Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2025 r. w Warszawie

sprawy G. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania G. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 5 lutego 2024 roku, znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2024 r. G. K. (1), działając przez profesjonalnego pełnomocnika, odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 5 lutego 2024 r., znak: (...), którą organ rentowy odmówił mu prawa do emerytury pomostowej.

Zaskarżonej decyzji odwołujący się zarzucił:

1.  naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 6, 7, 7a § 1, 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych i nieuprawnionej odmowy przyznania emerytury pomostowej;

2.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 4 w zw. z art. 49 u.o.e.p. poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że mimo iż G. K. (1) świadectwami pracy wykazał, że w okresie od 11 stycznia 1983 r. do 27 kwietnia 1984 r. i od 9 maja 1986 r. do 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze jako lakiernik samochodowy, to organ rentowy odmówił mu przyznania emerytury pomostowej, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 r. skarżący nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wykazanej w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, wynoszącej co najmniej 15 lat, z tego powodu, że pracodawca nie potwierdził, że w tych okresach skarżący wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Podnosząc wskazane zarzuty odwołujący się wniósł o zmianę decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu.

W uzasadnieniu stanowiska odnośnie do pierwszego z podniesionych zarzutów odwołujący się wskazał, że analiza akt wskazuje, iż organ nie zgromadził wszechstronnie dokumentacji, a ta którą dysponował została przez niego oceniona sposób odbiegający od naczelnych zasad k.p.a. – zasady praworządności, zasady prawdy obiektywnej, zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść strony, itp.). Odwołujący się podniósł, że powinnością organu rentowego było ustalenie czy pracodawca przesyłał do ubezpieczyciela stosowne zgłoszenia, a z akt sprawy nie wynika, żeby ZUS przeprowadził postępowanie wyjaśniające w tym przedmiocie. Odwołujący się zaznaczył, że w aktach sprawy znajdowały się dokumenty w postaci świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i świadectwo pracy, z których jasno wynikało, że odwołujący się wykonywał prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu. Tym samym, zdaniem odwołującego się, organ rentowy mimo dowodów przemawiających za przyznaniem emerytury pomostowej, uznał, że odwołujący się nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach, co należy uznać całkowicie nieuprawnione, ponieważ jak wynika z ww. świadectw, okres pracy w szczególnych warunkach/szczególnym charakterze na dzień 31 grudnia 2008 r. wyniósł aż 25 lat, 10 miesięcy i 23 dni.

Zdaniem odwołującego się niezaliczenie mu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów od 11 stycznia 1983 r. do 27 kwietnia 1984 r. i od 9 maja 1986 r. do 31 grudnia 2008 r., z tego powodu, że pracodawca nie potwierdził, iż w tych okresach wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, było zrzuceniem odpowiedzialności na pracodawcę. Odwołujący się nadmienił, że jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te winny być rozstrzygane na korzyść strony.

Reasumując odwołujący się wskazał, że organ rentowy nie przyznając mu prawa do emerytury naruszył art. 4 w zw. z art. 49 u.o.e.p. poprzez ich niezastosowanie., mimo faktu, że świadectwami pracy – nieuwzględnionymi przez Zakład, wykazane zostało, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze jako lakiernik samochodowy. Jednocześnie, zdaniem odwołującego się, ewentualnymi zaniedbaniami za brak zgłoszenia stosownej dokumentacji przez pracodawcę, Zakład obarczył samego odwołującego, który nie miał na ten fakt, żadnego wpływu (odwołanie G. K. (1) z dnia 5 lutego 2024 r., znak: (...) – k. 3-5 a.s.).

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i podniósł, że odwołujący się nie spełnia warunków, o których mowa w art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. po 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy wskazał, że odwołujący nie przedłożył dokumentów potwierdzających taką pracę po 31 grudnia 2008 r., a ponadto nie został zgłoszony do ZUS przez pracodawcę jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach lub charakterze.

W ocenie organu rentowego odwołujący się nie spełnia również warunku, o którym mowa w art. 49 pkt 3 ustawy o emeryturach pomostowych. W dniu 1 stycznia 2009 r. nie miał wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 (tj. wskazanych w załączniku nr 1 i 2 do ustawy). Organ rentowy zaakcentował, że ustawa o emeryturach pomostowych w załączniku nr 1 i 2 do tej ustawy nie wymienia prac lakierników samochodowych, jako pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnych charakterze (odpowiedź Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na odwołanie – k. 8-8 verte a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. K. (1) urodził się w dniu (...)

