Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1445/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 2 lipca 2024 roku, sygn. akt II K 1284/20

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

A. S.

Oskarżony jest osobą niekaraną

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego na okoliczność stwierdzenia czy na stan paska rozrządu mógł mieć wpływ sposób jazdy pokrzywdzonego oraz czy na stan paska rozrządu mogło mieć wpływ to, że samochód nie był używany przez dłuższy czas.

Aktualna karta karna, k. 359

Informacja e - (...), k. 358

Opinia uzupełniająca ustna k. 375-378

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Oskarżony jest osobą niekaraną

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego na okoliczność stwierdzenia czy na stan paska rozrządu mógł mieć wpływ sposób jazdy pokrzywdzonego oraz czy na stan paska rozrządu mogło mieć wpływ to, że samochód nie był używany przez dłuższy czas.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Stan majątkowy

Opinia uzupełniająca ustna

Załączone dokumenty urzędowe zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentów.

Opinia została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, rzetelna, obiektywna.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońcy oskarżonego złożyli dwie odrębne apelację, a w pierwszej z nich zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1.naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie: art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424 § 1 k.p.k. – mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia, w szczególności poprzez wadliwe zastosowanie prawa materialnego, polegającą na:

a. całkowicie dowolnym przyjęciu za pełnowartościowy materiał dowodowy w postaci sporządzonych na potrzeby niniejszego postępowania opinii przez biegłego sądowego J. P. oraz świadka K. Z. w sytuacji, gdy zeznania złożone na terminie rozprawy budzą mnóstwo wątpliwości i poddają tym samym w wątpliwość moc dowodową sporządzonych przez biegłych opinii,

b. przyjęciu za pozytywnie zweryfikowane zeznania złożone przez biegłego sądowego J. P. oraz świadka K. Z. w sytuacji, gdy istnieją uzasadnione podstawy do stwierdzenia, że poszkodowani A. K. oraz M. K. mogli wpływać na zeznania w/w świadków,

c. przyjęciu za pozytywnie zweryfikowane części zeznań świadków A. K., M. K. oraz ich syna D. K., w sytuacji, gdy ze złożonych przez nich zeznań wynika, iż działając wspólnie i w porozumieniu składali sprzeczne w swej treści zeznania co do osoby, która faktycznie poruszała się przedmiotowym samochodem, a także w zakresie ilości faktycznie przejechanych kilometrów od momentu zawarcia umowy zamiany,

d. przyjęciu za pozytywnie zweryfikowane części zeznań A. K. oraz M. K., gdzie twierdzą, że pojazd był eksploatowany w sposób krótkotrwały, przejechał 50-80 kilometrów, gdzie faktycznie w przeciągu 5 dni jego użytkowania przez bliżej nieokreśloną osobę przejechał przeszło 1187 km,

f. odmówieniu wiarygodności zeznaniom złożonym przez oskarżonego A. S. w sytuacji, gdy oskarżony nie przyznając się do sprawstwa oraz winy skutecznie podtrzymywał swe twierdzenia opierając się na czynnościach faktycznie wykonanych przez mechanika samochodowego M. S., tj. wymianie paska rozrządu dokonanej przez niego osobiście,

g. oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na opiniach biegłego sądowego oraz rzeczoznawcy majątkowego a także ich zeznaniom złożonym w trakcie postępowania sądowego,

h. naruszeniu zasady in dubio pro reo nakazującej rozstrzygać na korzyść oskarżonego wszystkie wątpliwości w zakresie ustaleń faktycznych, które powinny być dokonywane zgodnie z rzeczywistością przy uwzględnieniu wszystkich dowodów przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego A. S. ocenianych w ich całokształcie i wzajemnym powiązaniu.

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który doprowadził do niesłusznego skazania A. S., pomimo że przypisany mu czyn z art. 286 § 1 k.k. nie zawierał znamion strony podmiotowej i przedmiotowej, albowiem nie można przypisać oskarżonemu działania z tzw. oszukańczym zamiarem w dacie zawierania umowy zamiany pojazdów w sytuacji, gdy:

a. oskarżony opierał swoją wiedzę na fakcie dokonania wymiany paska rozrządu osobiście przez mechanika samochodowego M. S. oraz ewentualnych uchybieniach w fizycznym montażu paska co mogło mieć wpływ na jego wcześniejsze zużycie;

b. poszkodowani (w tym poszkodowany M. K. – kierowca z wieloletnim stażem) mieli możliwość jeszcze przed podpisaniem umowy, faktycznym dokonaniem zamiany pojazdów – mając na uwadze własny interes a przede wszystkim bezpieczeństwo – dokonać przeglądu stanu technicznego samochodu w wybranym przez siebie zakładzie mechanicznym, czego jednak zaniechali,

c. sporządzone w sprawie opinie rzeczoznawców nie dają jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy pasek rozrządu był wymieniany przy deklarowanym przebiegu ok. 270 000 km,

d. wobec nieusuwalnego braku dowodu rzeczowego w postaci uszkodzonego paska rozrządu – nie ma możliwości dokonania badania tego dowodu pod względem przyczyny jego szybkiego zużycia.

W drugiej z apelacji obrony zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia a polegający na przyjęciu, że oskarżony wprowadził M. K. w błąd co do okoliczności okresu wymiany rozrządu w sytuacji, gdy oskarżony zgodnie ze stanem faktycznym poinformował pokrzywdzonego o okresie, w którym do takiej wymiany doszło, co doprowadziło do niezasadnego przypisania winy oskarżonemu,

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia a polegający na przyjęciu, że oskarżony wprowadził M. K. w błąd co do okoliczności okresu wymiany rozrządu przy jednoczesnym ustaleniu przez sąd, że awaria polegała na poluzowaniu bądź niedokręceniu z odpowiednią siłą szpili mocującej rolkę napinacza paska rozrządu do głowicy przy jednoczesnym uznaniu opinii biegłego za w pełni wiarygodną gdzie biegły wskazał, że poluzowanie lub niedokręcenie szpilki mogło spowodować szybsze zużycie paska, co doprowadziło do niezasadnego przyjęcia, że pasek nie był wymieniony przy przebiegu ok. 270 tys. km,

3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia polegający na przyjęciu za wiarygodne rozbieżności biegłego jak i świadka K. Z., że oceniany przez nich pasek rozrządu musiał mieć przebieg między 20 tys. a nawet 90 tys. kilometrów, co prowadzi do konstatacji, że tak duża rozbieżność w rzekomym rzeczywistym przebiegu nie pozwala na jednoznaczne ustalenie, że przebieg ten faktycznie był wyższy niż 2-3 tys. przy jednoczesnym przyjęciu znacznego zwiększonego zużycia z uwagi na jego nieprawidłowe zamocowanie ( poluzowanie lub niedokręcenie szpilki), co doprowadziło do niezasadnego przyjęcia winy oskarżonego,

4. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia a polegający na niewłaściwym przyjęciu, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że oskarżony działał w zamiarze kierunkowym, bezpośrednim w celu doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w sytuacji gdy przeprowadzone postępowanie dowodowe, a także zasady logiki i doświadczenia życiowego nie pozwalają wyciągnąć takich wniosków, co doprowadziło do niezasadnego uznania sprawstwa czynu,

5. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia, a polegający na uznaniu zeznań M. K. za wiarygodne, w sytuacji gdy w dniu rzekomej awarii rozrządu pokrzywdzony zgłosił oskarżonemu oświadczenie o odstąpieniu od umowy i powołał szereg usterek w pojeździe jednakże nigdzie nie powołał się na uszkodzenie rozrządu, co prowadzi do konstatacji, że taka usterka nie wystąpiła w dacie odstąpienia od umowy, co doprowadziło do niezasadnego przyjęcia odpowiedzialności oskarżonego,

6. obraza przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie niewłaściwej interpretacji opinii biegłego (...), z której to opinii wynika, że w przypadku poluzowania bądź niedokręcenia szpilki zużycie paska rozrządu może być większe, co prowadzi do konstatacji możliwości wystąpienia znacznego wizualnego zużycia paska pomimo jego niedawnej wymiany, co doprowadziło do niezasadnego uznania, że oskarżony wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do okresu wymiany paska rozrządu,

7. obraza przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. poprzez błędne uznanie zeznań świadka K. Z. za wiarygodne w sytuacji, gdy świadek ten wskazywał, że badany przez niego pasek był koloru czarnego, mimo że faktycznie pasek był koloru granatowego, co świadczyć może o tym, że badany przez świadka pasek był zupełni innym paskiem niż ten zamontowany w pojeździe, co doprowadziło do niezasadnego uznania winy oskarżonego,

8. obraza przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. poprzez błędne uznanie zeznań świadka M. O. za wiarygodne w sytuacji, gdy świadek ten wskazywał, że na spornych częściach wskazany był rok 2007-2008, zaś K. Z. ustalił, że napinacz paska był wyprodukowany w 2015 roku, co budzi wątpliwości w zakresie tego jaki pasek i pozostałe elementy rozrządu były przez świadków oglądane i badane, także w sytuacji gdy pokrzywdzony zgłaszając przez SMS oskarżonemu odstąpienie od umowy wymienił szereg usterek pomijając całkowicie awarię rozrządu, co doprowadziło do niezasadnego uznania winy oskarżonego,

9. obraza przepisów prawa materialnego tj. art. 286 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy nie wystąpiły wszystkie znamiona czynu niedozwolonego tj. nie wystąpił po stronie oskarżonego zamiar bezpośredni.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Dokonując analizy prawidłowości zaskarżonego wyroku przez pryzmat zarzutów sformułowanych w apelacjach obrońców oskarżonego sąd okręgowy nie znalazł podstaw do podważania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Podniesione w apelacjach obrońców zarzuty obrazy przepisów prawa procesowego, co miało doprowadzić do błędu w ustaleniach faktycznych, są niezasadne. Nie ma bowiem podstaw do twierdzenia, że sąd rejonowy dopuścił się obrazy przepisów art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. Stanowisko obrony zaprezentowane w apelacjach sprowadza się w istocie do polemiki z przeprowadzoną przez sąd I instancji oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie ustaleniami faktycznymi. Polemiki opartej na wybiórczym i subiektywnym podejściu do ujawnionych okoliczności sprawy oraz rozpatrywaniu poszczególnych faktów w oderwaniu od pozostałych. Zdaniem sądu okręgowego zgromadzone w sprawie dowody sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że sąd I instancji wnikliwie zweryfikował tezy aktu oskarżenia, w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, skutkującego uznaniem oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a sąd okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację. Uzasadnienie sądu I instancji spełnia elementarne wymogi określone w art. 424 k.p.k. umożliwiając tym samym kontrolę zaskarżonego orzeczenia w postępowaniu odwoławczym.

Zgodnie z tym, co zostało przedstawione powyżej, okoliczność jedynie odmiennej oceny dowodów przedstawiona przez skarżących nie jest wystarczającą podstawą do skutecznego podważenia ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd orzekający w pierwszej instancji, w szczególności – a tak jest w okolicznościach rozpoznawanej sprawy – gdy te oparte zostały o ocenę dowodów pozostającą pod ochroną art. 7 k.p.k., w przeciwieństwie do przedstawionej przez apelujących, która była jedynie fragmentaryczna i nie uwzględniała wniosków wynikających z całościowej analizy materiału dowodowego zebranego w sprawie. Stąd też podniesione w apelacjach zarzuty są niezasadne.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż oskarżony A. S. dopuścił się oszustwa polegającego na tym, że przy umowie zamiany samochodu na motocykl wprowadził oskarżycieli posiłkowych w błąd co do faktu wymiany paska rozrządu w pojeździe. Z poczynionych ustaleń wynika, że oskarżony zapewniał, iż rozrząd został wymieniony przy przebiegu około 270 tys. km, podczas gdy faktycznie nie miało to miejsca we wskazanym czasie, a elementy rozrządu nosiły ślady znacznie dłuższej eksploatacji.

Opinie biegłego J. P. wydane w toku niniejszego postępowania są rzetelne, fachowe i nie budzą wątpliwości. Przy czym opinia uzupełniająca wydana na etapie postępowania odwoławczego dotyczyła okoliczności, które zostały wskazane po raz pierwszy przez oskarżonego dopiero na tym etapie postępowania. Nie widząc potrzeby ponownego przytaczania argumentów wskazanych przez sąd I instancji co do oceny opinii tego biegłego wydanych do czasu jego wyrokowania, które należy podzielić - sąd okręgowy nie znalazł również podstaw do kwestionowania rzetelności i fachowości opinii uzupełniającej wydanej na etapie postępowania odwoławczego. A z tej opinii wynika, że na ustalony stan paska rozrządu nie miał wpływu opisywany przez oskarżonego sposób jazdy oskarżyciela posiłkowego ani to, że samochód nie był używany przez dłuższy czas. Z kolei argumenty, które zostały zaprezentowane przez obronę w celu podważenia opinii wydanych na etapie postępowania przed sądem I instancji bazują bądź na podkreślaniu pozornych rozbieżności tj. wynikających z subiektywnych przekonań skarżących, a nie z całokształtu zgromadzonych dowodów bądź na sugestiach o wpływaniu oskarżycieli posiłkowych na biegłego, co nie znajduje żadnego uzasadnienia w materiale dowodowym. Z treścią i wnioskami tych opinii korespondują pozostałe dowody – poza wyjaśnieniami oskarżonego. W tym zeznania rzeczoznawcy K. Z.. Także w tym przypadku brak jest w apelacjach obrońców racjonalnych i przekonujących argumentów podważających wiarygodność zeznań tego świadka.

Z wydruku z badań technicznych pojazdu biegły wskazał, że stan paska rozrządu oraz napinacza jednoznacznie przeczył twierdzeniom oskarżonego, a wymiana rozrządu nie mogła mieć miejsca przy deklarowany przebiegu ok. 270 tys. km tylko musiała mieć miejsce w okresie dużo wcześniejszym. Biegły przeprowadził również analizę badań technicznych pojazdu, która wskazywała, iż wymiana powinna mieć miejsce przy stanie licznika ok. 240 tys. km, a więc w okresie badania technicznego w roku 2017. Biorąc pod uwagę ustalenia poczynione w przedmiotowej opinii biegły wskazał, że do dnia wymiany pojazd mógł wykonać ok. 30 tys. km, a stan paska rozrządu oraz napędu w dniu badania wskazywał na znacznie wyższy przebieg. Nawet przy założeniu, że doszło do uchybień montażowych (np. poluzowanie szpili mocującej), stopień zużycia nie odpowiadałby paskowi niedawno wymienionemu. Różnice między szacunkami co do faktycznego przebiegu paska (20-90 tys. km) nie podważają powyższych konkluzji.

Zeznania złożone przez oskarżycieli posiłkowych były spójne i konsekwentne w najistotniejszej części, a mianowicie w tym, że oskarżony zapewniał ich o wymianie paska rozrządu. Oboje wskazali, że informacja na temat stanu technicznego pojazdu miała dla nich kluczowe znaczenie przy podejmowaniu decyzji o zamianie pojazdów. Ewentualne rozbieżności w ich zeznaniach dotyczyły szczegółów eksploatacji pojazdu po zamianie, lecz nie miały one wpływu na ich wiarygodność w kluczowych dla sprawy kwestiach. Natomiast zeznania syna oskarżycieli posiłkowych nie miały większego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Nie jest również przekonująca próba wykazania, że stwierdzony stan zużycia paska mógł wynikać z jego wadliwego montażu przez M. S., o czym oskarżony nie wiedział. Istotnie M. S. zeznał, że rozrząd w samochodzie należącym uprzednio do A. S. wymienił ,,około 3 lata temu”, a więc na przełomie lata i jesieni 2017 roku. Nie ma przy tym żadnych uzasadnionych podstaw do przyjęcia, że wymiana ta była wadliwa.

W ocenie sądu okręgowego ani w zakresie poczynionych przez sąd rejonowy ustaleń faktycznych ani w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej nie występują wątpliwości, które uzasadniałyby zastosowanie reguły z art. 5 § 2 k.p.k.

Sąd I instancji prawidłowo przeanalizował zachowanie oskarżonego pod kątem znamion niezbędnych do przypisania czynu z art. 286 § 1 k.k. i przekonująco wykazał, dlaczego oskarżony te znamiona wyczerpał. Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że z odpowiedzialności karnej za to przestępstwo nie zwalnia sprawcy postawa pokrzywdzonego. Nawet jeśli osoba pokrzywdzona takim przestępstwem nie zachowała racjonalnej ostrożności, to nie ma to znaczenia dla oceny zamiaru działania sprawcy.

Sąd odwoławczy nie widzi także uzasadnionych podstaw do podważania rozstrzygnięcia o częściowym obowiązku naprawienia szkody w zakresie wskazanej w nim kwoty.

Wniosek

Wnioski obrońców:

1.zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania w przypadku oddalenia wniosku jak w pkt 2a oraz 2b apelacji i uznania konieczności jego przeprowadzenia przez Sąd I instancji,

3. nieobciążanie oskarżonego kosztami postępowania apelacyjnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na niezasadność podniesionych przez skarżących zarzutów skorelowane z nimi wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 2 lipca 2024 roku, sygn. akt II K 1284/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Brak podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacyjnych oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k. oraz art. 440 k.p.k.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

A. S.

-

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 720 złotych oraz od oskarżycieli posiłkowych A. K. i M. K. kwoty po 60 złotych tytułem opłaty za drugą instancję. Ponadto na podstawie art. 633 k.p.k. pozostałymi kosztami sądowymi w postępowaniu odwoławczym obciążono oskarżonego oraz oskarżycieli posiłkowych A. K. i M. K. w pozostałej części po połowie.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 2 lipca 2024 roku, sygn. akt II K 1284/20

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 2 lipca 2024 roku, sygn. akt II K 1284/20

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana