Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

Sędziowie: SO Adam Bednarczyk (spr.)

SR del. Justyna Dołhy

protokolant: protokolant sądowy stażysta Katarzyna Pawelec

przy udziale prokuratora Jerzego Kopcia

po rozpoznaniu dnia 19 czerwca 2018 r.

sprawy K. D. syna H. i I. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 281 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 5 czerwca 2017 r. sygn. akt III K 1165/16

wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. F. kwotę 516,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT.

SSO Adam Bednarczyk SSO Ludmiła Tułaczko SSR del. Justyna Dołhy

VI Ka 1609/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego, nie jest zasadna i przez to nie zasługuje na uwzględnienie.

Teoretycznie według kierunku wskazanego w apelacji dotyczy ona wyłącznie rozstrzygnięcia o karze, niemniej już samych zarzutów wynika, iż także skierowana jest przeciwko całości rozstrzygnięcia, albowiem wskazuje ona na naruszenie prawa do obrony oskarżonego, oraz niesprecyzowany zarzut tyczący rzekomej umowy pomiędzy oskarżonym, a prokuratorem tyczącej poddania się karze przez oskarżonego.

Odnosząc się do kwestii podnoszonego przez oskarżonego naruszenia prawa do obrony poprzez niewyznaczenie mu obrońcy z urzędu zdaniem sądu odwoławczego zarzut ten jest niezasadny. Po pierwsze w aktach sprawy nie znajduje się żaden wniosek oskarżonego o wyznaczenie obrońcy z urzędu. Z samego uzasadnienia apelacji natomiast wynika, iż zdaniem oskarżonego sąd winien jak się zdaje wyznaczyć mu obrońcę z urzędu niejako automatycznie z uwagi na to, iż leczy on się, lecz aktualnie odwykowo w zakładzie karnym. Także i ta argumentacja zasadną nie jest. W odniesieniu do oskarżonego nie zachodziła żadna z okoliczności, które obligowały sąd do wyznaczenia oskarżonemu obrońcy z urzędu. Oceny tej nie zmienia fakt, iż Sad Okręgowy wyznaczył oskarżonemu obrońcę z urzędu w postpowaniu odwoławczym.

Przechodząc, do podnoszonego przez oskarżonego faktu, iż uzgodnił poddanie się karze z prokuratorem, a ten nie wywiązał się z tej umowy stwierdzić trzeba, iż taka sytuacja nie miała miejsca na tle przedmiotowej sprawy. Owszem oskarżony przesłuchany w charakterze podejrzanego zaproponował poddanie się karze niemniej prokurator nie przystał na taką propozycję, do czego miał prawo, a zwłaszcza nie przesłał do Sądu wniosku o wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy.

Przechodząc do kwestii oceny rozstrzygnięcia o karze wobec oskarżonego w ocenie sądu odwoławczego w żaden sposób nie można stwierdzić, iż rozstrzygnięcie Sądu I instancji w tym zakresie jest rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu art. 438 pkt.4 kpk. Jak słusznie wskazał sąd rejonowy oskarżony był już uprzednio karany za przestępstwa przeciwko mieniu i z użyciem przemocy. Co więcej dodać trzeba, iż przedmiotowego czynu dopuścił się w okresie próby orzeczonym wyrokiem za przestępstwo z art. 280§1 kk. a po popełnieniu przedmiotowego czynu skazany został za kolejne przestępstwo przeciwko mieniu. Sekwencja tych skazań wskazuje, iż bez wątpienia wyłącznie kara bezwzględna może podziałać na oskarżonego w sposób wychowawczy, bowiem pomimo młodego wieku wykazał się on już wyjątkowo lekceważącym stosunkiem do obowiązującego prawa, jak też danej mu już raz szansy w formie kary w zawieszeniu za poważne przestępstwo. Sam zaś wymiar przedmiotowej kary, choć obiektywnie surowy, to nie jest rażąco niewspółmiernie surowy jak wskazano wyżej. Po pierwsze w opisanych okolicznościach tylko taka reakcja karna może stanowić dla oskarżonego przesłankę wychowawczą. Po wtóre nie można zapominać o sposobie popełnienia przedmiotowego czynu. Zgodzić się trzeba z sądem rejonowym, iż okoliczności faktyczne ustalone w tej sprawie wskazują na całkowite poczucie bezkarności oskarżonego, samo zaś grożenie przedmiotem będącym niemal wierną repliką broni palnej musiało i wzbudziło w pokrzywdzonych uzasadnione obawy o swoje życie. Uzasadnionym jest też przypuszczenie, iż oskarżony idąc do sklepu z w/w przedmiotem z góry zaplanował popełnienie tego przestępstwa tylko z tego powodu, iż zabrakło alkoholu na imprezie, w której uczestniczył. Takie zachowanie wskazuje na duże zdemoralizowanie oskarżonego.

Reasumując sąd odwoławczy nie dopatrzył się w rozstrzygnięciu o karze rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt.4 kpk.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.