Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz

Protokolant: protokolant sądowy Anna Rusak

przy udziale prokuratora Marka Traczyka

po rozpoznaniu dnia 19 maja 2017 r. w Warszawie

sprawy P. Ł., syna B. i A., ur. (...) w W. oskarżonego o czyn art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obrońcę oskarżonego i prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 14 lipca 2016 r. sygn. akt III K 1285/12

uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. F. (1) kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

VI Ka 1522/16

UZASADNIENIE

P. Ł. został oskarżony o to, że w okresie czasu od dnia 28 maja 2012 roku do dnia 1 czerwca 2012 roku w W. przyjął w celu zbycia mienie w postaci laptopa marki A. o wartości 6000 zł, który został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 14 lipca 2016 roku, III K 1285/12 orzekł:

I.  oskarżonego P. Ł. w ramach zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, że w dniu 28 maja 2012 roku w W. przyjął w celu dalszego zbycia laptopa marki A. o wartości 6000 zł, co do którego na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego i czyn ten zakwalifikował z art. 292 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 292 § 1 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 4 czerwca 2012 roku i uznał grzywnę za wykonaną w zakresie dwóch stawek dziennych;

III.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. F. (1) kwotę 619,92 zł brutto z tym 23 % VAT z tytułu obrony z urzędu oskarżonego;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelacje wnieśli obrońca oskarżonego i prokurator. Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w części tj. w punkcie 1 i 2 na korzyść oskarżonego. Wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść wyroku poprzez całkowicie dowolne i nieuzasadnione przyjęcie, że oskarżony P. Ł. powinien był przypuszczać, że przedmiotowy laptop marki A. został uzyskany przez osobę o imieniu Ł. za pomocą czynu zabronionego i przyjął laptop marki A. w celu dalszego jego zbycia, a nie pod zastaw długu – jak wyjaśniał oskarżony. Obrońca podniósł nadto zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, będących wynikiem wyżej wskazanych naruszeń prawa procesowego, mający wpływ na treść wyroku, a polegającym na przyjęciu, że zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona przestępstwa z art. 292 § 1 k.k. Obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

Prokurator zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego P. Ł. i zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego mogącą mieć wpływ na treść zapadłego orzeczenia, a polegającą na dokonaniu oceny materiału dowodowego w postaci wyjaśnień P. Ł. oraz zeznań T. K. z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów i w sposób wybiórczy, co skutkowało błędnym uznaniem wiarygodności tych dowodów w zakresie braku wiedzy P. Ł. co do pochodzenia laptopa marki A. z przestępstwa, a nadto bez przeprowadzenia czynności niezbędnych dla weryfikacji prawdziwości wyjaśnień podejrzanego P. Ł. co do faktu sugerowania mu treści wyjaśnień przez funkcjonariuszy Policji a polegających na przesłuchaniu w toku postępowania sądowego funkcjonariuszy Policji wykonujących czynności z tym podejrzanym na okoliczność ich przebiegu oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na treść orzeczenia polegający na błędnym przyjęciu, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przypisania oskarżonemu P. Ł. jedynie czynu paserstwa nieumyślnego podczas gdy właściwa ocena tego materiału prowadzi do wniosku, że dopuścił się paserstwa umyślnego popełnionego w ramach powrotu do przestępstwa. W konkluzji prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora zasługuje na uwzględnienie. Uznając oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia przestępstwa wyczerpującego znamiona paserstwa nieumyślnego z art. 292 § 1 k.k. Sąd I Instancji oparł się wyłącznie na wyjaśnienia tego oskarżonego składanych na rozprawie. Natomiast z wyjaśnień P. Ł. składanych w postępowaniu przygotowawczym, bezpośrednio po zdarzeniu wprost wynika, że chłopak o imieniu Ł. przekazując mu przedmiotowego laptopa, powiedział mu ”że w tym dniu ukradł z mieszkania różny sprzęt elektroniczny, który miał przy sobie” (k.46). Wyjaśnienia znajdujące się na k. 45-46 verte są szczegółowe jeżeli chodzi o same okoliczności dokonania kradzieży i wejścia do mieszkania (za pomocą kluczy znajdujących się w komodzie na korytarzu) i korespondują w tym zakresie z zeznaniami pokrzywdzonej A. M. (k.2-3), którym Sąd dał wiarę w całości. Rację ma zatem skarżący, że Sąd Rejonowy dając wiarę wyjaśnieniom P. Ł. składanym na rozprawie w których zaprzeczył aby wiedział o pochodzeniu laptopa – zrobił to w sposób bezkrytyczny i dowolny. Sąd I Instancji nie zweryfikował wyjaśnień oskarżonego składanych na rozprawie odnośnie przebiegu przesłuchania. Nie zastanowił się również nad tym, czy wersja składana w postępowaniu przygotowawczym odnośnie wejścia w posiadanie laptopa rzeczywiście mogła być dla oskarżonego korzystniejsza od tej składanej na rozprawie. Analizując wyjaśnienia oskarżonego Sąd nie uwzględnił również faktu, że T. K., przesłuchiwany w charakterze podejrzanego dwa dni przed P. Ł. wyjaśnił, że przedmiotowego laptopa dostał od P. Ł., który powiedział mu, że komputer ten jest kradziony (k.35). Okoliczność ta całkowicie została pominięta w rozważaniach zawartych w pisemnych motywach wyroku.

Z tych powodów, mając na uwadze zakaz zawarty w art. 454 § 2 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku (akt oskarżenia wpłynął do Sądu w dniu 25 września 2012 roku), Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania. Jednocześnie uwzględniając apelację prokuratora, z której wynika, że czyn oskarżonego należy zakwalifikować zgodnie z kwalifikacją przyjętą w akcie oskarżenia Sąd Odwoławczy nie uwzględnił argumentacji zawartej w apelacji obrońcy, który podnosił, że brak jest dowodów do przyjęcia, że oskarżony mógł nawet przypuszczać, że przedmiotowy laptop pochodził z kradzieży. Argumentację zawartą w apelacji obrońcy oskarżonego można ewemtualnie rozważyć dopiero po prawidłowej ocenie materiału dowodowego, w zależności od wniosków wynikających z tej oceny.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien ponownie w całości przeprowadzić przewód sądowy i postępowanie dowodowe, w trakcie którego winien wyjaśnić ujawnione rozbieżności w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach świadków, a następnie winien dokonać rzetelnej i kompleksowej analizy i oceny materiału dowodowego zgodnie z dyrektywami zawartymi w art. 5 § 2 k.p.k. i w art. 7 k.p.k. Po ewentualnym dojściu do przekonania, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sąd zobowiązany jest rozważyć, czy zebrane dowody pozwalają na zakwalifikowanie czynu oskarżonego z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. czy też z art. 292 § 1 k.k.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w wyroku.