Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Michalska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 r. na rozprawie w Warszawie

sprawy Z. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania Z. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 3 sierpnia 2018 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Ubezpieczony Z. R. w dniu 24 sierpnia 2018 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 3 sierpnia 2018 r. znak: (...). W uzasadnieniu ubezpieczony zaznaczył, że wniosek o emeryturę złożył w miesiącu wrześniu 2017 r. wraz z kserokopią świadectwa pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), które nie zostało uwzględnione przez organ rentowy przy obliczaniu wysokości emerytury. Oryginał przedmiotowego świadectwa pracy odwołujący dostarczył dopiero w lipcu 2018 r. W związku z powyższym, ubezpieczony wniósł o obliczenie wysokości emerytury i jej wyrównanie za okres od dnia przyznania mu emerytury w kwotach wskazanych w decyzji z dnia 3 sierpnia 2018 r. (odwołanie k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 7 września 2018 r. niósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że Z. R. w dniu 30 października 2017 r. złożył wniosek o emeryturę, którą organ rentowy przyznał mu na podstawie decyzji z dnia 23 listopada 2017 r. od dnia 1 października 2017 r. tj. od miesiąca złożenia wniosku. W dniu 21 grudnia 2017 r. odwołujący złożył wniosek o ponowne obliczenie świadczenia wraz z dodatkowymi dokumentami. Po rozpoznaniu wniosku Oddział decyzją z dnia 12 stycznia 2018 r. przeliczył emeryturę od dnia 1 października 2017 r. tj. od daty przyznania świadczenia. Następnie w dniu 26 czerwca 2018 r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o ponowne obliczenie świadczenia wraz z dokumentacją z Archiwum Państwowego w W. z okresu zatrudnienia w (...) S.A. Decyzją z dnia 3 sierpnia 2018 r. organ rentowy przeliczył emeryturę od dnia 1 czerwca 2018 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku (odpowiedź na odwołanie k. 4 – 4 verte a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. R. urodzony w dniu (...) w dniu 30 października 2017 r. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. wniosek o emeryturę. Ubezpieczony wraz z wnioskiem o emeryturę dołączył kserokopie świadectwa pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), ubezpieczony został poinformowany przez pracownika organu rentowego, że do ww. wniosku powinien złożyć oryginały świadectw pracy.

Organ rentowy na podstawie decyzji z dnia 23 listopada 2017 r. przyznał odwołującemu prawo do emerytury od dnia 1 października 2017 r. tj. od wejścia w życie przepisów (wniosek o emeryturę z załącznikami k. 1- 25 a.e., decyzja ZUS z dnia 23 listopada 2017 r. k. 56 a.e., zeznania odwołującego Z. R. k. 16 a.s.).

W dniu 21 grudnia 2017 r. odwołujący złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziale w W. wniosek o ponowne obliczenie emerytury. Do wniosku odwołujący załączył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez (...) Sp. z o.o. (...) W. za lata 1976 – 1978 r. oraz Centrum (...) w W. za okres od 1 sierpnia 1978 r. do 31 grudnia 1978 r. (wniosek z dnia 21 grudnia 2017 r. wraz z załącznikami k. 63 – 62 a.e.).

W odpowiedzi na powyższy wniosek organ rentowy wydał decyzję w dnia 12 stycznia 2018 r., którą przeliczył emeryturę od 1 października 2017 r. tj. od daty, od której przyznano świadczenie (decyzja ZUS z dnia 12 stycznia 2018 r. k. 73 a.e.).

Ubezpieczony następnie w dniu 26 czerwca 2018 r. złożył wniosek o ponowne obliczenie emerytury. Do wniosku załączył swoją dokumentację pracowniczą z Archiwum Państwowego w W. zawierającą kserokopię z poświadczeniem zgodności z oryginałem świadectwa pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku starszego inspektora ds. zaopatrzenia w okresie od 19 lipca 1979 do 28 lutego 1982 r. (wniosek o ponowne przeliczenie emerytury k. 77 a.e., kserokopie z poświadczeniem zgodności kserokopii z oryginałem świadectwa pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) k. 79 – 83 a.e.).

Po rozpoznaniu ww. wniosku organ rentowy wydał w dniu 3 sierpnia 2018 r. decyzję na podstawie której przeliczył emeryturę odwołującego od 1 czerwca 2018 r. tj. od miesiąca w którym złożono wniosek. W ten sposób obliczona emerytura Z. R. wyniosła 1 769,02 zł (decyzja ZUS z dnia 3 sierpnia 2018 r. k. 113 a.e.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych. Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Z. R. od decyzji z dnia 3 sierpnia 2018 r. znak: (...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Kwestią sporną niniejszego postępowania było ustalenie, czy odwołujący ma prawo do wypłaty świadczenia emerytalnego w ponownie obliczonej wysokości od dnia 1 października 2017 r. tj. od daty, od której przyznano ubezpieczonemu świadczenie emerytalne. W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt wynikający ze świadectwa pracy, zgodnie z którym odwołujący był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...).

Sąd zważył, że organ rentowy ustalił odwołującemu prawo do emerytury na mocy decyzji z dnia 23 listopada 2017 r. od dnia 1 października 2017 r. tj. od wejścia w życie przepisów.

Bezspornym jest również, że ubezpieczony wraz z wnioskiem o emeryturę dołączył kserokopie świadectwa pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...). Odwołujący został poinformowany przez pracownika organu rentowego, że wymagane są oryginały świadectwa pracy, potwierdził to również podczas przesłuchania informacyjnego na rozprawie w dniu 5 lutego 2019 r.

