Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Anita Jarząbek - Bocian

protokolant: protokolant sądowy – stażysta Renata Szczegot

przy udziale prokuratora Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu dnia 22 marca 2018 r.

sprawy B. G., córki P. i Ł., ur. (...) w W. oskarżonej o przestępstwo art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 1 czerwca 2017 r. sygn. akt III K 270/17

wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy; zasądza od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem opłaty za II instancję oraz pozostałe koszty sądowe za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VI Ka 1190/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 01 czerwca 2017r., w sprawie o sygnaturze akt III 270/17, uznał B. G. za winną tego, że w dniu 4 sierpnia 2016 roku w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21.000 złotych Bank (...) SA, poprzez zawarcie umowy pożyczki gotówkowej nr (...) i wprowadziła w błąd pracowników oddziału Banku przy ul. (...) w W., co do wysokości osiąganych dochodów i zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania, poprzez przedłożenie poświadczających nieprawdę dokumentów mających istotne znaczenie dla udzielania ww. wsparcia finansowego, w postaci wydruku przelewu renty oraz decyzji o waloryzacji renty tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to wymierzył jej karę jednego roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący dwa lata. Nadto oddał oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora i zobowiązał ją do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. Na podstawie zaś art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonej B. G. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Banku (...) SA kwoty 21.000 złotych.

Apelację od powyższego wyroku, w części dotyczącej orzeczonego „środka karnego” – obowiązku naprawienia szkody - na niekorzyść podsądnej, wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego - Banku (...) S.A. z siedzibą w W.. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk oraz błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tej części orzeczenia, a sprowadzających się do orzeczenia tego obowiązku w zaniżonej wysokości tj. 21 000 złotych zamiast 25 179,12 złotych.

Na tej podstawie skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części, poprzez orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w żądanej wysokości tj. 25 179,12 złotych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie mogła zostać uwzględniona albowiem nie pozwalał na to określony w niej zakres zaskarżenia.

Apelujący w wywiedzionym odwołaniu zakwestionował wysokość orzeczonego środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody, który zgodnie z zaskarżonym wyrokiem orzeczony został w wysokości 21 000 złotych, podczas gdy pokrzywdzony domagał się kwoty 25 179, 12 złotych. W związku z tym, podnosząc w apelacji zarzuty odwoławcze tj. obrazy prawa procesowego i błędu w ustaleniach faktycznych, jako zakres zaskarżenia wskazał, że dotyczą one „środka karnego”. Tymczasem dla zmiany wysokości obowiązku naprawienia szkody w kierunku wskazanym przez apelującego konieczną byłaby zmiana ustaleń faktycznych podstawy zaskarżonego orzeczenia, czyli w zakresie czynu przypisanego oskarżonej. Z poczynionych w tym zakresie ustaleń wynika, bowiem, że Sąd pierwszej instancji uznał B. G. za winną tego, że w dniu 4 sierpnia 2016 roku w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21.000 złotych Bank (...) SA, poprzez zawarcie umowy pożyczki gotówkowej nr (...) i wprowadziła w błąd pracowników oddziału Banku przy ul. (...) w W., co do wysokości osiąganych dochodów i zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania, poprzez przedłożenie poświadczających nieprawdę dokumentów mających istotne znaczenie dla udzielania ww. wsparcia finansowego, w postaci wydruku przelewu renty oraz decyzji o waloryzacji renty tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Jak wynika z powyższego i w koniecznym powiązaniu z pisemnymi motywami wyroku sporządzonymi przez Sąd Rejonowy oraz w konfrontacji z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, ustalone dowodowo, a tym samym przyjęte zostało, że podsądna w sposób opisany tj. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z zamiarem oszukania nie działała w zakresie kwoty 25 179,12 złotych, która obejmowała dodatkowo ubezpieczenie i prowizję, ale właśnie tylko tej przelanej na jej konto, czyli kwoty 21 000 złotych. Tym samym w sprawie nie dowiedzione zostało aby podsądna z tak ustalonym zamiarem i w ten sposób działała także co do tzw. kosztów pożyczki. Skoro tak, a pamiętać trzeba, że obowiązek naprawienia szkody jest ściśle związany z przestępstwem, bez zmiany ustaleń faktycznych w zakresie czynu przypisanego oskarżonej nie możliwym byłaby zmiana wysokości tego obowiązku. Wynika to przecież z tego, że wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku oparte są na rozstrzygnięciu o winie, a zatem dotyczy to także środków reakcji karnej i suma tych rozstrzygnięć musi pozostawać w wewnętrznej spójności. Ta zaś przy próbie uwzględnienia postulatu skarżącego, a mając na względzie wskazane przez apelującego – wiążące - granice przeprowadzanej kontroli odwoławczej – spójność tę by zachwiały, czyniąc tym samym uwzględnienie apelacji niemożliwym. Doszłoby by, bowiem do sytuacji, kiedy sąd ustalił, iż zawinione działanie oskarżonej dotyczyło kwoty 21 000 złotych, a nałożył na nią obowiązek naprawienia szkody wynikającej z tak ustalonego czynu w wysokości wyższej (25 179,12 złotych).

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy wyrok w zaskarżonej części utrzymał w mocy, a nadto orzekł o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze.