogłaby uzyskać kwotę 2.080 zł miesięcznie, którą Zakład faktycznie jej wypłacił, gdyby suma przychodów z umów cywilnoprawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskana w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe wynosiła więcej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2020r. Jeśli zaś była niższa, to świadczenie postojowe przysługiwało w wysokości sumy wynagrodzeń z tytułu wykonywania tych umów cywilnoprawnych. W przypadku O. W. przychód uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, gdy został złożony wniosek o świadczenie postojowe, wyniósł 1.052,50 zł i był niższy niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (w roku 2020r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 2.600 zł, zatem 50% tej kwoty to 1.300 zł). Ubezpieczona nie powinna więc otrzymać kwoty 2.080 zł miesięcznie, tylko kwotę wynikającą z umowy zlecenia, a więc 1.360 zł.

Organ rentowy w toku postępowania wyraźnie akcentował, że błąd skutkujący wypłatą ubezpieczonej kwot zawyżonych zaistniał po jego stronie i że w takim przypadku ubezpieczona w oparciu o art. 15zx ust. 2 pkt 3 ustawy (...) powinna zwrócić to, co pobrała nienależnie. Sąd takiego poglądu nie podzielił. Przede wszystkim ponownego podkreślenia wymaga, że w dacie wypłaty O. W. świadczeń postojowych, a więc odpowiednio 29 maja 2020r., 17 czerwca 2020r. i 3 lipca 2020r., kwoty nadpłacone nie stanowiły świadczeń nienależnie pobranych w rozumieniu obowiązujących wówczas przepisów. Przepis art. 15zx ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 15 grudnia 2020r. stanowił bowiem, że za nienależnie pobrane świadczenie postojowe uważa się świadczenie: 1) przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenie lub odpowiednio zleceniodawcę lub zamawiającego oraz 2) wypłacone osobie innej niż osoba uprawniona.

W rozpoznawanej sprawie żadna z tych sytuacji nie wystąpiła, gdyż świadczenia postojowe zostały wypłacone tej osobie, która była do nich niewątpliwie uprawniona. Ponadto, nie zaistniała sytuacja, w której ubezpieczona bądź płatnik składek, składający w jej imieniu wniosek (...), wprowadziliby w błąd organ rentowy bądź złożyli fałszywe oświadczenie czy dokumenty. Natomiast przepis art. 15zx ust. 2 pkt 3 ustawy (...), na który powołał się organ rentowy, wszedł w życie dopiero z dniem 16 grudnia 2020r. Został dodany przez ustaw ę z dnia 9 grudnia 2020r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 2255). Z uwagi na to, że ustawa ta nie zawiera przepisów przejściowych, to przyjąć należy, że zmiany, które wprowadziła, odnoszą się do stanów faktycznych zaistniałych dopiero od dnia wejścia w życie tej ustawy, czyli od 16 grudnia 2020r., co potwierdził także Sąd Apelacyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z 14 listopada 2023r. (III AUa 439/22).

W dacie, gdy O. W. i płatnik składek składali wnioski o świadczenie postojowe, a także potem – w dacie wypłaty kolejnych świadczeń, wskazany przepis nie obowiązywał. Wypłacone ubezpieczonej świadczenia nie były więc świadczeniami nienależnymi i nienależnie pobranymi. W takiej sytuacji ubezpieczona nie może być zobowiązana do ich zwrotu.

Dodatkowo Sąd uwzględnił okoliczność, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym problematyki zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na tle art. 138 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 84 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, których brzmienie jest zbliżone do brzmienia art. 15 zx ustawy (...), zgodnie przyjmuje się, że organ rentowy może domagać się zwrotu nienależnie pobranego świadczenia jedynie wówczas, gdy ubezpieczonemu można przypisać złą wolę. Obowiązek zwrotu obciąża tylko tego, kto przyjął świadczenie w złej wierze, wiedząc, że mu się ono nie należy (por. na przykład wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2022r., (...) 107/21, LEX nr 3352125). Również w doktrynie podkreśla się, że zarzut pobrania nienależnego świadczenia z ubezpieczenia społecznego może być podniesiony tylko wobec osoby, która otrzymała świadczenie bezpodstawnie, i to tylko wówczas, gdy osoba ta miała świadomość, że wypłacone świadczenie jej się nie należy (por. B. Gudowska: Zwrot nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych - część 1, PiZS 2011 nr 7, s. 18, część 2, PiZS 2011 nr 8 s. 28).

W art. 15zx ustawy (...), w brzmieniu jakie obowiązywało początkowo, ustawodawca także położył nacisk na ww. aspekty, gdyż wskazał, że nienależnie pobrane są świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenie lub odpowiednio zleceniodawcę lub zamawiającego oraz wypłacone osobie innej niż osoba uprawniona. Z dniem 16 grudnia 2020r. w ww. przepisie uwzględnił dodatkowo sytuację, gdy świadczenie zostało wypłacone w kwocie wyższej niż należna, co zdaniem Sądu nie powinno odnosić się do stanów faktycznych zaistniałych przed ww. datą, szczególnie jeśli taka osoba, jak O. W. i płatnik składek, nie mieli złej woli. Wszystkie dane we wnioskach podali zgodnie z prawdą, bez zamiaru wprowadzenia w błąd Zakładu i bez zamiaru uzyskania kwot, które byłyby wyższe niż należne. To Zakład popełnił błąd i próbuje przerzucić na ubezpieczoną odpowiedzialność za taki stan rzeczy. Ubezpieczona tymczasem, pobierając świadczenie, nie mogła mieć świadomości tego, że omyłka Zakładu będzie skutkowała koniecznością zwrotu przez nią świadczeń wypłaconych w wyższej kwocie niż należna, bo wówczas nie obowiązywały takie regulacje.

W związku z powyższym Sąd, stosując art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że O. W. nie jest zobowiązana do zwrotu pobranego świadczenia postojowego w kwocie 2.160 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

sędzia Agnieszka Stachurska