Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Zofia Pawelczyk-Bik

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Kapanowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2025 r. w Warszawie

sprawy T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o kapitał początkowy i wysokość emerytury

na skutek odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 16 lutego 2023 r. znak (...) (...) i z dnia 17 lutego 2023 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. z dnia 16 lutego 2023 r. znak (...) (...), w ten sposób, że ustala wysokość kapitału początkowego dla odwołującego T. W. z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 152,12 % na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 138.736,29 zł, a po waloryzacji na dzień 31 grudnia 2021 r. na kwotę 713.158,24 zł,

2.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. z dnia 17 lutego 2023 r. znak (...), w ten sposób, że ustala, że emerytura odwołującego T. W.
z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 152,12 % wynosi na dzień od 30 stycznia 2022 r. – 5263,07 zł, a po waloryzacji od 1 marca
2022 r. – 5631,48 zł, a od 1 marca 2023 r. – 6464,94 zł.

Sygn. akt VII U 735/23

UZASADNIENIE

T. W. w dniu 17 kwietnia 2023 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 16 lutego 2023 r., znak (...) (...), w części tj. w zakresie nieuznania do wysokości kapitału początkowego dochodów za lata pracy 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Sp. z o. o.

Ubezpieczony złożył również odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 17 lutego 2023 r., znak: (...) w całości w zakresie nieprawidłowo wyliczonej emerytury bez uwzględnienia przy ustalaniu wartości kapitału początkowego dochodów za lata pracy 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Sp. z o. o.

Zaskarżonym decyzjom ubezpieczony zarzucił naruszenie:

1.  art. 173 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 1 ww. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i obliczenie wartości kapitału początkowego z pominięciem faktycznie osiąganych dochodów przez T. W., w latach 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo- Usługowym (...) Sp. z o. o, co miało w konsekwencji wpływ na ustalenie ostatecznej wysokości świadczenia emerytalnego;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w konsekwencji nieprawidłowe ustalenie, iż Ubezpieczony nie udowodnił w sposób wystarczający przed ZUS rzeczywistych wynagrodzeń za okres pracy w latach 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Sp. z o. o., co w konsekwencji ma negatywny wpływ na wysokość emerytury;

Odwołujący się wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 16 lutego 2023 r. znak: (...)- 2019, jak również z dnia z dnia 17 lutego 2023 r. znak: (...) poprzez uwzględnienie do wysokości ustalonego wadliwą decyzją wartości kapitału początkowego rzeczywistych wynagrodzeń za okres pracy w latach 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Sp. z o. o., co finalnie przełoży się na wysokość pobieranego świadczenia emerytalnego wnioskodawcy.

W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołujący się wskazał, że na mocy złożonego i znajdującego się w aktach emerytalno - rentowych wnioskodawcy świadectwa pracy z dnia 16.10.2000 r. z Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo- Usługowego (...) Sp. z o. o bezspornie wynika, iż T. W. pracował tam w latach 01.08.1991 r. do 15.10.2000 r. Z uwagi na kwestie formalną ZUS zakwestionował kluczowy dokument tj. zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, co jest bardzo krzywdzące bowiem pozbawia odwołującego wyliczenia jego świadczenia zgodnie z rzeczywistymi zarobkami. Należy zauważyć, iż przedmiotowy dokument opatrzony jest innymi podpisami osób upoważnionych, na pewno nie jest dokumentem nieprawdziwym, sfałszowanym bądź wytworzonym, zatem jest wystarczającym do ustalenia na jego podstawie rzeczywistości osiąganych wynagrodzeń przez Sąd (odwołanie z dnia 17 kwietnia 2023 r. – k. 3-10 a.s.).

Sprawa dot. odwołania od decyzji z dnia 17 lutego 2023 r., znak (...) została zarejestrowana pod sygn. akt VII U 736/23 (odwołanie z dnia 17 kwietnia 2023 r. – k. 2, akta o sygn. VII U 736/23). Zarządzeniem z dnia 11 maja 2023 r. Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. sprawę tę połączył ze sprawą VII U 735/23 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia i prowadzenia dalej pod sygnaturą VII U 753/23 ( zarządzenie z dnia 11 maja 2023 r. – k. 6 akta o sygn. VII U 736/23).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że wysokość zarobków za sporny okres dokumentuje zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione w dniu 24 października 2000 r. W ocenie organu dokument ten nie spełnia wymogów formalnych bowiem został podpisany z upoważnienia przez osobę posługująca się pieczęcią imienna innej osoby. W ocenie organu brak jest dowodów potwierdzających faktyczne umocowanie i jego zakres osoby podpisanej na przedmiotowym druku. Jednocześnie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie można ustalić na podstawie innych dowodów (możliwych do przeprowadzenia przez organ w toku postępowania wyjaśniającego), tj. legitymacji ubezpieczeniowej - ta bowiem nie zawiera wpisów o wysokości zarobków ubezpieczonego w poszczególnych latach. Płatnik w spornym okresie rozliczał składki na deklaracjach bezimiennych. Organ nie kwestionuje okoliczności, iż w spornym okresie ubezpieczony był zatrudniony u wskazanego płatnika. Wobec powyższego wnioski dowodowe zmierzające do wykazania tego faktu nie są przydatne dla rozpoznania sprawy, bowiem dotyczą okoliczności niespornej . W toku postępowania wyjaśniającego organ nie może odstąpić od ograniczeń wynikających z treści rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412 ze zm.). W konsekwencji powyższego wysokość emerytury ubezpieczonego została ustalona przy wykorzystaniu m.in. wartości kapitału początkowego ustalonego w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie z dnia 25 kwietnia 2023 r. – k. 18 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. W., ur. (...), w okresie od 1 sierpnia 1991 r. do 15 października 2000 r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (świadectwo pracy z dnia 16 października 2000 r. – k. 6 a.r.; zeznania T. W. – k. 37 a.s.).

W dniu 24 października 2000 r. wskazany pracodawca wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, potwierdzające zatrudnienie T. W. w okresie od 1 sierpnia 1991 r. do 15 października 2000 r., z wynagrodzeniami wynoszącymi: za rok 1991 – 21.720.000 zł, za rok 1992 – 78.564.200 zł, za rok 1993 – 109.732.500 zł, za rok 1994 – 139.449.400 zł, za rok 1995 – 13.676,01 zł, za rok 1996 – 15.934 zł; za rok 1997 – 15.308,91 zł, za rok 1998 – 17.442,24 zł. Zaświadczenie zostało podpisane przez E. S. z upoważnienia prokurenta J. P. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 24 października 2000 r. – k. 14 a.r.).

Ubezpieczony zwrócił się z zapytaniem o dokumentacje osobowo-płacową z przedsiębiorstwa (...) do Archiwów Państwowych, które udzieliły informacji zwrotnej w piśmie z dnia 13.01.2022 r., że nie przechowują w swoim zasobie akt pracowniczych z ww. zakładu pracy. Równocześnie udzieliły rekomendacji o zwrócenie się do właściwego Sądu Rejonowego Wydziału Gospodarczego KRS. T. W. zwrócił się do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie, XII Wydział Gospodarczy KRS czy posiada informacje, które mogłyby nakierować na miejsce składowania dokumentacji osobowo - płacowej. W odpowiedzi otrzymał informację odnośnie danych znajdujących się w rejestrach sądowych z odpowiedzią, iż Sąd nie jest przechowawcą dokumentacji osobowej i płacowej (w złączeniu), jak również ze wskazaniem, że Spółka nie odbiera korespondencji sądowej pod adresem wskazanym w aktach rejestrowych oraz że osoba uprawniona do reprezentowania Spółki zamieszkuje we W. (k. 11-15 a.s.).

W dniu 30 grudnia 2021 r. ubezpieczony złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę (wniosek – k. 1-6 a.r.).

Decyzją z dnia 16 lutego 2023 r., znak (...) (...) organ rentowy ustalił wysokość kapitału początkowego T. W. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 98.225,82 zł. Organ rentowy uwzględnił okresy składkowe łącznie 19 lat, 5 miesięcy, 6 dni, tj. 233 miesiące oraz nieskładkowe łącznie 7 miesięcy, 7 dni, tj. 7 miesięcy. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1980 r. do 31 grudnia 1989 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 90,22%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 90,22% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie emerytalnej. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił m.in. dochodów z 1991 r. w kwocie 21 720 000,00 zł; 1992 r. – 78 564 200,00 zł; 1993 r. – 109 732 500,00 zł; 1994 r. – 139 449 400,00 zł; 1995 r. – 13 676,01 zł; 1996 r. – 15 934,00 zł; 1997 r. – 15 308,01 zł; 1998 r. – 17 442,24 zł, ponieważ przedłożone zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu nie spełnia wymogów formalnych – podpisała osoba z upoważnienia posługując się pieczątką innej osoby (decyzja ZUS z dnia 15 lutego 2023 r. – k. 42-43 a.r.).

Następnie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z dnia 17 lutego 2023 r., znak (...) przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 30 stycznia 2022r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy emerytalnej i wyniosła 4243,79 zł (decyzja ZUS z dnia 17 lutego 2023 r. – k. 13 a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie wymienionych dokumentów oraz w oparciu o zeznania odwołującego T. W.. Zdaniem Sądu, dokumenty w zakresie, w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny, zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uwzględnić przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Oceniając dowody z dokumentów, Sąd miał na względzie, że organ rentowy nie kwestionował wiarygodności zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 24 października 2000 r. a jedynie podniósł, że dokument ten nie spełnia wymogów formalnych, tj. został podpisany z upoważnienia przez osobę posługująca się pieczęcią imienną innej osoby. W ocenie organu brak jest dowodów potwierdzających faktycznie umocowanie i jego zakres osoby podpisanej na przedmiotowym druku. W ocenie Sądu wskazana okoliczność nie czyni jednak tego dokumentu niewiarygodnym, dlatego Sąd uwzględnił go w stanie faktycznym, biorąc także pod uwagę, że wszystkie dowody korespondują ze sobą.

Jako wiarygodne Sąd ocenił również zeznania ubezpieczonego w zakresie w jakim pokrywają się z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie T. W. zasługiwało na uwzględnienie.

Zasady obliczania wysokości przysługującej ubezpieczonemu emerytury określają przepisy art. 25-26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r., poz. 1631, dalej: ustawa emerytalna). W myśl art. 26 ustawy emerytalnej, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 ustawy. Z kolei z art. 25 ust. 1 ustawy wynika, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Dokonując analizy wskazanego zagadnienia, Sąd miał na względzie, że kapitał początkowy, zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 ustawy emerytalnej, ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ww. ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3). Z kolei art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przewiduje, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1. okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2. okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3. okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze

nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2).

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. (art. 174 ust. 3). Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 6 ustawy emerytalnej, podstawę wymiaru emerytury (także kapitału początkowego) stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego:

1. w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę, albo

2. w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy emerytalnej, w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1. oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2. oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3. oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4. mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy (art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej).

W myśl art. 175 ust. 1 zd. 2 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalania prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie (w szczególności chodzi tu o katalog środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu, jak i wysokości przychodów).

W analizowanej sprawie organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu do wysokości kapitału początkowego dochodów za latach pracy 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o., powołując się na okoliczność, że dochody nie zostały wystarczająco udowodnione. Organ podniósł, że zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione w dniu 24 października 2000 r. zostało podpisane z upoważnienia przez osobę posługującą się pieczęcią imienną innej osoby. Ponadto płatnik w spornym okresie rozliczał składki na deklaracjach imiennych.

Zasady określające sposób postępowania przed organem rentowym oraz dowody wymagane w tym postępowaniu określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011r., Nr 237, poz. 1412). Zgodnie z § 21 rozporządzenia, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Zacytowany przepis, ani żaden inny nie wskazuje, że wpisy w legitymacji ubezpieczeniowej, w zaświadczeniu pracodawcy bądź w innych dokumentach, które wymienia rozporządzenie, powinny być opatrzone czytelnymi podpisami osób upoważnionych do wykonywania wpisów, czy też pieczątkami imiennymi takich osób. Zarzucany przez organ brak formalny nie oznacza, że osoba dokonująca wpisu nie była upoważniona do podejmowania czynności w imieniu zakładu pracy; nie jest to też brak formalny dyskwalifikujący ważność tego dokumentu, tym bardziej że wpisy w zaświadczeniu, zakwestionowanym przez ZUS, są opatrzone pieczątką nagłówkową zakładu pracy, podpisem pracownika (...) oraz czytelnym podpisem upoważnionego pracownika E. S., co zdaniem Sądu powoduje, że spełniają one wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom jak Rp-7. W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony nie może ponosić ujemnych konsekwencji wadliwie sporządzonej przez pracowników jego byłego pracodawcy dokumentacji płacowej w sytuacji, w której wykazane zostało autentyczne pochodzenie dokumentu.

W ocenie Sądu dowody przedstawione przez ubezpieczonego są spójne, precyzyjne i nie budzą wątpliwości, że należy zakwalifikować dochody za lata pracy 1991-1998 w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o. zgodnie z zaświadczeniem z dnia 24 października 2000 r. Zdaniem Sądu przyjęte przez organ rentowy stanowisko i zakwestionowanie tego dokumentu było niezasadne i zdecydowanie zbyt formalistyczne. Organ rentowy, choć powoływał się na braki formalne zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionym przez tego pracodawcę, to nie kwestionował kwot w nim wskazanych. Brak jest jakichkolwiek podstaw, aby powyższy dokument dyskwalifikować jako środek dowodowy. W ocenie Sądu przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe potwierdza, iż przedłożona przez odwołującego dokumentacja zawiera dostatecznie jasne informacje pozwalające na ustalenie nie tylko okresu zatrudnienia ale także wysokości dochodu, jaki uzyskiwał w spornym okresie.

Rozstrzygnięcie powyższej okoliczności pozwalało zatem na uwzględnienie spornego okresu zatrudnienia oraz wynagrodzenia odwołującego przy ustalaniu wysokości przysługującej mu emerytury. Zaliczenie tego okresu jako okresu składkowego miało wpływ na ustalenie kapitału początkowego odwołującego, a w konsekwencji przysługującej mu emerytury. W związku z powyższym Sąd Okręgowy zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego obliczenia kapitału i emerytury odwołującego. W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie organ rentowy (k. 43 a.s.) przedstawił stosowne obliczenie, zgodnie z którym ustalił następujące parametry konieczne do obliczenia emerytury na zasadach określonych w art. 26 ustawy emerytalnej:

- wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 152,12%;

- kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. – 138.736,29 zł;

- po waloryzacji kapitału początkowego na dzień 31 grudnia 2021 r., wartość kapitału początkowego wynosi 713.158,24 zł;

W oparciu o powyższe organ rentowy ustalił hipotetyczną kwotę emerytury od 30 stycznia 2022 r. w wysokości 5263,07 zł, a po waloryzacjach od 1 marca 2022 r. w wysokości 5631,48 zł, od 1 marca 2023 r. w kwocie 6464,94 zł. Wyliczenia organu rentowego nie były kwestionowane przez odwołującego się, który nie wnosił do nich zastrzeżeń (k. 65 a.s.).

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznając odwołanie T. W. za zasadne zważył, że skarżone decyzje podlegały stosownej zmianie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zgodnie z pkt 1 i 2 sentencji wyroku.