Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Wioletta Gumienna

przy udziale prokuratora Teresy Pakieły

po rozpoznaniu dnia 20 lutego 2017 r.

sprawy M. Z. (1), syna P. i M., ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwo z art. 177 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 29 września 2016 r. sygn. akt VIII K 552/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 1539/16

UZASADNIENIE

M. Z. (1) oskarżony o to, że:

w dniu 14 kwietnia 2016r. w W. na skrzyżowaniu ulic (...)/(...)/ /(...) naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, określone w art. 24 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym, powodując nieumyślnie wypadek drogowy, w ten sposób, że kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) wykonując manewr skrętu w lewo zderzył się z samochodem S. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez M. F., jadącym z przeciwnego kierunku na wprost ulicą (...), powodując u niej obrażenia ciała w postaci złamania głowy IV kości śródręcza lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni wyczerpując dyspozycję art. 157 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

Po rozpoznaniu sprawy o sygn. VIII K 552/16 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie na mocy wyroku z dnia 29 września 2016r. orzekł:

I.  M. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, i za to na podstawie art. 177 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a kk wymierzył mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od M. Z. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 400 (czterystu) złotych opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator, który zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść M. Z. (1). Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania art. 335 § 1 k.p.k. poprzez wydanie wyroku w trybie przewidzianym w tym artykule, w sytuacji, gdy oskarżony odwołał swoją zgodę na dobrowolne poddanie się karze. W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Oskarżony podczas rozprawy apelacyjnej wniósł o warunkowe umorzenie postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora zasługiwała na uwzględnienie, skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Zarzut naruszenia przepisu art. 335 § 1 k.p.k. okazał się zasadny. Bezsporny jest fakt, że niniejsza sprawa wpłynęła do Sądu Rejonowego wraz ze znajdującym oparcie w treści art. 335 § 1 k.p.k. wnioskiem prokuratora o skazanie oskarżonego M. Z. (1) bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu kary 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł. Żądanie to korespondowało ze stanowiskiem oskarżonego wyrażonym w toku postępowania przygotowawczego, który po uprzednim pouczeniu o treści art. 335 § 1 k.p.k. wyraził zgodę na takie rozstrzygnięcie. Pomimo zawartego porozumienia, oskarżony zmienił swoje zdanie po przekazaniu akt do sądu. Nadesłał pismo z dnia 25.07.2016r., w którym cofnął zgodę na wymierzenie kary poprzednio uzgodnionej z prokuratorem. Wówczas złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby jednego roku oraz zasądzenie świadczenia pieniężnego tytułem częściowego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej M. F. w kwocie 1.000 zł. Tymczasem, Sąd Rejonowy pomimo cofnięcia przez oskarżonego zgody na zakończenie sprawy we wskazanym trybie, w dniu 29 września 2016r. wydał wyrok na mocy, którego skazał oskarżonego i wymierzył mu karę podaną we wniosku prokuratora. W świetle powyższych okoliczności, należy zgodzić się ze skarżącym, że Sąd Rejonowy naruszył zasady wydania wyroku wskazane w art. 343 § 7 k.p.k. W świetle art. 335 § 1 k.p.k. prokurator występuje do sądu z wnioskiem o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, uwzględniających również prawnie chronione interesy pokrzywdzonego. Może mieć to miejsce jedynie w sytuacji, gdy oskarżony przyznaje się do winy, a w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Tak, więc warunkami koniecznymi do wydania wyroku w tym trybie są m.in.: zawarcie w fazie postępowania przygotowawczego porozumienia między organem procesowym, a oskarżonym, wyrażona przez tego oskarżonego zgoda na wydanie wyroku skazującego i wymierzenie uzgodnionej kary lub środka karnego oraz wystąpienie przez prokuratora do sądu z wnioskiem o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie objętych porozumieniem kary lub środka karnego /por. m.in. A. Marek: Konsensualny model rozstrzygania spraw w procesie karnym, (w:) Zasady procesu karnego wobec wyzwań współczesności. Księga pamiątkowa ku czci prof. S. Waltosia (red.:) J. Czapska, A. Gaberle, A. Światłowski, A. Zoll, Warszawa 2000, s. 65; R. Koper: Rozstrzygnięcia sądu w przedmiocie wniosku o skazanie bez rozprawy, PS 2002, nr 6, s. 72 –75/. Wprawdzie w art. 335 § 1 k.p.k. nie ma wprost mowy o wyrażeniu zgody przez oskarżonego, lecz potrzeba jej uzyskania wynika z warunku zawarcia we wniosku propozycji „uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego” /R. Koper: Zgoda oskarżonego, jako warunek skazania bez rozprawy, Palestra 2001, nr 5 –6, s. 7/. Tak, więc do wydania wyroku w omawianym trybie, potrzebna jest zgoda oskarżonego. W niniejszej sprawie natomiast oskarżony ją cofnął. Sąd Rejonowy niezależnie zaś od tego, wydał wyrok skazujący i wymierzył oskarżonemu karę wskazaną we wniosku prokuratora. Tym samym dopuścił się obrazy przepisów postępowania - art. 335 § 1 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku. W postępowaniu odwoławczym nie mógł zostać uwzględniony wniosek oskarżonego o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Rozstrzygnięcie, o które wnioskuje oskarżony, wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego, a przede wszystkim przesłuchania pokrzywdzonej, na okoliczność poniesionej przez nią szkody. Oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. Podczas wypadku drogowego pokrzywdzona M. F. doznała obrażeń ciała w postaci złamania głowy IV kości śródręcza lewego. Obrażenia te skutkowały koniecznością przyjmowania przez nią leków i znajdowała się pod opieką lekarzy. Zgodnie z art. 66 § 3 k.k. umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości lub w części (…). W odniesieniu, zatem do sprawcy, wobec którego zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania, obowiązek odszkodowawczy nakładany jest obligatoryjnie, przy czym jest to wypadek obligatoryjności bezwzględnej. Zobowiązanie do naprawienia szkody dostosowane jest do możliwości płatniczych oskarżonego oraz kompensacyjnej funkcji środka penalnego. Oskarżony we wniosku o warunkowe umorzenie postępowania, tytułem przedmiotowego obowiązku zadeklarował, że zapłaci na rzecz pokrzywdzonej kwotę 1.000 zł. W okolicznościach niniejszej sprawy, nie można jednak wykluczyć, że koszty leczenia poniesione przez pokrzywdzoną były wyższe. Dlatego też, zachodzi konieczność przesłuchania pokrzywdzonej. Dopiero wówczas będzie możliwe dokładne ustalenie wysokości poniesionej przez nią szkody. Rozważając przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego, Sąd Rejonowy bierze pod uwagę wyniki porozumienia oskarżonego z pokrzywdzonym. Wszystkie powyżej przedstawione okoliczności wskazują na fakt, że zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania w niniejszej sprawie może mieć miejsce jedynie przed Sądem I instancji. W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd powinien rozważyć czy zachodzą przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonego wynikające z art. 66 k.k., czy też naruszenie przepisów ruchu drogowego wyklucza takie rozstrzygnięcie. W tym celu należy przede wszystkim przesłuchać pokrzywdzoną M. F. i ustalić wartość poniesionej przez nią szkody. Dopiero po przeprowadzeniu wskazanych czynności i w oparciu o poczynione ustalenia, Sąd Rejonowy będzie władny wydać sprawiedliwe orzeczenie w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe względy, Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.