W okresie od 15 listopada 1978 r. do 31 grudnia 1982 r. zatrudniony był w Zakładzie (...) (bezsporne). W okresie od 11 stycznia 1983 r. do 28 lutego 2011 r. pracował jako lakiernik samochodowy w wymiarze pełnego etatu w (...) (świadectwo pracy z dnia 28 lutego 2011 r. – k. 6 a.r.).

Pismem z dnia 15 marca 2010 r. ww. pracodawca poinformował G. K. (1), że praca na stanowisku, jakie dotychczas wykonywał, tj. lakiernik samochodowy – w wyniku zmiany przepisów od 1 stycznia 2009 r., przestaje być kwalifikowana jako praca w szczególnych warunkach (pismo – akta osobowe – k. 37 a.s.).

W czasie zatrudnienia w (...) wykonywał prace w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze od 11 stycznia 1983 r. do 27 kwietnia 1984 r. i od 9 maja 1984 r. do 31 grudnia 2008 r. jako lakiernik samochodowy, co pod względem rodzaju obowiązków i wykonywanej pracy odpowiada stanowisku lakiernik – malarz wymienionego w wykazie A, Dziale XIV, poz. 17 pkt 1 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub szczególnych charakterze w zakładach resortu hutnictwa i przemysłu (świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych – k. 7 a.r.).

W dniu 5 stycznia 2024 r. G. K. (1) wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o emeryturę pomostową (wniosek – k. 1 a.r.).

W dniu 5 lutego 2024 r., organ rentowy wydał decyzję znak: (...), którą odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy uzasadniając odmowę wskazał, że G. K. (1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy ustalił, że staż pracy odwołującego się w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 4 ustawy pomostowej wynosi 25 lat 8 miesięcy i 17 dni, zaś stażem pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 49 ww. ustawy odwołujący w ogóle się nie legitymuje. Staż sumaryczny G. K. (1) wynosi 32 lata 3 miesiące 12 dni w tym 31 lat 7 miesięcy i 23 dni okresów składkowych (decyzja (...) – k. 4 a.r.).

G. K. (1), działając przez profesjonalnego pełnomocnika, odwołał się od decyzji Zakładu, co zainicjowało postępowanie sądowe (odwołanie – k. 3-5 a.s.).

Sąd w dniu 25 lutego 2025 r. postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy celem ustalenia czy praca wykonywana przez odwołującego G. K. (1) w okresie zatrudnienia od 11 stycznia 1983 r. do 28 lutego 2011 r. w (...), stanowiła pracę w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 4 bądź art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych (postanowienie – k. 39 a.s.).

Biegły sądowy z zakresu BHP Z. C. w opinii z dnia 25 marca 2025 r. stwierdził, że całość dokumentacji załączonej do akt sprawy pozwala na uznanie, że G. K. (1) w spornym okresie czasu pracy, tj. od dnia 11 stycznia 1983 r. do dnia 28 lutego 2011 r. w (...) w W. nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych/o szczególnym charakterze w oparciu o wymagania ustawy o emeryturach pomostowych, zgodnie z treścią załącznika nr 1 i nr 2 do ww. ustawy (opinia biegłego ds. BHP – k. 44-49 a.s).

Pismem procesowym z dnia 9 kwietnia 2025 r. organ rentowy nie zgłosił zarzutów do opinii biegłego i podtrzymał stanowisko o oddaleniu odwołania (pismo procesowe ZUS – k. 59 a.s.). Pełnomocnik odwołującego się nie zajął stanowiska w zakresie opinii w wyznaczonym terminie, a pismem z dnia 6 maja 2025 r. wniósł o przedłużenie terminu na ustosunkowanie się do opinii biegłego do dnia 14 maja 2025 r., co argumentował dotychczasową niemożnością zajęcia stanowiska z powodu trudnej sytuacji rodzinnej i skomplikowanej materii sprawy (pismo procesowe – k. 63 a.s.). Nie złożył jednak żadnego stanowiska względem opinii do dnia wydania wyroku.

