Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2024 r. w W.

sprawy W. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o rentę socjalną

na skutek odwołania W. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 27 września 2022 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje W. T. rentę socjalną od 1 maja 2022 r. na stałe.

UZASADNIENIE

A. T. – matka ubezpieczonej W. T. - odwołała się w jej imieniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 27 września 2022r., nr (...), odmawiającej przyznania renty socjalnej i wniosła o jej zmianę poprzez przyznanie wnioskowanego świadczenia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła niezgodność stanowiska organu rentowego ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz rzeczywistym stanem faktycznym i wskazała, że dokumenty przedstawione przez ubezpieczoną w toku postępowania przed organem rentowym oraz jej stan zdrowia jednoznacznie potwierdzają całkowitą niezdolność do pracy. Dalej szczegółowo opisała schorzenia W. T., wskazując, że jest ona obciążona chorobą genetyczną – zespołem (...), która obejmuje wiele narządów. Najbardziej uciążliwe jest postępujące i nieuleczalne zwyrodnienie siatkówki oka, prowadzące do utraty widzenia, a ponadto zmiany kostne utrudniające poruszanie się i manualne wykonywanie czynności w codziennym życiu. Dalej pełnomocnik ubezpieczonej odniosła się do orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, oceniając, że jest ono lakoniczne i wydane zostało bez bezpośredniego kontaktu z ubezpieczoną, bez zbadania jej i przeprowadzenia z nią wywiadu, zaś wydana w oparciu o nie decyzja organ rentowego nie zawiera żadnego istotnego uzasadnienia, w którym organ rentowy wskazałby jaką pracę i w jaki sposób mogłaby wykonywać ubezpieczona (odwołanie z dnia25 stycznia 2023r. - k. 3 – 5 a.s).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., a uzasadniając przedstawione stanowisko zacytował przepisy regulujące prawo do dochodzonego przez ubezpieczoną świadczenia. Wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej, przysługuje ona osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które to naruszenie powstało w okresach wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 powołanej ustawy. Następnie powołał się na art. 5 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W dalszej części uzasadnienia organ rentowy wskazał na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2017r., sygn. I UK 415/16, z którego wynika, że ustalenia dokonane przez Komisję Lekarską ZUS w zakresie ustalenia niezdolności do pracy, jej stopnia i czasookresu trwania, są dla organu rentowego wiążące. W rozpatrywanej sprawie Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 13 września 2022r. ustaliła, że stopień naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej nie sięga całkowitej niezdolności do pracy i było to podstawą wydania zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie z dnia 22 lutego 2023r.– k. 24 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona W. T., urodzona (...), ma wykształcenie średnie, obecnie studiuje zaocznie administrację na Uniwersytecie Kardynała S. W. w W.. Uczęszczała do specjalnej szkoły podstawowej, a w szkole średniej do klasy integracyjnej. Od dzieciństwa była diagnozowana z powodu obniżonej ostrości wzroku obu oczu, naprzemiennego zeza zbieżnego, krótkowzroczności
i astygmatyzmu. Badania diagnostyczne wykazały dystrofię czopkowo-pręcikową obu oczu w przebiegu zespołu (...), tj. uwarunkowanej genetycznie choroby – zespołu wad wrodzonych, w tym w obrębie narządu wzroku z uwagi na zmiany w funkcji czopków i pręcików siatkówki. W następstwie choroby sprawność intelektualna ubezpieczonej jest wyraźnie obniżona, występuje oczopląs i duże trudności w widzeniu. Ubezpieczona chodząc uderza przeszkody, potyka się, wpada na ludzi i często się przewraca. Poza domem posługuje się białą laską. Wada wzroku postępuje i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. W. T. na skutek choroby genetycznej ma obniżoną sprawność kończyn i motoryki, dysfunkcję chodu i sprawności chwytnej oraz manualnej. Jej stopy i dłonie są zdeformowane, występuje polidaktylia, tj. 6 palców (opinia biegłego sądowego ortopedy M. G. – k. 122 – 124 a.s.; opinia biegłej sądowej specjalisty genetyki klinicznej A. K. – k. 97 - 99 a.s.; opinia biegłego okulisty R. S. – k. 40 a.s.; opinia biegłej sądowej psycholog J. K. – k. 64 – 66 a.s.).

W dniu 24 maja 2022r. ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem o rentę socjalną. W toku postępowania przed organem rentowych została skierowana do lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu wydanym w dniu 1 lipca 2022r. nie stwierdził u niej całkowitej niezdolności do pracy. Następnie Komisja Lekarska ZUS zaocznie, w orzeczeniu z dnia 13 września 2022r. również nie stwierdziła u W. T. całkowitej niezdolności do pracy (wniosek o rentę socjalną, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – nienumerowane karty akt rentowych).

W dniu 27 września 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wydał decyzję znak: (...)którą odmówił W. T. prawa do renty socjalnej wobec niestwierdzenia u niej całkowitej niezdolności do pracy (decyzja z 27 września 2022r. – nienumerowana karta akt rentowych).

Ubezpieczona odwołała się od ww. decyzji, a sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu okulistyki, genetyki, ortopedii i psychologii celem ustalenia, czy W. T. jest całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej oraz czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres oraz czy naruszenie sprawności organizmu powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia, bądź w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej (postanowienie z dnia 27 lutego 2023r. – k. 26 a.s.).

Biegły sądowy specjalista chorób oczu R. S., po zapoznaniu się z aktami sprawy i dokumentacją medyczną oraz po zbadaniu W. T., w opinii z dnia 13 kwietnia 2023r. stwierdził u ubezpieczonej wadę wzroku obu oczu, tj. krótkowzroczność i astygmatyzm, z obniżeniem ostrości wzroku obu oczu do dali, w następstwie zmian degeneracyjnych siatkówki o charakterze wrodzonym i genetycznym. W obydwu oczach stwierdził także niewielki oczopląs, na dnie oczu bladawe tarcze nerwu wzrokowego i dyskretne zmiany atroficzne w plamkach siatkówki, które mają łagodny charakter, ponieważ zachowana jest dość dobra ostrość wzroku do dali i prawidłowa do bliży. Stan ten, w ocenie biegłego, nie powoduje u W. T. niezdolności do wykonywania pracy, zwłaszcza w zakresie całkowitym (opinii biegłego okulisty R. S. – k. 40 a.s.).

Biegła sądowa psycholog J. K. w opinii z dnia 31 maja 2023r. oceniła, że stwierdzone u W. T. dysfunkcje - dystrofia czopkowo-pręcikowa, zespół (...), zez zbieżny, krótkowzroczność i astygmatyzm – naruszają sprawność organizmu w stopniu umiarkowanym i mają charakter stabilny. Aktualnie zaawansowane schorzenie, w ocenie biegłej, nie narusza sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji, ale koniecznie jest dostosowanie warunków do specyficznych możliwości ubezpieczonej. We wnioskach opinii biegła wskazała, że na podstawie analizy dokumentacji i badania ubezpieczonej należy uznać, że W. T. jest zdolna do samodzielnej egzystencji oraz do podjęcia pracy w warunkach chronionych, ponieważ stwierdzone u niej dysfunkcje są stabilne i umożliwiają opiniowanej samodzielną i bezpieczną egzystencję oraz prostą pracę np. biurową. Biegła podkreśliła, że ubezpieczona wymaga nadal systematycznych oddziaływań rehabilitacyjnych i aktywizujących. W ocenie biegłej aktualnie W. T. wymaga jedynie częściowej pomocy i opieki drugiej osoby w codziennych czynnościach życiowych, dlatego nie spełnia kryteriów, które są warunkiem przyznania jej wnioskowanego świadczenia (opinia biegłej sądowej psycholog J. K. – k. 64 – 66 a.s.).

