Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz

Protokolant: sekr. sądowy Anna Rusak

przy udziale prokuratora Marka Traczyka

po rozpoznaniu dnia 14 maja 2018 r. w Warszawie

sprawy M. B., syna M. i D., ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt III K 271/15

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie na rzecz adw. Ł. B. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w II instancji oraz VAT.

Sygn. akt VI Ka 1255/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie

z dnia 14 maja 2018r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe
w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017r. został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego M. B.. Apelacja ta nie jest zasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się dowolności w ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta, dokonana z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk. Zarzuty środka odwoławczego sprowadzają się w sposób oczywisty do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu, wyczerpująco uargumentowanymi w uzasadnieniu orzeczenia.

W pierwszym rzędzie odnieść się należy do wyodrębnienia z zachowania oskarżonego zaboru paliwa w dniu 28 sierpnia 2013r.(w apelacji oczywiście błędnie - 2017r.) na Stacji Paliw (...) w W., do czego oskarżony przyznał się na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016r. (k. 408 akt sprawy). Do zabiegu takiego (skutkującego uznaniem czynu za wykroczenie) nie ma racjonalnych podstaw. Przypomnieć bowiem należy, że oskarżony w toku pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów zabronionych, a na rozprawie nie potrafił logicznie wyjaśnić powodów zmiany wyjaśnień. Oskarżony jest osobą wielokrotnie skazywaną za przestępstwa, w przeważającej mierze za zabór mienia. Nie sposób więc przyjąć, że pierwsze wyjaśnienia złożył
w nieświadomości sytuacji prawnej, w jakiej go postawiono. O zrozumieniu roli procesowej i przysługujących mu uprawnieniach świadczy chociażby tylko fakt, że przyznając się nie wyraził woli dobrowolnego poddania się karze (k. 63). Nie akceptował zatem bezkrytycznie wszelkich sugestii (propozycji) osoby przesłuchującej.

W toku rozprawy oskarżonemu okazano dokumentację z zapisu monitoringu. W trzech przypadkach (k. 3 - 4.07.2013r., k.16 – 5.08.2013r. oraz 47 – 28.08 2013r. ) rozpoznał siebie, co przeczy tezie o jednorazowości działania przestępnego. Sąd orzekający rozpoznał oskarżonego na 6 fotografiach (k. 448).

Brak jest podstaw do podzielenia argumentacji środka odwoławczego, jakoby Sąd Rejonowy winien był poczynić starania o porównanie wyglądu oskarżonego do wskazanej przez niego osoby rzekomo użytkującej jego samochód. Oskarżony wskazał tę osobę – D. T. - dopiero na rozprawie głównej. Mając na uwadze wskazane wyżej bogate doświadczenia w kontaktach z organami ścigania, logiczne byłoby, że oskarżony mogąc uniknąć odpowiedzialności za czyny nie popełnione wskazał by go już w postępowaniu przygotowawczym. Uczynił to jednak dopiero w dniu 20 stycznia 2016r., a zatem dwa lata po śmierci T., o której musiał wiedzieć, skoro utrzymuje, że był jego kolegą. Trafnie zatem Sąd Rejonowy potraktował tę część wyjaśnień oskarżonego jako zabieg czysto instrumentalny, zmierzający do uniknięcia odpowiedzialności za czyny popełnione.

Nietrafny jest wreszcie zarzut skarżącego, iż Sąd I instancji ustalił, że oskarżony tankował do pojazdu czasem benzynę, a czasem olej napędowy. W istocie bowiem przyjął Sąd, że sprawca w dniu 23 sierpnia 2013r. zatankował paliwo ON do zbiornika umieszczonego w samochodzie ( w bagażniku), co pozostaje w zgodzie z depozycjami świadka M. Z. (k. 99).

Nie znajdując zatem podstaw do podzielenia argumentów środka odwoławczego należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.