Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Łaciak

Protokolant: Dominika Kołpa

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 r. w Warszawie

sprawy M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 22 grudnia 2015 r. znak: (...)

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż odwołująca M. P. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od dnia 11 czerwca 2015 roku oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 11 czerwca 2015 roku z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

UZASADNIENIE

M. P. w dniu 8 lutego 2016 r. wniosła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 22 grudnia 2015 r.,
nr: (...). Odwołująca podniosła, że pierwszą rejestrację firmy (...) dokonała w dniu 8 września 2010 r.
Za pozyskane środki z Unii Europejskiej zakupiła niezbędny sprzęt elektroniczny, oprogramowanie, sprzęt biurowy oraz umeblowanie do jej firmy. Ubezpieczona wskazała,
że projektowanie architektoniczne jest procesem twórczym i odbywa się poprzez pracę umysłową nad koncepcją i projektem. Natomiast zmiana koncepcji i poprawki projektu, które są przenoszone na arkusz w konkretnym programie komputerowym, mogą mieć wpływ
na wydłużenie pracy w czasie. Odwołująca stwierdziła, że gotowy projekt jest drukowany
i nie istnieje potrzeba kopiowania oraz gromadzenia środków materialnych. W ocenie ubezpieczonej w przypadku jej pracowni jest możliwość prowadzenia działalności w oparciu o materiały własne, które zostały zakupione w poprzednich latach ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 8 marca 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W ocenie organu rentowego odwołująca w toku postępowania nie przedstawiła dowodów wystarczających do uznania, iż prowadziła działalność gospodarczą. Organ rentowy podniósł, że ubezpieczona nie dokonała zakupu środków trwałych. W ocenie organu rentowego M. P. wystawiła kilka rachunków za wykonywane usługi, lecz z pisma Urzędu Skarbowego wynika, iż nie odprowadzała zaliczek na podatek dochodowy. Zdaniem Oddziału przedstawione okoliczności dają podstawy do stwierdzenia, iż zgłoszenie
do ubezpieczeń miało charakter pozorny w rozumieniu art. 83 k.c. i zostało dokonane
z naruszeniem zasad współżycia społecznego w myśl art. 58 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. jedynie w celu uzyskania wysokich świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Wobec powyższego organ rentowy zaskarżoną decyzją stwierdził, że M. P. nie podlega ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu chorobowemu od dnia
11 czerwca 2015 r. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą
( k. 11-12 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W związku z koniecznością ustalenia okresu podlegania ubezpieczeniom społecznym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. pismem z dnia 26 października 2015 r. zawiadomił odwołującą o wszczęciu postępowania, zmierzającego do ustalenia podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie organ rentowy wezwał ją do udzielenia informacji i przesłania dokumentacji świadczącej o wykonywaniu działalności gospodarczej ( akta ZUS) .

Ubezpieczona założyła działalność gospodarczą od 8 września 2010 r. Na skutek jej zawieszenia w dniu 29 grudnia 2011 r., została wykreślona w dniu 29 grudnia 2013 r. Odwołująca ponownie założyła działalność gospodarczą w dniu 11 czerwca 2015 r.
i prowadzi ją pod nazwą (...) . Odwołująca dokonała zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, w tym do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od dnia 11 czerwca 2015 r. Ubezpieczona rozpoczęła korzystanie ze zwolnień lekarskich w związku z ciążą od dnia 15 sierpnia 2015 r., a następnie wystąpiła
z roszczeniem o wypłatę zasiłku macierzyńskiego od dnia 28 września 2015 r. Zadeklarowana podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne wyniosła za czerwiec 2015 r. 1583,60 złotych i od lipca 2015 r. do października 2015 r. po 2375,40 złotych ( okoliczności bezsporne, przesłuchanie odwołującej k. 42 a. s.).

Z treści pisma z dnia 12 listopada 2015 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...) wynika, że ubezpieczona jest czynnym i zarejestrowanym w ww. Urzędzie podatnikiem, która zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 8 września 2010 r. do dnia 29 grudnia 2013 r. Następnie dokonano zawieszenia działalności gospodarczej
w okresie od dnia 29 grudnia 2011 r. do dnia 29 grudnia 2013, a obecna jest prowadzona
od dnia 11 czerwca 2015 r. Odwołująca nie odprowadzała zaliczek na podatek dochodowy a
w 2015 r. i nie posiada obowiązku podatkowego VAT ( akta ZUS).

Z uproszczonego formularzu obliczeniowego zaliczki na podatek dochodowy wynika, że odwołująca za okres od dnia 1 czerwca 2015 r. do dnia 31 października 2015 r. uzyskała dochód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w kwocie 3396,48 złotych ( akta ZUS
i k. 31 a. s.).

Z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za rok 2015 wynika, że odwołująca osiągnęła przychód za lipiec 2015 r. 3200,00 złotych, za sierpień 2015 r. 2500,00 złotych,
za wrzesień 2015 r. 800,00 złotych, co dało łącznie kwotę 6500,00 złotych. Ubezpieczona poniosła również koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w lipcu 2015 r. 541,91 złotych, w sierpniu 2015 r. 812,87 złotych, we wrześniu 2015 r. 812,87 złotych
i w październiku 2015 r. 935,87 złotych, co dało łącznie kwotę 3103,52 złotych ( akta ZUS).

Odwołująca w związku z otrzymaniem w 2010 r. środków finansowych przyznanych
z Europejskiego Funduszu Społecznego na rozwój przedsiębiorczości zgodnie z projektem ,,Twój biznes = Twoja szansa’’ zakupiła sprzęt komputerowy z oprogramowaniem
do projektowania architektonicznego w dniu 25 października 2010 r. na kwotę
6900,00 złotych, w dniu 10 listopada 2010 r. na kwotę 7617,00 złotych oraz w dniu
30 listopada 2010 r. na kwotę 2720,00 złotych ( faktura VAT/WZ nr (...), faktura VAT zaliczkowa nr: (...) i faktura VAT (...) k. 25-27 a. s.).

Na dowód wykonywania działalności gospodarczej, ubezpieczona przedstawiła wystawione rachunki za sporządzony: projekt koncepcyjny domu jednorodzinnego w Wawrze na kwotę 2000,00 złotych w dniu 8 lipca 2015 r., inwentaryzację mieszkań przy ulicy (...) w W. na kwotę 1200,00 złotych w dniu 15 lipca 2015 r., projekt koncepcyjny budynku mieszkalnego jednorodzinnego w S. na kwotę 2500,00 złotych w dniu 3 sierpnia 2015 r. oraz projekt koncepcyjny kuchni i salonu na kwotę 800,00 złotych w dniu 8 września 2015 r. ( rachunek nr (...) k. 7 a. s., rachunek nr (...)
oraz rachunki nr (...) – akta ZUS).

I. B., L. B., K. M., D. D. i M. D. w dniu 4 lutego 2016 r. oraz A. K. i K. K. w dniu 5 lutego
2016 r. potwierdzili okoliczności, iż odwołująca wykonała na ich rzecz projekty
i inwentaryzacje oraz, że otrzymali rachunki za dokonane usługi, które następnie opłacili
( k. 4, 5, 8 i 9 a. s.).

Odwołująca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej wykonała cztery udokumentowane projekty na rzecz swoich kontrahentów. Ubezpieczona na początku spotykała się ze swoimi klientami. Po otrzymaniu od nich wizji projektu, M. P. umieszczała plan na szkicu, a następnie na komputerze. Odwołująca prezentowała swoje projekty drogą drukowaną lub w formie mailowej ( zeznania odwołującej k. 42 a. s.).

Odwołująca również korzystała z biura księgowego o nazwie ,,Usługi (...), za które opłaciła kwotę w wysokości 123,00 złotych brutto w dniu 8 października 2015 r. za usługi księgowe za III kwartał 2015 r. ( faktura VAT (...) akta ZUS).

W oparciu o powyższe ustalenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. wydał decyzję z dnia 22 grudnia 2015 r., nr: (...), w której
na podstawie art. 83 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że M. P. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu rentowym i wypadkowemu od dnia 11 czerwca 2015 r. oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 11 czerwca 2015 r. Organ rentowy podniósł, że w toku postępowania nie zostały przedstawione dowody potwierdzające faktyczne wykonywanie przez odwołującą działalności gospodarczej od dnia 11 czerwca 2015 r. w sposób ciągły i zorganizowany w celu zarobkowym, a samo zarejestrowanie działalności nie potwierdza jej faktycznego prowadzenia. Organ rentowy wskazał również,
że w ramach prowadzenia działalności gospodarczej ubezpieczona nie dokonała żadnego zakupu towaru, który stanowiłby środek trwały. Zdaniem organu rentowego z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej miało na celu wyłącznie uzyskanie świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa ( akta ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt rentowych oraz na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, między innymi na podstawie dokumentów złożonych przez odwołującą oraz jej zeznań. Powołane przez Sąd dowody
z dokumentów, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, były wiarygodne, korespondowały ze sobą oraz z osobowymi źródłami dowodowymi i tworzyły spójny stan faktyczny. Co istotne, strony nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności
z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z tych dokumentów, należało uznać za mające walor dowodowy i ustalić na ich podstawie stan faktyczny. Jednocześnie Sąd dał wiarę w całości zeznaniom odwołującej, gdyż były one logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniały.

W związku z tym Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy za wystarczający
do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. z dnia 22 grudnia 2015 r., nr: (...) jest zasadne
i podlega uwzględnieniu.

Zasadniczą kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie, czy w okresie od dnia 11 czerwca 2015 r. odwołująca podlegała ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 121 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem
art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi, przy czym
za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych uważa się:

1) osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów
o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych,

2) twórcę i artystę,

3) osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu:

a) w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

b) z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów
o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4) wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej,

5) osobę prowadzącą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu
i rentowym, a zatem również osoby prowadzące pozarolniczą działalność, skoro ustawodawca nie wymienił tej kategorii ubezpieczonych w ust. 2 i 3.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą obejmowane są także ubezpieczeniem chorobowym, lecz na ich wniosek.

Na podstawie art. 13 pkt 4 ustawy, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności,
z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Legalną definicję działalności gospodarczej zawiera art. 2 ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U. z 2015 r. poz. 584 j.t.) , co oznacza,
że definicja ta powinna być traktowana jako powszechnie obowiązujące rozumienie tego pojęcia w polskim systemie prawnym. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie
i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Sąd zważył, że w niniejszej sprawie należało objąć odwołującą ubezpieczeniami społecznym, w tym dobrowolnym chorobowym od dnia 11 czerwca 2015 r. M. P. w ramach prowadzenia działalności gospodarczej zajmowała się przygotowywaniem koncepcyjnych projektów wnętrz. Zgodnie z poglądem zawartym
w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego, ,,brak którejkolwiek z cech działalności gospodarczej, wymienionych w ustawie oznacza, że podejmowane czynności nie stanowią o prowadzeniu działalności gospodarczej. Dodać należy, że ocena, czy działalność gospodarcza rzeczywiście jest wykonywana, nie jest dokonywana wyłącznie w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Decydujący jest bowiem fakt jej rzeczywistego wykonywania. (…) Ciągłość
w działalności gospodarczej ma dwa aspekty. Pierwszy to powtarzalność czynności, pozwalająca na odróżnienie działalności gospodarczej od jednostkowej umowy o dzieło
lub zlecenia albo umowy o świadczenie usługi, które same w sobie nie składają się jeszcze
na działalność gospodarczą, zaś drugi aspekt, wynikający zresztą z pierwszego, to zamiar niekrótkiego prowadzenia działalności gospodarczej.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. akt III AUa 1126/15)

Zatem Sąd zważył, że wszystkie przesłanki faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, od których przepisy ustawy uzależniają możliwość objęcia przedsiębiorcy ubezpieczeniami społecznymi, muszą zostać spełnione kumulatywnie. Mając na uwadze obowiązujące prawo zawarte w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, należy wskazać, że przedsiębiorca jest zobowiązany prowadzić działalność w sposób ciągły, zorganizowany w oparciu o zarobkowy charakter. Sąd wskazuje, że w pierwszej kolejności należy stworzyć formalne ramy jej prowadzenia poprzez odpowiednie przygotowanie się
do jej prawidłowego wykonywania. W ocenie Sądu bezspornym było, że ubezpieczona dokonała wpisu w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej oraz przez cały okres opłacała należne składki na ubezpieczenie społeczne. M. P. była również odpowiednio przygotowana do efektywnego rozpoczęcia działalności gospodarczej, ponieważ była w posiadaniu niezbędnych materiałów pracowniczych, które zachowała
od 2010 r., kiedy to zakupiła sprzęt komputerowy niezbędny przy wprowadzaniu swoich szkiców do komputera. W konsekwencji Sąd przyjął, iż podjęcie decyzji o rozpoczęciu prowadzenia firmy było w przypadku odwołującej zachowaniem przemyślanym
i odpowiedzialnym.

Przechodząc do analizy przesłanek zawartych w drugiej części powołanego powyżej orzecznictwa, Sąd zważył, że odwołująca prowadziła swoją działalność gospodarczą
w sposób zorganizowany i ciągły. Ubezpieczona zgodnie z zadeklarowanym we wpisie charakterem działalności, wykonywała na rzecz swoich klientów projekty i szkice budynków mieszkalnych. Należy wskazać, że odwołująca wykonywała tylko i wyłącznie te czynności, które wskazała w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił przyjąć, iż M. P. podejmowała czynności w sposób przemyślany i zorganizowany. Odwołująca prowadziła swoją działalność gospodarczą zgodnie z nakreślonym przez siebie planem. Pierwszym elementem od którego zależy spełnienie przesłanki zarobkowego charakteru działalności gospodarczej jest niewątpliwie pozyskanie odpowiednie liczby klientów, którzy zapewnią nadwyżkę dochodu nad kosztami. Zdaniem Sądu ubezpieczona pomimo wykonywania działalności gospodarczej jedynie przez okres dwóch miesięcy, pozyskała czterech klientów, na których rzecz świadczyła swoje usługi. Element znalezienia odpowiednich kontrahentów
w tak krótkim odstępie czasu jest w ocenie Sądu dowodem na wysoki poziom zorganizowania działalności gospodarczej odwołującej. Sąd zauważył, że w dniach 8 i 15 lipca 2015 r. M. P. przygotowała na rzecz swoich klientów dwa projekty,
a więc w przeciągu miesiąca od momentu rejestracji firmy w rejestrze. W kolejnym miesiącu prowadzenia działalności gospodarczej również wykonała i przedstawiła dwa projekty,
za które otrzymała umówione wynagrodzenie. Zdaniem Sądu okoliczność ta także świadczy
o ciągłym i zorganizowanym charakterze działalności gospodarczej.

Ostatnim wymogiem, który przedsiębiorca ma obowiązek spełnić, aby został włączony w krąg osób pobierających świadczenie i zaliczających się do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jest prowadzenie zarobkowej działalności gospodarczej. Sąd
w oparciu o złożony do akt sprawy uproszczony formularz obliczeniowy zaliczki na podatek dochodowy zważył, że odwołująca przez sporny okres czasu osiągnęła zysk, a więc nadwyżkę przychodu nad kosztami. Należy mieć przy tym na uwadze, że odwołująca rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej nie legitymowała się wysokim dochodem.
Tym niemniej Sąd doszedł do przekonania, że w pierwszych miesiącach zarządzania, firma
z reguły nie generuje od pierwszych dni takich dochodów, jakie przedsiębiorca zakłada podczas zadeklarowania wysokości podstawy wymiaru składek. Należy przy tym mieć
na względzie konkretny upływ czasu zanim podjęte działania przełożą się na zarobkowy charakter działalności. Sąd zważył również, że zaskarżona decyzja w rozpoznawanej sprawie dotyczyła wyłącznie podlegania ubezpieczeniom społecznym i nie obejmowała wysokości świadczenia z ubezpieczenia społecznego, stąd sama wysokość zgłoszonej podstawy wymiaru składek nie miała znaczenia. Sąd doszedł do przekonania, że po stronie płatnika istnieje uprawnienie do zadeklarowania dowolnej kwoty, w ustawowych granicach, jako podstawy wymiaru składek. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego, ,,nie jest konieczne faktyczne osiąganie dochodów z danej działalności. Przynoszenie strat przez daną działalność (zarówno przejściowo, jak i w dłuższych okresach) nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej. Należy bowiem liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli poniesienia straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (cel).’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 grudnia 2015 r., sygn. akt III AUa 931/15) Jak wskazano powyżej, ubezpieczona udowodniła za pomocą dostępnych środków dowodowych, że w spornym okresie czasu osiągnęła zysk z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, co stanowi o spełnieniu ostatniego warunku, od którego zależy możliwość podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu.

Sąd na marginesie wskazuje, że okoliczność znajdowania się w ciąży przez odwołującą w dacie rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej jest w sprawie nieistotna. W ocenie Sądu ustawodawca nie zabrania kobietom w ciąży podejmowania pracy zarobkowej. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, ,,podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w 8 miesiącu ciąży nie stanowi przeszkody do podlegania ubezpieczeniom społecznym w aspekcie wykonywania jej w sposób ciągły.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt I UK 235/13)

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł,
jak w sentencji.

Zarządzenie:(...).

(...)