Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Wojnar

Sędziowie: SO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

SO Michał Chojnowski

protokolant asystent sędziego Marta Bloch

przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera

po rozpoznaniu dnia 26 listopada 2015 r. w W.

sprawy M. J. (1) syna A. i M. ur. (...) w W.

oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego oraz w trybie art. 435 k.p.k. wobec

P. K. (1) syna L. i A., ur. (...) w S.

oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 k.k.

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 9 lutego 2015 r. sygn. akt II K 77/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok co do M. J. (1), a w trybie art. 435 k.p.k. także wobec P. K. (1) w ten sposób, że:

- z opisu przypisanego im czynu eliminuje zabór przedmiotów na szkodę E. S.;

- uchyla rozstrzygnięcie z pkt V wydane na podstawie art. 46 § 1 k.k.;

- w pozostałej części utrzymuje wyrok w mocy wobec M. J. (1) i P. K. (1).

II.  koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Agnieszka Wojciechowska – Langda SSO Marek Wojnar SSO Michał Chojnowski

VI Ka 1006/15

UZASADNIENIE

P. K. (1) i M. J. (1) zostali oskarżeni o to, że w okresie od początku października 2013 roku do dnia 21 października 2013 roku w J. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z niezamkniętego budynku dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci walizki, kuchenki elektrycznej, termosu, dwóch patelni, czterech figurek z wizerunkami psów, dwóch opakowań kosmetyków do golenia z napisem (...), akumulatora z napisem (...), garnka kuchennego, przewodu elektrycznego, saszetki z napisem (...), szczotki do czyszczenia obuwia, przewodu elektrycznego z napisem (...), pasty do butów, elementu metalowego ze zwojem drutu, skrzynki z częściami zamiennymi do sprzętu rehabilitacyjnego, urządzenia elektrycznego koloru czarnego wraz z ładowarką, ładowarki do wózka elektrycznego z napisem (...), siekiery oraz walizki, powodując straty o łącznej wartości 802 złotych na szkodę R. B. oraz mienia w postaci kompletu szkła do win, wódki, koniaku w ilości 30 sztuk, szkła tzw. (...), kompletu srebrnych łyżeczek deserowych, widelczyków deserowych i nożyków deserowych w ilości 18 sztuk w plastikowym koszyku, posrebrzanej cukiernicy, szklanej karafki z posrebrzanym korkiem, 5 sztuk czar kryształowych na wysokich nóżkach, karafki z uchwytem spiralnym z zawieszonymi kieliszkami, powodując straty o łącznej wartości 750 złotych na szkodę E. S., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 9 lutego 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 77/14 oskarżonych uznano za winnych zarzucanego im czynu i wymierzono im kary: P. K. (1) roku pozbawienia wolności, a M. J. (1) 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej wobec P. K. (1) kary pozbawienia wolności Sąd Rejonowy warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby. Ponadto każdemu z oskarżonych Sąd Rejonowy wymierzył karę 30 stawek dziennych po 10 złotych każda. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonych obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej E. S. kwoty po 375 złotych od każdego oskarżonego. P. K. (1) Sąd oddał pod dozór kuratora w okresie próby. Jednocześnie zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelację złożył oskarżony M. J. (1), w której zarzucił wyrokowi rażącą surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności i wniósł o złagodzenie tej kary i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja oskarżonego M. J. (1), w której oskarżony zarzucał rażącą surowość wymierzonej wobec niego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, okazała się bezzasadna. Jednakże Sąd z urzędu dostrzegł podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu przypisanego oskarżonemu przestępstwa zaboru przedmiotów na szkodę E. S., a co za tym idzie – także uchylenia rozstrzygnięcia z pkt. V tego wyroku, nakładającego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 375 złotych na rzecz E. S.. Jednocześnie, w związku z faktem, iż te same względy przemawiały za zmianą zaskarżonego wyroku wobec drugiego z oskarżonych Sąd Okręgowy na podstawie art. 435 k.p.k. zmienił orzeczenie Sądu I instancji w powyższym zakresie także w stosunku do oskarżonego P. K. (1).

W ocenie Sądu Okręgowego z opisu czynu przypisanego oskarżonym należało wyeliminować zabór przedmiotów na szkodę E. S. z tego względu, że żaden dowód zgromadzony w niniejszym postępowaniu nie pozwala na ustalenie, że dokonali tego oskarżeni. Pokrzywdzona E. S. zeznała jedynie, iż doszło do kradzieży w piwnicy domu, w którym mieszka jej synowa oraz wskazała, jakie przedmioty do niej należące zostały skradzione. Nie sposób jednak ustalić, czy zaboru tego mienia dokonali właśnie oskarżeni P. K. i M. J., jak bowiem wskazywali świadkowie, piwnica, w której znajdować się miały przedmioty należące do E. S. nie była zamknięta, co oznacza, że dostęp do niej mógł mieć każdy. Jednocześnie w świetle zeznań świadków R. B., E. S., E. B. nie sposób jednoznacznie ustalić, kiedy rzeczy E. S. zostały skradzione – czy właśnie w dniu 21 X 2013 r., czy też wcześniej. Żaden dowód nie potwierdza również tego, że oskarżeni byli na terenie rzeczonej piwnicy w innym czasie niż w dniu 21 października 2013 roku, kiedy to widziano ich, gdy dokonywali kradzieży, następnie zatrzymano, a w toku przeszukania M. J. (1) ujawniono jedynie przedmioty należące do R. B.. Nie stwierdzono natomiast. aby w posiadaniu oskarżonych znajdowały się przedmioty skradzione E. S.. Także w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku brak jest rozważań, które wskazywałyby, jakie konkretnie dowody - w ocenie sądu I instancji – przemawiają za przypisaniem oskarżonym także zaboru rzeczy należących do E. S.. W świetle tych okoliczności Sąd Odwoławczy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje wystarczających podstaw do przyjęcia, że to właśnie oskarżeni dopuścili się kradzieży na szkodę E. S.. W realiach sprawy niniejszej Ich sprawstwa nie można w żadnym wypadku domniemywać jedynie z faktu, że dopuścili się oni kradzieży z tej samej piwnicy na szkodę innego pokrzywdzonego, bowiem taki wniosek byłby oczywiście sprzeczny z dyspozycją art. 5 § 2 k.p.k.

Jednakże, pomimo wyeliminowania z opisu czynu jego fragmentu, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji oskarżonego M. J. (1) i złagodzenia kary wymierzonej zarówno temu oskarżonemu, jak też oskarżonemu P. K. (1). Trzeba mieć na uwadze, że pomiędzy wymierzoną karą a wartością skradzionego mienia nie ma prostej arytmetycznej korelacji, która zmuszałaby sąd do złagodzenia kary proporcjonalnie do wartości mienia w zakresie, w jakim sąd zmienił opis czynu. Dlatego też taka zmiana opisu czynu nie powoduje automatyzmu w zakresie wymiaru kary i nie zmusza sądu do jej złagodzenia. Rozmiar wyrządzonej szkody jest bowiem tylko jednym z kwantyfikatorów społecznej szkodliwości czynu wymienionych w art. 115 § 2 k.k. Oprócz tego Sąd brał pod uwagę także sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru oraz motywację sprawcy, jak również pozostałe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Biorąc pod rozwagę wszystkie te dyrektywy Sąd Okręgowy stwierdził, iż nie istnieją przesłanki do złagodzenia wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności, jak również do zastosowania wobec oskarżonego M. J. (1) dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony był już wcześniej karany za przestępstwa przeciwko mieniu, za które orzekano wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Kary te jednak nie spełniły swojego podstawowego celu, jakim w przypadku sprawców młodocianych jest ich wychowanie. Dlatego też warunkowe zawieszenie kary w niniejszej sprawie utwierdziłoby oskarżonego w przekonaniu, że popełnianie przestępstw nie wiąże się z żadną realną dolegliwością. Takie rozstrzygnięcie budziłoby również sprzeciw społeczny.

Z oczywistych względów, wskutek zmiany opisu czynu, należało także uchylić rozstrzygnięcie z pkt. V wyroku wydane na podstawie art. 46 § 1 k.k.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy orzekł jak we wstępie.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

SSO Marek Wojnar

SSO Michał Chojnowski