Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: sekr. sąd. Monika Bąk-Rokicka

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. w Warszawie

sprawy W. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o przeliczenie wysokości emerytury

na skutek odwołania W. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 7 stycznia 2015 roku, znak: (...)

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do przeliczenia emerytury W. T. na podstawie art. 55 w związku z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sygn. akt VII U 338/15

UZASADNIENIE

W. T. w dniu 5 lutego 2015 r. złożył za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odwołanie od decyzji w/w organu rentowego z dnia 7 stycznia 2015 r. znak: (...), na mocy której organ rentowy odmówił ponownego wyliczenia kapitału początkowego i emerytury.

W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że prawo do emerytury nabył po ukończeniu 64 lat w 2008 roku, a prawo do emerytury stałej nabył po ukończeniu lat 65 – w 2009 roku. Powołując się na art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 t.j. – dalej jako ustawa emerytalna) odwołujący zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przeliczenie przysługującej mu emerytury wg. nowego systemu, gdyż od dnia 10 lutego 2006 r. wciąż pracuje, a jego pracodawca odprowadza składki (odwołanie k. 2-3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania W. T. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że skarżona decyzja odmowna została oparta na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Wobec nieprzedłożenia przez odwołującego nowych dowodów ani okoliczności mających wpływ na prawo do świadczenia, organ rentowy uznał decyzję za zasadną (odpowiedź na odwołanie k. 6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. T., urodzony w dniu (...), w dniu 21 maja 2008 r. złożył do organu rentowego wniosek o emeryturę. Organ rentowy przyznał W. T. prawo do emerytury na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej (wniosek o emeryturę k. 1-5, decyzja organu rentowego k. 55 tom I a.r.).

Po przyznaniu świadczenia emerytalnego W. T. był zatrudniony w zakładzie fryzjerskim w W. przy ul. (...) lok. (...), należącym do jego syna Ł. T., w wymiarze ¼ etatu (zaświadczenie o zatrudnieniu k. 6 tom III a.r.).

W dniu 14 maja 2013 r. odwołujący złożył do organu rentowego ponowny wniosek o emeryturę, a organ rentowy decyzją z dnia 7 czerwca 2013 r. przyznał odwołującemu prawo do emerytury na podstawie art. 27 ustawy emerytalnej w wysokości 1.630,48 zł ustalonej według zasad określonych w art. 53 ustawy emerytalnej (wniosek o emeryturę k. 1, decyzja organu rentowego k. 27 tom II a.r.).

W dniu 14 lipca 2014 r. odwołujący złożył do organu rentowego kolejny wniosek o emeryturę zaznaczając, że wnosi o przeliczenie dotychczasowej emerytury według nowych zasad. Do wniosku odwołujący załączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (wniosek o emeryturę k. 1-7, zaświadczenie o zatrudnieniu k. 6 tom III a.r.).

Decyzją z dnia 11 sierpnia 2014 r., organ rentowy odmówił odwołującemu prawa do ustalenia wysokości emerytury w myśl art. 55 w zw. z art. 26 ustawy emerytalnej. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy zaznaczył, że zasady przeliczania emerytury określone w art. 55 ustawy emerytalnej mają zastosowanie do ustalania wysokości emerytury obecnie przyznawanej (decyzja organu rentowego k. 10 tom III a.r.).

Kolejny wniosek o emeryturę został złożony przez odwołującego dnia 16 grudnia 2014 r. Odwołujący zwrócił się do organu rentowego z prośbą o wyliczenie kapitału początkowego i emerytury według nowych zasad na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej, wskazując, że nadal pracuje i opłaca składki ZUS (wniosek o emeryturę k. 1-8, podanie k. 8 tom IV a.r.).

W dniu 7 stycznia 2015 r. organ rentowy wydał decyzję, mocą której odmówił odwołującemu prawa do ponownego wyliczenia emerytury. Organ rentowy powołując się na treść art. 114 ustawy emerytalnej zaznaczył, że odwołujący nie przedstawił żadnych dowodów dających podstawę do ponownego ustalenia wysokości przysługującej mu emerytury i nie ujawnił żadnych okoliczności mogących mieć wpływ na jej wysokość (decyzja organu rentowego k. 15 tom IV a.r.).

W. T. złożył do organu rentowego odwołanie od powyższej decyzji w dniu 5 lutego 2015 r., inicjując niniejsze postępowanie (odwołanie k. 2 a.s.).

W toku postępowania organ rentowy wskazał, że hipotetyczna wysokość emerytury odwołującego wyliczona na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy emerytalnej, przyjmując za datę wniosku 16 grudnia 2014 r. z prawem do 1 grudnia 2014 r., wynosi 2.824,09 złotych (pismo organu rentowego k. 14 v a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, w szczególności akt organu rentowego, przy czym okoliczności przytoczone w stanie faktycznym były bezsporne. Dokumentacja zebrana w sprawie nie była kwestionowana przez strony, a ze względu na istotę niniejszej sprawy, której spór skupił się całkowicie na interpretacji stosownych przepisów ustawy emerytalnej, Sąd uznał materiał dowodowy za zupełnie wystarczający do poczynienia stosownych ustaleń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie W. T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 7 stycznia 2015 r., znak: (...) jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszym postępowaniu była interpretacja art. 55 ustawy emerytalnej. W ocenie odwołującego, możliwe jest przeliczenie przysługującego mu świadczenia emerytalnego na podstawie wskazanego wyżej przepisu, ponieważ spełnia wskazane w jego treści przesłanki. Z kolei w opinii organu rentowego, zasady określone w art. 55 ustawy emerytalnej mają zastosowanie jedynie do ustalania wysokości emerytury obecnie przyznawanej.

Zgodnie z art. 55 ustawy emerytalnej, ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53.

Jak wynika z treści powyższego przepisu, ubezpieczony ma możliwość ubiegania się o świadczenie emerytalne, którego wysokość będzie ustalana na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, jeżeli spełnione są trzy przesłanki: ubezpieczony spełnia warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27 ustawy, kontynuuje ubezpieczenie emerytalne i rentowe, a więc faktycznie pozostaje w zatrudnieniu i opłaca składki na ubezpieczenia społeczne mimo osiągniecia wieku określonego w art. 27 ustawy, oraz emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy jest wyższa od obliczonej na podstawie art. 53 ustawy.

Omówione wyżej przesłanki są jedynymi warunkami jakie ubezpieczony musi spełnić chcąc ubiegać się o emeryturę na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej. Na tej podstawie należało stwierdzić, że stanowisko organu rentowego w przedmiocie prawidłowego stosowania wskazanego przepisu jest błędne. Z treści art. 55 ustawy emerytalnej nie wynika bowiem, że ów przepis ma zastosowanie jedynie w przypadku ustalania wysokości emerytury przyznawanej. Warto w tym miejscu wskazać na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 4 lipca 2013 r. (sygn. II UZP 4/14 Lex 1342169), zgodnie z którym nabycie prawa do emerytury przyjęte w ustawie emerytalnej, przy uwzględnieniu treści art. 21 ust. 2 ustawy, uzasadnia twierdzenie, zgodnie z którym na emeryturę można przechodzić kilka razy. Przy tak sformułowanym założeniu stanowiącym superfluum ustawy emerytalnej wskazane byłoby zaznaczenie w art. 55 ustawy, że wyliczenie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym możliwe byłoby tylko wówczas, gdyby był to pierwszy wniosek o emeryturę. Takiego zastrzeżenia w treści omawianego przepisu jednak nie ma i nie sposób go z treści wywnioskować. Sąd Okręgowy podziela powyższy pogląd w całości co prowadzi do przyjęcia, że odmowa organu rentowego w zakresie przyznania odwołującemu emerytury na podstawie art. 55 ustawy była nieprawidłowa.

Odwołujący się W. T. spełnił warunki do uzyskania emerytury przewidziane w art. 27 ustawy emerytalnej: jako mężczyzna urodzony przed 31 grudnia 1947 r. osiągnął w dniu 14 marca 2009 r. przewidziany dla niego wiek emerytalny 65 lat. Potwierdzeniem powyższego było wydanie przez organ rentowy decyzji z dnia 7 czerwca 2013 r. na mocy której przyznano odwołującemu prawo do emerytury właśnie na tej podstawie. Ponadto, jak wynika z dokumentów załączonych do akt sprawy, po przyznaniu odwołującemu emerytury kontynuował on zatrudnienie w zakładzie fryzjerskim prowadzonym przez jego syna, Ł. T., w wymiarze ¼ etatu. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez organ rentowy, brak więc podstaw do podnoszenia jakichkolwiek zastrzeżeń w tym zakresie. Co się zaś tyczy trzeciej z wymienionych przesłanek zastosowania art. 55 ustawy emerytalnej, to Sąd zaznacza, że organ rentowy decyzją z dnia 7 czerwca 2013 r. ustalił wysokość świadczenia emerytalnego W. T. na kwotę 1.640,48 zł. Z kolei w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu w toku niniejszego postępowania organ rentowy ustalił na podstawie zasad określonych w art. 26 ustawy emerytalnej hipotetyczną wysokość emerytury odwołującego się na kwotę 2.824,09 zł, a więc kwotę wyższą od kwoty emerytury obecnie przysługującej odwołującemu.

Wobec wskazanych wyżej okoliczności należało stwierdzić, że W. T. spełnił przesłanki wynikające z art. 55 ustawy emerytalnej, przysługuje mu więc prawo do ubiegania się o świadczenie emerytalne w wysokości ustalonej na podstawie art. 26 ustawy. Co za tym idzie, decyzja organu rentowego odmawiająca przeliczenia odwołującemu emerytury na powyższych zasadach była bezzasadna, wobec czego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. dokonał stosownej zmiany skarżonej decyzji i orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)

(...)