VI Ka 1060/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2025-05-15

Warszawa, dnia 24 kwietnia 2025 r.

Sygn. akt VI Ka 1060/24

1

2WYROK

2.1W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

4 Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

5

6protokolant sądowy Małgorzata Jaworska

7po rozpoznaniu dnia 24 kwietnia 2025 r.

8sprawy M. Z. (1), syna L. i E., ur. (...) w K.

9oskarżonego o przestępstwa z art. 157 § 2 kk, art. 216 § 1 kk

10na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżycielki prywatnej

11od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

12z dnia 17 czerwca 2024 r. sygn. akt IV K 675/23

15utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od oskarżycielki prywatnej M. Z. (2) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym, w tym kwotę 60 złotych tytułem opłaty za II instancję; zasądza od oskarżycielki prywatnej M. Z. (2) na rzecz M. Z. (1) kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1060/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 17 czerwca 2024 r., sygn. akt IV K 675/23

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił:

Rażącą obrazę przepisów postępowania (art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k.) mającą decydujący wpływ na treść wyroku, a polegającą na:

1.  dokonaniu ustaleń faktycznych w zakresie rozstrzygnięcia o winie M. Z. (1) z rażącym przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów, w sposób dowolny, zaniechaniu uwzględnienia okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, niedopuszczalnym rozstrzyganiu nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżycielki prywatnej, czynieniu istotnych dla końcowego rozstrzygnięcia w sprawie ustaleń wbrew zasadom logiki, doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania, przejawiające się w:

-odmowie wiarygodności zeznaniom oskarżycielki prywatnej M. Z. (2) co do okoliczności kluczowych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego M. Z. (1) i danie jej wiary jedynie w zakresie okoliczności, które są w realiach tej sprawy bezsporne tj, że: rozwiodła się z mężem i jest z nim skonfliktowana, że została oblana wodą i odniosła obrażenia ciała, które są udokumentowane opinią sądowo – lekarską biegłego i materiałem fotograficznym, przy jednoczesnej bezzasadnej odmowie wiary dla jej pozostałych depozycji kluczowych dla ustalenia mechanizmu powstania stwierdzonych u niej obrażeń ciała;

-nieuzasadnionym obdarzeniem wiarygodnością zeznań składanych przez E. K. i J. Z. oraz wyjaśnień M. Z. (1) w zakresie kluczowych dla bytu czynów z art. 157 § 2 k.k. i art. 216 k.k. okoliczności, w szczególności tego, że świadkowie ci, jak i oskarżony są silnie skonfliktowani z pokrzywdzoną, mieli interes faktyczny i prawny w kwestionowaniu wersji przedstawionej przez M. Z. (2), ich relacje co do mechanizmu powstania obrażeń u pokrzywdzonej pozostawały w doniosłej opozycji do dowodów uznanych przez Sąd I instancji za bezspornie wiarygodne tj. dowodów z opinii sądowo – lekarskiej oraz dokumentacji fotograficznej obrazującej odniesione przez M. Z. (2) obrażenia, gdyż do obrażeń pokrzywdzonej nie mogło dojść w warunkach wskazanych w relacji tych osób;

Które to uchybienia finalnie doprowadziły do wadliwego uniewinnienia oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty apelacji koncentrują się przede wszystkim na rzekomym przekroczeniu przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów, naruszeniu przepisów postępowania oraz błędnym ustaleniu stanu faktycznego poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że wyjaśnienia oskarżonego M. Z. (1) oraz zeznania świadków E. K. i J. Z. zasługiwały na przymiot wiarygodności, przy jednoczesnym bezzasadnym zdyskwalifikowaniu w istotnej części depozycji oskarżycielki prywatnej. Zarzucono również, iż obrażenia widoczne u M. Z. (2), potwierdzone dokumentacją fotograficzną oraz opinią biegłego, nie mogły powstać w okolicznościach opisanych przez oskarżonego i świadków, co – zdaniem skarżącego – powinno prowadzić do odmiennych ustaleń faktycznych.

Zarzuty te jednak nie zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności stwierdzić trzeba, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.pk., jeśli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (por. np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004, nr 1, poz. 53). W ocenie Sądu Okręgowego, warunek ten został w przedmiotowej sprawie spełniony. To, że strona oskarżająca nie akceptuje oceny zebranego materiału dowodowego i poczynionych w wyniku tej oceny ustaleń faktycznych, prezentując własne oceny i krytykę ocen dokonanych przez sąd I instancji, nie upoważnia do automatycznego uznania, że zaskarżone orzeczenie jest wadliwe.

Sąd Rejonowy trafnie dostrzegł, iż zeznania oskarżycielki prywatnej M. Z. (2) cechują się daleko idącą niekonsekwencją oraz skłonnością do jednostronnego przedstawienia wydarzeń, zmierzającą wyłącznie do przypisania oskarżonemu winy. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że dopiero w toku postępowania sądowego oskarżycielka prywatna po raz pierwszy wskazała, iż w dniu 9 marca 2023 roku oskarżony stosował wobec niej przemoc fizyczną, mimo iż w prywatnym akcie oskarżenia zarzucała mu jedynie znieważenie.

Ocena, iż relacja oskarżycielki prywatnej dotycząca przebiegu zdarzenia z 7 marca 2023 roku jest niewiarygodna w zakresie bicia, szarpania i wykręcania rąk przez oskarżonego, znajduje oparcie w logicznej analizie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że żaden z pozostałych świadków – E. K., J. Z., a także partner oskarżycielki Z. N. – nie potwierdził, aby doszło do przemocy fizycznej w formie zarzucanej przez oskarżycielkę. Przeciwnie wszyscy świadkowie wskazywali, że M. Z. (1) jedynie rozdzielał kobiety i oblał M. Z. (2) wodą, co sam przyznał w swoich wyjaśnieniach.

Wbrew zarzutom apelacji, Sąd I instancji nie pominął relacji stron oraz świadków, lecz poddał je gruntownej analizie, dokonując oceny zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.), uwzględniając przy tym także kontekst konfliktu stron oraz relacje rodzinne. To, że E. K. i J. Z. pozostają w bliskim związku z oskarżonym, zostało przez Sąd I instancji zauważone i uwzględnione przy ocenie ich depozycji, co znajduje odzwierciedlenie w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Nie sposób również zgodzić się z zarzutem, że obrażenie pokrzywdzonej nie mogły powstać w opisanych przez oskarżonego i świadków okolicznościach. Opinia sądowo – lekarska nie wskazuje jednoznacznie, iż do obrażeń mogło dojść wyłącznie na skutek działania zgodnego z relacją M. Z. (2), a ich charakter i umiejscowienie widoczne na dołączonej dokumentacji fotograficznej, w ocenie sądu odwoławczego nie przeczą ustalonemu przez sąd I instancji wersjijest zgodny również z opisanym przez inne osoby szarpaniem i wzajemnym polewaniem się wodą.

Zaskarżony wyrok nie zawiera żadnych istotnych uchybień procesowych, które mogłyby mieć wpływ na jego treść. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe i wszechstronnie ocenił materiał dowodowy.

W ocenie Sądu Okręgowego, apelacja stanowi w istocie jedynie polemikę z oceną dowodów dokonaną przez Sąd I instancji, która to ocena nie przekracza granic swobodnej oceny dowodów i pozostaje zgodna z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego. W tym kontekście nie sposób również podzielić zarzutu, jakoby Sąd rozstrzygał nieusuwalne wątpliwości na niekorzyść oskarżycielki prywatnej.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji jest niezasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 17 czerwca 2024 r., sygn. akt IV K 675/23

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Mając na uwadze powyższą argumentację, nie podzielając zarzutu apelacyjnego, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, stwierdzając ponadto, że nie jest on dotknięty wadami, które powinny być brane pod uwagę przez Sąd odwoławczy z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 17 czerwca 2024 r., sygn. akt IV K 675/23

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Rafał Kwaśniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Data wytworzenia informacji: