Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 czerwca 2025 r. w Warszawie

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o odsetki

na skutek odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 15 grudnia 2023 roku, znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 15 grudnia 2023 roku, znak: (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. G. kwotę 7.644,16 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia,

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2024 r. M. G. , zastępowany przez kuratora K. G., wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z 15 grudnia 2023 r. znak: (...)w przedmiocie odmowy prawa do wypłaty odsetek za okres od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r. w związku z wypłatą renty socjalnej oraz jednorazowych dodatkowych świadczeń pieniężnych, zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez zasądzenie na jego rzecz należnych odsetek ustawowych za czas opóźnienia w wypłacie zaległej renty socjalnej oraz dodatkowych świadczeń rocznych za lata 2019 i 2020.

W piśmie procesowym z dnia 8 kwietnia 2024 r. kurator odwołującego wskazał, że z tytułu odsetek do maga się od ZUS kwoty 7.134.79 zł. Ostatecznie w piśmie z dnia 31 marca 2025 roku sprecyzował, że wnosi o zasądzenie na rzecz odwołującego kwoty 8.433,65 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wypłacie ww. świadczeń (odwołanie k. 3-5a.s., pismo z 8 kwietnia 2024 r. k. 46-48v, pismo z dnia 31marca 2025 r. k. 158-158v. a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wyjaśnił, że wykonując wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 31.03.2023 r. przyznał M. G. rentę socjalną od 01.03.2019 r. do 31.03.2021 r. i wypłacił przysługujące dodatkowe roczne świadczenia pieniężne, tzw. „13” za lata 2019-2020. Dalej organ rentowy podkreślił, że w sentencji wyroku Sąd nie wskazał odpowiedzialności Zakładu za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Ponadto w trakcie postępowania sądowego przeprowadzono szereg dowodów m.in. opinie biegłych, które stanowiły podstawę do przyznania odwołującemu prawa do renty socjalnej. W ocenie organu rentowego, nie można zatem uznać, że ponosi odpowiedzialność, za nieustalenie prawa do świadczenia w ustawowych terminach. Następnie organ rentowy wskazał, że w oparciu o powyższe nie wypłacił odsetek, ponieważ zarówno wydanie decyzji z dnia 01.06.2023 r., jak i wypłata należności wynikającej z przedmiotowej decyzji w dniu 07.06.2023 r. nastąpiło w terminie ustawowym przewidzianym w przepisach określających zasady przyznawania i wypłaty świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych. Organ rentowy załatwiając sprawę był zobowiązany do wypłaty należności do 16.06.2023r. Ponadto zgodnie z rzepisami ustaw z 04.04.2019 r. i 09.01.2020 r. o świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów, od kwot jednorazowego świadczenia pieniężnego w 2019 r. i kwoty dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego w 2020 r. nie nalicza się odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie świadczenia (odpowiedź na odwołanie k. 7-8 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z 9 lipca 2021 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VII U 3377/19 Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie zmienił zaskarżoną przez odwołującego decyzję z 22 maja 2019 r. i przyznał M. G. prawo do renty socjalnej od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r. ( wyrok z 9 lipca 2021 r. wraz z uzasadnieniem k. 12-20 a.s.).

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 31 marca 2023 r. uchylono zaskarżony wyrok w części dotyczącej prawa M. G. do renty socjalnej po 31 marca 2021 r. i w tym zakresie sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( wyrok Sądu Apelacyjnego z 31 marca 2023 r. wraz z uzasadnieniem k. 21-40 a.s.).

Wskazany wyżej wyrok sądu apelacyjnego został wykonany przez organ rentowy decyzją z 1 czerwca 2023 r., znak: (...) przy czym na gruncie powyższej decyzji organ rentowy nie rozstrzygnął o odsetkach od przyznanego świadczenia. Ubezpieczony nie złożył również wniosku o odsetki po wydaniu tej decyzji ( decyzja ZUS z 1 czerwca 2023 r. k. bez numeracji a.r.).

M. G. 16 czerwca 2023 r. wniósł odwołanie od decyzji z czerwca 2023 r., wnosząc o wypłatę na rzecz odwołującego zaległych odsetek związanych z wyrównaniem świadczenia. Postanowieniem z dnia 30.10.2023 r., sygn. akt VII U 1146/23 Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wniosek o odsetki od renty socjalnej przysługującej za okres od 1.03.2019 r. do 31.03.2021 r. i o odsetki od dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego za 2019 i 2020 r. przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddziałowi w W. ( odwołanie, postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 30 października 2023 r. wraz z uzasadnieniem – karty bez numeracji a.r.).

Decyzją z dnia 15.12.2023 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. odmówił M. G. prawa do wypłaty odsetek za okres od 01.03.2019 r. do 31.03.2021 r. w związku z wypłatą renty socjalnej oraz jednorazowych dodatkowych świadczeń pieniężnych (decyzja ZUS z 15 grudnia 2023 r. – k. bez numeracji a.r.).

W dniu 8 stycznia 2024 r. M. G. złożył odwołanie od ww. decyzji, inicjując niniejsze postępowanie ( odwołanie k. 3-5a.s.).

Postanowieniem z 5 listopada 2024 roku Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości na okoliczność weryfikacji wyliczenia przez odwołującego oraz ZUS odsetek od wypłaconej po terminie renty socjalnej za okres od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r. oraz dodatkowych rocznych świadczeń pieniężnych tzw. „13” za lata 2019 i 2020, przy uwzględnieniu że dla odwołującego datą wypłaty renty był 15 dzień każdego miesiąca, a wyrównanie odwołujący otrzymał wraz ze świadczeniem za czerwiec 2023 r. ( postanowienie z dnia 5 listopada 2024 r. k. 113 a.s.).

W opinii z lutego 2025 r. biegły sądowy z zakresu rachunkowości i finansów (...) po dokonaniu analizy akt sprawy, w tym akt rentowych oraz obliczeń wskazał, że wartość odsetek od wypłaconej po terminie renty socjalnej za okres od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r. oraz dodatkowych rocznych świadczeń pieniężnych tzw. „13” za lata 2019 i 2020, przy uwzględnieniu, że dla odwołującego datą wypłaty renty był 15 dzień każdego miesiąca, a wyrównanie odwołujący otrzymał wraz ze świadczeniem za czerwiec 2023 r., wyliczona przy uwzględnieniu tezy postanowienia dopuszczającego sporządzenie opinii z pominięciem zapisów §2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych przyjmując, że terminem płatności pierwszej renty tj. za marzec 2019 roku był 15 marca 2019 roku wynosi 8.433,65 zł. Natomiast przedstawione dla celów poglądowych wyliczenia dokonane przy uwzględnieniu obowiązywania zapisów §2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przyjmując za organem rentowym, że data, od której naliczane są odsetki to 22 czerwca 2019 roku (przyjmując za organem rentowym, że w maju 2019 roku otrzymał zlecenie wypłaty świadczenia) wynosi 8.381,34 zł. (opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i finansów (...) k. 131-145 a.s.).

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny. Sąd ustalił okoliczności sprawy na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sądowych i rentowych oraz opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości. Dowody z dokumentów były wiarygodne i korespondowały ze sobą tworząc spójny stan faktyczny.

Jednocześnie Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i finansów (...). Opinia ta została oceniona przez sąd jako rzetelna, gdyż została wyczerpująco i przekonująco uzasadniona oraz nie budziła wątpliwości i zastrzeżeń. Nadto opinia nie była kwestionowana przez strony. Niemniej jednak podstawą wydanego w sprawie wyroku były wyliczenia organu rentowego przedstawione w załączniku do pisma procesowego dnia 9 kwietnia 2024 r. (k. 59-60v a.s.) z przyczyn wskazanych w dalszej części uzasadnienia.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy uznał zgromadzony materiał dowodowy za wystarczający do rozpoznania sprawy i wydał wyrok, na podstawie art. 148 ¹ §1 k.p.c., na posiedzeniu niejawnym. Sąd uznał bowiem, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, albowiem materiał dowodowy pozwala na ustalenie wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sporu okoliczności, a stanowiska stron zostały jasno sformułowane.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie ubezpieczony dochodził prawa do odsetek od wypłaconej po terminie renty socjalnej za okres od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r. oraz jednorazowych dodatkowych świadczeń pieniężnych za 2019 i 2020 r. Prawo do odsetek z tytułu opóźnienia w przyznawaniu i wypłacaniu świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych reguluje art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 497), zgodnie z którym jeśli Zakład Ubezpieczeń Społecznych – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

W przypadku świadczeń rentowych terminy wypłaty określa art. 118 ust. 1 i ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 504). Zgodnie z treścią tego przepisu organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma 30 dni na wydanie prawidłowej decyzji licząc od chwili wyjaśnienia ostatniej okoliczności, rozumianej jako ostatni fakt konieczny, z punktu widzenia przesłanek nabycia prawa, do ustalenia samego istnienia prawa wnioskodawcy do świadczenia. W przypadku, gdy prawo zostaje przyznane orzeczeniem Sądu ów 30-dniowy termin jest liczony od momentu doręczenia wyroku, ale jedynie wówczas, gdy ustalenie prawa do świadczenia dopiero w postępowaniu sądowym nie było następstwem okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność organ rentowy. W przeciwnym wypadku, gdy opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia było spowodowane okolicznościami, za które odpowiada organ rentowy, termin ten będzie liczony od dnia, w którym organ rentowy, gdyby działał prawidłowo, powinien był ustalić prawo do świadczenia.

W judykaturze ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nieustalenie prawa do świadczenia, o którym mowa w art. 85 ustawy systemowej, należy rozumieć zarówno niewydanie w terminie decyzji przyznającej świadczenie, jak i wydanie decyzji odmawiającej przyznania świadczenia, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania. Drugi ze wskazanych przypadków oznacza sytuację, w której organ rentowy odmawiając świadczenia naruszył przepisy prawa materialnego określające przesłanki nabycia prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego, przy czym dla powstania obowiązku wypłaty odsetek konieczne jest stwierdzenie naruszenia prawa przez organ rentowy prawomocnym wyrokiem zmieniającym decyzję organu rentowego i przyznającym prawo do tego świadczenia. Jednocześnie użyty w przepisach zwrot „okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności” jako wyłączający obowiązek wypłaty odsetek należy rozumieć w ten sposób, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest obowiązany do wypłaty odsetek nie tylko wtedy, gdy nie ponosi winy w opóźnieniu, lecz także wtedy, gdy opóźnienie w ustaleniu i wypłacie prawa do świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego jest skutkiem innych przyczyn, niezależnych od ZUS (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21czerwca 2012 r., III UK 110/11; z dnia 7 października 2004 r., II UK 485/03). (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2004 r., II UK 485/03).

Przechodząc do rozważań nad przedmiotem sporu Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności podkreśla, że nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z którą brak orzeczenia o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do przyznania prawa do świadczenia rentowego uniemożliwia dochodzenie przez ubezpieczonych prawa do odsetek na zasadach określonych w art. 118 ust. 1 ustawy emerytalnej. Organ rentowy powoływał się na fakt, że Sąd Okręgowy, a następnie Sąd Apelacyjny w wyroku przyznającym odwołującemu rentę takiej odpowiedzialności organu rentowego nie ustalił. Argument ten należy jednak na tle praktyki orzeczniczej sądów powszechnych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych uznać za nietrafny. W orzecznictwie od lat ugruntowany jest bowiem pogląd, zgodnie z którym brak orzeczenia organu odwoławczego o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, o którym mowa w art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej nie pozbawia ubezpieczonego prawa do odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2011 r., I UZP 2/11, także; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 23 sierpnia 2018 r., III AUa 306/18).

W razie jednak wystąpienia strony o odsetki po wykonaniu wyroku przyznającego świadczenia, konieczne jest ustalenie z jakich przyczyn doszło do opóźnienia w wypłacie.

Błąd w wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu prawa jest popełniany wówczas, gdy na podstawie prawidłowo i kompletnie zebranego materiału dowodowego i po ustaleniu niezbędnych okoliczności organ rentowy wydaje decyzję odmawiającą ustalenia prawa, ponieważ błędnie dokonuje interpretacji obowiązujących regulacji w przedmiotowym stanie faktycznym. W takiej sytuacji sąd nie uzupełnia ustaleń faktycznych dokonanych przez organ rentowy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że wydanie przez organ rentowy niezgodnej z prawem decyzji odmawiającej wypłaty świadczenia w sytuacji, gdy było możliwe wydanie decyzji zgodnej z prawem oznacza, że opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które ten organ ponosi odpowiedzialność, choćby nie można mu było zarzucić niestaranności w wykładni i zastosowaniu prawa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 r., I UK 159/04, OSNP 2005 nr 19, poz. 308, czy wyrok z dnia 14 września 2007 r., III UK 37/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz. 326). Jeżeli zatem organ rentowy dokonał nieprawidłowej wykładni lub błędnego zastosowania prawa, to ubezpieczonemu należą się odsetki od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu liczone od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2009 r., I UK 345/08).

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd przychylił się do stanowiska ubezpieczonego. Jak wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 9 lipca 2021 r. sygn. akt VII U 3377/19 Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe w oparciu o dowody z dokumentów medycznych odwołującego oraz opinii biegłych sądowych z zakresu psychiatrii i neurologii celem weryfikacji stanowiska organów orzeczniczych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych co do braku u odwołującego niezdolności do pracy w stopniu całkowitym. Skutkiem tak przeprowadzonego postępowania było ustalenie, że M. G. jest całkowicie niezdolny do pracy od 1 marca 2019 r. do 31 marca 2021 r.

W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z 22 maja 2019 r. odmawiającą przyznania M. G. prawa renty socjalnej, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania, w związku z czym naruszył przepisy prawa materialnego. Jednocześnie na etapie orzekania przez organ rentowy nie wystąpiły żadne okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zatem zdaniem Sądu organ rentowy już na etapie wydawania decyzji posiadał wszelkie informacje niezbędne do wydania opinii przyznającej M. G. prawo do renty socjalnej. Co prawda Sąd Okręgowy w postępowaniu o sygnaturze akt VII U 3377/19 dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów celem weryfikacji stanowiska organów orzeczniczych, jednak biegli opierali się na tym samym stanie materiale dowodowym – dokumentacji medycznej ubezpieczonego oraz badaniach przedmiotowych. W okresie pomiędzy wydaniem decyzji a opiniowaniem przez biegłych sądowych, a następnie wydaniem wyroku, nie wystąpiły żadne okoliczności mające wpływ na dokonaną ocenę niezdolności do pracy M. G.. Należy zatem uznać, że do wydania błędnej decyzji odmawiającej ubezpieczonemu prawa do świadczenia doszło z winy Zakładu (...).

Przechodząc natomiast do kwestii samego wyliczenia wysokości odsetek, Sąd oddalił odwołanie w zakresie odsetek od wypłaconych M. G. dodatkowych rocznych świadczeń, tzw. „13” za lata 2019 i 2020, podzielając w tym zakresie argumentację organu rentowego. Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 04.04.2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnymdla emerytów i rencistów w 2019r. (Dz. U. z 2019r., poz. 743) w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy:

1)  ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników;

2)  ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, z wyjątkiem art. 46 tej ustawy;

3)  ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa. Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, z wyjątkiem art. 47 tej ustawy;

4)  ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem art. 136.

Podobnie w ustawie z dnia 09.01.2020 r. o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów (Dz. U. z 2020r., poz. 321) art. 13 stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy:

1)  ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników;

2)  ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, z wyjątkiem art. 46 tej ustawy;

3)  ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, z wyjątkiem art. 47 tej ustawy;

4)  ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem art. 136 tej ustawy.

Organ rentowy słusznie wskazał, że ww. ustawy nie regulują kwestii wypłaty odsetek. Równocześnie w katalogu zamkniętym aktów prawnych, których zastosowanie jest dopuszczalne z mocy odesłania tych aktów prawnych brak jest ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, regulującej kwestie odsetek. Wobec czego, jak słusznie wskazał organ rentowy, mając na uwadze zasadę racjonalności prawodawcy oraz wnioskowanie a contario, brak jest podstaw do wypłaty odsetek od tych świadczeń.

Mając na względzie powyższe, Sąd uznał, że organ rentowy ponosi winę za opóźnienie w wypłacie renty socjalnej, co skutkowało stosowną zmianą decyzji i przyznaniem odwołującemu kwoty 7.644,16 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia w postaci renty socjalnej, o czym orzeczono zgodnie z pkt 1 sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., natomiast w pkt 2 sentencji wyroku oddalił odwołanie w pozostałym zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.