Sąd Okręgowy ustalił stan faktyczny na podstawie powołanych dowodów z dokumentów akt sprawy, w tym z akt osobowych G. K. (1) i z akt organu rentowego. Dokumenty, na których Sąd się oparł, stanowiły podstawę ustaleń odnośnie do przebiegu zatrudnienia i nie budziły one wątpliwości co do ich wiarygodności. Nadto, strony sporu tych dokumentów nie kwestionowały, a zatem Sąd nie znalazł podstaw, aby nie uwzględnić ich przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Sąd czyniąc ustalenia faktyczne, co do charakteru pracy odwołującego, jako niestanowiącej pracy w warunkach szczególnych, oparł się także na opinii biegłego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy uznając, że jest on przydatna do rozstrzygnięcia sprawy, daje rzetelną odpowiedź na stawiane przez Sąd pytania i zawiera zrozumiałą, spójną argumentację oraz jasne wnioski. Wobec tak dokonanej oceny opinii biegłego, Sąd uznał, że nie było potrzeby przedłużania terminu pełnomocnikowi powoda na ustosunkowanie się do opinii biegłego, czego zaniechał w wyznaczonym terminie, nadto Sąd stoi na stanowisku, że – twierdzeniom pełnomocnika powoda – materia sprawy nie była tak skomplikowana, by zasadnym było przedłużanie ww. terminu.

Tak zebrany materiał dowodowy sąd uznał za wystarczający do wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie G. K. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 5 lutego 2024 r., znak: (...), było niezasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 164) określa w art. 4 i art. 49 warunki nabycia prawa do przewidzianego w niej świadczenia. W myśl pierwszego z nich, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6. po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z powołanego unormowania wynika, że przy nabywaniu prawa do emerytury pomostowej na podstawie ww. przepisu uwzględnieniu podlegają przypadające przed dniem 1 stycznia 1999 r. okresy pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej, jednakże dotyczy to wyłącznie sytuacji spełnienia przez ubezpieczonego wszystkich pozostałych przesłanek określonych w art. 4, które muszą wystąpić łącznie.

W rozpatrywanej sprawie ubezpieczony spełnił warunki określone w art. 4 pkt 1, 3-5 i 7 ustawy o emeryturach pomostowych. Urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r., osiągnął wiek 60 lat, rozwiązano z nim stosunek pracy i posiada okres składkowy wynoszący co najmniej 25 lat oraz przed dniem 1 stycznia 1999 r. przez 15 lat pracował w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na stanowisku lakiernika samochodowego i taką właśnie pracę wykonywał. Były to czynności odpowiadające pracy, o których mowa w wykazie A, dziale XIV poz. 17 pkt 1 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu z dnia 30 marca 1985 r.

Powyższe nie było jednak wystarczające do zmiany zaskarżonej decyzji, gdyż zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych, ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. powinien wykonywać pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w/w ustawy, aby móc uzyskać świadczenie, o które się ubiega.

Sąd rozważając tę kwestię sięgnął do art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Wskazano w nim, że prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Prace o szczególnym charakterze są to natomiast prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy (art. 3 ust. 3).

Uwzględniając rodzaje prac, które wymienia załącznik 1 i 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, Sąd przeanalizował zatrudnienie ubezpieczonego po dniu 31 grudnia 2008 r. Z materiału dowodowego wynika, że G. K. (1) po w/w dacie kontynuował zatrudnienie w (...) na dotychczas zajmowanym stanowisku lakiernika samochodowego, aż do dnia 28 lutego 2011 r. Taki rodzaj pracy, jaki wykonywał odwołujący się nie został jednak wymieniony w załączniku nr 1 bądź w załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. Prace te wcześniej, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze były kwalifikowane jako wykonywane w warunkach szczególnych. Obecnie jednak załączniki do ustawy o emeryturach pomostowych, które zostały zredukowane w stosunku do wcześniejszej regulacji, takich prac już nie przewidują.

Potwierdził to zresztą pracodawca (...) w W. w wystosowanym do G. K. (1) piśmie z dnia 15 maca 2010 r., w którym poinformował, że z wejściem w życie od dnia 1 stycznia 2009 r. ustawy o emeryturach pomostowych, wykonywana przez niego praca lakiernika samochodowego traci przymiot pracy w warunkach szczególnych. Odzwierciedleniem tego stanu rzeczy jest, wystawiony przez ww. pracodawcę, dokument – świadectwo pracy w warunkach szczególnych, w którym stwierdzono, że G. K. (1) wykonywał prace w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze od 11 stycznia 1983 r. do 27 kwietnia 1984 r. i od 9 maja 1984 r. do 31 grudnia 2008 r. jako lakiernik samochodowy.

Ostatecznie, decydujące znaczenie dla kwalifikacji pracy odwołującego się w spornym okresie miała opinia biegłego ds. BHP, której wnioski i argumentacja korelują ze stanem rzeczy wynikającym z ww. dokumentów. W oparciu o opinię biegłego, Sąd stanął na stanowisku, że ubezpieczony nie wykonywał po 31 grudnia 2008 r. pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Wobec powyższego nie został spełniony wymóg z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych i dlatego w oparciu o art. 4 ww. ustawy przyznanie G. K. (1) prawa do emerytury pomostowej nie było możliwe.

Powyższe nie wyklucza jednak możliwości uzyskania świadczenia na podstawie ustawy o emeryturach pomostowych, bowiem wyjątek od zasady wynikającej z art. 4 wskazanej ustawy wprowadził art. 49. Zgodnie z tym przepisem prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1. po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2. spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2 okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Analiza zacytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że w miejsce warunku z art. 4 pkt 6 wprowadza on wymaganie, aby wnioskodawca spełniał w dniu wejścia ustawy w życie, tj. 1 stycznia 2009 r. warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. To oznacza, że osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową, która po dniu 31 grudnia 2008r. nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy „szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do tej emerytury jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013r., akt II UK 159/13, LEX n 1405231). Wynika to z faktu, że ustawa o emeryturach pomostowych zawiera autonomiczną (w stosunku do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze) definicję prac wykonywanych odpowiednio w szczególnych warunkach i prac o szczególnym charakterze. Innymi słowy zakwalifikowanie danej pracy jako pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie jest równoznaczne z uznaniem tej pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Jak to już zostało wskazane, wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, zaś wykaz prac o szczególnym charakterze znajduje się w załączniku nr 2 do ustawy. Oceniając zgromadzone dowody przy uwzględnieniu wskazanych załączników, Sąd doszedł do wniosku, że ubezpieczony nie wykazał, aby w dniu wejścia w życie ustawy, to jest na dzień 1 stycznia 2009 r., miał wymagany w przepisach okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, wynoszący co najmniej 15 lat. Z całą pewnością jako taka nie może być kwalifikowana praca ubezpieczonego w (...) w (...), gdzie ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia pracował na stanowisku lakiernika samochodowego, a praca taka nie została wymieniona w załącznikach 1 i 2 do ustawy o emeryturach pomostowych i nie może być kwalifikowane jako wykonywana w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Załączniki 1 i 2 do tej ustawy - w odróżnieniu od Wykazu A do rozporządzenia z dnia 7 lutego 198 3r. – takich prac nie wymieniają.

Ponownego zaakcentowania wymaga, że w ustawie o emeryturach pomostowych katalog prac w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze w porównaniu do wykazów stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, uległ zawężeniu. I tak praca polegająca na lakierowaniu ręcznym lub natryskowym, jaką przez wiele lat wykonywał ubezpieczony została uwzględniona w dziale XIV, pod pozycją 17 w wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Natomiast załączniki nr 1 i nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych takiej pracy już nie wymieniają,

Rację należy więc przyznać Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, co do tego, że G. K. (1) stażem pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 49 ww. ustawy o emeryturach pomostowych, w ogóle się nie legitymuje, co oznacza, że także w oparciu o ww. przepis, nie spełnia warunków uprawniających do świadczenia, o które wnosił, tj. na dzień 31 grudnia 2008 r. nie legitymuje się okres 15 lat pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ustawy pomostowej, który odsyła do katalogu tych prac ujętych w załączniku 1 i 2 do ww. ustawy.

W związku z powyższym, z uwagi na ustalone okoliczności faktyczne i analizę przepisów prawa, należało stwierdzić, że decyzja organu rentowego, którą odmówiono mu prawa emerytury pomostowej była prawidłowa, wobec braku podstaw do przyznania świadczenia na podstawie art. 4 lub 49 tej ustawy.

W konsekwencji, odwołanie G. K. (2) było niezasadne i należało je oddalić, co Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.