Sąd zauważył, że w dacie wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji możliwość dowodzenia była ściśle ograniczona przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011r., Nr 237, poz.1412). Z tego też powodu ubezpieczony ubiegając się o świadczenie obowiązany był do złożenia na etapie postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym zgodnej z przepisami dokumentacji potwierdzającej jego zatrudnienie. Odwołujący przedłożył kserokopię świadectwa pracy, które w ocenie organu rentowego powinno być złożone w oryginale, dlatego też - wobec ograniczonej dopuszczalności zastosowania innych środków dowodowych w postępowaniu przed organem rentowym (np. zeznań świadków) – nie mógł nabyć prawa do świadczenia w podwyższonej wysokości.

Sąd podziela utrwalone i zachowujące dalszą aktualność stanowisko orzecznictwa (odnoszącym się bezpośrednio do wcześniej obowiązującego aktu prawnego regulującego kwestię postępowania przed organami rentowymi tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń - Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm., które zostało następnie zastąpione Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe - Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz.1412) - w razie wszczęcia postępowania sądowego, toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rentowego dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w treści Rozporządzenia w sprawie postępowania dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1996 roku, sygn. akt II URN 3/95). W postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązują odstępstwa od ogólnych zasad dowodzenia podyktowane dążeniem do pełnego i wszechstronnego rozstrzygnięcia wszystkich kwestii spornych. W praktyce oznacza to, że w postępowaniu tym dopuszczalne jest wykazanie wszelkimi dowodami okoliczności, od których zależą uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, także wówczas, gdy z dokumentów wynika co innego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 września 1995 roku, sygn. akt II URN 23/95). W trakcie postępowania dowodowego w sprawach z ubezpieczenia społecznego, mogą być przeprowadzane wszelkie dowody przewidziane przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w tym także dowód z zeznań świadków, w celu udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia (odmiennie niż w trakcie postępowania przed organem rentowym), ale wiarygodność i moc wszystkich dowodów jest oceniana przez Sąd według jego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2007 roku, sygn. akt III AUa 482/07, Apel.-W-wa 2008/1/154). W ocenie Sądu Okręgowego powołane powyżej tezy, wyrażone w orzecznictwie, w sposób jednoznaczny wskazują te okoliczności, których spełnienie jest niezbędne dla ustalenia prawa do świadczenia zgodnie z przepisami ustawy o Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a ponadto wskazują te uprawnienia strony, które umożliwiają dowodzenie swoich racji zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak też w postępowaniu przed sądem powszechnym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy Sąd Okręgowy zważył, że ubezpieczony nie zakwestionował zasadności decyzji z dnia 23 listopada 2017 r., w której organ rentowy nie uznał okresu jego zatrudnienia w (...) S.A. Wobec faktu, że ubezpieczony nie skorzystał z możliwości odwołania się od decyzji z dnia 23 listopada 2017 r., wówczas pozostało mu złożenie wymaganych dokumentów wraz z wnioskiem o ponowne obliczenie świadczenia emerytalnego. Sąd zważył, że odwołujący po raz pierwszy złożył taki wniosek w dniu 21 grudnia 2017 r., jednak nie dołączył do niego przedmiotowego oryginału świadectwa pracy w (...) S.A., a zatem organ rentowy nadal nie posiadał wymaganego dokumentu poświadczającego jego zatrudnienie u tego pracodawcy. Wówczas organ rentowy po raz pierwszy wydał decyzję z dnia 12 stycznia 2018 r. w przedmiocie przeliczenia emerytury od 1 października 2017 r. tj. od daty, od której przyznano świadczenie.

W myśl art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1270) postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Przepis art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

Sąd miał na uwadze, że ubezpieczony ponowny wniosek o przeliczenie emerytury złożył w dniu 26 czerwca 2018 r., do wniosku załączył kserokopię świadectwa pracy z okresu jego zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku starszego inspektora ds. zaopatrzenia od 19 lipca 1979 r. do 28 lutego 1982 r. zaopatrzone podpisem o poświadczeniu zgodności kserokopii z oryginałem.

Zgodnie z art. 133 ust. 1 ustawy emerytalnej w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo
do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1)  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2)  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalno-rentowego został złożony przez odwołującego w dniu 26 czerwca 2018 r.

Sąd zważył, że organ rentowy wypłacał ubezpieczonemu świadczenie w wysokości wynikającej z dokumentów przedłożonych przez odwołującego 21 grudnia 2017 r. wraz z wnioskiem o ponowne obliczenie świadczenia , w konsekwencji organ rentowy decyzją z dnia 12 stycznia 2018 r. przeliczył emeryturę od dnia 1 października 2017 r. tj. od daty przyznania świadczenia. Wówczas ubezpieczony nie złożył oryginału, bądź kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem świadectwa pracy z okresu zatrudnienia w (...) S.A., a więc przyznanie niższych świadczeń nie było następstwem błędu organu rentowego. Nie było zatem podstaw do podwyższania świadczenia wedle art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej.

W ocenie Sądu Okręgowego organ rentowy prawidłowo ustalił prawo do wypłaty ponownie przeliczonej emerytury od dnia 1 czerwca 2018 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożono wniosek. Świadczenie w nowej wysokości wypłacono zatem od prawidłowej daty zgodnie z treścią cytowanego wyżej art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej.

W konsekwencji Sąd Okręgowy w rozpatrywanej sprawie nie stwierdził błędu po stronie organu rentowego, który mógłby skutkować uwzględnieniem odwołania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

(...)

(...)