Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

protokolant: protokolant sądowy Małgorzata Jaworska

przy udziale oskarżyciela publicznego Komendy Powiatowej Policji w (...)- sierż. sztab. M. K.

po rozpoznaniu dnia 13 marca 2025 r.

sprawy K. M., syna R. i D., ur. (...) w W.

obwinionego o wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 1 października 2024 r. sygn. akt V W 83/22

uchyla zaskarżony wyrok na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. i umarza postępowanie przeciwko K. M. o przypisane mu wykroczenie z art. 87 § 1 k.w. na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w.; koszty postępowania w sprawie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1492/24

UZASADNIENIE

K. M. został obwiniony o to, że w dniu 19 grudnia 2021 roku około godz. 10:25 w Z. przy ul. (...), prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, tj. o czyn z art. 87 § 1 k.w.

W dniu 1 października 2024 r. Sąd Rejonowy w Wołominie wydał wyrok zaoczny w sprawie o sygn. akt V W 83/22, którym:

1.  obwinionego K. M. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu wykroczenia, przy czym w ramach tego czynu ustalił, że zawartość lkoholu w wydychanym powietrzu u obwinionego wynosiła 0,21 mg/l, 0,14 mg/l i 0,12 mg/l w kolejnych badaniach i za to na podstawie art. 87 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w kwocie 1.500 złotych,

2.  na podstawie art. 87 § 3 k.w. w zw. z art. 29 § 1 i 2 k.w. orzekł wobec K. M. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 12 miesięcy,

3.  zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 150 złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżonemu wyrokowi zarzucając niewspółmierność orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 12 miesięcy w sytuacji, gdy okoliczności popełnienia przez obwinionego zarzucanego mu czynu, w szczególności stopień jego społecznej szkodliwości oraz stopień jego zawinienie uzasadniają orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części poprzez zmianę pkt II i orzeczenie wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Niezależnie od granic zaskarżenia i zarzutu podniesionego w apelacji stwierdzić należy, że w sprawie niniejszej zachodzi bezwzględna przyczyna odwoławcza, o jakiej mowa w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. W odniesieniu do obwinionego wystąpiła ujemna przesłanka procesowa określona w art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w., a mianowicie przedawnienie karalności. W związku z tym zaskarżony wyrok należało uchylić, a postępowanie na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. umorzyć.

Kwestia przedawnienia orzekania na gruncie prawa wykroczeń została uregulowana w art. 45 k.w., gdzie zgodnie z dyspozycją § 1 karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym czasie wszczęto postępowanie, karalność tego czynu ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. Tym samym, mając na uwadze datę popełnienia czynu przez obwinionego, tj. 19 grudnia 2021 roku, nastąpiło przedawnienie jego karalności.

Jednocześnie w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 15 zzr ust. 1 i 6 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. nowelizującej ustawę z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020.568 z dnia 2020.03.31), zgodnie z którym w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie biegnie przedawnienie karalności oraz przedawnienie wykonania kary w sprawach o przestępstwa, przestępstwa i wykroczenia skarbowe oraz w sprawach o wykroczenia, który został uchylony z dniem 16 maja 2020 r. na mocy ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. 2020.875 z dnia 2020.05.15). Wykroczenie zostało popełnione 19 grudnia 2021 r., a zatem po okresie wyznaczonym powyższymi przepisami, tj. od 31 marca 2020 r. do 16 maja 2020 r., kiedy to wstrzymany został bieg przedawnienia wykroczeń. Zatem w dacie wyrokowania sądu odwoławczego upłynął już najdłuższy możliwy 3-letni okres przedawnienia wykroczenia.

W przedstawionym powyżej stanie rzeczy wyrok Sądu Rejonowego nie mógł się ostać. Sąd Okręgowy uchylił zatem zaskarżone rozstrzygnięcie i jednocześnie, mając na uwadze fakt, że zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie dawał od razu podstaw do uniewinnienia obwinionego z braku czynu lub braku znamion czynu jako wykroczenia, albo braku winy (zob. postanowienie SN z dnia 02.07.2002r., IV KKN 264/99), na podstawie art. 5 § 1 pkt. 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. umorzył postępowanie w niniejszej sprawie. Kosztami postępowania, zgodnie z art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w., Sąd Okręgowy obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.