Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1165/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 9 maja 2023 r. sygn. akt II K 570/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. W.

Oskarżony nie był karany .

Karta karna

513

2.1.1.2.

M. W.

Oskarżony w 2022 i 2023 nie złożył deklaracji PIT.

e-puap

502

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dowód z dokumentu, wiarygodny wystawiony przez właściwy organ w ramach jego kompetencji.

2.1.1.2.

e-puap

j.w.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1.obraza przepisów postępowania , która mogła mieć wpływ na teść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez:

- przekroczenie granic swobodnej oceny przeprowadzonych dowodów oraz zasad prawidłowego rozumowania przy ocenie wyjaśnień oskarżonego M. W., w szczególności w części dotyczącej przyczyn niezwrócenia pojazdu B. (...) d , które to wyjaśnienia zostały uznane przez sąd za przyjętą linię obrony;

- nie wyjaśnienia przyczyn skazania znajomego oskarżonego R. I., któremu oskarżony użyczył samochód, na karę grzywny;

- pominięcie istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na ocenę całokształtu materiału dowodowego, wynikających z wyjaśnień oskarżonego M. W., dotyczących przyczyny zaprzestania płacenia rat leasingowych oraz okoliczności związanych z użyczeniem samochodu R. I.;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku przez przyjęcie, iż oskarżony M. W. dopuścił się zarzucanego mu czynu mimo braku dowodów wskazujących, iż oskarżony użyczając samochód R. I. miał zamiar przywłaszczenia powierzony mu umową leasingową samochód.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku nie wykazała aby sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. Nie przekroczył także granic swobodnej oceny dowodów uznając wyjaśnienia oskarżonego M. W. za niewiarygodne, wynikające z przyjętej przez niego linii obrony. Dotyczy to przede wszystkim tej ich części, w której oskarżony tłumaczył dlaczego nie zwrócił właścicielowi (...) samochodu B. (...) d. Sąd I instancji w oparciu o zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy, w tym zeznania świadka A. B. i dokumenty dotyczące umowy leasingowej prawidłowo ustalił, że oskarżony przywłaszczył powierzony mu samochód przekazując go odpłatnie innej osobie w takich okolicznościach, które uniemożliwiały odnalezienie samochodu i doprowadziły do całkowitej utraty władztwa nad rzeczą przez jej właściciela. Zadysponował więc samochodem tak jakby był jego właścicielem, co wypełnia znamiona przywłaszczenia powierzonej rzeczy. Zamiar przywłaszczenia samochodu sąd I instancji ustalił oceniając zachowanie oskarżonego jako sprzeczne nie tylko z zapisami umowy leasingu lecz także jako nieracjonalne. W dniu 8.01.2015 r. pomiędzy (...) a oskarżonym M. W. została zawarta umowa leasingu operacyjnego nr (...), na mocy której pokrzywdzony przekazał oskarżonemu do używania pojazd B. (...) d o wartości na dzień zawarcia umowy (...) tyś. zł. Oskarżony w kwietniu 2018 r. zaprzestał spłaty rat leasingowych. W dniu 13 maja 2018 r. przedstawiciel leasingodawcy nawiązał kontakt mailowy z oskarżonym zaś oskarżony zapewniał, że zapłaci zaległe raty. W dniu 14 maja 2018 r. oskarżony przesłał potwierdzenie przelewu z dnia 30.04 2018 r. Potwierdzenie przelewu okazało się nierzetelne gdyż nie wpłynęła żadna kwota na konto leasingodawcy, podczas gdy oskarżony zalegał już z wpłatą ponad 4 tyś zł. ( k- 30-33) Dokumentacja mailowa świadczy o tym, że oskarżony miał możliwość nawiązania kontaktu z leasingodawcą. Skoro oskarżony był świadomy tego, że nie płaci rat leasingowych to także zdawał sobie sprawę z tego, że właściciel samochodu wypowie umowę leasingu i wystąpi o zwrot pojazdu. Umowa została wypowiedziana w dniu 28 czerwca 2018r. Od tego czasu oskarżony zaniechał jakiegokolwiek kontaktu z właścicielem samochodu. Oskarżony wyjaśnił, że na terenie Niemiec w latach 2017- 2018 przekazał do odpłatnego używania leasingowany samochód mężczyźnie o danych R. I. wraz z jednym kluczykiem i dowodem rejestracyjnym. Uzyskane w ten sposób środki miał przeznaczyć na spłatę rat leasingowych. Nie spisał umowy, co należy uznać za działanie nieracjonalne bowiem oskarżony nie zabezpieczył swoich interesów, jako posiadacz pojazdu, na wypadek gdyby R. I. nie płacił za używanie leasingowanego przez oskarżonego pojazdu. Według oskarżonego tak właśnie się stało bowiem R. I. nie płacił za używanie samochodu i go nie zwrócił. Oskarżony był świadom tego, że nie jest właścicielem samochodu i nie może przekazać auta innej osobie do używania bez zgody leasingodawcy. Powinien więc zawiadomić o tym (...) i uzyskać jego zgodę. Mógł tak uczynić chociażby za pośrednictwem Internetu, kontaktując się w ten sam sposób, w jaki kontaktował się w maju 2018 r. Tymczasem oskarżony tak nie postąpił ukrywając przed właścicielem samochodu, kto pojazd użytkuje i gdzie się on znajduje, jednocześnie nie płacąc rat leasingowych. Należy wskazać, że żona oskarżonego złożyła zawiadomienie o kradzieży pojazdu do policji niemieckiej dopiero w dniu 3.01.2019 r. podczas gdy kradzież według zgłaszającej miała nastąpić w dniu 26.05.2017 r . (k- 203 ) Nic nie tłumaczy tak długiego okresu zwłoki skoro R. I., nie płacił za używanie samochodu oskarżonemu od 2018 roku i od tego czasu nie wydał mu pojazdu. Należy więc uznać, że zawiadomienie zostało złożone w związku z toczącym się w Polsce postępowaniem karnym a jego celem była obrona oskarżonego przed zarzutem przywłaszczenia pojazdu. Samochód został znaleziony w dniu 31.10.2019 r. w Bułgarii (k- 126) lecz nie został wydany leasingodawcy, gdyż jego aktualny posiadacz nabył go w dobrej wierze. Jak wyjaśnił oskarżony przekazał samochód R. I. tylko z dowodem rejestracyjny i jednym kluczykiem, co umożliwia łatwą sprzedaż tego pojazdu. Nieracjonalne, sprzeczne z umową leasingową zachowanie oskarżonego, należy uznać za linię obrony podczas gdy rozporządził samochodem tak jakby był jego właścicielem, co uzasadnia uznanie jego winy w ramach postawionego mu zarzutu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Z treści pisma Prokuratury Rejonowej w Wiesbaden wynika, że w sprawie dochodzenie przeciwko R. I. w związku z zawiadomieniem żony oskarżonego prokuratura odstąpiła od wniesienia powództwa publicznego, gdyż został on skazany w innej sprawie karnej a poza tą karą nie ma istotnego znaczenia kara do jakiej może doprowadzić ściganie w tym postępowaniu, które dotyczy podejrzenia popełnienia oszustwa w sprawie z zawiadomienia J. W.. (k-359) Skazanie R. I. w innej sprawie karnej na terenie Niemiec ma tylko takie znaczenie, że wymierzona kara jest na tyle surowa, że zdaniem Prokuratury w W. brak jest racjonalnych przesłanek do ścigania go w sprawie z zawiadomienia żony oskarżonego. Skazanie R. I. nie pozostaje więc w związku z niniejszą sprawą, gdyż nie zostało przeprowadzone dochodzenie w związku z zawiadomieniem żony oskarżonego. Treść pisma Prokuratury w W. wskazuje na podobne rozstrzygnięcie do umorzenie absorpcyjnego przewidzianego w art. 11 k.p.k.

Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych bowiem zasadnie uznał, że oskarżony zadysponował samochodem tak jak właściciel, co jest równoznaczne z przywłaszczeniem powierzonego mu pojazdu.

Wniosek

1. o uniewinnienie;

2. o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski są niezasadne.

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy. Logicznie i przekonująco uzasadnił dlaczego uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Zamiar przywłaszczenia powierzonego oskarżonemu pojazdu wyprowadził ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, zeznań świadków oraz zachowania oskarżonego, który nie zwrócił właścicielowi samochodu lecz przekazał go odpłatnie innej osobie, w takich okolicznościach, które doprowadziły do utraty władztwa nad rzeczą przez jej właściciela. Materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy. Logicznie i przekonująco uzasadnił dlaczego uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Zamiar przywłaszczenia powierzonego oskarżonemu pojazdu wyprowadził ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, zeznań świadków oraz zachowania oskarżonego, który nie zwrócił właścicielowi samochodu lecz przekazał go odpłatnie innej osobie, w takich okolicznościach, które doprowadziły do utraty władztwa nad rzeczą przez jej właściciela. Kara jest adekwatna do zawinienia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w drugiej instancji na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. bowiem ich uiszczenie ze względu na sytuację majątkową oskarżonego byłoby zbyt uciążliwe. Oskarżonego obciążają kwoty z tytułu powództwa o zasądzenie kwoty odpowiadającej wartości przywłaszczonego samochodu.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana