Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. Sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015 r. w Warszawie

sprawy Ł. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania Ł. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 2 stycznia 2015 roku nr (...)

oddala odwołanie,

Transkrypcja uzasadnienia wyroku z dnia 10 listopada 2015 r.

Wygłoszone uzasadnienie wyroku

Odwołujący Ł. L. w swoim odwołaniu z dnia 7 stycznia 2015 roku odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 2 stycznia 2015 roku, karta 2 do karty 4 akt sprawy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie karta 15 akt sprawy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. stwierdził, iż w okresie od 1 listopada 2011 roku do 29 września 2012 roku odwołujący podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą niemająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 30 procent kwoty minimalnego wynagrodzenia oraz, że od 1 października 2014 roku odwołujący podlegał obowiązkowi ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą niemającą ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60 procent kwoty miesięcznego wynagrodzenia.

Organ rentowy z danych Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej ustalił, że w okresie od 1 listopada 2011 roku odwołujący się rozpoczął wykonywanie działalności pod firmą (...). Zaprzestanie wykonywania tej działalności nastąpiło 30 września 2012 roku, przy czym wykreślenie wpisu z rejestru nastąpiło 27 sierpnia 2014 roku, karta 32 akt organu rentowego. Następnie od 1 października 2014 roku odwołujący rozpoczął wykonywanie działalności pod firmą (...), karta 31 akt organu rentowego.

Organ rentowy biorąc pod uwagę powyższe ustalenia uznał, iż na odwołującym spoczywa ciężar dowodów wykazania nie prowadzenia działalności gospodarczej, co podniósł w swoim odwołaniu gdyż wywodzi ona odmiennie, niż wynika to z wpisu dokonanego w Ewidencji Działalności Gospodarczej. W tym zakresie organ rentowy stwierdził, iż w oparciu o pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 13 listopada 2013 roku, należy wywieść wniosek, że odwołujący figuruje, jako prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą od 1 listopada 2011 roku do 30 września 2012 roku i od 1 października 2014 roku. Nie odnotowano przy tym informacji o zawieszeniu, przerwach w działalności gospodarczej. Odnotowano natomiast wpływ zeznań podatkowych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za lata 2011 -2012, karta 30 akt organu rentowego.

W piśmie odwołującego się do naczelnika Urzędu Skarbowego, odwołujący potwierdza założenie działalności gospodarczej oraz jej prowadzenie stwierdzając " Byłem przekonany, iż brak przychodu zwalnia podatnika ze składania deklaracji rozliczeniowej", karta 11 akt organu rentowego.

Sad Okręgowy ustalił, iż odwołujący rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej (...) od 1 listopada 2011 roku. Działalność ta została wykreślona w dniu 27 sierpnia 2012 roku a faktycznie odwołujący zaprzestał ją wykonywać w dniu 30 września 2012 roku. Działalność gospodarcza dotyczyła doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. W dniu 1 października 2014 roku, co już

podniesiono, odwołujący rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą (...). Działalność ta jest prowadzona do chwili obecnej.

Sąd ustalił, iż zgodnie z tym, co przedstawił w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy, Urząd Skarbowy W. w zaświadczeniem z dnia 11 czerwca 2015 roku podał, iż odwołujący nie składał deklaracji rozliczeń VAT za lata 2011-2014. W dokumentacji akt rentowych znajduje się zaświadczenie wyżej wymienionego Urzędu Skarbowego W. z dnia 13 listopada 2014 roku, z którego wynika, iż odnotowano wpływ zeznań podatkowych odwołującego, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W dniu 28 sierpnia 2015 roku na rozprawie w świetle zeznań odwołującego Sąd ustalił, iż odwołujący nie ma wyuczonego zawodu. Pierwsza działalność, którą odwołujący zarejestrował 1 listopada 2011 roku dotyczyła prowadzenia badań rynkowych. Odwołujący zeznał, że w ogóle nie prowadził tej działalności gospodarczej. Następnie zeznał, że z miesiąc, góra dwa prowadził tą działalność. Odwołujący nie zgłosił działalności do Urzędu skarbowego. Odwołujący podkreślił, że był poszukiwany przez organa ścigania a w związku z tym ukrywał się i często wyjeżdżał do Anglii, Niemiec w latach 2012-2013. Odwołujący był skazany za posiadanie narkotyków. Miał jak zeznał, wyrok w zawieszeniu w momencie rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Zeznanie to wedle ustaleń Sądu jest zgodne z informacja z Krajowego Rejestru Karnego.

Sąd występując do Krajowego Rejestru Karnego celem ustalenia, w jakich i okresach odwołujący odbywał karę pozbawienia wolności, tudzież i jakie kary zostały wobec niego orzeczone stwierdził, iż w dniu 15 stycznia 2008 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie wydał wyrok skazujący odwołującego na 1 rok pozbawienia wolności oraz dozór kuratora w okresie próby, w zawieszeniu na 5 lat. Za czyn z artykułu 62 ustęp 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii artykuł 69 paragraf 1 Kodeksu karnego, artykuł 69 paragraf 2 Kodeksu karnego, artykuł 70 paragraf 1 punkt 1 i artykuł 73 paragraf 3 Kodeksu karnego. Z treści informacji Krajowego Rejestru Karnego wynika, zatem, iż kara odwołującego trwała w zawieszeniu do 15 stycznia 2013 roku. Jednakże w dniu 13 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy wydał wobec odwołującego postanowienie o wykonaniu warunkowo zawieszonej kary. Dnia 14 lutego 2015 roku wykonano karę pozbawienia wolności. Odwołujący jest w chwili obecnej osoba wolną.

Sąd odniósł się również do zeznań świadków matki i ojca odwołującego.

M. L. (1) zeznała, iż wedle jej wiedzy odwołujący rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 2013-2014 roku. Miał prowadzić działalność gospodarczą w mieszkaniu przy ulicy (...). Jednakże nie była prowadzona jakakolwiek działalność w jej ocenie. Wskazała, że syn nie wyjeżdżał za granicę.

Ojciec odwołującego M. L. (2) stwierdził, że nie wiedział, kiedy syn zarejestrował działalność gospodarczą. Podkreślił, że syn jej nie wykonywał. Następnie zeznał, że w ogóle nie rozmawiał z synem o prowadzeniu działalności gospodarczej. Wskazał, że syn raczej nie wyjeżdżał za granicę.

Sąd Okręgowy w świetle zebranego materiału dowodowego zważył, co następuje.

Odwołanie odwołującego jest niezasadne. Odwołujący zarejestrował działalność gospodarczą w okresie zawieszenia odbywania kary pozbawienia wolności, z tego tytułu podlegał obowiązkowi płacenia składek za ubezpieczenie społeczne do ZUS oraz obowiązkowi odprowadzania podatku VAT do Urzędu Skarbowego. Odwołujący nie

dokonał zawieszenia prowadzenia działalności. Zgodnie z treścią artykułu 6 ustęp 1 punkt 5, artykułu 12 ustęp 1 oraz artykułu 13 punkt 4 Ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych zwanej dalej ustawą systemową, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Obowiązek ubezpieczenia powstaje od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności, do dnia zaprzestawania wykonywania tej działalności z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszona, na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Samo podjęcie prowadzenia działalności gospodarczej jest ujmowane bardzo szeroko. Mieszczą się w nim nie tylko faktyczne czynności należące do zakresu tej działalności, lecz także czynności zmierzające do zaistnienia takich czynności gospodarczych. Działalność gospodarcza obejmuje także działania przygotowujące, zdobywanie uprawnień, poszukiwanie klientów, oczekiwanie na kolejne zamówienia. Równoznaczne z prowadzeniem działalności gospodarczej jest bycie w stanie gotowości do realizacji zadań objętych zakresem konkretnej działalności. Powyższe stanowisko zostało w pełni wykazane między innymi w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 17 grudnia 2003 roku sygnatura III Aua 1531/03. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2003 roku sygnatura II Uk 111/03, wyraźnie ten tok rozumowania potwierdza.

Sąd Okręgowy w tym zakresie w pełni podziela stanowisko zarówno zawarte w cytowanym wyroku Sądu Apelacyjnego jak i w treści postanowienia Sądu Najwyższego.

Podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie odwołujący w toku składanych zeznań wprost wskazał, iż przez pewien okres, to jest około 2 miesięcy po zarejestrowaniu działalności wykonywał czynności polegające na zdobywaniu informacji, przyuczaniu się do prowadzenia działalności doradczej w zakresie prowadzonej firmy (...). Wskazać należy, iż istnieje kilka możliwości ze sfery prawa karnego, które ograniczają możliwość prowadzenia działalności gospodarczej. Sąd Okręgowy miał tą żeż okoliczność na uwadze. Wolność działalności gospodarczej może być ograniczona albo odebrana tylko w prawnie określonych przypadkach. Odbywa się to wskutek prawnego orzeczenia określonych zakazów prowadzenia odpowiedniej działalności. Po pierwsze Kodeks karny przewiduje zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska, albo wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnianiu przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Można również orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Na podstawie przepisów Kodeksu karnego w przypadku toczącego się postępowania karnego, jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności określonej w artykule 31 paragraf 1 Sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Jeśli jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego oraz orzec przepadek wymieniony w artykule 39 punkt 4 Kodeksu karnego. Sąd może orzec zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi, na zawsze w razie skazania na karę

pozbawienia wolności za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajowości na szkodę małoletniego. Sąd orzeka zakaz, o której mowa na zawsze w razie ponownego skazania sprawcy w warunkach określonych w tym przepisie.

Na gruncie przedmiotowej sprawy Sąd Okręgowy nie dysponował aktami postępowań karnych odwołującego. Jednakże z informacji Krajowego Rejestru Karnego nie wynika, iż czyny karne, za które został skazany odwołujący wiązały się z zakazem prowadzenia działalności gospodarczej o charakterze doradczym związanym z badaniami rynku czy też wykonywaniem usług fryzjerskich. Odwołujący w toku postępowania w sposób, co najmniej niechronologiczny i nie ostry, jednakże konkretny, wskazał w toku składanych zeznań, iż w ramach zarejestrowanej już działalności podejmował określone kroku w celu rozwoju firmy (...). Przyuczał się do prowadzenia działalności. Korzystał z kontaktów z osobami, które znały się na prowadzeniu firmy. A zatem należy stwierdzić w ocenie Sądu Okręgowego, iż wykonywał działalność gospodarczą (...). Okoliczność założenie deklaracji VAT do Urzędu Skarbowego, która odmiennie kształtuje się w niniejszym postępowaniu odwoławczym i w aktach postępowania rentowego nie wpływa na ocenę zdaniem Sądu, iż odwołujący z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej winien podlegać ubezpieczeniom społecznym i z tegoż tytułu winien uiszczać składki na ubezpieczenie społeczne. Natomiast należności z tytułu składek skarbowych odwołujący winien rozstrzygać w innym postępowaniu administracyjnym. Okoliczności prowadzenia drugiej działalności gospodarczej odwołujący nie kwestionował.

Biorąc powyższe kwestie pod uwagę i oceniając całokształt zebranych materiałów dowodowych w przedmiotowej sprawie, Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania odwołującego. I na mocy artykułu 477 (14) paragraf 1 orzekł jak w sentencji.