Biegła sądowa specjalistka genetyki klinicznej A. K. w opinii z dnia 15 lutego 2024r. dokonała charakterystyki zespołu (...), a opierając się na dostępnej dokumentacji medycznej, po zebraniu wywiadu dotyczącego dotychczasowego przebiegu choroby oraz na podstawie do tej pory opisanych przypadków chorych z zespołem (...), stwierdziła, że W. T. od początku była dzieckiem z opóźnionym rozwojem psychoruchowym, a potem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, a w połączeniu z znacznym stopniem niedowidzenia, jej sprawność i ogólne funkcjonowanie jest w znacznym stopniu upośledzone. Naruszenie sprawności organizmu W. T. występuje od urodzenia, jest trwałe, ponieważ jest związane z chorobą wrodzoną, genetycznie uwarunkowaną. Nie ma możliwości wyleczenia choroby ani nie ma możliwości leczenia przyczynowego. Biegła wskazała, że można spodziewać się, że zmiany oczne będą postępować, ponieważ już w dostarczonych opiniach stwierdzono postęp zmian widocznych na dnie oka, które mogą stopniowo doprowadzić do całkowitej utraty wzroku. Biegła wskazała, że w następstwie choroby genetycznej ubezpieczona boryka się ze złożonymi problemami zdrowotnymi, które manifestującą się licznymi objawami klinicznymi z różnych układów i narządów. W ocenie biegłej W. T. wymaga stałej opieki psychologicznej, okulistycznej, konsultacji endokrynologicznej, nefrologicznej i neurologicznej z uwagi na nieprawidłowy zapis, zaś to, że potyka się i przewraca może nie wynikać tylko z powodów ocznych, a wymaga sprawdzenia pod kątem objawów ataksji móżdżkowej i wzmożonego napięcia mięśni kończyn opisywanych w zespole (...). W opinii biegłej ubezpieczona ma niepełnosprawność powodującą całkowitą niezdolność do pracy powstałą przed 16 rokiem życia Potrzebuje obecności opiekuna dla egzystencji ze względu na niepełnosprawność intelektualną, wady palców dłoni i deformację stóp oraz postępującą wadę wzroku – znaczne niedowidzenie. Zdaniem biegłej W. T. należy zaliczyć do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności w rozumieniu art. 4 z ustawy a dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ponieważ jest całkowicie niezdolna do pracy. Całkowita niezdolność do pracy powstała przed 16 rokiem życia (opinia biegłej sądowej specjalistki genetyki klinicznej A. K. – k. 97 - 99 a.s.)

Biegły sądowy ortopeda M. G. w opinii z dnia 8 maja 2024r. stwierdził, że ubezpieczona ma zdeformowane stopy, występuje polidaktylia, tj. 6 palców, stopy są krótkie i szerokie ze zdecydowanym skróceniem śródstopia i poszerzeniem tyłostopia i przodostopia. Kończyny dolne są koślawe, stopy rozstawione szeroko, co powoduje, że ubezpieczona chodzi człapiąc, a kroki stawia z całkowitym pozbawieniem płynności ruchu i ze znacznym osłabieniem odbicia i amortyzacji. Ręce ubezpieczonej również są zdeformowane, a palce u obu dłoni krótkie. Ubezpieczona nie formuje pięści małej i dużej, przez co jej chwyt jest znacznie osłabiony. Biegły ocenił, że analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie pozwalają stwierdzić, że W. T. jest całkowicie niezdolna do pracy i to w związku z naruszeniem sprawności narządu ruchu powstałym przed 16 rokiem życia. Naruszenie sprawności jest spowodowane wrodzonym schorzeniem uwarunkowanym genetycznie. Stan zdrowia ubezpieczonej nie rokuje poprawy, a opisane zmiany mają charakter wrodzony i trwały. Całkowita niezdolność do pracy jest spowodowana znaczną dysfunkcją chodu i sprawności chwytnej i manualnej (opinia biegłego ortopedy M. G. – k. 122 – 124 a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, w tym dokumentację medyczną W. T. konieczną w procesie opiniowania przez biegłych sądowych oraz dokumenty obrazujące przebieg postępowania przed organem rentowym. Zostały one ocenione jako wiarygodne, ponieważ ich treść oraz forma nie budziła zastrzeżeń.

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się również na opiniach biegłych sądowych. Odnosząc się do tych dowodów wskazać należy, że opinie okulisty i psychologa stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w ograniczonym zakresie. Sąd oparł się na nich przy ustalaniu schorzeń ubezpieczonej i stanu jej zdrowia, które opisali wskazani biegli z uwzględnieniem wiedzy adekwatnej do posiadanych przez nich specjalizacji. Kluczowym dowodem były natomiast opinia biegłej sądowej specjalistki genetyki klinicznej A. K. oraz biegłego sądowego ortopedy M. G..

Wskazanej oceny Sąd dokonał, mając na uwadze to, że schorzenie W. T. jest uwarunkowane genetycznie i z tego powodu, to właśnie lekarz genetyk jest osobą posiadającą specjalizację i wynikającą z niej wiedzę, najbardziej adekwatne do oceny schorzeń ubezpieczonej. Z kolei biegły ortopeda analizował u ubezpieczonej schorzenia narządu ruchu, który obciążony jest dysfunkcjami właśnie z uwagi na przebieg genetycznego schorzenia. Wnioski tego biegłego są tożsame z wnioskami wywiedzionymi przez genetyka, który z kolei ocenił całościowo stan zdrowia W. T. w związku z chorobą genetyczną, mając ku temu najpełniejszą wiedzę. W ocenie Sądu to właśnie te dwie opinie przedstawiają pełny i spójny obraz stanu zdrowia ubezpieczonej. Zostały sporządzone wnikliwie i rzetelnie. Przede wszystkim jednak biegła z zakresu genetyki wyczerpująco i szczegółowo wyjaśniła motywy, którymi kierowała się, uznając ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy oraz wnikliwie uzasadniła, kiedy nastąpiło naruszenie sprawności organizmu W. T. i jaki jest jego charakter. Opinia ortopedy stanowiła uzupełnienie charakterystyki stanu zdrowia ubezpieczonej o zagadnienia związane ze sprawnością narządu ruchu i sprawnością manualną, co również zostało wyczerpująco i jasno uzasadnione. W ocenie Sądu opinie te trudno zakwestionować, z uwagi na ich jasny wywód i rzeczową argumentację. Wnioski zaprezentowane przez biegłego ortopedę i biegłą specjalistkę z dziedziny genetyki klinicznej, dotyczące istnienia u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy oraz czasu jej powstania i trwania, mają charakter stanowczy i jednoznaczny, a poza tym zostały wyczerpująco uzasadnione oraz są spójne.

Organ rentowy nie zgłosił zastrzeżeń do opinii biegłej z zakresu genetyki, choć opinię odebrał w dniu 21 marca 2024r. (k. 115 a.s.), zakwestionował natomiast słuszność tożsamych wniosków wynikających z opinii biegłego ortopedy M. G. i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego specjalisty z tej dziedziny. W ocenie Sądu argumentacja mająca wspierać to stanowisko nie jest merytoryczna. Wbrew temu, co twierdził organ rentowy, biegły ortopeda udzielił rzeczowej odpowiedzi na stawiane pytania. Organ rentowy podnosił, że stwierdzona przez biegłego ocena o całkowitej niezdolności ubezpieczonej do pracy jest nadużyciem, podczas gdy zdaniem Sądu to właśnie pozbawione konstruktywnego uzasadnienia twierdzenia organu rentowego stanowią wyraz subiektywnej oceny lekarza orzecznika i mają jedynie polemiczny charakter. Wspomnieć nadto należy, że okoliczność, na jaką powołał się organ rentowy, tj. pewna samodzielności ubezpieczonej – co jest niewątpliwie zasługą wspierających ją rodziców – nie jest miarą zachowania zdolności do pracy. Ostatecznie, Sąd ocenił, że organ rentowy nie przedstawił żadnych argumentów i merytorycznych zarzutów co do opinii biegłego ortopedy, które mogłyby podważyć jej ustalenia. W tym stanie rzeczy wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy został uznany za zmierzający do przedłużenia postępowania i mający wykazać okoliczności już wykazane w świetle dotychczas zgromadzonych dowodów. Wobec tego został pominięty na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz. 240), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Stosownie do brzmienia ust. 2 powołanego przepisu, osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1 przysługuje:

1) renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała;

2) renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Z kolei z dyspozycji art. 15 ustawy o rencie socjalnej wynika, że ustawodawca w ramach oceny, czy spełnione zostały przesłanki do przyznania opisanego powyżej świadczenia, nakazał odpowiednio stosować art. 12-14 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które zawierają legalne definicje całkowitej i częściowej niezdolności do pracy. Przepis art. 12 ust. 1 ustawy emerytalnej wskazuje, że za całkowicie niezdolną do pracy należy uznać osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepis art. 12 ust. 3 ustawy emerytalnej, za częściowo niezdolną do pracy uznaje osobę, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Dokonując oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, należy mieć na uwadze nie tylko powołane przepisy, lecz także i to, że w rozumieniu powołanych przepisów o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2000 roku, II UKN 113/00).

W świetle powołanych przepisów zasadność odwołania W. T. uzależniona była od ustalenia, czy jest ona osobą całkowicie niezdolną do pracy i czy niezdolność ta powstała z powodu naruszenia sprawności organizmu w okresie wskazanym w przepisie art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej. Ocena we wskazanym zakresie wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych lekarzy posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego (por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z 12 kwietnia 2000r., II UKN 498/99, OSNAPiUS 2001 nr 19, poz. 597; z 7 lipca 2005r., II UK 277/04, OSNP 2006 nr 56, poz. 97; z 14 marca 2007r., III UK 130/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 113; z 12 stycznia 2010r., I UK 204/09, LEX nr 577813 oraz powołane w nich orzecznictwo). Z tego względu sąd w rozpatrywanej sprawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych okulisty, psychologa, genetyka i ortopedy celem ustalenia, czy W. T. jest całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej oraz czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz czy naruszenie sprawności organizmu powstało w okresach wskazanych w przepisie art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej.

Ocena opinii została już zaprezentowana w części obejmującej ocenę dowodów, więc tylko przypomnieć należy, że za dowody w sprawie kluczowe Sąd uznał dwie spośród czterech zgromadzonych w sprawie opinii biegłych, tj. opinię genetyka i opinię ortopedy, jako że w sposób wnikliwy i rzetelny została w nich dokonana ocena stanu zdrowia ubezpieczonej z uwzględnieniem specyfiki choroby genetycznej, jaka u niej występuje. Nadto opinie te są spójne i logiczne w swych wnioskach i argumentacji oraz korespondują ze sobą. Sąd na podstawie ww. opinii przyjął, że ubezpieczona W. T. w następstwie choroby genetycznej boryka się ze złożonymi problemami zdrowotnymi, które manifestującą się licznymi objawami klinicznymi z różnych układów i narządów. Stan zdrowia ubezpieczonej nie rokuje poprawy, a posiadane przez ubezpieczoną schorzenie genetyczne narusza sprawność organizmu od urodzenia. Ubezpieczona w związku z tym jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, a niezdolność ta została spowodowana naruszeniem sprawności organizmu powstałym jeszcze przed ukończeniem 16 roku życia. Poza tym stan zdrowia ubezpieczonej i specyfika jej choroby nie wskazują na to, że będzie ona do pracy kiedykolwiek zdolna. Występujące u niech schorzenie genetyczne z czasem może potęgować aktualnie już występujące objawy, szczególnie w obrębie narządu wzroku i ruchu. Z tego względu, bazując na opiniach biegłych, Sąd ustalił, że całkowita niezdolność do pracy ma charakter trwały.

Konkludując, Sąd mając na względzie zebrany w sprawie materiał dowodowy, przyjęte na jego podstawie ustalenia i całokształt zaprezentowanych wyżej rozważań, uznał, że organ rentowy nieprawidłowo ocenił stan zdrowia W. T., a w konsekwencji niesłusznie odmówił jej prawa do wnioskowanego świadczenia. W związku z powyższym odwołanie podlegało uwzględnieniu, a zaskarżona decyzja z dnia 27 września 2022r. podlegała zmianie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. poprzez przyznanie W. T. prawa do renty socjalnej od 1 maja 2022r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożony został wniosek o świadczenie, na stałe - z uwagi na trwałość stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy.